Tinakpan ko ng unan ang mata ko dahil biglang lumiwanag, masakit kaya sa mata! Pero napakamalas ko dahil hindi pa 'rin ito sapat kaya agad ako'ng bumango at padabog na lumabas ng kwarto para pumunta sa kusina.
Dahil kakagising ko lang ay napahawak pa ako sa pader dahil umikot ang paningin ko. Hindi naman ito naging hadlang sa pag sugod ko sa gumising sa akin.
Yumuko si Reya nang makita ako pero hindi ko siya binigyan ng pansin at patuloy na tumungo sa kusina. Minsan na nga lang umuwi, minsan ko na nga lang makita o maka-usap, gigisingin pa ako.
"Ma?! Natutulog ako bakit mo binuksan 'yong kurtina sa kwarto ko?!" Naiirita na tanong ko. Hindi ko alam pero feeling ko nagbabadya na ang luha sa aking mata dahil kulang pa ako sa tulog. Ang dami 'kong tinapos kagabi— kanina lang.
"Bumaba ka kaagad? Hindi ka pa nakabihis ng ayos! Paano Kung may bisita ako? Naka terno ka na naman ng pantulog." Iling ni Mama. Hindi manlang pinansin ang problema ko. I bit my lower lip.
Hindi ko talaga alam kung nanay ko siya.
"Mama naman!" sigaw ko bago siya tinalikuran at padabog na tumungo sa hagdanan para bumalik sa kwarto ko.
Nakakainis. Mas lalong sumakit ang ulo ko. Pagkapasok ko sa kwarto ay aagad nawala ang kunot ng noo ko at napalitan ng malawak na ngiti nang makita si Zylyx sa higaan niya.
May mini house siya dito sa kwarto and she's so cute! Hindi manlang nawala ang ngiti sa labi ko.
"Good morning Zylyx!" Malawak ang ngiti ko na sumigaw bago lumapit sa 'kanya at niyakap siya.
Maybe hindi ako nag sisisi na naging Attorney ako ni Zylyx 'noong nakaraan na linggo.
"Sino kaya ang ex-amo mo?"
Natigilan ako sa paglalaro kay Zylyx nang marinig ng phone ko. Tumayo ako para abutin ito at tignan kung sino iyon. Agad ko naman sinagot ng makita na tumatawag 'yong dalawa.
Pagkasagot ko ay kanya-kanya sila ng ginagawa—or pareho. Kumakain. Wala na silang ginawa kung hindi ay kumain. Umiling ako bago lumapit sa kama at inihiga ang sarili ko.
Inilapag ko ang cellphone ko sa kama bago tinawag si Zylyx, lumapit naman siya sa akin dahilan ng pag tawa ko, ang cute niya. Ipaglalaban ko ito pag hinanap man siya ng amo niya.
[Ano ang ginagawa mo, Hyrth?]
"Nilalaro si Zylyx."
Ayos na kami dahil kay Hands. Malamang mas gusto namin mag bati kaysa masabunutan. Hindi naman sinabi kung ano ang nagyari, gumawa na lang ako ng palusot. Hindi ko alam pero… Hindi ko masabi sa 'kanila ang nararamdaman ko.
Nag umpisa na sila mag kwentuhan ni Tummy habang ako sumasagot lang pag tinatanong o pag 'di ako tinatamad. Pero oras-oras 'yata ako tinatamad kaya nakikinig na lang ako.
[Watch tayo bukas. Basketball!]
Out of nowhere na sabi ni Hands. Natigilan naman ako. Ni-extend nila ng isa 'pang linggo ang Sports Festival. Bukas ang Basketball. Inuna ang Volleyball.Naalala ko si Spencer.
Maglalaro kaya siya?
[Hindi ba paborito mo ang basketball, Puso?]
Hindi ako sumagot. Napatitig ako kay Zylyx na dinidilaan ang daliri ko. Gusto ko pero isang linggo ako na hindi nagpakita sa University tapos pupunta ako pag Basketball. Baka may maka-misunderstood.
"Ang aga pa!" Bungad ko sa 'kanila pagkabukas ko ng Gate. Tumawa sila bago ako tinulak at pumasok na sa loob. Umiling ako bago ni-lock ang Gate.
Sakto'ng six nandito na sila sa bahay nambubulabog. Dahil sa ingay nila ay nagising si Mama. Hindi na ito matutulog. Kahit inaantok pa, hindi na siya matutulog. Ewan ko sa 'kanya. Gumagawa siya ng sakit ng ulo niya. Aalis na naman siya mamaya.
"Tara na! Para makakuha tayo ng maayos na upuan!" Nagmamadali na pag-aya ni Hands. Kumunot ang noo ko. Bakit siya nag mamadali? Eight pa ang umpisa. Baka nga sarado pa ang University ng ganito na oras.
"Ano ba kasi ang meron diyan at pag aaksayahan niyo ng gas?" tanong ko kapasok ng sasakyan ni Tummy. Since nakisakay lang si Hands papunta dito sa bahay, makikisakay na 'rin ako. Sila ang mapilit na isama ako.
"Nandoon kasi 'yong crush namin ni Tum, you know? Kaya isasama ka na namin! Hu'wagmo aagawin crush namin!" Dinuro ako ni Hands, inirapan ko lang siya bago umiling. Sa dami ng crush nila, hindi ko na malaman kung sino.
Ngumiti ako ng pilit. "Ano ako bata? Iiyak pag naagaw ang crush?" Pabalang na tanong ko.
"Hoy! Hindi 'raw siya bata."
"Akala mo naman hindi umiiyak pag pinipilosopo."
Umiling nalang ako bago ikinabit ang earphones at pumikit. All I want is peace, pero dahil binulabog nila ako ay no choice na sumama dahil hindi nila ako titigilan hangga't hindi ko sila pinag bibigyan.
Iminulat ko ang aking mata nang may kumalabit sa akin. Nakatulog pala ako? Bumungad si Tummy na halatang napakarami niyang tanong sa ina-asta ko.
"Ano'ng oras ka na natulog kagabi at parang puyat na puyat ka?" Tanong niya. Umiling lang ako bago lumingon sa labas, nandoon na si Hands. Nag hihintay sa amin. Halata na nagmamadali dahil tingin siya ng tingin sa orasan niya.
Umiling ako bago bumaba. Nag usap pa kasi kami ni Yv. Umaga doon at Gabi dito, madami kami'ng pinag kwentuhan kaya naabot ko ang 3 AM. Medyo maganda dahil natapos ko ang mga dapat ko gawin dahil sa 'kanya.
Gusto pa nga niya na mag laro kami ng Mobile Legends na laro kaso hindi ko alam kung paano iyon laruin at may ginagawa ako kanina. Nag promise naman ako na maglalaro kami sa susunod.
"Hoy may cotton candy!" Parang bata na sigaw ni Hands, pumalakpak siya bago iyon itinuro.
Kumunot ang noo ko. Just wow. What the hell just happened in this University? Bakit napakaraming tao? Pwede na matawag na Supermarket.
"May mga vendor dito? Really? Bakit?" Naguguluhan na tanong ko kay Hands habang tinitignan ang paligid bagp ibinalik ang paningin kay Hands.
Tumango siya. "Oo, Request ng pinsan mo na si Marinara." Sagot niya bago tumakbo papunta sa bilihan ng hindi ko alam dahil hindi ko na inabala na tignan pa ito.
That little girl. How is she? Baka mamaya mas matangkad na siya sa akin ha. Hindi naman kasi ako ganoon katangkad— No, matangkad ako.
Nagulat ako nang may cotton candy na sumulpot sa harapan ko. Nilingon ko kung sino ang may hawak nito bago tinanggap, hindi naman ako pwede tumanggap ng kung ano-ano. Kulay pink ito.
Nakakailang subo pa lang ako ay nakaramdam ako ng pag sakit ng ngipin ko. Hindi ako masyado nakakakain ng matatamis dahil kay Mama. Papagalitan niya ako, mahal na mahal niya ang ngipin ko. Pinupuri pa niya ito dahil napakaganda.
Napahawak ako sa pisnge ko. "Umuuga 'yata ngipin ko." Pagloloko ko kay Tummy dahilan ng pag tingin niya sa akin habang nakakunot ang noo niya.
"Oh? Sayang may Fries at Ice cream doon." Bored na saad niya sabay turo sa 'di kalayuan na puwesto. Nanlaki ang mata ko. Hindi na pala.
"Meron-what I mean is mcdo ba?" Pag-uusisa ko.
"Oo, Madami ang nagagawa ang pera Hyrth. Binayaran ng Tito mo ang Mcdo para mag lagay ng maliit na puwesto dito." Explain niya dahilan ng pag taas ng kilay ko.
Hindi nalang ako sumagot at naglakad papunta kung saan ang itinuro niya, iniwan ko siya mag-isa doon. Nag papasalamat ako dahil may Mcdo pero kahit mamatay ako, hindi ako magpapasalamat kay Tito. No thanks.
"Nag hirap kami pilitin ka, ang arte-arte mo 'pa" Naiirita na saad ni Hands. "Tapos magiging taga bitbit mo lang kami." Pag sunod niya sa sinasabi. Hindi na lang ako sumagot. Pasalamat nga sila naka-alis ako ng bahay.
"Hayaan mo na, minsan na nga lang pinapayagan lumabas ng bahay iyan." Sita ni Tummy kay Hands dahilan ng pag iling ako.
Madami ako'ng binili na fries at soda, hindi ko sila binilihan ng Ice cream. Ano sila swerte? Bumili sila ng sarili nilang Ice cream. Napaka damot ko pa naman pag dating dito.
"Hi Divine! Iche-cheer mo siguro si Gye?"
Nakatingin lang ako sa malayo habang nakikipag usap sila sa mga kaibigan nila, hindi lang naman ako ang kaibigan nila. May kanya-kanya silang circle of friends. Saling pusa lang ako.
Tsaka wala naman ako'ng pake-alam basta may pagkain sa tabi ko. Pag wala, baka mairita ako at umalis.
Napalingon ako kay Tummy na may dala na styro, umupo siya sa tabi ko.
"Ano yan? pahingi." Saad ko bago ito kinuha at binuksan pero bigla 'ring inilayo ang hawak nang makita ang nasa loob.
Sinamaan ko siya ng tingin pero tinawanan lang niya ako bago sumubo. Inirapan ko siya ng ilang beses bago tumingin sa harapan. Pangit niya.
"Binibili ko talaga 'yong mga ayaw mo. Strawberry? Mansanas? Ampalaya?" Pag paparinig niya habang nag bibilang pa sa kanyang daliri. Umiling ako, ano ang magagawa ko 'e ang pangit ng lasa?
"Alam mo? Kumain ka nalang, Kung ano-ano ang sinasabi mo. Masasayang ang laway mo." Nakangiti na saad ko. Bumelat lang siya.
Nang matapos makipag-chikahan ni Hands sa kaibigan niya ay umupo na siya sa tabi namin, pareho na kami na tumahimik ni Tummy sa pag-aasaran. Nag papasalamat talaga ako dahil pikon na pikon na ako sa babae na iyon.
Napatingin siya saamin ni Tummy ng nakataas ang kilay. Tumaas 'din ang kilay ko. Maingay 'daw kami. Ending pareho namin na pinag tulungan si Hands na tumahimik, bago kami tumahimik na dalawa.
"Hindi pa nag uumpisa ang laro ubos na ang pagkain niyo." Sita ni Hands sa amin. Hindi ako sumagot. Ano ang magagawa ko, 'e ang bagal nila. Filipino time talaga.
"Ang bagal kasi nila. Parang iyong—" Lumingon si Tummy sa tabi-tabi bago itinuro 'yong tatlong lalaki at isang babae.
"Parang iyon. Ang bagal umamin, paano pag gusto 'rin siya nong babae? Tapos aamin pag wala nang nararamdaman 'yong babae. Tanga ang tawag dun." Seryoso na sabi ni Tummy.
Pareho kami na nagkatinginan ni Hands. Broken ba 'to? Ang layo ng sinabi niya sa pinag-uusapan namin. Pagkain na napunta sa Pag-amin. Pag minsan hindi ko masundan ang mga sinasabi niya.
"Pahingi ako niyang strawberry." Turo ni Hands sa hawak ni Tummy. Napalunok naman ako bago iniwas ang tingin, tinakpan ko 'rin ang ilong ko. Nasa gitna kasi nila ako. Hindi fresh na strawberry, may hinalo na dito kaya amoy na amoy ito.
Nasusuka pa naman ako sa amoy at lasa ng strawberry, hindi ko alam kung bakit. Tiniis ko ang amoy dahil ayoko na tumayo. Kung tumayo man ako, aalis na ako dito at mag-iikot.
Kahit ganoon ay hindi na masyado'ng nag tagal ang pag hihintay namin, nag-umpisa naman ito kaagad nang dumating na ang player sa kabilang University. Sila pala ang dapat sipain, 'e.
Napakagat ako sa pang-ibaba na labi ko nang maramdaman ang pagka-boring sa laro. Wala ba silang best player— I mean, bakit nagbibigayan sila? Hindi ko nakita si Spencer kaya wala siguro siya. I shrugged my shoulder.
Tumayo na ako, nakapag desisyon na ako'ng lumabas Sports Hall. Pampawala lang ng antok. Akala ko 'ba naman exciting. Hindi ko 'rin gusto ang ugali 'nong kalaban, ang lakas lakas ng loob nila akala mo naman University nila.
Nainis talaga ako sa inaasta nila. Laro lang naman pero kung mag yabang sila akala mo zero ang score ng kalaban. Ang dami nga nilang foul. Dahil sa inis ay bumili na lang ako ng fries bago naisipan na umikot. Baka kung bumalik pa ako doon, iba pa ang mangyari.
Basketball Team lang ang gumagamit ng Sports Hall ngayon, ang swerte nila. Pag natalo sila, nakakahiya. Sila lang ang pinag gamit ng Sports Hall. Lahat kasi ay nasa labas, mahirap dahil sa field. Mainit pa. Hindi ko alam na sa pag-iisip ay dinala ako ng paa ko sa field.
Parang kanina lang ay pinaliligiran ako ng pagkain. I shrugged my shoulder, wala naman siguro masama kung manonood ako sa iba dahil boring talaga mga pagmumukha ng kalaban. Umupo ako sa gilid, medyo marami 'rin ang nanonood. Nakikinood ako kahit hindi ko alam kung paano ito laruin.
Alam nila Hands kung paano mag laro ng Baseball, ako lang talaga 'yong mahilig sa Basketball. Kahit ano'ng turo nila sa akin kung paano ito laruin ay hindi ko pa 'rin ito makuha. Ewan ko, stick na 'yata ako sa Basketball. Alam ko 'rin naman ang Volleyball.
"Go Logan!"
"Ang gwapo talaga niya! Ack!"
"Yung number 20 talaga 'e 'no?"'
Dahil chismosa ako ay hinanap ko iyong Number 20 na isinisigaw ng lahat. Nanlaki ang mata ko dahil sa galing niya. Hindi ko masyado makita ang itsura niya dahil sa gear na suot pero ang galing niya talaga.
Ang galing nga niya pumalo ng bola. The way he swing the bat. Parang sigurado siya na malayo ang mararating nito, parang sigurado siya na mananalo sila dito.
Wala talaga akong interes sa Baseball dahil feeling ko boring. Tatakbo, mag s-swing. Pero sa ipinakita ng lalaki na naglalaro sa harapan ngayon ay parang ipinapahatid niya na maganda matuto ng Baseball.
Hindi ko inalis ang paningin ko sa 'kanya. Nakatutok lang ang buong atensyon ko sa 'kanya. Hindi ko hinayaan na humakbang siya nang hindi ko ito nakikita. Ang galing niya. Iyan lang ang masasabi ko.
'Ramdam mo ang pag mamahal niya sa laro na ito. Na parang buhay na niya ang paglalaro ng Baseball. Napailing ako nang matapos ang buo'ng laro na sa 'kanya lang ako nakatingin.
Nakatulong sa pagpapagaan ko ng loob ko. Napangiti ako sa naisip.
Tumayo na ako para tumungo na papunta ng Sports Hall para makita kung sino ang nanalo, 'o baka tapos na? Nag-umpisa na ako mag lakad nang makita sa Peripheral vision ko na paparating sa gawi ko ang bola. Hindi ako nag dalawang isip na lumingon dito bago iniharang ang kamay sa tapat ng mukha ko para hindi ako matamaan.
Hinanap ko kung saan nang galing ang bola bago sila sinamaan ng tingin. Paano pag iba'ng tao ako? Baka mahimatay pa ang natamaan nila sa bilis at sakit nito?
Tatlo sila na lumapit sa 'akin. Pare-pareho sila na humingi ng tawad sa nangyari. Hindi na ako sumagot, tumango lang ako.
Kung hindi ko napansin ay siguro may bukol na ako ngayon.
Ibinalik ko ang bola sa 'kanila, maglalakad na sana ako nang pigilan ako 'nong lalaki na Number 20— Si Number 20!
"How did you do that?" Namamangha na tanong niya sabay agaw sa palad ko na parang inuusisa ang pamumula nito.
Medyo masakit pag hinawakan dahil sa lakas ng impact nito pero mas maganda na ito kaysa tumama sa mukha ko.
"Instinct." Bored na sagot ko bago hinablot ang sariling kamay. Tumalikod na ako sa 'kanya dahil wala naman akong sasabihin.
"I'm Logan." Pag papakilala niya, humarang siya sa harapan ko bago inilahad ang kamay sa harapan ko. Tumaas ang kilay ko bago ito tinanggap.
"Nice meeting you." Saad ko bago tumango. Binitawan ko ang kamay niya, kumaway ako bago siya tinalikuran. Baka harangin na naman ako. Matatagalan pa ako sa pag alis.
Mabuti na lang ay hindi na ako sinundan. May itsura siya, gwapo. Naakatanggal na kasi ang gear niya kanina. Wala akong interes kaya okay lang na sabihan ko na gwapo. Walang malisya. Natigilan ako nag may bata na tumakbo papunta sa gilid ko. Nilingon ko ito. Nanlaki ang mata ko nang makita ang isang vendor na puro lollipop ang benta niya. Napalunok ako. Gusto ko...
Pero magagalit si Mama pag sumakit ngipin ko!
Huminga ako ng malalim bago bumili ng sampong piraso. Agad ko itong tinago sa maliit ko na pouch, ito lang naman ang dala ko 'rito.
Mahirap na pag humingi si Tummy at Hands, chocolate pa naman ang flavor. Madamot ako. Nakahinga ako ng maluwag nang marating ko na ang labas ng Sports Hall. Sumingkit ang mata ko nang makarinig ng ingay galing sa Hall. Nakapadami 'rin ng mga tao na pumapasok na parang may artista. Ano ang nangyayari?
What the hell?
"Esmele for the win!"
"Sa dulo talaga nila ipinasok si Espe para three points palagi!"
Narinig ko na usapan ng mga tao dahilan ng pag lakad ko ng mabilis, gusto ko makita kung paano mag laro ang isang Spencer. He's here! Nabuhayan ako sa mga naririnig. Humanda kayo!
Nawala ang ngiti ko habang nag lalakad nang ma-realize ang iniisip ko kanina lang. What the hell? Bakit ako excited?! Umiling ako bago nakisiksik sa mga tao. Nang makarating sa medyo harapan ay iniangat ko ang paningin oara tignan ang score nila.
99 ang kalaban at 97 naman ang Team ng University.
Lumawak ang mata ko dahil Isang minuto na lang ang natitira matatapos na ang laro. Ang intense ng sigawan ng tao. Kanya kanya sila sa pag papalakas ng loob ng mga players. Wala 'kang maririnig kung hindi sigawan.
Iniyukom ko ang kamao ko nang makita na nasa kalaban ang bola. Pwede nila patagalin para sila ang manalo! Minuto lang ang pinag uusapan dito. Lamang pa sila. Kumunot ang noo ko nang makita na parang may hinahanap si Spencer.
Napalingon ako kay Hands at Tummy nang sumigaw sila dahilan ng pag lingon ni Spencer sa 'kanila. Pareho nila ako tinuro, lumingon ulit si Spencer sa gawi ko. Tinitigan niya ako ng ilang segundo bago tumalikod sa gawi ko.
Nanlaki ang mata ko dahil sa gulat. Umawang ang labi ko. Ang kanina na kinakabahan 'kong puso ay napalitan ng kakaibang pag tibok nito.
The way he snatched the ball from his opponent. The way he run, the way he fake jump. The way he avoid the opponents…
Lahat ng ginagawa niya ay parang slow motion sa paningin ko. Sobra-sobra ang pawis niya pero wala siyang tigil sa pag iwas at pag talon, pag pasa sa kasama at pag salo.
Napatingin ako sa bench nang makita ko si Avy na nakapikit dahil segundo na lang ay malalaman na kung sino ang nag wagi. Siya pala ang manager nila.
Natauhan na lang ako dahil sabay-sabay sumigaw ang lahat, mga nasa likod ko ay nag talunan sa saya. Agad ako lumingon sa gawi ni Spencer, nakaupo na siya sa sahig na parang pagod na pagod, akala mo naman simula umpisa nakipag laro.
Hindi ko napigilan matawa dahil sa reaksyon niyang iyon, kahit nakatingin na siya sa akin ay tumatawa pa 'rin ako. Napalitan na lang ng ngiti ang tawa ko nang makita ko siya na ngumiti.
Spencer Night will always be Spencer Night.
Patalon siya'ng nilapitan ni Avy bagp sinabunutan dahil sa tuwa kaya napalitan na naman ang ngiti ko ng tawa. I'm not jealous, I'm happy for him. I'm proud—
What did I just say?
Sa isang iglap ay nawala ang ngiti ko nang maramdaman na mag vibrate ang bag ko, nandoon ang phone ko. Sinagot ko ito nang hindi tinitignan kung sino ang tumatawag dahil baka si Mama lang.
"Yes?"
[Dad's Mansion Ly. Don't be late]
Napairap ako. For what?
"Sinabi mo kay Mama?"
[No, ikaw na mag sabi.]
"E'di hindi kami pupunta."
[Alright, I'll call her—]
Hindi ko na siya pinatapos, pinatay ko na ka agad ang tawag, tumingin ulit ako sa gawi ni Spencer. Hindi na ako na gulat nang magkasalubong ang tingin namin.
Agad ko ito'ng iniwas dahil sa nararamdaman na inis. Ang creepy na ng buhay ko ha. Bakit kasi nag one year off pa ako sa trabaho ko?
-