NASA kalagitnaan na kami ng movie. Tumingin ako sa katabi ko, focus siya sa panonood habang panay ang kain ng popcorn. Puno ng popcorn ang bibig niya, mukha na siyang squirrel.
Nabigla ako nang makita na umiiyak naman siya, samantalang kanina ay ngimingiti siya sa kilig.
“Huhuhu!”
Iritableng tumingin sa amin ang mga katabi namin dahil sa ingay ng pag iyak ni Amara.
“H-Hey! 'Wag ka maingay,” binigay ko sa kaniya ang panyo ko na tinanggap naman niya.“Why the hell are you crying?”naguguluhan na tanong ko.
“K-Kasi naman! Pinutol nila ang puno, huhu.”
“They need to built a house there and the tree is in the way,” naawa rin ako sa mga landscapers, parang naging kontrabida pa tuloy sila.
“Uwah! Huhuhu!” lalo pa siyang umiyak, nagrereklamo na rin ang mga katabi namin.
“Shush! Look at me,” utos ko sa kaniya, then I held her chin and wipe her tears using my finger.
Napangiti ako nang mamula na naman siya, but at least tumigil na siya sa pag iyak.
“Stop crying. You are going to be ugly if you continue crying,” she pouted at what I said na ikinatawa ko pero tumigil na rin siya sa pag iyak at binalik na niya ang paningin sa movie.
I felt her squeezing my hand while forcing herself not to cry, amazona talaga siya dahil sa higpit ng pagkakahawak niya sa aking kamay pero hinayaan ko na lang siya. I don't know why it feel so good holding her hand, this is a good punishment, I like it.
Natapos ang panonood namin ng nakangiti siya.
“Ang ganda ng ending dahil nagkaayos silang dalawa,” our hand is moving back and forth while we're walking.
“Hindi ko gusto ang ending,” ngusong napatingin siya sa akin.
“Bakit naman?!”
“She always follow him around kahit na tinataboy na siya no'ng lalaki. He don't deserve her,” ilang minutong hindi siya nakaimik hanggang sa naupo kami sa bench para mag pahinga.
Pinapanood niya lang ang mga taong dumadaan hanggang sa out of the blue ay nag tanong siya.
“Para sa'yo, ano ang pag-ibig?”
“For me, that broken heart itself defines love. When your heart broke it is because you love someone. In short, love is a pain in the ass.”
Kunot noong umiwas ako ng tingin sa kanya, naalala ko na naman ang ex ko.
Bigla na lang siya nakipag break sa akin at sinabing may mahal na siyang iba. Sapat na ba sa akin ang dahilan niya? Pagkatapos niyang makipag break sa akin ay pumunta siya sa ibang bansa, tsk.
“Para sa akin love is selfless and unconditional. Without expecting anything in return,” she rests her chin on her hand while her eyes are fixed on me, she's smiling sweetly to me again. “Love a person the way they need to be loved, not the way you want to love. It's not about you. Love is selfless, not selfish,” humagikgik siya matapos ang litanya niya. “Iyon ang sabi sa akin ni Mamay, bata pa lang ako no'n kaya hindi ko siya naintindihan pero ngayon naiintindihan ko na.”
“Then will you stay in one-sided love?” tanong ko pero natigilan rin ako nang may ma-realized.
She's talking about herself and me.
“Yes. I will forever love you,” there she goes again with her mysterious and stupid smile.
Her words is making me feel good, but I know that someday she will break her words. Kapag nanawa siya sa akin ay iiwanan niya rin ako katulad ng ginawa ni Arah.
“Kapag nag mahal ka wala ka dapat hinihinging kapalit. It's your choice if you will return my love or not, I am not expecting anything from you, Storm. I just want to love you,” parang binigyan niya ako ng kampante at parang sinasabi niya na hindi dapat ako makaramdam ng pressure.
Now, I am wondering what she sees in me. What made her love me so much? Her words make me want to love her too.
“You're brave,” I said and couldn't help but smile.
It's great to be loved.
“Gano'n ang nangyari sa movie, minahal niya 'yong lalaki unconditionally.”
Natigil kami sa pag uusap nang sunod-sunod na tumunog ang heartbeat monitor niya.
“Ahhh! Pasensya na, maingay ba?” nahihiyang tanong niya pagkatapos ay tinakpan iyon.
“It's alright.”
Gusto ko na naririnig ang tunog ng heartbeat monitor niya. It makes me think na ganoon kalaki ang epekto ko sa kaniya, kaya gano'n na lang sunod-sunod na tumunog ang heartbeat monitor niya.
“Let's go. Ihahatid na kita sa inyo,” tumayo na kami at nag lakad na paalis sa mall.
Palubog na rin pala ang araw. Nasa parking lot na kami at pinagbuksan ko siya ng pinto ng sasakyan ko.
“Haahh….haahh…” kumunot ang noo ko nang marinig ang habol hininga ni Amara.
Nang tignan ko siya ay sunod-sunod ang pag hinga niya kasabay ng sunod-sunod na pag tunog ng kaniyang heartbeat monitor, nakahawak siya sa dibdib niya at pinagpapawisan rin siya ng malamig.
“Hey, are you okay?” nag aalala nang tanong ko sa kaniya.
“O-Oo,” lumingon siya sa akin ng may pilit na ngiti sa labi kaya mas lalo ako nag alala. “K-Kailangan ko nang–haahh...u-umuwi,” papasok na sana siya sa loob pero muntik na siyang bumagsak sa sahig buti na lamang ay nasalo ko agad siya.
“N-Namumutla ka!” naramdaman ko ang pag bilis ng pag tibok ng puso ko sa takot.
“O-Okay lang ak–” nanlaki ang mata ko nang mawalan na siya ng malay.
“A-Amara? Amara, w-wake up!” hindi siya gumigising.
Huminga ako ng malalim para pakalmahin ang aking sarili, pagkatapos ay mabibilis ang kilos na pinasok siya sa sasakyan ko tsaka naupo sa driver sit at mabilis na nag maneho.
Dammit! What happened to her? Masama na pala ang condition niya ngayon, hindi ko man lang napansin.
NAKAUPO ako sa waiting chair habang chinecheck up siya ni Dr. Nemiz, uncle ko. Panay rin ang pag tawag ng kaibigan yata ni Amara, marami na siyang missed calls sa kanila kaya sinagot ko ang tawag ng isa sa mga kaibigan niya and as soon as I said na nasa hospital kami at ang lokasyon ng hospital ay pinatayan na niya ako ng tawag.
“A-Amara?! Nurse, nurse!” napatayo ako nang makita ang dalawang kaibigan niya na lagi niyang kasama sa school, I think their name is Irie and Astrid.
“Nurse! May sinugod ditong babae ngayon lang, alam mo ba kung saan siy–” bago pa niya matapos ang litanya niya ay agad ko na silang nilapitan.
“Excuse me, are you her friend?” napalingon silang dalawa sa akin. “I am with her, I'm so sorry if this happened.”
“This is all your fault,” natigilan ako sa sinambit ng isa sa kanila.
“Irie, stop.”
“No, Astrid! Kasalanan niya ang lahat ng ito, nasasaktan niya lang si Amara!”
Nasasaktan ko siya? Hindi ko sila maintindihan.
“Calm down,” pagpapakalma sa kaniya nang Astrid ang pangalan pagkatapos ay hinarap ako. “Storm, layuan mo ang kaibigan namin,” natigilan ako sa narinig ko.
Larang biglang tumigil ang pag tibok ng puso ko at ang pag ikot ng aking mundo.
“Hindi ka nakakabuti sa kaniya,” ang lamig ng boses niya.
Matapos niyang sabihin iyon ay bumaling na ulit silang dalawa sa nurse para itanong kung nasaan si Amara pagkatapos ay nagma-
madaling pinuntahan siya.
I was left dumbfounded, parang napako ako mula sa aking kinatatayuan at hindi maproseso ang mga sinabi nila.
Umuwi ako na parang lutang, pabagsak ako na nahiga habang iniisip ang mga nangyari.
Ang saya pa namin kanina pero sa isang iglap ay nangyari ito, hindi ko alam kung anong nangyari sa kaniya. Hindi man lang ako nakapagpaalam sa kaniya bago umalis.
Are they upset to me because of what happened to their friend? Bobo mo Storm! Malamang, magagalit talaga sila. Hindi ko man lang napansin na may masama na pala siyang nararamdaman, I thought this day is going to be smooth but it didn't happen. Instead, she fainted.
Augh! I hate myself.
Sobrang protective nila kay Amara, siguro ay magkakapatid ang turing nila sa isa't isa kaya gano'n. I should have their approval before dating he–w-wait, I'm not dating her.
Should I follow them? But I still want to be with her, I don't want to leave her. I like it when she's around, she's making my world shine brighter kahit tatlong araw ko pa lang siya nakikilala. I am starting to forget my ex because of her, I don't know how she helped me to forget her in just three days. It has been almost one year since my ex broke up with me. I can move forward before but now that I met Amara I am starting to move on.
Malapit nang mawala ang feeling ko para kay Arah pero sinabihan naman ako ng kaibigan niya na layuan si Amara. Should I talk to them? I will tell them na hindi na ulit mangyayari ang nangyari sa kaniya. I will take care of her, just let me be with her.
Right, that will do. I will talk to them with Amara on monday.
Nakahinga na ako ng maluwag at ngiti ko nang pinikit ang aking mata, mabilis ako nakatulog dahil siguro sa pagod.
KINABUKASAN hinintay ko sa rooftop si Amara nang mag break time pero walang dumating na Amara, natapos ang breaktime at natapos ang klase nang hindi ko siya nakikita.
I tried to message her but she isn't replying, I tried to call her but she's not taking her phone.
Sumunod na araw ay wala ulit siya, wala pa rin ako natatanggap na reply mula sa kaniya. May masama bang nangyari sa kaniya no'ng pinunta ko siya sa hospital? I am starting to worry about her.
Pangatlong araw, I heard from her classmate that she's been absent for the past few days.
“Uwaahhh! Miss ko na si boss huhu!”
“Huwag ka ngang maingay! 'Di ka pa nasanay kay boss.”
“May araw talaga na uma-absent 'yon, minsan pa nga one week.”
“Bakit ba kasi siya minsan umaabsent? Huhu.”
“Sikretong malupit daw sabi ni boss 'di ba?”
“HUHUHU!”
No one knows the reason for her absence but it seems this is natural for them, na parang sanay na sila kay Amara na umaabsent. Habang naglalakad sa hallway ay nakasalubong ko rin ang advisor ng lowest section, si Miss Florence.
“Miss Florence!”
“Oh? Storm, It's my privilege to talk to the highest student here. Do you need anything?” napangiwi ako sa litanya niya.
“I just want to ask why Miss Finley has been absent these past few days?”
Nagulat siya sa tanong ko at hindi kaagad nakasagot.
“Mas maigi kung siya na lang ang tatanungin mo, I'm sorry.”
“Puwede ko ba na itanong man lang kung maayos ang kalagayan niya?”
“Y-Yes. Don't worry too much,” she patted my shoulder and smiled, nakahinga ako ng maluwag. “May itatanong ka pa ba?”
“Wala na po. Thanks for your time,” ngiting tumango siya at umalis na.
Why is it so hard to know her condition? Dammit! I want to see her again, I miss her.
To be continued!