KIELY'S POV
TUMIGIL kami sa harap ng isang kulay puting eleganteng pinto. Margarita opened the door and entered first. Bumungad sa amin ang malawak at malinis na kwarto. Naroon na sa katabi ng mahabang sofa ang mga bagahe ko. Pagpasok ng kwarto ay mini-living kaagad ang makikita.
Dahan-dahan akong pumasok at nilibot ang paningin sa loob ng buong kwarto. The theme was white and lavender. Naka-dim lang ang ilaw sa mini-living room. Mayroong sofa set at glass centre table na may fresh followers sa gitna na nakalagay sa transparent glass vase. Sa harap no’n ay ang flat screen TV, speaker, at book shelves.
Ang humahati sa pagitan ng mini-living room at bedroom ay thin glass wall. Ang queen size bed ay may makapal na kulay lavender na comforter at malinis na puting unan. Sa magkabilang parte ng kama ay meron side table na may nakapatong na lamp shade na may mag-kaparehas na diseniyo, sa kanang side ng table naman nakapatong ang digital clock at picture frame ko.
To the far right of the bed, katabi ng isang lavender na pinto ay ang dresser na kulay puti na may maliliit na drawer. Sa kaliwa bahagi naman ng kama ay ang glass sliding door palabas ng veranda.
I walked toward the lavender door katabi ng dresser. It was a walk-in closet with a lavender and white theme. Merong mga mamahaling damit, sandals, bags, etc na nakalagay doon. Paglabas ko ay sunod ko namang pinasok ang kulay puting pinto.
It was the bathroom. The bathroom was clean. The huge tub and the towels in the towel rock were dry. The medicine cabinet above the sink had a mirrored door, and behind it were toothpaste, dental floss, spare soap, shampoos, and spare toothbrushes. It also has a glass shower area.
“This is so amazing.”
Mas maganda pa ‘tong kwarto ko dito kaysa sa kwarto ko sa bahay namin sa Manila. Kahit siguro magkulong ako dito ng ilang araw hindi ako magsasawa.
“Pinaghandaan po talaga ‘to ni Madame, Ma’am Kity,” sabi ni Margarita habang sinasara ang mga kurtina sa mga glass window. “Alam niyo po ba no’ng malaman niyang dito kayo titira tuwang-tuwa po siya umabot pa po sa puntong sa sobrang tuwa niya ay siya na po ang nag-sponsor sa lahat ng event sa darating na fiesta,” pagkwekwento nito.
Umupo ako sa sofa. “Talaga? Ginawa niya ‘yon?”

“Opo nagpabili rin po siya ng mga bagong furnitures para sa mga kwarto niyo ‘tsaka lagi pong malinis dito sa kwarto mo, ako po kasi ang nakatoka dito.” Hindi ko mapigilang mapangiti habang pinagmamasdan si Margarita.

“Yung sinabi kanina ni Mamita, she said that you admire me. Paano? I mean this was my first time― well, not really― basta. Why did you admire me the fact that this was our first time meeting each other?”
Namula siya at saka yumuko. “A-ah ano po, kasi po Ma’am kapag pinapainom ko po ng gamot si Madame nagkwekwento po siya tungkol sa’yo tapos po habang tumatagal humahanga po ako sa’yo kasi mabait po kayo at maganda ‘tsaka nalaman ko rin po kasi na pangarap niyong maging doctor.”
“Ah yeah, I want to be a pediatrician doctor,” I said. “Ikaw? Ano ang gusto mong maging?”
“Ako po?” I nodded. “Um… hindi ko po alam eh.”
Kumunot ang noo ko. “Huh? Why?”
“Kasi po ang pangarap ko lang naman ay makaangat po kami ng pamilya ko sa kahirapan pero hindi ko po alam kung anong gusto ko. Kapos rin po kasi kami kaya tumigil ako ng pag-aaral,” aniya.
“Pero gusto pa bang mag-aral?”
“Oo na naman po!”
I suddenly felt pity for her. She wants to study, but she doesn't have enough money. Samantalang ‘yong iba riyan, may mga pera at may kakayahang mag-aral pero nagbubulakbol lang at nagsasayang ng pawis ng magulang.
“Sinubukan mo na bang humingi ka na ba ng tulong kay Mamita?” I asked. Naalala ko kasi na may kakayahan namang magbigay si Mamita ng scholarship.
“Naku, hindi na po ‘tsaka nakakahiya. Marami na pong natulong sa pamilya namin ang pamilya niyo, sobra-sobra na po ‘yon,” aniya at sunod-sunod na umiling.
“No, you should study. Bata ka pa, alam ko namang matalino ka. Don’t worry I’ll talk to Mamita and tell her to give you a scholarship until college.” Nanlaki ang mga mata niya dahil sa sinabi ko.
“Hala Ma’am, seryoso po ba kayo riyan? Nakakahiya naman po kung hanggang college pa,” sabi Margarita napatakip pa siya sa kaniyang bibig.
“Ano ka ba wala ‘yon kung kaya naman naming tumulong why not ‘di ba.”
Well, nakakagaan talaga ng loob kapag may natutulungan o napapasaya kang tao.
*****
WE ARE all here in the dining area. Halos malula nga ako dahil sa lawak nito, dumagdag pa ang dalawang malaking chandelier na nakasabit dito sa dining room. The long dining table is made of glass, punong-puno ito ng mga masasarap na pagkain na hindi ko alam kung kaya ba naming ubusin.
I don't know when I will get used to this luxurious life especially and we are here in Mamita's side. Because when we were in Manila, even though I knew we had money, I wasn't wasting money that much. I still know my limits when it comes to that matter.
“Sobrang saya ko dahil sa wakas nakasama ko na ulit kayong kumain sa iisang hapag,” masayang sabi ni Mamita na nakaupo sa kabisera.
“Oo nga Mama iba pa rin talaga pagdito tayo sa mansion nagkasama-sama, sayang nga lang dahil aalis kaagad kami bukas,” bakas ang lungkot sa boses ni Mama.
“Huwag kang mag-alala hija kapag natapos niyo nang ayusin ang problema niyo sa kumpaniya natin maaari naman kayong bumalik dito kaagad kahit kailan ninyo gustuhin,” she uttered.
“Aren't we going to eat yet, Mamita?” singit ni Kuya Kendrick sa usapan, sinipa ko naman ang paa niya sa ilalalim ng lamesa. Pinagigitnaan kasi ako nina Kuya Kyrus at Kuya Kendrick.
“Naku, pasensiya na hijo may hinihintay pa kasi tayo― Oh ito na pala sila eh.”

Nagsitayuan sila kaya wala sa sariling tumayo rin ako.
“I’m sorry Doña Asuncion we’re late.” I looked at the door of our dining room when I heard a deep manly voice.
“No, it’s okay sakto lang dating niyo nagugutom na daw itong napakapogi kong apo,” Mamita said while chuckling. I suppressed my laugh when I saw Kuya Kendrick blush because of embarrassment.
I look at the visitors again. They aren’t familiar with me, but this guy with long curly hair beside a middle-aged man is yes. What is his name again? Rayver? Reyvel? Ravun? Ugh, the hell do I care?! Basta siya ‘yong lalaking muntik nang masagasaan kanina ni Mang Sony!
“Have a seat everyone,” Mamita said. Umupo sila sa kaharap naming upuan. Kaya pala hindi kami pinaupo do’n kanina ni Mamita dahil may bisita. “Ikinagagalak ko na pina-unlakan ninyo ang imbitasyon ko Emmanuel.”
“Ikinagagalak din namin na maimbitahan dito sa mansion ng mga Barrameda, Asuncion,” nakangiting sagot ng kasama nilang kasing edad lang siguro ni Mamita.
“Pasensiya na’t biglaan, naikwento kasi sa akin nitong anak ko na luluwas na muli silang mag-asawa sa Maynila bukas, kaya inimbitahan ko kayo lalo na itong si Russel at Nyssa dahil matagal na rin kayong hindi nagkikita hindi ba?”
“Yes Doña Asuncion, the last thing I remember was when Herman and Kennedy left and lived in Manila because of your family company and that was 25 years ago I think,” nakangiting sabi ng lalaking katabi ni Don Emmanuel.
“God Russel hindi ko inaasahang kayong dalawa pala ni Nyssa ang nagkatuluyan kung hindi pa pala kami umuwi dito hindi pa namin malalaman,” sabi ni Mama.
Nakikinig lang ako sa kanila dahil hindi ko naman alam kung anong koneksiyon nila sa isa’t-isa. Napabaling ako sa kasambahay namin na nagsisimula nang magsalin ng malamig na juice sa mga baso namin.
“Thanks,” I uttered.
Kinuha ko ‘yon at saka dahan-dahang sinimsim pero halos maibuga ko ang juice na nasa bibig ko nang magtama ang paningin namin ni curly hair, he was sitting in the chair opposite to mine.
Nag-iwas ako ng paningin at saka ibinaba ang baso. I took the table napkin and gently wiped my lips. I saw in my peripheral vision that he was still looking at me. My heart suddenly beat fast when I realized that he was not looking at me, but in my lips!
What the?
“Sis, you okay?” Kuya Kyrus whispered.
“H-ha? Yeah I’m okay Kuya,” wala sa sariling pabulong na sagot ko.
Letche! Bakit ba apektado ako? Para ‘yon lang, Kiely!
Nagsimula nang kumain kaya naman itinuon ko na lang ang paningin ko sa pagkain hindi naman ako pwedeng makisabat dahil usapang matatanda ‘yon. Magpapakabusog na lang ako rito tutal ‘yon naman talaga ang porpuse ng pagkain.
“By the way, gusto kong ipakilala sa inyo ang aking mga apo sila ang mga anak ni Herman at Kennedy.” Nang marinig kong sinabi na ‘yon ni Mamita ay kaagad kong ibinaba ang hawak kong kubyertos. “Those are Kendrick Thoper and Kyrus Theo they were twins mga panganay ni Herman. Ito naman ay ang bunso, si Kiely Trinity ang nag-iisang kong apong babae.” Nakangiting pakilala ni Mamita sa amin.
I looked at the visitors. They were also looking at me lalo na si Tita Nyssa na parang kumikinang ang mga mata.
“She’s beautiful, isn’t she?” Nakangiting anito kay curly hair na wala namang pakealam. “How old are you, hija?”
“Twenty-one po,” I politely replied.
“Oh, same with my son right here. You're in third-year college aren't you?” I nodded. “What course did you take hija?”
“I took BS Biology po.”
“I guess you want to be a doctor? That’s interesting, hija. Nasa lahi talaga ninyo ang pagiging matulungin ‘no.” Nginitian ko lang siya dahil bahagya akong nakaramdam ng pagkailang dahil ramdam ko ang mga mata ni curly hair na nakatingin.

“What about you hijo, what course did you take?” baling naman ni Tita Nyssa kay Kuya Kyrus.
“I took AB Political Science,” Kuya Kyrus replied in a polite voice.
“He’s a graduating student,” proud na sabi ni Daddy.
“So, you are following in the footsteps of Don Alessandro young man,” sabi ni Don Emmanuel, he is referring to our great grandfather who became the former congressman of this province. “Ikaw hijo, parehas ba kayo ng kapatid mo ng kursong kinuha?”
Napahinto si Kuya Kendrick sa pagnguya ng kinakain. “Hindi po I took BS Criminology, graduating student.”
Well, kahit madalas maloko yan si Kuya Kendrick hindi yan marunong lumabag sa batas. Kahit noong mga bata pa kami ganiyan na talaga siya. Bagay talaga sa kaniyang mag-pulis.
“Siya nga pala Russel, is he your son?” tanong ni Mama.
Muli na naman akong napatingin kay curly hair. Nakatingin siya kay Mama.
“Ah yeah my bad, he is River Noah my son,” nakangiting sabi ni Tito Russel.
“Hijo hindi ba’t kasali ka sa basketball varsity?” tanong ni Mamita. Tumuwid ito ng pagkakupo at saka ngumiti.
I swallowed the lump in my throat because of that smile.
“Yes,” he politely answered.
“I remember him. Hindi ba’t siya ‘yong muntik nang masagasaan kanina ni Mang Sony, right honey?”
“What?!” Tita Nyssa exclaimed.
“Wait mom, calm down. It was just an accident I'm in a hurry, look, I don't have any bruises.”
“Ikaw kasi bakit hindi ka kasi nag-iingat?! Mabuti na lang at matinong driver si Manong Sony! Pa’no kung ‘yong muntik nang makabundol sayo eh mabilis magmaneho, ha? Papatayin mo ba ‘ko ng maaga, River?” bulway niya dito.
“Kumalma ka nga, mahal. Pabayaan mo na ang anak natin malaki na siya, alam niya na ang tama at mali,” Tito Russel said calmly.
Muling nagtama ang paningin namin ni River pero ngayon ay siya na ang unang nag-iwas ng tingin. Ngayon ko lang napansin na maganda pala ang mata niya, he has downturned black eyes and quite long eyelashes, medyo makapal rin ‘yong kilay niya.
Nung nakita ko kasi siya kanina hindi ko naman nakita ng buo ‘yong muka niya kasi nga natatakpan ng buhok niya ‘yong mata niya.
Nang maubos na namin ang kinakaing Marvelous Marble Cake ay nag-aya ang mga matatanda na pumunta sa lanai. Hindi na ako sumama dahil hindi rin naman ako maka-relate sa pinag-uusapan nila.
Inabala ko na lang ang sarili ko sa paglilibot sa mansion. Dahil abala si Margarita sa kusina wala akong kasama ngayon. Hindi ko naman alam kung saan pumunta ‘yong dalawa kong kapatid.
Nakatayo ako ngayon sa gitna ng malaking sala. Gusto ko kasing dito mag-umpisa. Nakalagay ang dalawang kamay ko sa magkabilang bewang ko.
“Hindi naman siguro ako maliligaw dito kung lilibutin ko ‘to nang mag-isa ‘no?” tanong ko sa sarili ko.
“You’re wrong.”
NIKEINKSHA | SUSHI