"O-okay lang na maubos ang pera namin if it means saving your life then we will. We will do everything for you Mira, you can't blame us. Masyado mo kaming pinag alala lalo na si Grey, alam mo naman 'yong isang 'yon."
I hugged her to calm her down. Masyado ko nga talaga siguro silang pinag alala kanina.
"Hussh, 'di na ulit mangyayari 'yon. I promise."
Mahina kong sabi and hug her even more. Nang kumalma ay kumawala na din ito at diretsong tumingin sa mga mata ko.
"At least now you're safe. I'm glad nakikita pa din kitang pangit." Dahil sa narinig ay hinampas ko itong mahina and she just chuckles, with that, we both laugh.
___
Nagising ako sa sinag ng araw kinabukasan. I roamed my sight in the room and I smiled remembering what happened last night. Imbis kasi na mag rent ng room kagabi sina Sam ay dito nalang daw sila matutulog since malaki naman ang espasyo sa kwarto. Iyon pala ang dahilan kung bakit ang tagal ni mang Kiko nakabalik kagabi, at no'ng makabalik  naman ay may dala-dala na itong folding bed. Gumastos na naman ang dalawa para do'n kaya no'ng mag co-comment na naman sana ako, Samantha immediately shut my mouth at sinabing hindi naman daw iyon masasayang at ido-donate nila ito dito sa hospital.
I smiled as I took a glance with them. What happened last night was one of the best night with them. Ang saya naming nag mo-movie marathon dahil may TV naman dito at nauwi sa pillow fight nang mag bangayan si Sam at Grey kung sino ang tunay na pumatay sa babaeng bida sa movie which entitled 'who killed Sarah'
I startled nang may tumikhim sa likuran ko.
"Good morning Princess!" Masiglang ani ni Grey that made my body acted in surprise. Akala ko kasi ay tulog pa ito. Kaming dalawa pa pala ang gising. I felt bad for mang Kiko nang makita itong mahimbing na natutulog, ang ingay kasi namin kagabi kaya hindi ito masyadong naka tulog.
"Good morning Gwey." Nawala ang ngisi sa naging tawag ko sa kanya. Pinaka ayaw niya na tinatawag ko siyang gano'n. Ba't ba kasi ayaw niya, ang cute nga, pag tinatawag ko siya ng gano'n naaalala ko 'yong little Grey dati na Gwey ang pagka bigkas ng sariling pangalan. Kaya 'yon ang naging tawag ko sa kanya nang malamang hindi ito nasanay sa pagbigkas sa letter r.
"How's your feet?"
My heart pounded when he move closer to me to check my feet. Even his voice changed! Kung kanina lang ay masigla ito pero ngayon ay napalitan ito ng pagka husky which made him hot even more.
I watched him as he gently touched my feet trying to remove the bandage there. I looked so tense the moment his hands touched my skin, a familiar feeling. My heart beats so fast that it might explode this time! How can he do this to me without even thinking!
For pete's sake it's just his movement but I acted like I was being asked for an interview for the first time, he made me nervous and my body acted differently with what my mind says!
Umayos ka Mira!
"Mamaya ay i consult natin ito sa doctor if pwede ka na bang maka uwi. Sa susunod kasi ay mag ingat, tsk."
May iba pa siyang ibinulong pero hindi ko na iyon narinig pa sa sobrang hina.
"Oo na nga, hindi ko naman kasalanan kung bakit may bato doon." I pouted at pinanliitan ko siya ng tingin ng magtama ang mga mata namin.
Our eyes were steady to each other, looking intently like a single word are no longer part with the kind of communication we just had, a thousands of words that his eyes can only tell. I heard him sighed at kusang pinaglapat ang noo naming dalawa.
That stumble me, that chills he gave me. The way he looked at me, the way he acted this way. I-is he-?
No-No, he didn't like me. I was sure of that.
"At least I know you're safe now and I can now easily breath without worrying your life. Thank you for surviving." It was almost a whisper but I heard it. Enough to make my heart beats so fast once again.
Naudlot lang ang eksena namin ni Grey ng sumigaw ang isa sa kasamahan namin dito. Nang mapagtanto kung ano ang naging posisyon namin ay pareho kaming humiwalay sa isa't isa at aligagang gumagawa ng kung anong bagay.
Kinuha ko ang libro sa kalapit na lamesa at kunyaring binabasa ito. Samantalang si Grey naman ay kunyari inaayos ang kurtina sa bintana.
Samantha's laughter filled the room at hindi ako nagpa tinag, kunyaring nagbabasa pa din ako.
"Nahuli ko lang kayo sa akto nagkaganyan na kayo? Hahahaha!" Ang lakas talaga ng tawa ng bruhang ito. Pinandilatan ko lang siya ng mata.
"Girl, baliktad ang libro mo." Aliw na sabi ni Sam at nang ma tingnan ko ay baliktad nga! Wala na rin lang naman akong maitatago so binalik ko na ang libro sa mesa. I saw Sam turning her gaze to Grey at pareho kaming natawa sa ginagawa niya.
"Grey hindi halatang nag aayos ka ng kurtina noh? Oo." Pigil na tawa ni Sam. Paano ba kasi ay imbis na kurtina ang inaayos niya ay ang unan ang pilit na isinasabit ito sa ere.
Hindi ko din alam kung bakit ganito na lamang ang naging reaksyon naming dalawa. Naging awkward ang paligid at patuloy lang sa pagtawa si Samantha, inaasar lang nito si Grey sa pagkatalo sa pillow fight namin kagabi.
After we prepared ourselves ay bumyahe na rin kami pabalik, gladly that I'm able to walk naman ng maayos pero pa ika-ika pa din ng kaunti. Pinayagan ako ng doktor na umuwi na at hindi naman daw na ito namamaga at hindi masyadomg malalim ang sugat. Hinabilinan niya na lang ako ng mga gamot para iyon ang iinumin ko kapag kumikirot ito.
Hindi naging boring ang byahe dahil may pa sound trip pa kaming nalalaman sa loob ng sasakyan.
Inaamin kong nakakawala ng pagod ang naging gala namin nina Sam. They made it so special for me.
I can't take it kapag pati sila ay nawala sa akin. Both of them are special kahit against man sa akin ang mga magulang nito ay hindi ito naging hadlang upang ipagpatuloy namin ang samahan sa isa't isa.