"Ella, paano mo malalaman kung may gusto ka na sa isang tao?" I unconsciously asked. Napaupo tuloy siya mula sa pagkaka-dapa sa kama ko. Nandito nanaman kasi siya, palagi naman.
"Nagugustuhan like.. the looks? Or in love?" she specified.
"In love?" patanong na sagot ko.
"I don't know. Siguro kapag masaya ka kapag kasama mo siya, tapos lagi mo siyang nami-miss? I'm not sure." she shrugged.
"Ikaw ba? Paano mo nalaman na in love ka kay Wilson?" I asked.
"'Nung napansin kong madalas akong ngumiti kapag kasama siya, tapos palagi ko na siyang hinahanap. And when he calls, agad kong sinasagot tapos- you figure out the rest. Ayaw kong pag usapan." she sighed. Tumango nalang ako at umupo sa upuan sa harapan ng study desk ko.
"In love ka na ba kay, uhm, kay Ivan?" she asked later on. Napaisip tuloy ako.
I'm happy when he's around and I feel completely free when I'm with him. Parang sobrang na-attach na nga ako sa kanya, eh.
"Hindi ba parang ang bilis naman masyado? We've known each other for like.. three months or something?" I looked up to think.
"Pwede na din. Kami nga ni Wilson, isang buwan palang magkakilala 'nung nanligaw siya." she laughed softly. "Seah, if ever.. if ever you're in love with him na, please guard your heart, okay? Love can hurt us in so many ways and I just don't want things to end up like befo-- never mind." she looked away.
"End up like?" I asked.
"Nothing, just continue typing there." she smiled a little and pointed at my laptop.
After more than a month, a lot had already happened. I also just finished the book I was writing and named it 'Ghosts From the past'. Published na din siya. It's a love story mixed up with a little bit of fantasy.
Medyo nagulat nga ako sa sarili ko dahil isang buwan ko lang sinulat, but I'm proud. Na-hook din ako sa plot, parang feeling ko nakaka-relate ako kahit never naman akong nakaranas ng love life na tulad sa characters ko. I never even had a boyfriend. Siguro dahil ako 'yung author, kaya ako nakaka-relate?
"Seah, bilisan mo, baka maubusan tayo ng stock!" nagmamadaling sabi ni Ivan at hinila ako papuntang book store.
"Teka lang naman, kita mong wala pang masyadong tao, oh. Hindi ka mauubusan 'nun!" I rolled my eyes. He ignored me and continued walking while holding my wrist, making me follow him.
"Oh, tignan mo. Pinagpipilaan, oh! Dali, pila na tayo." sabi niya nang makarating kami doon.
"Bakit ba kasi masyado kang nagmamadali? Eh, marami namang stock niyan, panigurado." I told him.
"Seah, bihira maglabas ng libro 'yung favorite author ko, mostly kasi sa website niya lang pino-post. Kita mo 'yung pile na 'yun?" may tinuro siyang isang pile ng libro. "May pirma niya 'yang mga 'yan at limited lang." he said excitedly.
"Okay, chill. Ito na, oh. Naka-pila na tayo." I laughed. Ngumiti naman siya at ginulo ang buhok ko.
"Halla, nakaka-excite naman. Ano kayang plot nito?" he said when we got out of the bookstore with his new book.
"Title palang, exciting na." he chuckled and started flipping through the pages. "Ang ganda ng pirma niya." puna niya habang hinahaplos ang pirma sa may gilid. Natawa nalang ako at hinila na siya papunta sa restaurant para makakain na kami ng tanghalian.
"Hoy, kakain na. Mamaya na 'yan." natatawang sita ko kay Ivan na kanina pa nagbabasa. Kanina pa kasi 'yung pagkain niya sa harap niya pero masyado siyang tutok sa libro niya.
"Teka, five minutes." he said while still looking at his book. I rolled my eyes and took it from him. Sinilip ko muna kung nasaang page na siya bago ko sinara.
"Okay, fine. Kakain na po." he rolled his eyes.
"Feeling ko, past lovers 'yung dalawang bida. Alam mo 'yung parang sa past life?" he shared while we were eating. Kanina niya pa kasi bukambibig 'yung libro tapos ngayon, shine-share niya na sa'kin theories niya.
"Then nagkita na sila sa next life time. Kaya siguro 'Ghosts from the past' ang title. Kasi may past sila, 'no?" he asked.
"Malay ko sa'yo. Basahin mo nalang para malaman mo." I laughed and continued eating.
"Ikaw ba, ano sa tingin mo?" he asked me.
"Hmm, sa tingin ko? Bilisan mo nang kumain para matuloy mo na pagbabasa mo." I rolled my eyes which made him laugh.
"Sabi ko na tama hinala ko, eh! May past sila, Seah. May past sila!" he cheered all of a sudden. Napatingin tuloy sa gawi namin 'yung ibang kumakain. Hindi pa'rin kasi kami umaalis sa restaurant dahil parehas pa kaming tinatamad umuwi.
"Yeah, now please shut up. Nakakahiya, parang timang 'to." I chuckled.
"Bakit parang hindi ka nagulat, ha?" he asked.
"Hmm, I already know what's gonna happen." I shrugged.
"Ha? Paano, manghuhula ka? Funny ka." he laughed sarcastically.
"So ganito nga kasi, may halo din palang fantasy 'to and sabi 'nung matandang manghuhula sa kwento, they were lovers in the past. Oh, 'di ba? Grabeng plot twist." pagkwe-kwento niya.
"I know. Hindi sila magkakatuluyan diyan, mamamatay 'yung isang bida." wala sa sarili kong sabi, nakatutok lang ang atensyon sa cellphone ko.
"Ang negative mo naman, Seah. Tiwala lang, ano ka ba?" he chuckled. "Sa bahay ko na nga 'to itutuloy, mukhang bored na bored ka na." 
"Uwi na tayo?" I asked him when he stood up.
"Ikaw ba? Do you want to stay here for a while?" tanong niya naman.
"Libot nalang muna tayo ulit dito sa mall. Ang boring kasi sa bahay. Okay lang ba?" I asked him. Ngumiti naman siya at tumango. 
"Dito ka lang, uhm, may bibilhin lang ako saglit." paalam niya maya-maya habang naglalakad kami. Pinahawak niya pa sa'kin libro niya. 
"Ha? Sama ako." I told him but he just shook his head. 
"Diyan ka nalang muna sa bench, upo ka muna diyan. I'll be back, okay?" he smiled and left already. Napanguso nalang ako at umupo doon. 
Napatingin ako sa libro ni Ivan na hawak ko at binuklat. I giggled and took out a pen from my bag.
'Hope you liked my book. Thank you for the support, Ivan! -C.'
I smiled and put my pen back inside my bag when I finished writing my note on his book. Maliit lang pagka-kasulat ko at sa bandang baba ng kung saang page kaya hindi niya 'yun agad makikita. He got back a few minutes later.
"Uy, kape." I cheered when I saw him holding two cups of iced coffee. Inabot niya sa'kin 'yung isa at linapag lang sa tabi ko 'yung isa.
"Aren't you gonna drink yours yet?" I asked him.
"Mamaya, uhm, may sasabihin kasi sana ako sa'yo. Medyo importante." ngumiwi siya. 
"Ha? Bakit may nangyari ba?" tanong ko at tinitigan siya.
"M-Meron, uh.. paano ko ba sasabihin?" he scratched his nape, 
"Ano ba 'yun? Sabihin mo na." I said.
"Ano, alam kong masyadong mabilis pero... nakakahiya namang sabihin." he laughed a little.
"Huwag ka na mahiya, sira ulo ka." tumawa na din ako. "Ano ba 'yun?" I asked again.
He sighed and took something from his back pocket. It was a single-stem white rose. Mukhang binili niya lang sa flower shop dito sa mall dahil may store label pa. 
I looked back at him and my brows furrowed when he smiled shyly.
"Seah, pwede ba manligaw?"