X POV:
(Kinabukasan)
Nandito na naman ako sa classroom namin at pansin ko ang mga tinginan nila sa akin na napakalagkit na para kang kakatayin. Pero ano namang kasalanan ang nagawa ko sa mga 'yan?
Wala na bang kapahingahan ang nangyayari ngayon lagi na lang mga taong may gusto ng away ang nakakaharap ko.
Pero dito naman ako ipinanganak. Sa buhay na magulo at puro away ang inaatupag. Kaya normal na ang bagay na ito sa akin.
Ngunit nandito ako sa paaralan na ito para sa misyon at mabuhay ng normal na tulad nila.
Kaso bakit hindi ko magawang maging normal?
'Dahil ba may mga tao ang nandiyan para guluhin ka at saktan ka? Haist what a life!'
Tinapunan ko na lang sila ng isang matalim na sulyap bago umupong muli sa aking upuan at saka walang emosyong nakatingin sa bintana.
Ang natatangi ko lamang nakikita mula roon ay mga punong sumasayaw dahil sa ihip ng hangin.
Gayon din ang mga ibong nag-aawitan sa mga puno habang ang iba'y masayang nagliliparan.
Ang masasabi ko lamang dito, malaya at masaya. Sobrang laya nila na gusto ko ring maramdaman.
Pi-no-problema lamang nila ay ang bagyo at gayon din ang mga panganib na maaaring magdulot ng ikapapahamak nila.
Noon, hiniling ko na lang na maging ibon para malaya akong lumipad sa kung saan-saan ngunit may nagsabi sa akin na 'lahat ng bagay ay may limitasyon' kaya naisip ko rin iyon.
Hindi naman kasi sa lahat ng oras magagawa mo ang gusto mo.
Dapat may natitira ka pang lakas para makatulong sa ibang tao hindi lamang sa sarili.
*bogsh*
Rinig kong pagkalantog ng pintuan ng room ngunit hindi ko na lamang tiningnan ang pumasok.
Kita naman sa bintana na sila 'yung mga taong nag-utos kay Ger na batuhin ako.
Speaking of Ger mabuti nagkaintindihan na kami ng lalaking iyon. Magmula ng makauwi ako sa bahay, napansin ko agad siya na malayo ang tingin. Para bang may bumubulong sa kaniya na siya ay mamatay na.
Pero nang makita niya ako ay bigla siyang namutla.
Sino bang hindi? Kung may dala na akong latigo sa kamay ko.
(Flashback)
Nakarating na ako sa aming bahay at saktong may hawak na latigo si Kuya. Kaya nilapitan ko siya bago halikan sa pisngi.
"I'll borrow this, kuya." Sabi ko sabay kuha sa kaniya ng latigo kaya napataas ang kan'yang kilay.
"Para saan mo 'yan gagamitin?"
"Kanino pa ba?" Binigyan ko siya ng malamig na tingin kaya napalunok siya.
"Pero hindi pa siya..." Tinutukan ko siya ng kutsilyo sa kan'yang leeg at masama siyang tiningnan.
"Wala akong pake kung hindi niya makakayan ito. I already told you before, kapag may ginawa siyang kasalanan sa akin pagbabayaran niya nang malaki kung ayaw niyang umalis sa bahay."
Napabuntong-hininga naman siya. "O-Ok, he's inside praying that you're not mad at him."
"Pray for him..." Sabay pasok ko sa loob ng bahay at saktong nakita ko siya sa sofa na malalim ang iniisip.
Ngunit nang mapansin niya ako ay para siyang nakakita ng multo. He's now getting pale while looking at me.
"X... s-sorry... di ko naman alam eh. S-" sabay luhod niya sa aking harapan. Pero tinignan ko lang siya nang walang emosyon.
Mas lalo siyang napalunok sa aking ginawa. Nanginginig na rin ang kaniyang mga palad.
"Run on the field 10× now." Nagulat naman siya at hindi makapaniwalang tumingin sa itaas.
"S--Seryoso ka? Ganoong karami. X nam---" pinatama ko ang latigo sa sofa.
"Do it... or I'll gonna hit you this? Choose? Hindi naman ako mapilit 'e."
Napakamot siya sa kan'yang batok bago tumakbo sa hagdan kaya lumapit din ako roon.
(End flashback)
Napansin ko ring may dalawang tao ang pumasok. Isa na roon si Yaune at kasama niya ang impaktong si Ger.
Psh!
Umupo silang lahat sa unahan ko samantalang si Ger naman ay umupo sa tabi ko.
"X, sorry nga pala kahapon."
Sinabihan ko na rin siyang huwag sabihin sa lahat na kilala niya ako. Dahil mabubuko ako ng gano'ng kaaga ng lahat.
At saka sinabihan ko na rin siyang huwag akong kausapin dahil naiinis ako sa kaniya.
Ngunit alam ko namang dakilang pasaway ang isang ito. Nagmana sa kuya niyang iniistorbo ang buhay ko. Kunting galaw lang tatanungin kung saan ako pupunta? Kunting hakbang lang sasabihin aalis na naman ako para gumala.
Kaya itinuring ko na siyang pangalawang ama ko even he is just 21 years old. Pero minsan kapag masyadong cringey ang ama, mas pinipili ko na lang na tawagin siyang Kuya.
Tiningnan ko si Ger nang malamig na tingin bago isandal ang aking ulo sa aking bag na nakapatong sa lamesa. Pumikit ako habang nakapasak sa aking tenga ang headphone.
Wala namang tumutugtog dito sadya lang na trip ko lang ipasak sa aking tenga.
Bzzt... bzzt...
Narinig kong pag-vibrate ng aking phone na nakalagay sa aking bulsa ng skirt. Kaya kinuha ko ito at umupo nang maayos. Pansin ko rin na sumandal si Ger sa lamesa habang nagbibilang ng kamay.
Para talagang bata. Ano bang magagawa ko para umasal sa edad niya talaga?
Tiningnan ko na lamang kung sino ang nag-message sa aking cellphone at nakita kong may pangalan na 'yaunethepogi'.
Kaya nilingon ko si Yaune nang malamig. Pero ngumisi lamang siya bago tumango. Naalala ko na nakita ko na ito kagabi pa, naisipan kong i-text siya para ma-save na niya ang number ko. Pero text ko sa kaniya kagabi ay tuldok lang. Wala rin naman akong sasabihin na kung ano.
Binalik ko nang muli ang aking paningin sa aking cellphone. At saka binasa ko na ang message niya.
'Hey let's go outside.'
Me: Why?
Yaune: Too boring... Let's go to the mall, let's play in the arcade.
Napataas ang aking kilay sa kan'yang sinabi bago napa-roll eyes. Tuturuan ba naman akong mag-escape ngayong araw.
At saka hindi rin ba siya nag-iisip, baka sabihin ng mga stupidyante na magkakilala kami nito.
Me: They will know you.
Yaune: Don't worry I have extra disguise.
Me: Tsk. Prepared aren't you?
Yaune: Yes of course... so game?
Me: Yes, but I will go outside first and you will wait 5 mins. Before you go outside. Ok?
Yaune: Ang tagal naman!
Me: Nagrereklamo ka?
Yaune: Obvious ba?
Me: F*ck! Bahala ka na nga.
Lumabas na ako ng room habang nagtataka ang lahat.
'Tsk.'
Wala namang gagawin sa loob dahil wala naman 'yung adviser namin. Nakakatamad lang na magtambay sa room. Siguro mas maganda na 'yung maglaro sa labas kasama...
"Hey, sup!"
... siya. Si Yaune na hindi marunong maghintay na umalis ang isa.
"Kakasabi ko palang na mamaya na lumabas tsk." Malamig kong turan sa kaniya habang naglalakad kami sa hallway.
"Katamad kayang maghintay at saka wala naman silang pake kung saan tayo pupunta eh."
"Kahit ni minsan hindi ka man lang marunong maghintay?" Pagpaparinig ko sa kaniya.
"Hindi, wala sa bokabularyo ko ang maghintay nang matagal. Sayang lang sa oras kung maghihintay pa ako." Pangangatwiran naman agad niya sa akin na ikinairap ko naman.
"Tsk. Nasa'n na ba 'yang disguise mo at magpalit ka na roon sa CR. Dalian mo!" Sabay hila ko sa kaniya sa CR na nakita ko malapit lang sa room namin at ipinasok siya sa loob.
"Kaya namang makapaghintay ng CR. Hinila mo pa akong parang aso. Sa gwapo kong 'to!"
Parang bata niyang reklamo dahil sa aking ginawa at naririnig kong nagbibihis na siya.
'Dami pang reklamo. Nagbibihis na rin naman.'
"Hindi ako marunong makapaghintay eh. Ba't ba?"
"Gaya-gaya."
"Wala kang pake."
"Luh! Kanina ang lamig ngayon para kang tanga."
"Ikaw nga para kang estatwa 'di man lang kumikilos sa upuan niya."
"Trip ko 'yun, bakit ba? Saka ikaw nga tulala sa bintana na parang liliparin na ng hangin ang mata."
"As what I've said. Wala akong pake," 'yun na lamang ang sinabi ko. "Tapos ka na bang magbihis?" Naiinip kong dagdag.
"Oo tapos na sinusuot ko lang 'yung face mask ko. I just need help."
"Tsk, oo na lang." Walang gana kong sabi bago pumasok sa loob.
Kita ko siyang hirap na hirap ayusin nang maayos ang face mask na isusuot niya sa mukha. Kaya lumapit ako sa kaniya at ako na ang gumawa nito.
Nang matapos ko na itong dikitin sa mukha niya ay isinuot naman niya ang wig niya. Kaya ngayon ko lamang napansin na iba na siya.
Hindi mo na siya mahahalataang siya si Yaune.
Para siyang taga ibang bansa na babagay sa kulay blue na mata. Even I know it's just a contact lense.
"Prepared talaga huh... kahit sa pag-disguise gusto gwapo pa rin."
"Naman! Dapat gwapo ako para magustuhan ako ng mga babae!" Pa-cool na aniya. Pahawak-hawak pa ito sa kaniyang baba.
Napa-roll eyes na lang ako bago ako maglakad palabas ng CR. Sumunod naman siya kaya sabay kaming naglakad papuntang gate.
Napansin ko agad ang guard na nagbabantay sa mismong daraanan namin kaya sinenyasan ako ni Yaune na huwag maingay.
'Ano naman kayang sasabihin nito?'
"Hey, guard. By the way, I am the brother of this girl. Pinuntahan ko siya rito dahil may emergency lang sa bahay. Pwede na ba siyang lumabas?" Seryosong sambit nito sa guard at napansin ko naman ang pagtango lamang nito bago kami pagbuksan ng pinto.
Agaran na lumabas kaming dalawa sa loob ng school. At saka kami pumasok sa kan'yang kotse na nakaparada lang sa labas ng gate. Ipapakuha ko na lang kay Kuya ang motor ko mamaya.
"Ang galing mong magsinungaling ano! Ako pa talaga ang ginawa mong target."
"Ako pa ba saka para may maitulong ka. Boring na kaya. At saka naalala ko na wala rin namang pake ang guard kung lalabas ang studyante." Sinamaan ko naman siya nang tingin bago ibaling ang tingin sa may bintana.
"Siraulo ka." Tanging lumabas na lang sa aking bibig.
"Atleast gwapo." Napailing-iling na lang ako sa narinig ko at hindi na naglabas pa ng komento.
Nagsimula na rin siyang paandarin ang kaniyang mamahalin na Lamborghini.
"Sa'n naman tayo pupunta pagkatapos mag-arcade?" Tanong ko habang pinagmamasdan lang ang mga paligid na nadaraanan ng kan'yang kotse.
"Enchanted kingdom." Tipid niyang sabi. Nakatutok pa rin ito sa kan'yang harapan.
"Ah! Okay game." Iyon na lang ang lumabas sa bunganga ko at hindi na umimik pa. Maski rin siya.
Pero napansin ko na ngumiti na lamang siya bago niya todohin ang pagpapaandar ng kotse. Hindi na rin ako nagsalita dahil gusto ko rin naman na bilisan niya pa. Kapag sobrang bagal parang nakakainip lang sa loob.