"Whohoho! Welcome to your new home, Can-can!" Masayang sigaw ni Candice with matching taas ng dalawang kamay sa ere habang nakatayo sa harap ng newly furnished na bahay.
   Sa wakas! Natupad na rin ang pangarap niyang magkaroon ng sariling bahay. Worth it ang pagtatrabaho niya nang limang taon bilang accountant. Kahit pa sabihing nakaka-stress iyon ay okay lang. Wala namang trabahong madali at hindi pinag-uukulan ng pansin at ng dugo at pawis.
   At dahil wala naman siyang pinagkakagastusang iba maliban sa sarili niya kaya nakapag-ipon siya. And she's proud to have her own savings account without the help of her father and brothers. Mayroon din kasi siyang isang bank account na ang mga ito ang naglalagay ng pera. She had been keeping it ever since she was still schooling.
  Oo nga at sampo silang magkakapatid pero sa kabutihang-palad, siya ang bunso. Ewan nga ba niya kung mabuti nga iyon o masama. Kasi, sa sampo sa kanila, siya pa ang may pinakamature na pag-iisip.
   Nang pumasok sa isip niya ang mukha ng mga kapatid niya, napabuntong-hininga siya.
   They could be close in some ways but there are so many things that make them misunderstand each other. Isa na roon ang kulturang kinalakihan nila. They were all borne in different places. And they were raised in different countries.
   They have different mothers. Of different nationalities.
   O, di ba?
   High breed ang peg nila.
  Nakakatuwa na nakakainis nga eh. Halos lahat ng kontinente sa mundo ay may naipunla ang ama nila. Kapag nagkukwento ang daddy Rafa nila kapag kumpleto sila sa bahay nila sa Ilocos tungkol sa mga karanasan nito sa mga ina nila, napagkakatuwaan nilang haluan ng kung ano-ano ang kwento nito. Kaya naman hindi maiiwasang magbangayan sila at magbatuhan ng bagay na mahawakan nila dahil sa inis sa isa't-isa.
   Napatigil siya sa pag-iisip nang tawagin ang pangalan niya ng isa sa mga inupahan niyang taong tutulong sa kanya sa pagbubuhat ng mga gamit papasok sa bagong bahay.
   "Ma'am, tapos na po naming ilagay ang mga gamit niyo sa loob. Kayo na lang po ang bahalang mag-ayos."
   Nginitian niya ito nang pagkatamis-tamis. "Salamat po, Manong Naldz. Next time po ulit."
   Tumango lang ito at ngumiti saka nagpaalam na kasama ang dalawa pa nitong kasama.
   Nang wala na ang mga ito, pumasok siya sa gate at inilibot ang tingin sa paligid.
   Malawak ang lawn ng bahay at may pathway na papunta sa front door ng two-storey house.
   Hindi man iyon kalakihan katulad ng iba pang bahay sa loob ng  subdivision, masaya na siya at kontento.
   Napaigtad siya nang mag-vibrate ang cellphone sa bulsa ng suot na pantalon.
   Kaagad niya iyong kinuha at nang tingnan ang caller's i.d, napasimangot siya. Magkaganunpaman, sinagot parin niya iyon.
   "Hoy, siokoy. Nasaan ka na ba?"
   "Candice Miraflores, tandaan mo, kuya mo parin ako. Kaya show some respect," seryosong sagot ng nasa kabilang linya.
   Pinaikot niya ang mga mata. "Ang drama mo Kuya Charlie. Nasaan ka na ba? Sabi mo tutulungan mo akong mag-ayos ng mga gamit ko. Paasa ka." Nakalabing aniya.
   Napabuntong-hininga ito. "Sorry, princess. Nagkaroon kasi ng problema sa kompanya ni mommy so nandito ako sa airport ngayon at naghihintay ng flight ko pa-Italy."
   She sighed. "Okey fine. Basta bilhan mo ako ng cookies ha."
   Hindi man niya ito kaharap, alam niyang napapailing ito.
   "Ang hilig mo talaga sa cookies. Baka sa sobra mong pagkaadik sa pagkain na yan ay magmukhang cookies ka na rin."
   She groaned. "Kuya! Bilhan mo na lang kasi ako!" Inis na saad niya saka pinindot ang end call button.
   Wala siyang pakialam kung ito ang pinakamatandang kapatid niya. Kasalanan naman nito iyon dahil ininis siya nito.
   Nagdadabog na pumasok siya sa loob ng bahay.
   Nang tuluyang makapasok, napabuntong-hininga siya. Piles of boxes were scattered on the floor around the sofa.
   Mabuti na lang at nauna na niyang ipalipat ang mga furnitures noong nakaraang linggo.
   'What to do? What to do?'
   Habang nag-iisip ng mga gagawin, biglang pumasok sa isip niya ang bunsong kuya niya.
   Kaagad niyang kinuha ang cellphone at di-nial ang number ng kuya Nathan niya. Nakakailang ring pa lang nang sagutin nito ang tawag.
   "Fuck! Whoever you are, don't you ever dare call me again! It's just freaking eight in the morning!" Sigaw nito at pinatay ang tawag.
   Napasimangot siya.
   Sa siyam na mga kuya niya, ito ang pinakapalamura. Hindi kompleto ang araw nito kapag hindi nakapagmura. Kaya naman nahahawa na silang magkakapatid dito. Hindi na rin kataka-takang palamura ito dahil na rin siguro sa mga pinagdaanan nito sa Germany bago ito lumipat sa poder ng ama nila noon.
   Napasabunot siya sa sariling buhok.
   "This is crazy!" She shouted, kicking the nearest box near her feet.
   Wala na rin lang siyang mahihingan ng tulong kahit sa sarili niyang mga kapatid, she might as well busy herself with unpacking her things alone.
   To hell with her brothers!