It’s four am in the morning, days before christmas. I was woken by a noise from Mama’s phone. It was her alarm, pero hindi naman siya nagigising sa ganoon. I woke her up, dahil baka importante ang gagawin niya ngayon kaya siya nag pa-alarm. But she shoved my hand when I tried to wake her up. Magkatabi kaming dalawa matulog kaya rinig na rinig ko ang cellphone niya. 
“Hayst, Carol, natutulog ‘yong tao,” inis nitong sabi nang bahagya ko siyang niyugyog. 
Napa atras ako sa naging tugon niya. “Ang ingay ng alarm mo talaga, Ma,” I said getting annoyed, too. Pero tuluyan na talagang nilamon ng tulog si Mama kaya hinayaan ko na lang siya at humiga na lang ulit para makatulog. Pero ang dahil yata sa gulat ko sa alarm ni Mama ay nagising ang buong pagkatao ko. 
Hindi ko alam kung ilang beses akong palipat-lipat ng posisyon bago ko dinampot ang cellphone. I saw that it’s near an empty bat. Kagabi ko na lang ulit ito ginamit kaya hindi ko napansin na malapit na itong ma-lowbat. Tumayo ako sa kama at naglalakad patungo sa maliit na sofa ng kwarto nang naka paa. Malapit lang ako kasi ito sa sucket at mini fridge ni Mama. 
I settle down myself into the soft sofa, kumuha rin ako sa ng lemon square sa isa sa mga tupperware at tahimik na kumain. After I plugged in my phone, kinuha ko ang laptop sa tabi ni Mama. Ginamit niya kasi ito kagabi. I opened the laptop and inputted my facebook account. Minsan ko lang iyon gamitin kaya satingin ko inaamag na ito ngayon. 
“Shet, dami naman message,” gulat kong sabi nang maraming notification ang sumalubong sa akin. 
Isa-isa ko itong binuksan pero hindi ko na muna ito nireplyan dahil baka ma weirduhan sila sa akin dahil alas kwatro pa lang ay mulat na mulat na ako. Karamihan na mensahe ay patungkol sa imbitasyon sa sayaw ng iba’t ibang troupe sa school. Napahilamos naman ako ng mukha, ayaw ko nga sumali, bakit ba ang titigas ng utak ng mga ito? I turned down them all dahil pinapaskait nila ang ulo ko. After replying to all of them, I turned it off and went to my instagram account. At kagaya sa facebook ay madami rin itong notification, but I didn’t mind at tumingin na lang mga stories. 
First I clicked onto Drienna’s story, nasa isa siyang cafe with her parents. I reacted to their picture and went to the other stories. Saddie and Maeve have a story, too. Saddie is on the beach, while Maeve on the other hand is with someone. Pero hindi naman ito kita dahil braso lang nilang dalawa ang nakikita. I replied, “Fota, may nilo-lowkey na.” I sent it. I didn’t expect a reply, that’ why I tapped my phone again to watch an other day and it was Rheiden’s. 
I typed in a reply.
Carolina_Benz:
I thought Kilo was in a white sando. 
I giggled. Iyong picture kasi ay silang dalawa ng aso niyang si Kilo, isang french bulldog. Pareho silang may black beanie. Rheiden’s eyes are swollen, I don't know why. Ang hula ko ay nasa labas sila ng bahay nila dahil nakita ko ang gate nilang kulay asul. Like I did to Maeve, I didn’t expect him to reply also dahil sobrang aga pa, and if I know late ito laging nagigising, kaya ganoon na lang ang gulat ko dahil nakatanggap ako ng mensahe mula sa kan’ya. 
My_name_is_rhei:
CAROLINA!!!
Kunot ang noo ko dahil sa naging reply niya. I looked at his profile first before replying to his nonsense reply. Tinignan ko ang profile niya and I was amazed that he has a lot of posts there. Inisa isa ko iyon. Ngayon lang ako naligaw sa social media niya, kaya ngayon ko lang din nakita kung gaano siya kabukas sa lahat ng mga pangyayari sa buhay niya. 
Most the picture was him and with his family, ang iba naman doon ay mga kaibigan niya. Meroon din mga aso at manok niya. Nagulat pa nga ako nang may makita ako na picture ko. It was me wearing a huge gown from our school prom. Hindi ako nakatingin sa camera niya, pero napakaganda ng kuha niya. It’s four pictures, ang unang dalawang pictures ay stolen shots ko, ang pangatlo naman ay natawa ako dahil hindi siya makalapit sa akin para makapag papicture, instead he was one with crowds with a smile on his face. Ang huli naman na slides ay isang video, it was him cheering at me. “GO Carolina!” he said behind the video. I think it was one of the times that I became a prom princess. 
Tinignan ko ang caption niya, “Congratulations, neighbor ko. The girl is on fire right now!” meroon pa itong apoy na sticker. Halos malaglag ang panga ko dahil sa nakikita. The heck with this man? Noon niya pa naririnig ang pagkanta ko? And he didn’t even bother to tell me? But my heart was enveloped with warmth. 
“Bakit ang ganda ‘ata ng ngiti mo?”
Kunot ang noo na inangat ko ang mukha ko. Nakita ko ang gulat sa mukha ni Mama, pero agad naman ito napalitan ng tawa. “Carol naman, nakakatakot iyong mukha mo,” umiling-iling ito habang inaayos ang buhok niya. Nakaupo na siya at kinukuha ang tsinelas sa ilalim ng higaan. 
My brows relaxed and smiled, “Morning, ma. Aga mo,” bati ko sa kan’ya. 
Tumango siya at tumayo bago lumabas ng kwarto. Ako naman ay binalik ang tingin sa laptop. I’m done stalking Rheiden, kaya binalikan ko ang conversation namin ni Rheiden. It was 20 messages from him. 
“Walang hiya talaga itong lalaking ito,” umiling ako. I’m not used to backreading especially long messages. 
Carolina_Benz:
Stop with the long messages! 
He replied but it was a voice record. 
My_name_is_rhei:
FINALLY! Marunong ka na rin mag reply! 
Kumunot ang noo ko pero agad din natawa. Bwisit na ito, halos dalawang buwan lang ako hindi nag online rito sa instagram. At hindi ko rin kasi napapansin ang dati niyang messages and mentions sa ig stories. 
Carolina_Benz:
Napaka OA at ang feeling!
He reacted to my messages. And sent me a photo of him on his black beanie, naka swag post pa siya. So his post was recent. And his eyes are really swollen. What happened to this dude?
Carolina_Benz:
Napano ka? Hinapunan ka ba ng bubuyog?
I’m starting to get sleepy, kaya ng hindi pa nag rereply si Rheiden ay sinarado ko na ang laptop ko. I’m going to use my phone and will go downstairs to get my milk. Ayaw ko ng matulog dahil baka tanghali na ako magising. Wala naman kaming lakad ngayon at bukas pa ang labas namin ng mga kaibigan ko. Gusto ko lang ngayon maging productive dahil sumasakit ang mga mata ko kapag nakahilata lang ako sa kama buong araw. 
I got my phone and slippers. Lumabas ako ng kwarto. Magulo pa ang buhok pero nag hilamos na rin ako at nag toothbrush. Pagbaba ko ay agad akong dumiretso sa kusina para kumuha ng gatas at baso, pagkatapos ay tumungo sa dining table upang uminom ng gatas. 
I went back to my Instagram and Rheiden has a few messages. 
My_name_is_rhei:
Nothing. 
Napataas ang kilay ko sa kan’ya. His first two messages were unsent. Hindi ko na lang pinilit alamin dahil hindi naman ako kuryoso. Ayaw ko naman sana mag reply pero natagpuan ko na lang ang sarili ko na nagtitipa ng mensahe. 
Carolina_Benz:
Whatever. Matulog ka na. You look like a fly. 
I sent it. Nagdadalawang isip pa ako kung isasabay ko pa ang huling mensahe na nabuo pero kalaunan naman ay sinabi ko rin naman. 
Carolina_Benz:
It's okay to cry. Just please fix your face after. 
Na-seen niya ito agad kaya hindi na rin ako umalis pa sa chatbox namin. He responded with a laughing emoji to my message. I felt relieved. 
My_name_is_rhei:
Got it. Uwi ka na :)))
A smile crept on my lips. My phone beeped once again. 
My_name_is_rhei:
MI33 U
Napatawa ako sa huling mensahe niya. Umiling ako at hindi na lang nag reply sa kan’ya. He would not go to sleep if I kept on replying, so I logged out of my account before he could send another message. He needs to sleep, because he doesn't look okay at all. 
“Wow you're so early, Baba,” 
Napalingon ako sa hagdan nang marinig ang boses ni Mama Zeana. I smiled when I saw her going downstairs with her hands on her belly. Agad kong iniwan ang mga albums sa sala at dinaluhan siya upang tulangan na makababa. 
“Good morning, Mama, ang aga mo rin,” I said and guided her until we reached the last steps. 
“Ay nako, itong pinsan mo hindi ako pinatulog,” she said and shook her head.
Umupo kami sa sofa at tinignan ang mga nakakalat na albums. “Ay, naalala ko ito,” wala pa man ay natatawa na siya nang makita ang isa mga litrato nilang magkakapatid. “Nahulog dyan si Zion sa putik at unang nakatikim ng tae,” then he laughed wholeheartedly. It was a picture of Papa Zion when he was still a teenage boy, hawak niya ang isang baboy at ang buong katawan at mukha ay puno ng putik. But being said that, he looks genuinely happy there. 
I just smiled at her story. 
“Ohh, this one! This is the best, actually it's the last the Christmas that we’re complete,” tinuro niya ang litrato kung saan nasa isang kwarto sila ng kan'yang mga kapatid. I think it's Lola’s room. They were all wearing pajamas. The photo screams old but it messages love and family. 
“After that Christmas, kulang kulang na kami since Zion flew away for his college,” she said, she stared at the picture like it was a beautiful painting. 
“Hindi na po ba umuwi si Papa Zion for Christmas?” I asked curiously. 
She smiled, “That's a different story now, baba,” she said, a change of voice was evident. Tumango na lang ako, hindi na pinilit na alamin ang rason. 
We had a few pictures flipped. It was mostly their moments with her siblings. Tinitignan ko ang expression ni Mama Zeana sa bawat litrato na tinitignan namin. Kahit na mukhang masaya ang mga pictures ay malungkot ang mga matang tinitignan ito ni Mama Zeana. Siguro ay naaalala niya ang mga panahon na kumpleto sila, noong buhay pa si Lolo. 
Natigil ako sa aking pwesto ng makita ang isang pamilyar na tao. It was a picture of my father, Mama Zeana, and my mother. The picture was taken in Lola's garden. Kunot ang noo ko na tinitigan ang litrato. I never saw this before.
“Oh that picture,” napansin ni Mama Zeana ang pananahimik ko. “That was the day when your father and mother first met,” I looked up to Mama Zeana.
She's already smiling at me, “That was your father's birthday,” aniya. Sabay namin tinignan ang mukha ng tatay ko. Maganda ang ngiti at tilay nahihiya pa. While my mother was smiling confidently. 
“Belinda was my best friend,” she emphasized. It made me wonder why. “Not until she broke my brother's heart,” napalunok ako sa sinabi niya dahil ramdam ko ang inis sa kan’yang boses. 
“Broke my father's heart?” kunot ang noo kong tanong sa kan’ya. 
Before she could answer me, she massage my brows and forehead, “You look so much like her when you do that,” ngayon ay nakangiti ng sabi nito. 
My lips parted. 
She pinched my nose, “It's not my story to tell, ba, but I will always remind you that your father loves you so much,” she said before she embraces me. 
I looked up a bit. Feeling myself if I feel any warmth in my heart. But I didn't feel anything. Maybe, hindi pa ako kumbinsido na mahal ako ng tatay ko. Dahil I never felt it, even they keep on telling me that he does, I never felt the father's love I needed. Wala naman siyang pagkakaiba sa ginawa ng nanay ko, she broke someone's heart, and I think no words can ever repair it. Not even from him. 
Dumating na naman ang hapon at lahat ng pinsan ko ay gising na. Earlier this morning, the house was at peace pero ngayon ay napuno ng ingay. 
“Cyro! Ako nga kasi muna ang lalabas mamayang gabi,” 
Nagbabangyan si Cyro at Feo kung sino ang gagamit ng Bugatti mamaya. It was Lola’s, and she said that any of us who have a license can use it. I have a license but it was just a student license. Wala si Cyro kagabi dahil ang alam ko ay nag away sila ng Daddy niya dahil sa bagong tattoo ng lalaki sa braso. 
Hinubad ni Feo ang damit niya at tinapon kay Cyro ng itakbo nito ang susi, “Hoy! Ang daya mo! Kagabi ka pa gumamit niyan,” he shouted. Kanina pa sila sinasaway ni Rich pero hindi talaga nakikinig ang dalawa. 
Nasa sala kami ngayon. Rich, Kiss, Kuya Leo, at ang dalwang lalaki na nag hahabulan. Ang mga nakakabatang pinsan naman namin at ang ibang matatanda ay pumunta ng mall para mamili at mamasyal. Hindi na kami sumama pa dahil crowded na masyado at magastos sa gasolina kung gagamitin pa ang isang van. Desmond and Delilah on the other hand are with Papa, sumama sila na bisitahin ang farm ni Lolo sa bundok. Pinapasama pa nga nila ako but I hardly refused. 
“Yow!” malakas na sabi ni Kuya Leo nang malapit nang mag suntukan ang dalawang lalaki. 
Kaming tatlong babae naman ay nakahiga sa carpet. I was reading a magazine, while Rich and Kiss were with their phones. Lumingon lang kami nang sumigaw si Kuya Leo. Natawa pa nga kami nang makitang hawak na ni Kuya Leo ang susi. Si Cyro na naka tirintas ang may kahabaan na buhok ay kunot na kunot ang noo. Si Feo naman ay iling-iling na sinuot muli ang damit. 
“Walang gagamit nito. Titigas ng ulo niyo, ha. Bahala kayo, kunin niyo ito kay Manang mamaya,” Kuya Leo murmured towards the kitchen. Siguro nga ay ibibigay niya ito dahil takot ang dalawang ito kay Manang. 
Badtrip na umupo ang dalawa sa sala at binuksan ang TV. Akala ko nga ay mag aaway na naman ang dalawa ng hablutin ni Feo ang remote pero hinayaan na lang ito ni Cyro at sinandal ang ulo. 
“Sama na lang kayo mamaya samin, pupunta kaming Highlands mamaya,” ani Richie nang hindi tinitignan ang dalawa. 
Feo groaned, “Kayo na naman ang kasama ko,” he said. 
Meroon lumipad na unan mula kay Kiss, “Minsan lang tayo mag sama-sama, umayos ka,” she gave her brother a dagger looked. 
Umirap na lang ang lalaki at sinandal ang ulo sa balikat ni Cyro. Akala mo naman ay hindi nag habulan kanina. 
Liningon ko si Kiss, “Hindi ako makakasama, magsisimba ako,” paalam ko rito. 
Agad naman na tinaasan ako ng kilay nito, “Excuse me? Kailangan ka pa natutong mag dasal?” 
Sinabunutan ko siya nang pahiga na siya, “Baliw. Hindi ako katulad mo, ano.” I rolled my eyes. “Kasama kong mag simba si Zaren mamaya,” I shared. 
She squinted her eyes, “Akala ko ba babae gusto mo–aray!” natatawa niyang daing. 
“Baliw, ikaw lang ‘yon, ano,” I rebut. Tumawa naman siya at tuluyan na humiga. 
Tumango lang siya, “Ge. Kung san ka masaya,” walang interest na sabi niya. 
Gusto ko sana siyang sabunutan muli pero hindi ko na ginawa dahil baka mawalan na siya ng buhok. 
We had a few moments of silence. Nakatulog na ang dalawang lalaki sa sala habang si Richie naman ay nakapikit ang mata, but I saw her glance on her phone. Si Kiss naman ay tulog at nakanganga na. I dodge Rich to open her eyes para mapicturan ang babae. Hindi naman ako nabigo ng binuksan niya ang mga mata at nakita ang tinuro ko. 
“Kay gandang babae, pero kung matulog parang ang daming trabaho,” umiling si Rich after she take pic on our cousin. 
Pagkatapos ng kalokohan namin ay agad akong nag paalam sa kan’ya na maliligo na ako. I need to prepare for the mass later. Niyaya ko siya na sumama pero tumanggi siya dahil pupunta nga raw sila ng highlands. Hindi ko na lang siya pinilit at tumaas na ng kwarto. 
I had a long bath. Hindi ko napansin ang oras. Halos mag iisang oras ako sa loob ng banyo. I blow dried my hair. Pangit kasi ang bagsak nito kung hindi ito na hair dryer. After doing my hair, I put my hair up into a half ponytail. I didn't put any makeup on, just my sunscreen and lip gloss. 
I went to my suitcase wearing my bathrobe. Kinuha ko ang itim na flare pants and one of my white flowy tops. I paired it with my white flat shoes. I want it simple but elegant. 
“Wow, saan ka pupunta?” bungad sa akin ni Mama Zusana, she's feeding her little one in the sala. 
I chuckled, “Magsisimba po, kasama yung friend ko,” I said and went to them, umupo ako sa tabi ng dalawang bata. 
“Ganda mo, Ate. I want to be like you,” Layla said. Naka tirintas pa ang kan’yang buhok. 
I chuckled, “Oh you will be more than me,” I said and pinched her nose a bit. Binalingan ko ng tingin si Tita na naghihiwa ng saging, “Na saan po sila, Ma?” I asked. 
“Oh, they went to highlands, kasama pa nga ang isa mong kapatid si Delilah, they will be having dinner there,” she informed me. 
I nodded. Tinanong ko rin kung nasaan ang mga matatanda, and she said that they went to other towns church. Ang naiwan lang daw ay ang tatay ko at siya. Oo nga pala, nasabi rin sa akin ni Lola na pupunta sila sa iba’t ibang simbahan. 
I had a few conversations with Mama Zusana before I decided to go outside. Natigil ako sa gitna ng paglalakad dahil nakita ko si Papa at Desmond ng masinsinan na nag uusap. They are seated on the patio. Hindi madilim dahil halos ang nakapalibot ay puno ng ilaw. 
I was torn between walking away or walking towards them. Sinabihan ako ni Mama na magpapaalam ako rito bago ako umalis. I shook my head when she said that but she slapped my butt and told me that I was being stubborn.
I sighed and walked slowly towards them. Una akong nakita ni Desmond. He signaled her dad that I was nearing. Lumingon sa likod si Papa. Nakatalikod kasi siya kanina. My father smiled at me, and waited for me to come near them. 
I put my both hands in my pocket, “Papaalam po sana ako, I'll be having the mass with my friend,” diretso kong sabi nang makalapit ako. 
Bahagyang nagulat pa nga ang tatay ko, “Really? Sino itong friend?” he asked, a little curious. 
“Ah si Zaren po,” I said. Hindi na ako nag dalawang isip pa na sabihin iyon. 
Nakita ko kung paano kumunot ang noo ni Papa. Desmond was just staring at us, his hand is fidgeting his phone. Nang makita niya ng nakatingin ako ay agad niyang iniwas ang tingin niya. Binalik ko ang tingin kay Papa. 
“A guy?” Dinig ko ang seryosong tono niya. 
Tumango ako. Nag aalinlangan pa. 
He licked his lower lips and crossed his arms before leaning to the chair. “Do I know this guy, Benzene?” 
“He's a friend po, actually Desmond might actually know him,” I said, putting Desmond on the conversation. Liningon ko si Des, he's already raising his eyebrows at me. I know he knows him. Nakalaro na niya ito ng hockey dati. 
I raised my brows, too. Urging him to talk. “Right, Des?” 
Ilang segundo pa kami nagkatitigan bago niya ako inirapan at liningon si Papa. “Uncle Martin's son, Dad,” he said lazily. 
Bigla naman napaisip si Papa, mukhang inalala kung sino ang tinutukoy ng anak. I almost rolled my eyes because of that word. I sighed silently and kicked all the small stones. Hindi na lang sana ako nagpaalam. 
“Well, yeah. I remember,” umangat ang tingin ko. Papa is already staring at me before diverting his gaze to Desmond who's also looking at me with a serious face, he looks like he's in the bad mood. 
“Samahan mo ang kapatid mo, Des.” 
Lumaki ang mga mata ko sa sinabi ni Papa at bumalik sa kan’ya, “Po? I'm okay po. At tsaka mukhang may gagawin pa si–” I was cut when Desmond stood up. 
He fixed his hair, “I'll just change,” he said and walked away from us. 
Naiwan akong tulala at naiwan kay Papa. Tinignan ko ang tatay kong seryoso kanina na ngayon ay nakangiti na. 
“Have fun, hija.”