Disclaimer:
This book is subject to condition that it shall not be reproduced in any form or by any electronic or mechanical means,including information storage and retrieval systems,without permission of the author.
_____×_____×_____×_____×_____×_____×__
If your expectations are too high and beyond the line, keep shut. This story might be boring for you to read. I advice not to waste your time here.
I am also late at updating my stories due to heavy schedules. Bear with me.
-//-//-//-//-//-//-//-//-//-//-//-//-//-//-//-//-//-//-//-
All the characters in this book are fictitious.Any resemblance to actual persons,living or dead,is purely coincidental.
All Rights Reserved.
Natulala nalang ako sa narinig.I don't expect something like this.Hindi ko alam na mangyayare ito,ngayon pa na kamamatay lang ni mama.
Gusto kong tumakbo.Gusto kong sabunutan ang sarili ko.Gusto kong ipilit sa sarili ko na hindi,hindi iyon totoo.
"D-Did they survive?"I asked her habang patuloy lang ang buhos ng mga luha ko.
I was in Batangas and I never thought of this.Ang alam ko uuwi ako para bantayan si mama sa hospital but as soon as I get in the plane,Penelope told me my mom was dead.Hindi nya nakayanan ang operasyon.
Sa eroplano palang panay na ang hikbi ko.Sabi ko sakanya uuwi ako,magpagaling siya at ako ang magbabantay sakanya.Ako ang mag-aalaga sakanya.I told her to wait for me because I'm done doing my training bilang susunod na tagapagmana ng kumpanya.
Sobrang bigat sa loob ko.Umalis lang naman ako,ah?Bakit kailangang patayin ang buong pamilya ko?How can that storm kill my whole family!
"Sorry,Niña."
Nakatitig sya saakin.Natahimik kaming pareho,hindi ko alam kung humihinga pa ba ako sa mga oras na 'to.Umiwas ako ng tingin sakanya at tumango ng paulit-ulit.
"They...didn't survive the storm Niña."
Gumalaw ang mga labi ko habang pinipigil ang sariling emosyon.Gustung-gusto kong wag umiyak pero nang binanggit nya mismo na hindi sila nakaligtas,doon na ako napahagulhol.Hindi ako makahinga.Walang lumalabas ng tunog sa pag-iyak ko kaya mas lalong masakit sa dibdib ko.
Napaupo ako sa lupa.Bending my chest near my knees,I hold the ground both my hands.Doon na ako nagsisigaw.
"Why?!"halos iyon lang ang katagang paulit-ulit na sinasambit ko habang nakatingala sa langit.
Pen immediately hugged me from my back,putting her chin in my head.Umiyak siya kasama ko.Hinayaan nya lang akong umiyak hanggang sa napagod ako.Ramdam ko ang pamamaga ng mga mata ko.Sobrang bigat pa rin ng dibdib ko.Pakiramdam ko hindi ko kakayaning pamunuan ang naiwang kumpanya para sakin.I can't,not now.
Tinitigan nya ako ng ilang segundo bago nagbuntong hininga.
"Come on,Niña.Hindi mo kasalanan ang nangyare.Don't blame yourself."
Hindi ko nga kasalanan.That was a storm.Hindi ko kasalanan na nagkaroon ng bagyo at dito mismo sa Sorsogon tumama,but it's my fault for not checking out on them.
There's always a warning or news before it could happen but..I never checked my phone once,or even the TV.Sana nakauwi agad ako.Sana kasama nila ako..doon.
"Let's go,Niña.Ayaw mo bang makita ang pamilya mo bago sila ilibing bukas?Naroon ang mga kapatid ng mama at papa mo."pilit nya pa rin saakin habang nakahilata lang ako sa kama ko.Umalog iyon dahil sa pag-upo nya.She reach for my hands at hinawakan iyon ng mahigpit.
"Come on.."ulit nya.
The comforter behind me is the first thing I get.Itinalukbong ko iyon sa buong katawan ko,leaving her hand fall on the bed.I heard her gasped.
Hindi nya na ulit ako kinulit pa na pumunta ng burol doon sa mansyon.I was in their house.I was in her bed for a couple of days now at bukas hindi ko na makikita sila mama.
Kahit na..ayoko pa rin.Mas gusto kong huwag nalang silang makita sa huling pagkakataon kaysa paulit-ulit kong maalala na sa ibang parte ng nangyare sakanila ay may kasalanan ako.Hindi ko iyon maiaalis sa sarili ko.May kasalanan ako.
"No one's blaming you,Niña.Bakit ka ba nagkukulong lang rito?Your relatives was there!Kung ano-ano na ang naririnig ko habang naroon ako!Hinahanap ka nila,bakit raw wala ka?"
Sinusundan nya ako habang naglalakad ako para pumasok ng banyo.Magsasara na sana ako ng pinto dahil ayokong makarinig ng kahit na ako pero hanggang doon ay sinundan nya ako.
Napapikit nalang ako ng mariin.Magkasalubong ang mga kilay nya at pawang gusto akong saktan dahil sa pinaggagawa ko.
"Ano?You'll let that happen?Hahayaan mo silang pag-usapan ka bilang walang kwentang anak?!"
Napadilat ako sa sinabi nya.My eyes was bloodshot on her.
"What did you just say?"sinubukan kong maging kalmado.
"Narinig mo naman diba?Hindi ko dapat sinasabi sayo 'to dahil ayokong masaktan ka lalo.Pero Niña,hindi lang basta kung sino ang namatay para maging ganyan ka!Hindi pwedeng wala kang pakealam!Hindi pwedeng umasta ka na wala lang!"
"Alam mong hindi yan totoo!Durog na durog na ako,Penelope kaya wala kang karapatan na sabihin saken na wala akong pakealam!" Para akong nag-iinit sa galit sa naririnig ko sakanya.
Wala akong pakealam?I almost drowned on my own tears!Halos gusto ko na ring mamatay!Gusto kong sumunod sakanila!No one can tell me that I didn't care for my own family dahil kung titingnan ako ang mas durog ngayon.Sila?Ang mga naroon sa mismong burol..did they really care for us?Totoo ba ang pakikiramay na pinapakita nila?
Sising-sisi ko ang sarili ko!Years are not enough for my grief.Kahit kailan hindi iyon sapat kahit pa maubos ang mga luha ako!
"Pakinggan mo rin ako minsan!Hindi pwedeng narito ka lang.Niña,pamilya mo iyon.Kahit na sabihin mong sobrang sakit na makita sila sa sitwasyon na iyon kailangan mong kayanin!This is not just about you,maraming tao ang nakaabang sa pamilya mo alam mo yan!Hindi ka basta Del Mundo lang.You are the heiress,the one who will inherit everything that Del Mundo's have!Pababayaan mo lang ba lahat?Lahat ng meron ka?Hahayaan mo bang makuha nila iyon sayo?"
"Wala akong pakealam sa kung anong meron kami Pen!All I need is them,ang makita silang kasama ko!Hindi mo kase naiintindihan,e!"Umiyak nanaman ako.If it is about my family I am too fragile.Parang sa lahat ng klase ng marupok ako ang pinakamahina.
I got swayed easily.Mabilis akong matakot.Mabilis akong magalit.Hindi ko alam kung kelan ko nakontrol iyon pero if it is my family's sake,kaya kong magsawalang kibo nalang.
Anong gagawin ko sa pera?Sa yaman?Sa kumpanya?Sa Properties na meron kami?Kung ang tunay na gusto kong pagmalakihan ng kakayahan ko ay wala na?
Para na ring nawala ang halaga ng mga iyon dahil sa nangyare.
Hinila nya ako sa braso para lumabas sa CR.Malakas ang pagkakahila niya sa braso ko kaya aminado akong nasaktan ako.
"Can you feel it?"she asked me habang mariin pa ring nakahawak sa braso ko.Hindi ako sumagot bagkus ay tiningnan ko lang siya habang napupuno ng mga luha ang mga mata ko.My sight gets blurred.
Para niyang babaliin ang braso ko nang diinan niya pa ito lalo.
"Pen!"I shouted at her bago siya itulak palayo.Naalis ang hawak niya sa braso ko,pero dahil sa hina ng pagkakatulak ko dala na rin siguro ng emosyon ay nanatili siyang nakatayo.
"Tinatanong kita kung ramdam mo ba,Niña?!"
She was about to cry when she asked me that.Pero kita ko ang pagpipigil nyang umiyak.Nanginginig ang kaniyang mga labi at bahagyang namumula ang mga mata.
"Hindi ka naman manhid,hindi ba?"
Hindi ko alam kung paano niya napabago ang isip ko.I just saw myself driving my car in the familiar way.Maliwanag ang kalsada dala ng mga streetlights at mayayabong na puno na umo-ukupa sa malawak na gilid nito.
Pumunta ako ng mansyon.Unang apak ko palang ng paa ko sa sala ay kita ko na ang iritasyon sa mga mata nila.Penelope was right.They don't want me here,pero kung makapagchismis sila tungkol sa pagkawala ko sobra ang pagkamuhi nila.Ngayon na nandito ako mas sumobra pa iyon.
Pilit kong kinalma ang sarili.I moved my feet towards the coffin.The moment I see the lights on the top of it natigil ako sa paglapit.Parang ayoko ng pumunta doon.Ayokong dumungaw.I cleared my throat repeatedly trying to ease the pain in my heart.Napapikit ako,pilit na hinahakbang ang mga paa palapit.
"See that?She can't even look at her family.Patay na nga ang pamilya hindi pa madungaw."
Nagpantig ang tenga ko sa narinig.At first I didn't let it bother me.I needed to concentrate.Sa bawat hakbang ko tumatambol ng sobrang lakas ang puso ko.Parang gusto kong tumakbo nalang.
"So much a disgrace to the Del Mundo's.Ano?Gusto lang makakuha ng pamana?"
"Oh well,hindi ko masisisi ang mga tao sa paligid if they will assume that she killed her own family.."
Doon na ako nagalit.Even if Penelope was there trying to conceal my burning feelings hindi na ako nakapagpigil.Humugot ako ng malalim na hininga bago bumaling sa likuran ko where my relatives gathered.Some are shocked while ang iba sakanila ay nanatili lang na nakatingin saakin.
Nalipat ang atensyon ko sa dalawang matandang babae na nasa harapan.Napaurong agad ang katawan nila sa backrest ng upuan,looking terrified at hindi makatitig saakin.
"Oh my god,there she is!" pabulong iyon pero rinig na rinig ko.Sa sobrang galit ko siguro kahit maliit na tunog,lalo na at patungkol saakin,naririnig ko.Wag lang sanang maubos ng tuluyan ang pasensya ko.
Don't show them that you are affected.
Alam kong hindi ka manhid,mabilis kang masaktan at maapektuhan..but now,learn to conceal yourself.Makipagsabayan ka...makikita mo.
Iyon agad ang pumasok sa isip ko.Kaya imbes na gumawa ng eksena,I smiled at them.Lumapit pa ako sakanilang dalawa at humalik sa magagaspang nilang pisngi.
"Hi Tita.."mahinhin kong bati bago sila muling bigyan ng matamis kong ngiti.Inangat ko ang suot kong glasses.Doon ko mas nadepina ang takot sa mga mukha nila.
"Thank you for taking care of the burial habang wala ako.Salamat na rin po sa pagpunta.Kumain na ba kayo?"I tried hard to act normal on them kahit nag-iinit na ang loob ko.
They immediately fix their seat at sinulyapan ang isa't isa bago ngumiti.Oh,that was plastic!
"We...are done."Tita Maribel answered.Tumango ako.
"Ah..well maybe ako po iyong gutom.Kung ano-ano kase yung naririnig ko e!"sabi ko.They stiffed and looked tense.
Hindi na sila sumagot.They just smile at me at paulit ulit na gumalaw sa kinauupuan.Halatang hindi mapakali.
Iyon ata ang naging dahilan ko para magkaroon ng lakas ng loob na dungawin ang pamilya ko.
Four coffins are in my front.Napapaligiran ng mga bulaklak at kandila.May apat na ilaw na nakatutok sakanila.Everything are fixed.Una kong dinungaw si Papa.He's so handsome in white.His dark with a little bit of white hair made him more looked ardent.Napangisi ako sa gitna ng mga luha at hikbi.
"Hi papa.."I chuckled a bit.Hinaplos ko ang salamin sa pagitan naming dalawa.If ever I could touch you pero natatakot akong baka hindi na kita bitawan.
"Papa..tapos na ako sa training...pero dapat ba akong matuwa?Na sana yung isang linggong iyon...dapat hindi ako umalis.I want to disobey you sometimes,Pa.I am just afraid that you'll get mad at me.." I cleared my throat. "Pa,I promise you gagalingan ko.."
Napangiti akong muli nang mapabaling ako sa katabi.Tumawa ako ng mahina.
"Nagtatampo ka nanaman,Ma.Nilalambing ko lang si Papa tinulugan mo agad kami."I chuckled again pero mas napuno ako ng sakit.Napayuko ako at ipinatong ang noo ko sa gilid ng salamin nito.Natahimik ako saglit.Dinaramdam ang lahat.Pilit pinipigil ang sarili.
Tanging pag-uusap ng iilan ang naririnig ko.Tunog ng mga yapak naglalakad kung saan.Napapikit ako.
"Mama.."The moment I call her bumuhos ng sobra ang mga luha ko.Kung kanina hikbi lang,ngayon lagom na sa buong bahay ang hagulhol ko.Dahan-dahan akong napapaluhod sa semento,gasping for air,trying to breath kahit sobrang bigat na ng puso ko.
Ang bigat bigat ng dibdib ko..
Nakakapit pa rin ako sa coffin ni mama habang nakadikit ang baba ko sa bandang hawakan nito.Umiyak lang ako ng umiyak.Nagbabakasakaling hindi ko na ulit gagawin iyon sa harap ng dalawa kong kapatid.
A hand grabbed my arms.Pilit akong itinatayo.Malaki ang kamay nito kaya alam kong hindi iyon si Pen.Kahit ayokong magpahila sakanya paangat he smoothly made me stand up.Sa sobrang sama ng loob ko,humarap ako sakanya and hugged him tight.
At first hindi ko ramdam ang kamay nya sa likod ko,but after a minute,he embraced me.Mas siniksik ko ang mukha ko sa dibdib nya.After suffering from so much pain,this hug felicitate me.
"Here.."inabutan nya ako ng tubig pagkatapos nyang manggaling sa loob.Ngumiti ako at inabot iyon.
"Thank you.."I said at hinayaan iyon sa hawak ko.Naupo naman siya sa tabi ko,having a small distance from each other.Tahimik kong binaling ang tingin ko sa fountain na nasa harapan namin.
After I cried dumeretso ako rito sa bandang entrance ng mansyon malapit sa gate.There are garden on the side and benches are in front of it.Sa gitna ay ang maliit na fountain na nag-iiba ang kulay ng tubig sa tuwing umaangat.Uminom ako habang tinititigan ang pag-iba ng kulay non.
"I hope you're okay now.."he first broke into silence.Ngumiti lang ako kahit hindi ko siya tinitingnan.
"Magiging okay lang ako kung babalik sila.."iyon agad ang tugon ko kahit napakaimposible non.I know..Gusto ko lang siguro ng makakausap.He made me feel okay there so I think he can make me understand...Sana.
"Too impossible yet...resistant."
"Better than being passive na kahit sobrang bigat okay lang,hinahayaan lang.."I said nakatitig pa rin sa fountain.Ramdam kong bumaling siya saakin at tinitigan ako.
"Masakit?" His question made me looked at him.Kunot noo agad ang sinalubong ko sakanya.
Tarantado ba 'to?
"I mean..don't get me wrong Ni--Ms.Del Mundo I'm just asking.."
Mas nagmukha siyang tarantado sa sinabi niyang iyon.
Tiningnan ko lang siya habang kunot pa rin ang mga noo.My eyes suddenly became magnet.Ayaw maalis mula sakanya.
He remained his eyes on me also that I almost define his physique.Sa suot niyang gray vneck shirt and maong pants I can say that he's not someone who just passim.He has the masculinity,the class and he's looking virilely.Para siyang hindi na estudyante,well I didn't know if he was.Mukha kase siyang 19 or 22 above.
Ilang segundo pa bago ako nag iwas ng tingin.Medyo nahiya ako lalo na nung bahagyang tumaas ang isa niyang kilay while tilting his head a bit.He even smirked noong napainom ako ng tubig pero wala na palang laman.
"Am I handsome?"may pang-aasar sa boses niyang iyon.
Binaling ko ang tingin ko sa gilid ko at doon napapikit ng mariin habang kagat ang ibabang labi.