X POV:
Dumaan ang isang buwan at napapansin ko na may parang kakaiba sa mga bully. Alam kong sobrang bilis ng pangyayari kaso wala namang pagbabago kundi gano'n lang, papasok sa umaga at aalis ng hapon.
Sa loob ng isang buwan kong pananatili sa classroom na ito.Wala pa ring napasok na teacher dahil sa magulo ang studyante. Kung noon para akong kakatayin ng mga ito, pero ngayon wala na silang pake sa akin. Siguro napansin nila na hindi ako banta sa buhay nila. Nalaman ko kay Ger ang dahilan nila kung bakit ganito sila makitungo sa mga transferee.
Subalit 'yung akala kong si Ger lang ang magiging makulit kong kaibigan nadagdagan na rin dahil sa 'The Fifthicious' na sina Aj, Kim, Hye, Sam at Creg.
Ngunit kahit anong gawin nila wala pa rin sa bokabolaryo ko ang pakikipagkaibigan sadya lang akong nakulitan kay Ger kaya pinayagan ko na siya. Tanging si Yaune lang ang gusto kong maging kaibigan dahil may mga parehas kaming hilig sa buhay. Kaysa sa mga ito na mga dagdag lang sa sakit ng ulo ko. Haist!
"Hey, X! Bakit ang tahimik mo ata?" Takang tanong ni Ger kaya napataas naman ang kaliwang kilay ko samantalang sinapok naman siya ni Aj.
Napaaray bigla si Ger sa ginawa ni Aj saka matalim pa na binalingan ng tingin ang lalaking ito.
Lagi silang ganiyan kapag kaharap ako. Minsan mapapaisip ka na lang na sila ata ang magkakatuluyan sa huli.
'Wala rin namang mali sa pagiging bisexual, gay or kung ano pa man. Basta wala kang tinatapakan na tao.'
"Tanga! Alam mo namang once for an hour lang 'yang magsalita si X tapos wala na. Tutulog man o maglalayas kung saan." Inis na singhal ni AJ kaya natawa ang tatlo maliban sa aming dalawa ni Creg. Poker face lamang namin silang tiningnan bago ko nilagay sa aking tenga ang headphone ko. Wala rin namang maganda sa pakikinig sa mga walang kwentang bagay sa mga taong 'to.
Kung pwede lang bang lumapit kay Yaune, ginawa ko na. Kaso ayaw ko ng atensyon. Matutulog na lang ako.
CREG's POV:
Sa loob ng isang buwan napalagayang loob na namin si X. Mabait siyang tao tinutulungan niya ang mga taong nahihirapan sa ibang bagay.
Tulad na lang ng nangyari noong first exam, kung hindi niya kami tinulungang mag-aral at magbalik tanaw baka hindi namin ma-achieve na makakuha ng high score.
Badboy o basagulero man akong tao alam ko pa rin ang salitang 'pag-aaral' ngunit sadya lang talagang nawalan na ako ng gana pang mag-aral dahil lamang sa mga pasaring ng mga tao at patuloy na pang-da-down nila sa akin at sa mga ka-lower section ko.
Pero dumating siya na akala namin isang mapanghusga rin na nagtatago lang sa kaniyang pagiging nerd ngunit siya pa itong tumulong sa amin para magpursigido sa aming mga sarili.
Ewan! Basta hindi rin namin alam kung bakit naging ganito na kami. Hindi naman kami ganitong tao at walang pake sa pag-aaral pero dahil sa kaniya... she gave us 'hope' to pursue our goal to graduate.
Makapagtapos ng may alam.
Napapansin ko na rin na pumapasok na sa room si Yaune at minsan napapansin ko silang dalawa ni X na magkasama sa garden.
May namamagitan ba sa kanila?Maybe wala. Baka nagkakaengkwentruhan lang sila sa garden dahil parehas naman silang mahilig doon.
Pero kahit na kaibigan na namin siya hindi pa rin namin nalalaman kung sino ba talaga siya. At ano ba ang tunay na pangalan niya kasi hindi ako naniniwala na X ang tunay na pangalan niya.
Maybe meron pang mas mahaba hindi niya lang sinasabi.
Sh*t! Bakit ba hindi ako mapakali na malaman ang tungkol sa kaniya? Ano bang meron siya kaya gustong-gusto kong malaman?
"Hey, mga kaeskwela! May gaganaping foundation day sa lunes, are we joining or are we joining?" Sabi ng president namin nang makapasok siya sa loob ng classroom magmula ng itawag siya ng guro para sa meeting kaya napalingon kaming lahat sa kaniya.
"What? No way!" Sigaw nilang lahat. Na-trauma na sila sapagkat napahiya kami noon sa mga teachers.
"Maybe, yes way. Bakit kayo matatakot? Kung pwede naman kayong sumali?" Walang emosyong ani X kaya nagkatinginan kaming lahat sa kaniya.
"What?! Baka mapahiya lang tayo sa kanila?" Komento ni Aj na sinang-ayunan ng mga kaeskwela namin.
"Think positive not negative. Kung may ibubuga kayo, bakit ninyo ililihim ang mga ito? Ma-graduate na lamang kayo hindi pa ninyo magawang sumali. Kung gusto ninyong mabago ang pagkakakilanlan sa inyo ng mga studyante rito, then do it." Seryosong tugon niya sa amin na ikinatahimik naman ng mga umaangal. Samantalang ako ay nanatili lang na nagmamasid sa kanila.
"Maybe X is right. Bakit tayo matatakot na hindi sumali? May mga alam naman tayo sa mga sports at iba pa, hindi ba? Ipakita natin ito sa kanila at iparamdam kung ano ba talagang pinagtago-tago nating kakayahan." Sabat naman ni Ger kaya medyo nagkaroon ako ng lakas ng loob na gawin ang mga suhestiyon ng mga taong ito.
"Let's join." Pananabat ko naman na halatang ikinagulat ng lahat maliban kina Yaune at X.
"Oh, nakita ninyo iyon! Kaya tara na! Don't be scared to show our hidden talents, mga dudes!" Pagpapagaan ni Ger kaya nagsitanguan ang lahat.
"Tama! Tama!" Sabay-sabay na sigawan ng mga studyante ng Sun Section.
"So, what booth ba?" Takang tanong naman ni President.
"How about... we create a booth with full of surprises." Suggest na naman ni X na ikinamangha naman nila.
Maganda naman ang sinabi niya mas maganda 'yung may mga surprise para intense kung baga. Parang sa kaniyang pangalan. What am I thinking?
"Tama siya tapos gumawa tayo ng mga palaro na full of suprises rin para ganahan ang mga studyante na maglaro." Suhestiyon din ni Aj sa mga ito na ikinatango naman agad ng president.
"Tama ang inyong sinabi ngunit paano ang perang ating gagamitin para sa mga palarong iyan?" Tanong niya kaya natahimik ang lahat.
Walang sinuman ang nagsalita dahil sa kaniyang sinabi. Ganiyan lagi ang problema sa seksyong ito, ang pera na kakailanganin sa bawat program na nagaganap sa school.
Ayos lang na tumulong ako ngunit hindi pa iyon sapat para sa gagamitin namin.
Hindi ako ganon kayamanan para tulungan sila.
"So, wala? Mukhang hindi na talaga tayo makakasali sa anumang programa na ito." Malungkot niyang sabi kaya nalungkot din ang lahat pwera kay X na blangko lang ang tingin habang nakatingin sa kaniyang bintana.
Why she always staring at the window? Wala namang bagay na nakakasayang tingnan.
Binaling ko na muli ang aking tingin sa unahan ng mapansin ko siyang pumadako ang mga mata sa akin. Baka masabihan pa ako n'yan ng kung anu-ano. Kahit alam ko namang hindi naman 'yan paraimik sadya lang nagiging madaldal 'yan kapag kailangan niyang magsalita.
"Ako ng bahala, basta tuloy lang ang pagsali." Nagulat kaming lahat sa kaniyang sinabi.
Seriously, ano bang mga pinagsasabi niya?
Saan naman niya pupulutin ang pera na kakailanganin namin? Imposibleng sa kaniya dahil sarili nga niyang damit hindi niya magawang bilhan.
"How come?" Tanong ko nang may pagtataka rito.
" Kapitbahay will help."
'Yun na lang ang sinabi niya saka lumingon sa bintana at saka sinalpak ang headphone sa kaniyang tenga.
"I'll help her." Sagot ko rin sa president.
Baka kasi makulangan pa ang ibibigay ng kapitbahay nila sa kaniya.
"Me too, I'll help X." Komento rin ni Yaune.
Siya ang pinakamayaman sa room na ito sadya lang na wala siyang pakialam sa mga kaeskwela niya. Ngunit ngayon kataka-taka ring nakisali siyang tulungan si Nerd.
Ano bang nangyayari sa kaniya at lagi ba silang nag-uusap ni X?
"Uyy, Yaune! Bago 'yan 'a." Masayang banggit ni Ger pero tiningnan lang siya ni Yaune nang blangkong tingin saka lumingon kay Nerd.
Ano na namang pakulo ng ugok na ito?
"Well, that a good plan, saka may sports event tayo sino ang mga sasali sa sports magpalista na lang kayo rito." Unang tumayo si Nerd saka naglakad sa unahan.
Mahilig pala si Nerd ng sports hindi ko aakalain na gano'n. Ano pa kayang hilig niyang gawin para malaman-laman na kung sino ba talaga siya.
Kating-kati na talaga ako na may malaman sa pagkatao niya.
KIM's POV:
Tapos na ang diskasyon tungkol sa Foundation Day. Napili na kung sino ang sasali sa pageant at napagdesisyonan naming sa sabado at linggo namin gagawin ang booth.
Sa kasalukuyan ay nakatingin lamang ako sa mga bulaklak na iniihip ng hindi gaanong kalakasan na hangin. Ang sarap palang tumambay sa garden nakakawala ng mga problema. Pero, mahirap din palang magtago ng totoong nararamdaman.
Ang sakit sa dibdib. Naghahanap lang ako ng taong mapapagkakatiwalaan na handa akong pakinggan at isekreto ang pagkatao ko. Sa aming room alam na namin ang pagkatao namin sa isa't isa. Dahil ilang taon na kaming magkakasama at magkakakilala.
Si X na lang ang hindi namin alam ang totoong pagkatao. Sino kaya siya?
"Problem?" Nagulat ako ng mapansin ko na siyang nakaupo sa tabi ko. Paano nangyari iyon?
Nandoon pa siya sa itaas ng puno. Tinuro ko pa ang puno habang nakanganga.
'B-Bakit...bakit andito na siya sa tabi ko? Alien ba ito?'
"Hindi ako alien, sadya lang na malalim iniisip mo. Ano bang problema mo?" Narinig niya ba ang nasa isipan ko? Paano niya nalaman na iyon ang tumatakbo sa utak ko?
"Wala ito," Aniko ngunit tiningnan niya ako nang seryosong-seryoso bago lumingon din sa mga bulaklak.
" Alam kong may problema ka, kahit anong pagsisinungaling mo makikita't makikita pa rin sa mga mata mo na may dinadala kang napakabigat na hindi mo kayang ilabas dahil natatakot ka. Tama ba?"
At ngayon ko lang nakita na naging maamo na ang mukha niya, hindi tulad noong nasa room kami na sobrang blangko at hindi mo mabasa kung ano bang meron sa kaniya.
Napabuntong hininga ako dahil ramdam kong mapapagkakatiwalaan siya. Ramdam ko at alam ko rin na katulad din ako ng iba na totoo siyang tao. I mean, hindi siya plastic tulad ng iba.
"Nag-away na naman kasi ang magulang ko dahil sa lalaki ni Ina. Napag-isipan na rin nilang maghiwalay na lang dahil wala na ring mangyayari sa relasyon nila. Paano na kami? Paano na ang sinasabi nilang pamilya kung kulang ng isa? Masakit 'e, masakit dito sa puso habang nakikita ko ang sitwasyon ng pamilya ko. Noong una naman masaya naman ang pamilya namin, walang away at hindi pinoproblema ang kahirapan namin. Masaya na kami na nakatira lamang sa napakaliit na bahay, " tumigil muna ako saglit. Pinapagaan ang aking sarili sa namumuong emosyon sa aking dibdib.
Ayokong kaawaan ako. Pero ano bang magagawa ko? Nandito pa rin ang bagsak ko, ang kaawaan.
"Pero kung ano ang mas masakit doon, 'yung nag-aral ka rito para sa scholar. Akala ko noong una magiging masaya ang unang araw ko rito, ngunit mali pala. Dahil sa Lower Section nilalagay ang lahat ng mga taong scholar at lalait-laitin lang ng mga nasa itaas. I-bu-bully ka ng kung anu-ano at i-da-down ka kaya nagsimulang magbago ako at napagpasyahan ko na ring mam-bully ng mga taong hindi ako kaya. Wala na akong pakialam sa pag-aaral ko dahil ano pang iaaral mo kung lalaitin ka rin ng mga taong mapera. N-Nakakasawa... nakakasawang mabuhay sa paaralang ito. Ilang ulit ko mang tumigil na lang sa pag-aaral hindi ko magawa dahil inaalala ko ang mga magulang ko. Ang pagsakripisyo nila sa amin kaya pinili kong ipagpatuloy at huwag ipagsabi kung ano bang nangyayari sa akin sa loob. Ngunit biglang nagbago ang lahat, dahil sa kahirapan pinili ni Ina na ipagpalit si Ama sa maperang lalaki. At doon nagsimula ang away nilang dalawa na minsa'y napupunta na sa sakitan. At ngayong araw, hindi sana ako papasok, gusto kong pigilan si Inang umalis ngunit pinilit nila akong pumasok. Wala akong nagawa, wala akong lakas, ang hina ko, ang hina-hina ko. Akala ko malakas na ako, akala ko kaya ko ng gawin ang lahat pero hindi pa pala. Iniwan na kami ni Ina at sumama na sa iba para sa karangyaan. Hindi lang iyon sinama niya pa si Josh na tanging kapatid ko na lamang na nagiging lakas ko sa araw-araw. Kaya ngayon hindi ko na alam pa ang gagawin ko... mas mabuti na lang na sumuko na lang, di ba?" Mahabang kwento ko saka lumingon sa kaniya ngunit nakita ko siyang nakatingin sa itaas ng kalangitan.
"Huwag kang sumuko sa buhay, ipagpatuloy mo kung ano ang buhay mo ngunit baguhin mo ang pananaw mo. Hindi ka mahinang tao sadya lang na hindi mo makayang pigilan sila dahil para sayo... para sa damdamin mo, hindi mo matanggap kung ano bang nangyayari sa pamilya mo. Nasanay ka na masaya lang kayo... nasanay kang akala mo walang magbabago sa pamilya ninyo, pero tandaan mo lahat nagbabago ngunit, itatak mo sa puso mo na kahit wala na ang isa man sa pamilya mo. Gawin mo ang lahat. Huwag kang sumuko ipagpatuloy mo ang pangarap mo para sa kanila. Ipagmalaki mo ang na-achieve mo kahit isa man itong simple o malaki at ipagmalaki mo ang sarili mo dahil hindi ka sumuko. Ipagmalaki mo sa nanglalait at nangda-down sa iyo na iba ka na... na hindi ka patapon na akala nila, kahit mahirap kang tao kaya mong maging matagumpay sa sarili mo. Hayaan mo ang nangyayari sa pamilya mo, sadyang dumarating ang bagay na iyan sa atin. Kung namimiss mo man si Josh huwag kang mag-alala lagi siyang nandiyan sa puso mo kahit malayo man kayo sa isa't isa. Gawin mo pa rin siyang lakas kahit wala siya, darating ang araw na magkakasama uli kayong dalawa."
"Maraming salamat, X. Dahil sa iyo nagkaroon ako ng lakas ng loob na ipagpatuloy pa ang buhay ko. Salamat dahil dumating ka sa buhay ng Sun Section." Madamdamin kong turan sa mismong mukha nito.
"Ayos lang." Ngumiti lang siya nang tipid.
"What about you? Sino ka bang talaga?" Naging blangko ang ekspresyon niya at saka tumayo sa kaniyang kinauupuan. Nagtataka naman ako sa ikinikilos niya. May mali ba akong nasabi rito?
"Darating rin ang araw. Sa ngayon masaya akong nagbahagi ka ng problema mo sa buhay mo, basta lagi mong tandaan ang problema may kaakibat na malaking kapalit sa ating Panginoon. Basta wala kang tinatapakang tao malaki ang gantimpala ang matatanggap mo." Pagkatapos niyang sabihin iyon ay naglakad na siya palayo.
Napabuntong hininga na lamang ako sa sinabi niya habang nakatingin sa kaniya na papalapit kay Yaune...
... kay Yaune na tahimik na nakahiga sa upuan na katabi ng fountain.
'Sino ka bang talaga, X? Bakit ganito kalakas ang impact mo sa 'min?'