SANDALI kaming nabalot ng katahimikan ng bigla na lang siyang magsalita.
"Thank you for saving me." bulong niya.
"Ah—Eh—Ahm–you're welcome-welcome, w-walang anuman. Ginagawa ko lang naman ang sa tingin kong tama." nakangiti kong sabi. "Mabuti pa umalis na tayo dito. Mahirap na, baka makita pa nila tayo kung magtatagal pa tayo dito. You know how to swim naman, right?" tanong ko.
"Uh-hmn..." tanging sagot niya. Oo daw marunong daw siya lumangoy.
"Dito na lang tayo dumaan sa sapa, para hindi nila tayo makita, didiretsohin lang naman natin itong sapa na ito tapos madadaan na natin 'yong bahay namin"
Mukhang hindi nya naintindihan 'yong sinabi ko. So, heto na naman ako, ipapamalas ko na naman 'yong galing ko sa English.
"Ahm Mr. Who ever you are, what I mean is... we need to go and leave this place immediately. Because if we still stay here, there's a possibility that they might see us. This creek is connected at the back of our house-i mean my house—ah basta 'yong bahay namin. So better yet, let's just swim this creek straightly until we reach ou—my house. And we're so near to it. " Sana lang talaga naintindihan niya 'yong english ko. "It's better and more safer na dito tayo dumaan sa sapa, kasi hindi nila tayo mapapansin. At isa pa basa tayo baka mag-iwan lang tayo ng marka sa daan kung sakaling sa lupa tayo dadaan na pwedeng maging dahilan para makita nila tayo." hindi ko na kinaya kaya tinagalog ko na, mahirap na baka ma-nose bleed pa ako at magkulay dugo pa itong sapa at baka maturn off pa sakin itong Mr. Ewan.
Wow ha, feeling ko naman makikita niya ako. E, ang dilim-dilim nga. Pero teka sandali, itanong ko kaya kung anong pangalan nya?... Pero siguro mamaya na lang. Huwag ngayon kasi ang mas kailangan naming atupagin ay kung paano kami makakaalis dito.
"Ahm, did you get it or did you understand what I said?" Tanong ko dito. "Sorry, I'm not good in speaking English e." nahihiyang dagdag ko. Oo na! Aamin na ako, hindi talaga ako magaling sa english. Hindi lang halata kasi magaling ako magdala. Ako pa ba? Ganda ako, e.
"Yea. I understand." aniya.
Mabuti namana kung ganoon.
Saglit kaming nabalot ng katahimikan pero agad ko din itong binasag.
"Ahm, Mister can I know wash your name- I mean, can I know your name?" nahihiya kong tanong dito. Haist! Bakit wash 'yong lumabas sa bibig ko? Wash your name, really Jañella? Ano huhugasan 'yong pangalan? Kahit kailan talaga napaka bobita ko. Para tuloy akong tanga na ewan.
"My name is Ae—"
Hindi na nito natuloy pa ang sasabihin niya ng may marinig kaming malakas na putok ng... baril?
Putok ba ng baril iyon? Sino nagpaputok? 'Yong masasamang tao kaya na iyon ang may gawa no'n? Sinong binaril nila?
Sa sobrang dami ng tumatakbo sa isip ko at dala na rin ng gulat at takot. Hindi ko namalayan nakayakap na pala ako sa leeg ni Mr. Ae, iyan kasi 'yong narinig kong sinabi niyang pangalan niya.
"I-I t-think we really n-need to get out of h-here." Haist! Bakit ako nauutal?
"Yea. We really need to." aniya.
"Ahm, Mr. Ae, I don't know how to swim kasi e, even though na this creek is shallow, natatakot pa rin ako. I'm scared, because what if I get drowned?" nahihiyang bulong ko.
Bahagya pa siyang tumawa ng mahina bago sumagot. "I won't let that happen." Wow, para namang naintindihan nya 'yong buong sinabi ko.
"Siguraduhin mo lang kasi pag ako nalunod hahatakin kita para sabay tayong malunod at mamatay." bulong ko.
"What? Are you saying something?" nalilitong tanong niya.
"Nothing-nothing. Hehehe!..." napatawa na lang ako na parang tanga. "Oo nga pala, ayos ka na ba? May masakit ba sayo?" Tanong ko sa kaniya habang hinahaplos ko ang mukha niya na hindi alam kung bakit ko ginawa. Basta nagtapuan ko na lang ang kamay kong nakalapat at humaplos sa mukha niya. Ang kinis ng mukha n'ya at ang lambot rin... mapapa-sana all na lang talaga ako.
"Hmn?..." bulong niya sa tenga ko. At kung kanina ay nakapalupot ang braso nito sa bewang ko, ngayon naman ay nakalapat na ang mga palad niya sa magkabilang bewang ko. Ramdam na ramdam ako ang paghaplos at bahagyang pagpisil niya dito. Kahit nakadamit ako ay nararamdamn ko pa rin ang init na dala ng palad niya.
"A-Ahm, ka—kasi I'm just want to ask lang naman if are you alright na ba? Or do you hurt anywhere? If meron, where does it hurt?"
"You're such a sweet Lady" bulong pa rin niya sa tenga ko. At ngayon mas lalo pa siyang lumapit sakin, kasi ramdam ko na 'yong tulis ng ilong niya sa pisngi ko. At bahagya pa siyang umiiling-iling kaya naman tuloy hindi ko maiwasang makaramdam ng kiliti dahil sa ginagawa niya. " I'm fine. I'm alright. I'm ok. And that's because of you. Thank you." aniya.
"A-Are you sure?... They beat you up. So, how can you say that you're okay?" nag-aalala ko pa ring tanong.
"I'm really okay, stop worrying about me. I'm perfectly fine." sagot niya.
"Ikaw naman kasi Jañella, ang kulit-kulit mo! Ok na nga siya 'di ba?" ani ko sa isip-isip ko.