Vionna's POV:
Pagdating namin sa stadium ay marami na ang mga estudyante ang naroon. Habang patungo kami sa uupuan namin ay nilibot ko ang paningin ko sa kabuuan ng stadium particular na sa mga estudyante na kanya-kanya pang may kinakaabalahan dahil hindi pa naman nagsisimula ang duel.
Tumigil ang mga mata ko sa kaka-ikot nang may makita akong particular na tao. Isang taong may nakapatong na duggos sa kanang balikat nito na nakatayo lang sa isang sulok ng stadium.
"Sino ba iyang tinitingnan mo Vionna?" tanong ni Misty nang mapansing natigilan ako sa paglalakad at sinundan ng tingin ang tinatanaw ko. "'Di ba siya iyong new student kahapon?"
"Yeah." sagot ko saka ipinagpatuloy na ang paghakbang.
"Hmmm... At siya rin ang nakita niyo sa gubat nang naghahanap kayo ng herb para kay pinsan, hindi ba?"
"Oo..."
"Nasabi niya ba sa iyo kung ano ang nōryoku niya?"
"Hindi..."
"Ay... Ano kaya ang nōryoku niya? I wanna be friends with her. She looks mabait." turan niya dahilan para mapalingon ako ng wala sa oras sa kanya.
"Seryuso ka?" hindi ko makapaniwalang anas, it is very unusual kay Misty ang makipagkaibigan sa isang Santalunian lalo na at hindi pa niya ito nakikilala, ni ang nakakadaupang-palad.
"But, sensei is too strict to be real. Sana lang ay sa level natin siya mapunta para we can have the reason to talk to her anytime." dagdag pa niya.
"Well, let's see about that." sagot ko sa kanya saka umupo na sa upuang nakalaan para sa amin.
Lahat kami ay natuon ang atensyon sa gitna ng stadium kung saan doon maglalaban ang mga kalahok nang pumunta  na sa gitna si Sensei Lilith, ang tatayong emcee sa duel na ito.
She dictated the rules of the duel na hindi alam ng mga new students. She introduced also the other Sensei of the Academy and specially the President which is Sensei Jeoldeon.
After giving us the introduction, isa-isa na niyang tinawag ang mga new student na magiging kalahok sa duel at inipon sila sa isang tabi, pagkatapos ay tinawag na niya ang unang pares na maglalaban.
Diancie's POV:
I yawned when I find their duel boring as hell. Halatang mga starthier pa talaga ang mga new student, dahil kung hindi nila makukontrol ang mga nōryoku nila ay hirap naman silang ilabas ito.
Halos bumigay na ang talukap ko nang bigla akong mapamulat nang sa wakas ay tinawag na ng emcee ang pangalan ko. Thanks goodness! It will be done in no time.
Inilagay ko muna sa kinauupuan ko ang duggos na nasa balikat ko bago tumungo sa gitna ng stadium.
Ramdam ko ang iba't ibang pares ng mga matang sumusunod sa bawat galaw ko habang naglalakad ako patungo sa gitna. Pagdating ko roon ay nakita ko ang magiging kalaban ko.
It's a boy na bakas sa mukha nito ang pagiging maangas. Tumigil ang mga mata ko sa isang parte ng katawan nito nang may makita akong isang simbolo roon. So, he's a royalty ey.
Pag-angat ko ng mukha ay sumalubong sa akin ang mapanuya nitong ngisi nang mapansin nito kung saan ako nakatingin.
"Afraid? Why not just surrender already so you aren't get hurt? Halata naman na wala kang laban sa akin e." nangmamaliit niyang pahayag but I just shrugged it out.
"This duel is not all about being a winner or loser, it's all about showing what you've got. So, don't be so high, it might pull you down." I said calmly na ikinalukot ng mukha niya.
"And who do you think you are to say that?!" pasigaw niyang turan kasabay nang pag-atake niya sa akin. So, he's a plant manipulator. The sub-earth holder.
"I am just a nobody." tugon ko sa kanya sabay iwas ng mga vines na siyang pinang-atake niya sa akin.
Ganoon lang kami sa loob ng ilang sandali. He keep on attacking me, while I keep on dodging his attacked. But when a vines suddenly appeared in front of me and it's too late for me to dodge it, I accidentally summoned one of my weapon, and its a chain whip na kaagad pinigilan ang vine na bumubulusok papunta sa akin.
As soon as the Santalunians whose watching us saw my weapon, they exaggeratedly gulped which made me rolled my eyes mentally. What's the big deal?
Pati itong kalaban ko ay natigilan, so I grab the opportunity. I turn my whip into flaming whip at pinalibot ito sa mga vines that made them turned into ashes whenever my whip touches it.
Saka lamang ito bumalik sa katinuan nang mapansin nitong wala na ang mga vines niya na lalo niyang ikinainis.
Siguro ay natapakan ko ang ego niya because he summoned his weapon too. Ngunit napailing ako nang makita ko kung ano ang weapon niya. Its a kunai.
He's gritting his teeth while his looking at me. I hissed. He's taking this battle too serious.
This battle are taking too long, so maybe its about time to end this nonsense. Ako na ang unang umatake sa kanya using my whip, he dodged all of my attacked and later on, he countered it.
Hindi ako gumalaw para iwasan ang kunai na inihagis niya sa akin, instead, I catched it using my two fingers saka mabilis na ipinulupot sa leeg niya ang whip ko.
"Checkmate." I muttered.
I can sense na natigilan ang lahat ng nanunuod sa amin, pati rin itong kalaban ko na kanina lang ay akala mong sinong malakas sa sobrang angas ay biglang nabahag ang buntot. Tsk.
Kasabay nang pagtunog ng isang bell na hudyat na tapos na ang laban ay ang paglaho ng weapon ko. I saw him sighed in relief nang mawala na sa leeg niya ang kadena kapagkuwan ay matamang tumitig sa akin. Hindi ko siya pinansin at umalis na sa gitna ng stadium.
Vionna's POV:
"Wow... she's cool." puno ng paghangang turan ni Toshiko.
"And her weapon is strong too, so I can guess na--"
"Oh my! Magiging ka-level natin siya?" putol ni Misty kay Cilan.
Cilan just shrugged his shoulder. "Well see..."
"Gosh... Excited na ako!"
Muli ko na lang ibinalik ang atensyon ko sa gitna ng stadium at may bagong pares na naman ang naglalaban. Mula sa gitna ay napabaling sa isang sulok ang mga mata ko kung saan naroon ang isang babae na may kalong-kalong na duggos. Ang nakatalo sa kapatid ni Alain na si Alder. Napangiti na lang ako. She's really something. Diancie... I can't wait to know more about you.