X POV:
Nandito na kami sa Mall papunta sa Arcade. Pansin ko ang pagka-excite sa mukha ni Yaune pero tinatago niya lang sa pagiging pokerface.
Maraming mga babae ang sumisigaw dahil sa kaniya pero kapag nakikita ako na kasama siya ay para silang nandidiri na ewan.
Pero hindi ko na lamang pinansin iyon at pumunta na kami sa basketball game.
"Paramihan ng puntos sa lahat ng laro rito. Kung sino matalo siya ang manlilibre ng pagkain hanggang byernes. Game?" Sabay ngisi niya sa akin kaya sumilay rin sa aking labi ang kakaibang ngiti.
Hindi niya ata kilala kung sino ang kinakalaban niya sa mga larong ito.
"Game. Don't underestimate me, Yu."
"Then let's rock on." Matapos niyang sabihin ang mga katagang iyon ay nagsimula na rin kaming maglaro ng basketball.
Shoot lang ako nang shoot habang hindi pinapansin ang puntos ni Yaune. Alam ko namang magaling rin 'yan pero...
(After 1hour of playing the basketball)
Ako pa rin ang mananalo sa laban na ito. Hinding-hindi niya mapapabagsak ang isang tao na ginawa ng mundo ang paglalaro rito.
"I won." Nakangisi kong sabi kaya ngumuso siya. Hindi niya aakalain na matatalo siya ng katulad ko.
"Isang puntos na lang 'yun eh! 99,999 'yung akin samantalang sa 'yo naman ay 100,000 na." Pang-aalboruto niya pa pero hindi ko siya pinansin.
Nilibot ko ang paningin ko sa arcade hanggang sa mapadako ang aking paningin sa isang laro.
"Doon naman tayo sa baril-barilan." Sabi ko at itinuro ito na ikinalingon din niya ro'n. Napatango-tango naman siya pero halata pa rin na hindi siya masaya sa naging resulta.
Napapailing na lang ako sa mukha ng lalaking ito bago namin maisipan na lumapit na ro'n. Nagsimula na muli kaming lumaban sa isa't isa ni Yaune. Halata sa kaniya ang pagkadeterminado na manalo. Hindi na siya tulad kanina na pa-cool lang sa mga nando'n. Ngayon ay seryosong-seryoso na siya sa laro. Marami na ring mga tao ang napapalapit sa direksyon namin.
May iilan ang pumupusta sa mga kasamahan nila at ang iba namang kababaihan ay tinitilian ang kasama ko.
Umabot kami ng hapon na puro laro lang nang laro. Wala kaming pahinga. Ang kaninang tao na hindi gano'n karami ay ngayon napuno na sa loob ng arcade, hindi ko alam na marami na ring nanonood sa amin.
May nag-che-cheer kay Yaune pero sa akin ang mas marami at mas malaki ring halaga ng pera ang nanalo sa pustahan. Pero hindi ko na lang sila pinagtuonan pa ng pansin.
Natapos kami sa kalalaro at lumapit sa isa't isa. Ang huli naming nilaro ay 'yung sa tiles habang may kumakanta sa TV. Kailangan mo lamang tumapak sa tamang tiles.
Napansin ko si Yaune na pangunguso-nguso pa kaya ngumisi ako. 'Yan kasi gawa pa ng deal. 'Yan tuloy may utang siya sa akin ng pagkain hanggang byernes.
"Our deal, Yu." Paaalala ko kaya ngumuso na naman siya lalo.
"Bakit ba lagi na lang one point 'yung kulang para talunin ka? B'wisit naman 'yang laro. Siguro may daya iyon?!" Inis na sambit niya sapagkat hindi siya makapaniwala na may isa ang makakatalo sa kaniya ngayon.
Tama rin naman siya lagi na lang isang puntos ang kulang para talunin ako. Ni isang game wala siyang napanalunan. Ako pa kasi ang kinalaban.
Hindi rin naman kasalanan ng game iyon. Masyado lang talaga siyang bilib sa sarili kaya na-distract siya sa laban. O hindi rin kaya ay wala lang talaga siyang swerte pagdating sa akin.
"Doon naman tayo sa EK hapon na rin 'o, malapit ng gumabi. Medyo malayo pa lalakbayin natin."
"Oo na lang... tara na nga. Kaysa naman magpalipas pa tayo rito ng gabihan." Yaya ko rin sa kaniya na ikinatango agad niya sa akin.
Sabay pa kaming naglakad palabas ng arcade na ito. Marami pa ang pumapalakpak sa aming dalawa pero hindi na lang namin pinapansin 'yun.
May kailangan pa kaming puntahan. Dahil bukas ay babalik na naman kami sa dati.
Sumakay ulit kami sa kaniyang kotse matapos naming makalabas ng mall. Ngayon ay pupuntahan naman namin ang Enchanted Kingdom.
Daldal lang nang daldal si Yaune ng mga kung anu-ano samantalang nakikisabay na lang din ako. Pero napatigil kami ng narating na namin ang tamang destinasyon namin.
Mula rito ay rinig ang mga sigawan ng nakasakay na tao sa kaniya-kaniyang sinakyan nila. Ang iba ay tinatawag pa ang magulang sa sobrang katakutan sa itaas.
Lumabas na agad kami sa kotse nitong si Yaune. Katulad sa mall ay may napapalingon pa sa kaniyang direksyon. Kaso nga lang hindi na rin namin pinapansin, dumiretso kaming dalawa sa counter.
Nang makapagbayad na kami para sa entrance fee ng Enchanted Kingdom. Nagsimula na kaming sakyan lahat ng mga rides dito. Puro sigawan at hiyawan lamang ang naririnig namin. Samantalang kami ay enjoy na enjoy buong gabi ni Yaune.
At ang huli naming sinakyan ay ang roller coaster. Nasa may bahagi kami ng itaas kaya pinagmasdan namin ni Yaune ito. Nakangiti siya samantalang ako ay tahimik lang. Gusto ko lang damhin lahat ng mga nakikita ko sa kaitaasan.
"Salamat sa time na-enjoy ko ang araw na ito." Nakangiti niyang sabi sa akin na agaran ko namang ikinalingon sa kaniya.
"I am too." Sinserong sagot ko rin sa kaniya at saka muling ibinaling ang tingin sa labas.
"Pero bakit hindi naman ata bakas sa mukha mo ang tuwa na masaya ka?" Nagtataka na tanong niya na mapansin akong wala man lang kangiti-ngiti sa labi.
Napailing naman ako. "Nothing. Don't mind it. Ganito lang talaga akong tao, basta isipin mo na lang na masaya ako ngayon."
Kahit na naguguluhan pa rin siya. Wala na rin siyang nagawa kundi ang tumango.
Hanggang sa pagbaba namin sa roller coaster at ang paglakad palabas dito. Ni isang salita o katanungan ay wala siyang sinambit. Did I offend him? Or not?
"Hatid na kita. Saan ba ang bahay mo?" Tanong niya sa akin kung kaya't nabasag ang katahimikan sa aming dalawa pero umiling na lamang ako rito.
"No need to drive me home, Yu. May susundo na sa akin."
"X!" Sigaw ng sinuman mula sa aming harapan kaya napalingon kami sa paparating.
Kahit na naka-mask siya, still I recognize him immediately. Gan'yan siya kapag ako ang susunduin niya. Ayaw niya na ipakita ang sarili dahil isa itong hudyat na malaman ng pinagtataguan niya kung sino ang kasama niya.
"Ayan na pala si Kuya. Sige alis na ako Yu. Ingat ka sa byahe, bye."
Sabay halik ko pa sa kaniyang pisngi at nagpaalam na. Nagsimula na rin akong tumakbo para lang makalapit sa naghihintay sa akin sa kaniyang kotse.
Nang makarating ako ro'n napansin ko sa mga mata ni Kuya ang matinding kaseryosohan habang pinagmamasdan si Yaune. Ano namang naiisip nito?
"That person looks like..." binigyan ko naman ng malamig na tingin si Kuya nang banggitin niya ang mga katagang 'yon.
"Forget it, kuya. Mali ka ng naiisip. Hindi siya 'yon."
"Okay. I'm sorry." Tumango na lamang ako at saka naisipan na pumasok na lang sa loob ng kotse.
Tahimik kaming dalawa na umuwi pabalik sa bahay. Ni isa walang nagsalita man lang.
***
(Kinabukasan)
Panibagong araw na naman, kakatapos lang ng 2nd subject namin at wala ng susunod pa dahil 'yung 3 hours ay aming free time.
Ang ginawa ko na lamang ay matulog sa aking lamesa buong araw, wala akong natandaan sa leksyon ng guro namin dahil buong subject tulog ako.
Kapag ginigising naman niya ako tinatanong niya ako ng napakasimpleng tanong na hindi pa naman niya na-i-di-discuss sa eskwela.
'Sana naman sa susunod galingan na nila kapag magtatanong hindi iyong napakasimple lang.'
Kakagising ko palang ngayon at kita ko sa mga kaeskwela ko na busy sila sa chismisan ngunit kaniya-kaniya naman.
Si Ger naman nandito na naman sa tabi ko.
Kanina pa ako kinukulit kung pwede bang maging kaibigan siya. Kaya tinulugan ko siya para hindi niya na ako mab'wisit.
Sinabi na kasing huwag akong pakialaman kapag nasa room kami. Pero ang lakas talaga ng kapit ng kaniyang kakulitan sa katawan. Bakit ba pinaalam ko pa sa kaniya na ako 'yon? Haist!
"X, let's be friends please!" Nakanguso pa niyang sabi sa 'kin ngunit tiningnan ko lamang siya nang walang emosyon. Katulad siya ni Yaune na mahilig magnguso. Hindi naman bagay sa kanila.
Sa buong buhay ko wala akong naging kaibigan at never akong nagkaroon ng kaibigan. Lahat naman ay umaalis dahil sa ugali ko. Kaya mas pinili ko na lang na lumayo sa mga tao.
Mayroon naman diyan na handa kang samahan. Silang dalawa ni Ger pero ayoko lang talaga na attention seeker.
'Naiinis ako.'
"Bahala ka hindi kita titigilan hanggat hindi ka pumapayag. Dali na kasi!"
"No." Matigas kong sabi pero hindi siya nakinig.
'Haist. Ano bang gagawin ko sa ugok na ito?'
Katulad talaga siya ng kuya niya, ang tigas ng ulo.
SAM'S POV:
"Mukhang nagbago na si Ger, 'a. First time ko lang makita siyang makipagkaibigan sa isang babae at nerd na kinaiinisan niya mula pa noon."
Natatawa kong turan sa mga kaibigan ko habang nakatingin kay X at kay Ger.
"Akalain mo iyon dahil lang sa binulong nito sa kaniya. Nagbago na ang gago." Asik naman ni Kim.
"Tsk! Don't mind them." Malamig na suway agad ni Creg kaya hindi na namin pinansin pa ang dalawa.
"Oh yes! Yes salamat, X! Wala ng baguhan ng isip 'yan ah! Friends na tayo yeyy!"
Nakita namin si Ger na tuwang-tuwa habang si X naman ay napailing na lang at napatayo sa kaniyang kinauupuan simula nang may tumatawag sa kaniya mula sa telepono na hawak niya.
" Tsk.." Sinabi niya sa kabilang linya at saka pinatayan ito.
Napansin pa namin na itatapon niya sana ang kaniyang cellphone nang bigla siyang patigilin ni Ger.
"Wait, itatapon mo cellphone mo?" Takang tanong ni Ger.
Grabe naman siya, cellphone niyang iyan bakit niya itatapon? Kapansin-pansin na ang mahal nito at sayang sa pera. Kung ako sa kaniya iingatan ko ito.
"Yes." Malamig niyang sabi kaya nagulat ako.
'Sh*t sayang.'
"Aba kung ayaw mo na niyan pwede mo namang ibigay sa iba, right?" Nakangiting suggest sa kaniya ni Ger kaya napailing na lamang si X. May kinalikot siya na kung ano sa cellphone.
Este may kinuha lamang pala siya roon at ito yung sim niya.
"Here, keep it, sa iyo na 'yan." Walang emosyon niyang sabi nang makalapit siya sa pwesto namin at saka nilahad sa akin ang cellphone.
Tiningnan ko lang ito. Hindi pa rin nagpoproseso sa akin ang ginawa niya.
Dahil sa hindi ko pa ito kinukuha, ito na mismo ang humawak sa kamay ko at nilagay roon.
Pagkatapos noon binali niya ang sim card sa mismong harapan namin kaya naputol ito sa dalawa.
Naglakad na rin siya palabas ng room at hindi man lamang ako pinagsalita.
Nakaupo pa rin ako sa aking upuan habang nakatingin sa cellphone na binigay ni X sa akin.
Gulat na gulat talaga ako dahil sa dinarami-rami ng tao sa loob bakit ako pa.
Pwede naman si Ger ang bigyan niya.
Pero bakit ako?
Matagal ko ng gustong maka-cellphone na touch screen dahil 'yun ang uso ngayon kaso nagtitipid na lang ako sa de keypad.
Wala kasi akong pera pambili ng gan'yan kamahal na cellphone.
"Ang bait niya 'no." Sambit ni Ger kaya tiningnan ko lang siya.
"Paano mo nasabi, baka nagbabalat-kayo lamang siya para maniwala tayo sa kaniya at sa huli traydurin niya tayo katulad ng iba." Walang emosyong sabi ni Creg kaso umiling lamang ito.
"Kapag nakausap ninyo siya mararamdaman ninyo talaga na iba siya. Kahit gan'yan ang pinapakita nya... I know she's kind and have a good heart. Trust me she's worth to be trusted."
Nakangiting tugon ni Ger bago lumabas ng aming room kaya tiningnan ko ang cellphone.
Tiningnan ko ang gallery at di ko sinasadyang makita ang dalawang litrato. May isang cute na batang babae at sa kabilang picture naman ay picture ng tatlo.
Mukha silang magkakambal.
Pero sino ito?
"Ano 'yan?" Pakikiusyoso naman ni Kim sa akin at saka tiningnan ang litrato. "Ang cute naman ng babae. Ilang taon na kaya siya? Ano kayang pangalan niya? Saan kaya nakuha ni X ang litrato na 'yan?"
"Can I see it, too?" Napatingin naman kami kay Yaune na nasa harapan namin.
Pinakita ko ito sa kaniya. Napansin ko naman kung paano ba siya napaatras. Nagtataka pa kami kung paano magbago na naman ang kalmado niyang mukha.
'Minsan nakakapagtaka na talaga siya.'
"Sh*t." Inis niyang singhal sa sarili. Napahawak pa ito sa kaniyang ulo bago maisipan na lumayo.
Nagtataka naman kaming napalingon sa isa't isa ni Kim. Samantalang si Creg naman ay nanatili lang sa pwesto niya.
Kanina ko pa nakikita na pasulyap-sulyap siya sa direksyon ni X. Hindi ko alam pero may deep meaning ang titig na iyon.
Sa buong buhay ko na kasama si Creg, ni minsan hindi siya gano'n makatingin sa mga babae.
Kaya ano ang ibig sabihin nito?
"Don't think something sh*t in your head." Walang emosyon nitong babala sa akin bago tumayo sa kaniyang pagkakaupo.
Napakamot na lang din ako sa aking ulo. Naalala na magaling kumilatis ng tao ang leader namin.
'Haist! Ba't 'di ko naalala?'