18:00
บาร์gg
" นี่ก็6โมงแล้ว ทำไม ยองฮี แจจิน ฮเยซู ฮงโอ ยังไม่มาอีกนะ จะเบี้ยวนัดรึป่าวเนี่ย"
"นี่ๆ ฮยอนจีพูดมากอยู่ได้นี่พึ่งจะ6โมงเอง พวกฉันก็มาแล้วนี่ไง " ฮงโอกล่าวทัก เมื่อเห็นฮยอนจีหนึ่งในเพื่อนสนิทนั่งบ่นพึมพำอยู่คนเดียว
"โอ๊ะ ทำไมพวกนายมาด้วยกันละ แจจิน ฮเยซู ฮงโอ " ฮยอนจีถามด้วยความแปลกใจ
"อ๋อพอดีพวกฉันกำลังคุยเรื่องงานกันเห็นไลน์เด้งพวกเราเลยมาพร้อมกันน่ะ" แจจินอธิบาย
"แล้วนี่ยองฮียังไม่มาหรอ!" ฮเยซูถามด้วยความสงสัย
"ก็ยังไม่......โอ๊ะนั่นไงเดินมาแล้ว นี่ๆๆๆนายมาคนสุดท้ายคืนนี้นายเลี้ยง"ฮยอนจีพูดยังไม่ทันจบประโยคยองฮีก็เดินเข้ามา
"โอเคๆ ฉันตั้งใจจะเลี้ยงอยู่แล้วละ" ยองฮีตอบอย่างกวนๆ
"มาๆๆๆนั่งๆๆ กินเหล้ากันดีกว่า ไม่เจอตั้งนานโดนเฉพาะพวกนาย4คนหาตัวยากยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรซะอีก" ฮยอนจีพูดด้วยท่าทางงอนๆเพื่อนทั้ง4
"ไม่เอาน่า ฮยอนจีนายจะมางอนพวกฉันเหมือนสมัยมหาลัยไม่ได้นะ อายุเท่าไหร่แล้วเนี่ยงอนเป็นเด็กๆไปได้ ฮ่าฮ่า" ฮงโอตอบกลับฮยอนจีพร้อมกับหัวเราะอยู่ในลำคอ เพราะมันทำให้เขานึกถึงสมัยมหาลัยที่เพื่อนคนนี้ของเขาขี้งอนเป็นที่สุด หลังจากที่ฮงโอพูดจบ เพื่อนๆทุกคนก็ต่างพากันหัวเราะไอนิสัยขี้งอนของฮยอนจีที่ไม่ว่าจะผ่านมากี่ปีก็แก้ไม่หาย
"ฉันเห็นด้วยกับฮงโอนะ" แจจินพูดพรางหันไปทำหน้าล้อเลียนฮยอนจี
"เธอก็แก้นิสัยชอบล้อเพื่อนไม่หายเหมือนกันนะจิน" ฮเยซูหันไปทางแจจินพร้อมกับทำหน้ากวนตีน
"ชิ"
"เอาละๆๆๆ ฉันว่าเรามาเล่นเกมพูดความจริงกันเถอะ ขวดหมุนไปทางใครคนนั้นต้องพูดความจริง ถ้าไม่พูด ดื่ม1แก้วนะคร้าบบบ" ฮยอนจีพูดขึ้น
"หมุนละน้าาา จะโดนใครนะ"
"โอ๊ะ คุณทนายพัคฮเยซูของพวกเรา คำถามของคุณก็คือ...... คุณมีแฟนรึยัง" ฮยอนจีถามคำถามและรอฟังคำตอบอย่างตั้งใจคนอื่นๆก็เช่นกัน เพราะว่าตั้งแต่ขึ้นมหาลัยฮเยซูทั้งหล่อเท่ มีสวยมาติดเยอะ แถมยังเป็นดาวของคณะอีก แต่ก็ไม่เคยเห็นฮเยซูจะคบกับใครเลย
"ไม่มี" ฮเยซูตอบด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา ทำให้บรรยากาศในตอนนั้นเงียบลงทันที
"หึหึหึ เอาละเรามาเล่นกันต่อดีกว่า" ฮงโอพูดพร้อมกับหัวเราะในลำคอเพื่อให้บรรยากลับมาดีอีกครั้ง
ในระหว่างที่ทุกคนกำลังเล่นเกมกันอยู่นั่นแจจินก็นั่งจ้องยองฮีตาไม่กระพริบเธอได้แต่คิดในใจว่า(ยองฮีเนี่ยนะจะฆ่ามินฮี ทำไปเพื่ออะไรเขาจะฆ่าคนที่เขารักได้ลงคอหรอ ฆ่าฮงโอไม่ดีกว่าหรอขจัดเสี้ยนหนามหัวใจ ฉันละไม่เข้าใจจริงๆ)
"แจจิน"
"แจจินอ่า"
"คิมแจจิน" ฮเยซูตะโกนเรียกแจจินที่กำลังนั่งเหม่อลอย
"โอ้ยอะไรของคุณเนี่ยอยู่ใกล้แค่นี้จะตะโกนทำไม" แจจินหันไปตะหวาดใส่ฮเยซูด้วยความไม่พอใจ
"อย่าไปว่าฮเยซูเลย คนอื่นเขาเรียกเธอตั้งนานละนั่งเหม่ออยู่ได้เอาแต่....จ้องหน้ายองฮี คิดอะไรกับยองฮีรึป่าวเนี่ยยยย" ฮยอนจีพูดแซว
แต่แจจินกลับไม่ตอบและถามว่า
"แล้วเรียกฉันทำไม"แจจินมองหน้าเพื่อนๆด้วยความสงสัย
"ได้เวลาตอบคำถามของเธอแล้วแจจินอ่า"ยองฮีพูดพร้อมหัดมายิ้มให้กับแจจินแห้งๆ ทำเอาแจจินรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก
"ถามมา"
"เธอยังรักพี่ซึงยูอยู่รึป่าว" เพื่อนคนนึงในกลุ่มถามขึ้น ทุกคนต่างตกใจในคำถามของเพื่อนสาวคนนี้เพราะไม่คิดว่าจะกล้าถาม
(ถ้าถามว่าซึงยูคือใคร ซึงยูหรือแบคซึงยูคือพี่ชายของแบคฮยอนจีและยังเป็นเเฟนเก่าของแจจินที่เลิกกันไปเมื่อ4ปีที่แล้ว )
"ไม่" แจจินตอบสั้นๆ
.
.
.
.
.
"งั้นก็ดี"เพื่อนสาวพูดขึ้น
ทันใดนั้นก็มีเสียงเปิดประตูและมีใครบางคนเดินเข้ามา
"อ้าว!!พี่ซึงยูไหนบอกไม่มาไง เปลี่ยนใจหรอ" ฮยอนจีพูดขึ้นด้วยความงุงงงเพราะเขานั้นได้โทรชวนพี่ชายของเขาแตากลับโดนปฏิเสธ
"อื้ม เปลี่ยนใจ" ซึงยูตอบพร้อมกับหันหน้ามามองแจจิน ทั้งสองสบตากันพรางนึกถึงอดีตวันวานที่เคยใช้เวลาร่วมกันเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขและเป็นช่วงเวลาที่เจ็บปวด
วันที่แจจินและซึงยูเลิกกัน
ติ๊ง
เสียงข้อความในโทรศัพท์ของแจจินดังขึ้นเบอร์ที่ไม่รู้จักได้ส่งโลเคชั่นและรูปภาพมาให้เธอ ทันทีที่เธอเปิดอ่านข้อความก็ต้องตกใจกับภาพที่ได้เห็นตรงหน้า เป็นภาพแฟนของเธอเดินเข้าโรงแรมไปกับผู้หญิงคนนึง
เมื่อแจจินเห็นแบบนั้นเธอก็ตรงดิ่งไปโรงแรมนั้น
โรมแรมxxx
"ไอบ้าซึงยู" เมื่อเธอมาถึงก็เห็นซึงยูเดินออกมาพร้อมกับผู้หญิงคนนั้น เธอตะโกนด่าชายอันเป็นที่รักด้วยความโกรธ
"เธอมาที่นี่ได้ยังไง...ออกไปคุยกันข้างนอก" ซึงยูถามด้วยความแปลกใจพร้อมกับลากแจจินออกไปคุยข้างนอก
"พี่บอกว่าพี่จะไปงานเลี้ยงที่ต่างจังหวัด แต่พี่กลับมานอนกกอยู่กับไอผู้หญิงหน้าด้านที่นอนกับผู้ชายไม่เลือกหน้า หรือว่าเป็นพี่เองที่เอากับใครไปทั่ว"แจจินพูดด้วยน้ำเสียงโมโห น้ำตาเริ่มไหลนองหน้า
"ก็แค่สนุกๆน่าอย่าคิดมากสิ พี่ก็รักแค่แจจินคนเดียวนะ"ซึงยูพูดพร้อมกับจับมือเล็กๆของแจจินไว้แน่น
"พี่มันก็แค่ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนึง ฉันว่าเราจบกันแค่นี้เถอะ ฉันรับไม่ได้หรอกนะที่ผู้ชายของฉันจะเอามั่วไม่เลือกแบบนี้ ปล่อยฉัน!!!" แจจินพูดด้วยน้ำเสียงปกติอย่างไร้เยื่อใย
" ไม่พี่ไม่ปล่อย พี่ไม่เลิกอะ ฟังพี่ก่อนนะ นะ พี่รักจินนะ พี่รักจินคนเดียวนะจินให้โอกาสพี่นะ" ซึงยูพูดด้วยน้ำเสียงสำนึกแต่ก็ไม่ได้สำนึกจริงๆ
"ไม่ฟัง ปล่อย ฉันบอกให้ปล่อยไง" แจจินพูดพร้อมกับสะบัดมือแต่จะสะบัดยังไงก็สะบัดไม่หลุดเพราะแรงของอีกฝ่ายมีมากกว่า
"เขาบอกให้ปล่อยไงไม่ได้ยินหรอ" ฮเยซูเดินมาจับแขนของซึงยูแน่นพร้อมกับพูดด้วยน้ำเสียงหาเรื่อง
" อ๋อ ทิ้งพี่เพราะว่ามีไอทนายนี่งั้นสิ" ซึงยูพูดด้วยความโมโห
" อย่าคิดว่าคนอื่น เขาจะทำเหมือนที่ตัวเองทำ" แจจินพูดด้วยน้ำเสียงโกรธๆเพราะเธอก็ไม่ชอบให้ใครมาดูถูกเธอเหมือนกัน
"พวกเราไปกันเถอะทนายพัค" แจจินพูดพร้อมกับจับแขนของฮเยซูเดินออกมาอย่างไม่หันกลับไปมอง ทำให้ซึงยูที่อยู่ด้านหลังเกิดอาการหงุดหงิดที่แพ้ให้กับไอหน้าอ่อน
ปัจจุบัน
งานปาร์ตี้เลิก
ทุกคนกลับไปหมดแล้วเหลือก็เเต่แจจินฮงโอฮเยซูและก็ฮยอนจี
"แจจิน เธอเมามากแล้วนะ" ฮเยซูพูดเมื่อเห็นแจจินนั่งสับพะโงก
"ฉะ ฉัน ม้ายได้เมาซะหน่อยยยยย ฮเยซูอ่าาาาา" แจจินพูดพร้อมกับมองหน้าฮเยซู ยิ้มๆ
"ฉันว่าแจจินเมามากแล้วกลับก่อนเถอะ ส่วนเรื่องยองฮีเราคงต้องวางแผนกันใหม่" ฮยอนจีพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังซึ่งต่างจากตอนแรกที่เริ่มงานปาร์ตี้มาก
"ฉันก็คิดแบบเดียวกับฮยอนจีนะ นายไปส่งแจจินเถอะ เดียวฉันกลับกับฮยอนจี " ฮงโอพูดดักเพราะเขารู้ว่าเพื่อนเขาชอบเป็นห่วงเพื่อน
"ก็ได้ๆ" งั้นพวกนายกลับดีๆนะ