Nakapalumbaba ako sa bintana habang dinarama ang malakas at malamig na pag-ihip ng hangin. Hindi iyon masiyadong sariwa dahil sa init ng araw na nagpaparamdam sa akin ng kirot sa mukha, kaya tumindig na lang ako't hinayaang nakabukas ang bintana para pumasok ang ihip ng hangin.
Kung puwede lang sigurong mamasyal na lang at magwaldas ay ginawa ko na. Kung mayroon nga lang akong pera. Nakakatamad na mag-aral, pero no choice ako kaya kailangan kong pag-igihan.
Nakakainis naman kasi, ba't kailangan pa mag-aral?
Habang nagpapahangin pa rin ako sa tapat ng bintana ay kumunot ang noo ko nang unti-unting makarinig ng mga yabag at kasabay niyon ang pag-alingawngaw ng buong pasilyo.
"Oh my gosh! Nandito na sila!" I rolled my eyes and turn my gaze at the girl who said that.
Kagat-kagat ko ang ibabang labi upang pigilan ang inis na nararamdaman ko nang umingay ang third floor ng building na ito kung saan napaliligiran ako ng mga sikat na estudyante sa paaralang ito.
Mula sa dulo ng pasilyo, mapapansin ang apat na lalaking malakas ang dating at pinagtitilian ng mga kababaihan na s'ya namang kinaiinisan ko.
Mapapansin sa bandang kaliwa ang lalaking maputi at sakto lang ang katangkaran para sa kaniyang medyo may hugis na katawan. Sa pagkakaalam ko ay maraming nagkakagusto rito dahil aura pa lang daw niya ay manlalambot na ang mga kababaihan.
As far as I know, he has an annoying personality too. He's kind of loquacious. Iyan lang ang madalas kong marinig sa mga sabi-sabi ng ibang estudyante rito. May lahi itong Aussie kaya mapapansin mo kaagad na hindi lang siya basta Pilipino.
Mahigit na nasa 22.5K din ang followers niys sa social media.
Besides him was a guy wearing our uniform with one unbuttoned to it. Maraming hikaw sa tainga at kung umasta ay akala mo'y siga. Sa pagkakaalam ko, maraming babae ang napaiyak na niya dahil kilala siya bilang babaero sa tropa nila.
He loves partying and playing with every girl's heart he bonds with. Marami na ring rumors na maraming babae ang nagmamakaawa sa kaniya para lang panindigan sila matapos ang one night stand. Base ulit iyon sa naririnig kong chismis. Siya naman ay may lahing Brit kaya nakaaagaw pansin ang tangkad niya at accent sa pagsasalita.
Siguro ay nasa 21.2K ang followers niya sa social media.
Sa bandang kanan naman ay ang lalaking sikat sa buong campus lalo pa't sobrang bait at ideal man. He lives in America pero dito siya lumaki. Sobrang matulungin at matalino sa magkakaibigan.
Nasa 23.3Ksiguro ang followers niya, gentleman din ito pero snober at cold. Pero kahit ganoon ay malambot daw ang puso niya sa mga mabababa. Marami rin akong nasasakop na balita na ang parents niya ay malakas ang business sa ibang bansa at saka marami na ring natulungan na mga taong nangangailangan. Iyon din ang dahilan kung bakit ako nagkaroon ng lihim na paghanga sa kaniya.
At ang huli ay ang nasa gitna. Sa makatuwid, para s'yang leader sa kanilang magkakaibigan. Kahit may sapak siya sa ulo ay marami rin ang mga babaeng nagkakandarapa sa kaniya.
MVP sa basketball at siya ang anak ng dean kaya kahit marami na s'yang kasalanan sa paaralang ito ay hindi manlang siya napatatanggal sapagkat malakas ang kapit.
Balita ko rin ay may lahing s'yang espanyol at may 9.3M ang followers sa social media.
Buong pilipinas yata sikat 'tong mokong na ito.
Hindi ko rin alam kung sila ang unang lumabas sa site no'ng nag search ako sa paaralang ito. Sa katunayan, hindi ko rin alam kung bakit dito ako nag-enroll. Sa ngayon, kailangan kong makatapos at makaligtas sa sitwasyong ito. Mabuti na lang naka-survive ako noon.
Pilit kong pinapakalma ang sarili ko dahil sa nakabibinging hiyawaan at tiliaan ng mga kababaihan. Sunod-sunod na napailing na lang ako nang may makitang nagtutulakan pa dahil sa kilig.
Nang dumaan sila sa harapan ko ay nakita kong nakatitig sa akin si Froilan, ang nasa gitnang lalaki. Pero inikutan ko lang siya ng mata at tumingin ako kay Tayler. Palihim na hinahangaan ko lang siya dahil alam kong malalagay sa peligro ang buhay ko kapag nagtama ang landas namin. At ayokong mangyari iyon. Nakakatakot sila kung tutuusin.
Diretso lang ang tingin ni Tayler at walang pakialam sa paligid. Mga ilang hakbang lang nang pumasok sila sa isang silid at kasabay niyon ay ang unti-unting paglaho ng mga estudyante sa paligid. Narinig ko na ring tumunog na ang bell, hudyat na kailangan nang pumasok sa kaniya-kaniya nilang silid.
Papasok na rin sana ako sa kuwartong iyon nang may biglang tumamang bola sa mukha ko. Tila umalog ang ulo ko dahil doon, nakaramdam din ako ng pagkahilo at kirot dahilan upang ang aking mga luha ay nag-babadyang tumulo.
Ang ilong ko!
Nanlilisik akong tumingin sa may gawa niyon. Narinig ko ring nagtawanan ang buong section namin, ngunit hindi ko sila pinansin at inikutan lang ng mata ang may gawa niyon.
"Oh my gosh, Bri. Are you okay?" tanong ng kaibigan kong si Zavry.
She's one of the famous here in our campus. Leader siya ng cheer dance at isa rin siya sa one of the kind student dito. Sa pagkakaalam ko ay nasa 3.8K ang followers niya sa social media.
Mayaman ang pamilya nila Zav dahil family of doctors sila. Sa pagkakaalam ko nga ay shareholder ang daddy niya rito sa CLIS. While her mom, busy yata sa work. Wala akong masyadong alam sa buhay nila, dahil bukod sa hindi naman niya sinasabi ay wala rin naman akong pakialam. Ang mahalaga sa amin ay ang pagkakaibigan namin, ngunit may rules kami na bawal maglihim at magsinungaling sa isa't isa. Lalo na kung problema ang usapin.
Naging kaibigan ko si Zavry dahil sa tulong ng magulang niya samin. At pasalamat na lang ako dahil naging magkaklase pa kami.
"Yes, I'm fine. Huwag mo na akong alalahanin." Nagkibit-balikat na lang siya at sabay na kaming pumuwesto sa upuan namin. Dumating na rin naman ang Prof. kaya pinalampas ko na ang nangyari.
Nang mag breaktime na ay isa-isa kong inayos ang gamit ko at handa na sanang umalis nang biglang lumapit sa'kin si Zav.
"Bri, mauna na muna ako. May meeting pa ako with the members of cheer dance eh," dali-daling saad ni Zav, sabay hablot ng bag at tumakbo paalis.
Kahit wala na siya sa harapan ko ay tumango na lang ako sa at pinagpatuloy ang aking ginagawa. Balak kong puntahan si Mavis— ang isa ko pang kaibigan. Nang biglang tumunog ang phone ko.
From: Mavis
Hey, Bri! Sorry hindi ako makakasabay sa'yo, may meeting pa kami eh. See yah!
Hindi ko na lang iyon pinansin at binalik sa bulsa ng palda ko ang telepono. Pagkatapos ay pumunta na ako sa ma-taong cafeteria at um-order. Hindi ako sanay sa ganito, dahil mas gusto ko ang tahimik at payapang lugar. Pero no choice ako dahil ito lang ang cafeteria ng juniors, ayoko namang pumunta sa college building.
"Anong sayo, ineng?" tanong ni manang nang makarating ako sa unahan.
"Sandwich na lang ho, at saka buko juice." Tinanguan lang ako nito at hinanda na ang binili ko.
Mabuti na lang at hindi siya nagtaka, ang tindera kasi kahapon ay tinarayan ako. Kesho wala naman daw ako sa palengke kaya't dapat ay maraming pagkain ang binibili ko't dapat ay mahal para malaki ang bayad. Kaya ang ending, hindi ako kumain. Ayokong ipilit sa kanila ang sarili ko, dahil alam kong hindi ko kaya iyon. Dahil bukod sa nag-titipid ako ay hindi ako nakain ng pagkain pang-mayaman.
Sa katunayan, hindi naman talaga ako nabili rito noon pa nang nagsimula na ang school year. Dahil noong third year ay lagi akong may baon na padala ni Lola. Isang taon pa lang din ako rito, mabuti na nga lang at natanggap pa rin ako kahit tumigil ako nang matagal. Laking pasasalamat ko talaga sa entrance exam na naipasa ko. Sa paaralan kong ito or Crystal Light International School o mas kilalang CLIS. Hindi ako napapansin o naaapi dahil mga sikat lang naman ang nanapansin nila. Mas mabuti na rin 'yon, wala akong problema at mas gusto kong mapag-isa.
Hindi naman ako nerd pero ayoko lang talaga sa magugulo at maiingay. Because silence makes me feel the calmness I wanted. Silence proves to me that it's better to be alone than to dealing a society that has nothing to do with my life.
"Ito na ang order mo, ineng." Tumango lang ako kay ate at kinuha ang binili ko. Nang makahanap ng bakanteng puwesto ay sinimulan ko nang kumain.
Napabuntonghininga na lang ako nang makarinig ng iba't ibang tilian kahit nakasuot ako ng earphones. Napagtanto ko na ang United Nation iyon dahil sa mga tilian nila. Iyon ang bansag ko sa kanila dahil iba't iba sila ng lahi.
Dali-dali akong tumayo at tumakbo mula sa aking puwesto nang nakayuko, dahil ayoko talaga ng maingay at ayokong ma-involve sa kanila.
"Dang!" Napatigil ako nang naramdaman kong may nabangga ang aking siko. Nanigas ako sa kinakatayuan, dahil klalang-kilala ko ang boses na iyon.
Patay na!
Dahan-dahan kong inangat ang aking tingin at nanlilisik na mata niya't namumulang mukha kaagad ang sumalubong sa 'kin. Napansin kong  natapunan ko siya ng buko juice na binili ko.
"You!" tukoy niya sa akin. "Who are you?"
Ramdam ko ang inis niya, pati na rin ang mapanghusgang tingin nila. Hindi ko rin siya magawang sulyapan dahil sa kabang nadarama. Ayoko ng pakiramdam na ito. Sentro kami ng atensyon.
"I'm sorry," my voice cracked. I don't know what to do.
"Answer my damn question! Sino ka?" sigaw niya sa akin.
He's totally mad. Ang gaga ko naman kasi para hindi tumingin sa dinaraanan ko.
"Bricelle," nauutal na pag-banggit ko. Ramdam ko ang tinginan ng mga tao sa akin, pati na rin ang kanilang bulong-bulongan.
"Get out of my sight, before I do something I'll regret." Kunot noo akong napatingin sa kaniya. "Sabi nang alis!" Nagitla ako sa sigaw niya kaya dali-dali akong tumango sa kaniya.
Ngunit, ihahakbang ko na sana ang paa upang makaalis sa lugar na iyon, nang biglang may humarang sa aking daraanan.
"Ler, my man! Chill lang, 'wag mong pag-aksayahan ng galit ang isang cheap na babaeng 'yan," sabat ng halimaw na Froilan.
Dahil ro'n ay kaagad kumulo ang dugo ko. Dahan-dahan akong humarap sa kaniya at tinaasan siya ng kilay, inayos ko rin ang aking uniporme. Sinuklay ko muna ang diretso na buhok ko gamit ang aking kamay. Siningit ko ang ilang hibla niyon sa likod ng aking tainga upang hindi sagabal. At nanlilisik na tumingin sa kaniya.
Bigla kong tinaas ang aking kamay at niyukom ang aking mga daliri, maliban sa pang-gitnang daliri. Nakita kong natigilan siya at ang kaninang nakangisi niyang pagmumukha ay nahaluan ng pagkagulat. Umugong din ang paligid pero hindi ko pinansin. Alam kong masama ang aking ginawa, kaya't kaagad kong ibinaba ang aking kamay at taas noong hinarap siya.
"Anong sabi mo? cheap? Iyan ba ang hinahangaan ng iba? Influencer ka na niyan? Oo pogi ka, pero 'yang ugali mo, napaka pangit! Maputi ka nga pero ang itim ng budhi mo!" buong lakas na sigaw ko rito.
Tahimik akong tao, pero once na may sinabi ka sa akin na hindi ko nagustuhan, handa akong ipagtanggol ang sarili ko. Kahit pa alam kong ikasasama ko ito.
Tahimik na napailing siya sa sinabi ko at napangisi. "Who are you para sabihan ako ng ganiyan? You're just a no-one here."
Ang kaninang nakangisi niyang mukha ay napalitan ng pagiging seryoso. Napalingon ako sa kapaligiran, lahat ng estudyante ay masama ang tingin sa akin. Ang iba ay nakangisi, marahil dahil sa sinabi ng halimaw. Doon ko lang din napagtanto ang kaniyang sinabi.
Yes, I'm just a no-one here at ayokong napapansin ako.
Dahil sa kahihiyang naramdam ko ay dali-dali akong tumungo at mabilis na tinalikuran sila upang makaalis sa lugar na iyon.
I hate it! I hate the fact na hindi ko sila kayang sabayan o makasagutan man lang. Dahil katulad ng sabi niya, I'm just a no-one, here.
Yes, I know that I'm just an inferior girl, who entered a private school for popular students only. Where education only runs through money as well as talent and popularity. And I know that I don't have any rights to pertaining my existence here.
I only want to study peacefully. Hindi nila ako katulad na magastos dahil wala naman akong pera pambili. At ayoko ring napapansin ako.
I'm just a simple girl, a naive student who wants to have a certificate of recognition. Gusto ko lang naman makapagtapos ng pag-aaral upang makapagtrabaho at mabuhay nang mas matagal pa.
Ngunit dahil sa pagpapahiya nila sa akin, sumama ang pakiramdaman ko dahil sa pag-iisip na may mangyayari na alam kong hindi ko magugustuhan.