MIRAJANE POV
Mabilis na lumipas ang araw at lunes na naman ngayon. Tamad na tamad akong bunangon sa higaan at nag-asikaso na para pumasok. Hindi pa nga maganda ang pakiramdam ko dahil na abutan kami ng ulan kahapon ni lilia habang bumibili sa grocery, hindi siya nagdala ng sasakyan dahil trip niya raw. Ayan tuloy, sakto ang trip niya sa trip ng panahon inulan kami habang naglalakad pauwi.
Pa singhot-singhot ako habang kumakain kaya tuloy na pansin ni Aleng Beba, Naku! Mabuti na lang at hindi ako na abutan ni mom kundi hindi ako makaka pasok ngayon. Health is more important to her than studying. Sabi niya walang silbi ang galing mo sa paaralan kung magkaka sakit ka lang rin pagdating ng panahon at titira sa ospital.
You just wasted your time.
"Aling beba shhh ka lang ha" sambit ko.
Tumawa naman si aleng beba pag tapos ay tumango sa akin. Sabi ko kasi ko ay h'wag na niya sabihin kay mommy na sinisipon ako ngayon at muhkang magkaka-trangkaso pa nga.
Hindi na rin ako kumain ng marami dahil nga masama ang pakiramdam ko. Narinig ko na ang busina ng sasakyan ni Lilia kaya tumayo na ako.
Nagpa-sunod kasi ako sa kanya dahil nga wala akong gana mag-drive ngayon. I have my own car pero ginagamit ko lang iyon for emergency, since tamad talaga ako magmaneho HAHAHAH.
"Alis na po ako" paalam ko kay aleng beba.
Nag-mano pa ako as sign of respect bago kumaway at tuluyang lumabas ng gate. Hindi na rin kasi iba si Aleng beba sa amin parang auntie ko na siya kung tutuusin.
"H'wag ka na kaya pumasok?" bungad ni lilia.
Kakapasok ko lang ng sasakyan niya pero parang gusto na niya ako agad palabasin. Siraulong ito.
"Ayos lang ako" sagot ko sa kanya.
Masyado kasi siyang nag-aalala kaya gusto niyang h'wag na lang muna ako pumasok ngayon.
"Okay e. ang putla mo" sambit niya.
"Maputla naman talaga ang kulay ko" I chuckled.
Tinarayan niya naman ako at sumuko na. Inayos niya ang seatbelt niya at nag-umpisa ng magmaneho..
"Kinakabahan ako" I muttered.
"Saan?" she asks.
"Sa pageant" I respond.
Bahagya naman siyang na tawa kaya hinampas ko siya sa braso. Palibhasa hindi siya ang haharap sa maraming tao at magmo-model jusko. Nai-imagine ko pa lang na maraming tititig sa buong katawan ko ay kinikilabutan na ako.
She parked the car before answering me.
"Relax ka lang. You have beauty and brain, hindi mo kailangan kabahan kasi sigurado akong mananalo ka sa kanila" she said.
I sighed. Tinapik niya ako sa likod at lumabas na ng sasakyan, sumunod naman din ako agad sa kanya.
May mga school leaders na kaming nakikita na nag-aayos sa court ng school kung saan gaganapin 'yong pageant. Narito na nga rin 'yong ibang parte ng stage paniguradong bukas ay na ka set-up na iyan.
Mas lalo lang ako nape-pressure sa mga nakikita ko sa paligid. Hays.
"Ms. Jane?" a man asks.
I was about to enter our classroom when he called my name. Pati tuloy si lilia ay lumingon ulit upang tignan kung sino ang tumawag sa akin.
"Yes?" I gently respond.
"Mr. Thomas said that you won't take a class for today dahil kailangan mong mag practice ng modeling as it is part of the pageant" he said.
Lumingon naman ako kay lilia at binigyan siya ng tingin na nanghihingi ng tulong. Please save me-
"Susunod na rin siya agad. San ba ang venue?" Lilia said to the guy beside me.
I rolled my eyes in disappointment. Ang akala ko pa naman ililigtas niya ako ngayon at sasabihin na masama ang pakiramdam ko, but she didn't!
Ang bilis ng saltika niya kanina lang gusto niya ako u-mabsent ngayon itutulak niya akong mag practice.
"Sa auditorium, Thank you!" sambit nung lalaki.
Pilit naman akong ngumiti sa kanya at pa dabog na pumasok ng room para ilapag ang gamit ko. Isinubosob ko ang muhka sa lamesa dahil sa inis.
What if tumakas ako? Paniguradong lagot ako sa professor ko. This is annoying!
"Huyy bess!" pag tawag ni lilia habang kinakalabit ako.
Ini-angat ko ang ulo sabay taray sa kanya. Tumayo na ako at kinuha ang wallet ko and phone to bring with me, ito lang naman kasi ang importante sa bag ko.
"Bye!" masungit kong paalam kay lilia.
Pagpasok ko sa auditorium kung saan ang venue ay agad na punta sa akin ang atensyon ng lahat. Ako na lang pala ang wala! Kaya i really hate being late e. ayoko ng atensyon.
"Good morning po" bati ko sa lahat.
"I guess you are, Ms. Valdez?" tanong ng instructor ata namin ito sa modeling.
Hula ko lang base sa aura niya ngayon. Strikto.
"Yes po. Sorry i'm late" sambit ko.
Gusto ko mag-dahilan na hindi ko naman kasi alam na may practice ngayon dahil walang nag-inform sa akin the whole weekends, pero hindi ko na lang ginawa.
"It's fine. Nag-start pa lang rin naman ako magcheck ng attendance." She said.
Hindi pala siya strict muhka lang. Judgemental ko kasi, akala ko magigisa ako ngayong umaga.
"Sa iyo rin ba ka partner si Mr. De Vera?" tanong niya.
Hindi ko alam pero biglang lumakas ang tibok ng puso ko matapos marinig ang apelyido ni felix. I had a crush on him, since high school dahil tahimik siya, gwapo, matalino. Type ng lalaki na gusto ko.
And he's the one who save me noong araw na may sumusunod sa akin na lakaking na ka itim ba jacket. Siya pala iyong tumawag ng pulis para magronda sa lugar kung saan tumakbo ako para maka layo, i saw him waiting for me that time sa loob ng police station. Napansin na raw pala niya ang lakaking iyon na naka sunod sa akin paguwi ko kaya tumawag siya agad ng pulis at sinabi na magronda sa lugar na maaari kong daanan, as he isn't sure where my address is.
"Ms. Valdez?"
Bumalik ako sa realidad ng tawagin ulit ng instructor namin 'yong pangalan ko. I didn't even know that i'm spacing out!
"Hindi-" i was about to tell her na hindi ako sigurado since last week ay hindi pa nakakapag decide si sir kung sino ang ipa-partner sa akin.
Someone cut me off.
"Yes po, ako 'yong partner niya" a familiar voice muttered.
It was him. Felix De Vera.
The man a admire for almost 6 years. Ang high school crush ko at crush pa rin hanggang ngayon. He look so fine, while walking towards my place wearing his fierce face and hands on his pocket.
He's so fine that i can't resist staring at him. Ito na ba 'yong tinatawag nilang hiwaga? - Mirajane 2022.