RICHIELLE ANASTACIA GREY'S POV:
Nasa malalim akong pagiisip ng marinig kong bumukas ang pinto nitong office ko. I didn't bother na tignan kung sino iyon, I just remain silent at ang atensyon ko, ay nasa malayo. Naramdaman kong naglalakad siya papalapit sa kinauupuan ko at dahan-dahang umupo sa harap ng couch, na kinauupuan ko at doon ko lang nalaman na si Vrake ito.
"Any problem? you look exhausted," saad nito at mas tinitigan pa ang aking mukha.
Umiling lang ako sa kanya at sumipsip sa kapeng iniinom ko.
Pakatapos kaseng magpakita ni Theron sa akin, ay umalis din naman siya kaagad, dahil may kailangan daw siyang gawin. At first, sobrang galit ang naramdaman ko, pero ng marinig ko ang sinabi niyang, "hindi pa tayo tapos", ay nakaramdam ako ng kakaibang kaba.
Vrake cleared his throat, before talking again, "You sure?" paninigurado nito, na tinanguan ko lang. Magsasalita pa sana siya, ngunit tumunog ang kanyang cellphone, kaya nakuha non ang atensyon niya.
Tumingin muna siya sa akin, "Gonna answer this call, first, excuse me," paalam nito at lumabas muna ng office.
Napailing nalang ako, at mukhang nadagdagan niya ang mga iniisip ko. Bakit ba kase andito si Vrake? wala naman kaming usapan na pupuntahan niya ako dito, bago ako umalis kaninang umaga. And as far as I know, he's really busy on his Bar.
Ilang saglit pa, ay iniluwa ulit ng pinto si Vrake at tumingin sa akin, na parang mayroong gustong sabihin, kaya inunahan ko na siya, "What is it?" tanong ko at inilapag ang tasang hawak.
Napasuklay ito sa kanyang buhok, "I need to go back in the Bar, may nakalimutan ako," saad nito na hindi makatingin sa akin.
May itinatago ba siya? why he seem so nervous? hmmm,
"It's fine, to be honest, I want to be alone, right now," kaswal na sagot ko at bahagyang ngumiti sa kanya.
Tumango lang siya at lumapit sa akin. Akala ko ay may sasabihin lang siya, pero nagulat na naman ako ng bigla niyang idinampi ang kanyang labi, sa aking noo.
Pinipilit kong magsalita at gumalaw, pero bago ko pa man magawa, ay nakalabas na siya ng office.
Napabuntong-hininga nalang ako at napahawak sa aking noo, "He's weird," tanging nausal ko at ipagpapatuloy na sana ang pag-iisip, nang maisipan kong tignan kung anong oras na.
Medyo nataranta pa ako, dahil di ko mahagilap ang purse ko, andoon kase ang cellphone at wallet ko. Pero napasabunot nalang ako sa aking sariling buhok, nang maalala kong, baka naiwan ko lang sa kwarto ni Vrake.
Mabilisang kinuha ko ang susi ng isa ko pang sasakyan na andoon sa hospital parking lot at dali-daling lumabas ng office.
Akala ko ay maaabutan ko pa si Vrake, pero mali ako. I guess, the thing he forgot, was very important, hmmm,
"Ano naman kaya iyon?" bulong ko at nagmadali na sa paglalakad papuntang parking lot.
Napansin ko rin na di ko nakita si Eloise sa loob ng hospital. Sa pagkakatanda ko, ay di ko naman siya ipinadala sa ibang lugar, kaya dapat lang ay nandoon siya sa loob.
Pagkarating ko sa parking lot, may nakita pa akong aso at pusa na naghahalikan— I mean, mga tao pala.
Nagkibit-balikat lang ako at pumasok na ng sasakyan.
Habang nasa byahe, napaisip ako, "Kakilala ko ba ang mga taong nasa parking lot?" saad ko, habang isang kamay lang ang nakahawak sa manibela at ang isa ko pang kamay, ay nasa baba ko.
"Aish, Richielle! bilisan mo nalang ang pagpapatakbo," saad ko sa aking sarili at binigyan ito ng isang malakas na kutos.
"Ang sakit!" angal ko at napatawa nalang ng mahina, sa isang realization na para akong baliw sa loob ng sasakyan. Buti nalang ay tinted ito, dahil kung hindi, lagot na.
Minutes had passed, and finally, andito na ulit ako sa harap ng Bar.
Kakabukas ko lang ng glass door, ng biglang may bumangga sa akin, "Ouch! miss, be careful," saad ko, sa mahinahong boses.
Kahit nasaktan ako sa pagkakabangga niya, ay hinayaan ko nalang at tinignan ang mukha niya.
Pinagpagan niya naman ang kanyang suot, na tila ba'y nadumihan ko, saka pagak na tumawa, "Anong be careful? haler! ikaw kaya ang bumangga sa akin!" maarteng saad nito, at inirapan pa ako.
Napahawak na lamang ako sa sintido, at ikinalma ang sarili, "Fine, I'm sorry," saad ko, upang di na mapahaba ang usapan namin.
Lalagpasan ko na sana siya, ng bigla niya akong sabunutan, na nakapagpainit ng ulo ko.
Inis akong humarap sa kanya at patapong inalis ang kamay niyang nakasabunot sa buhok ko, "What's your problem, miss?" matigas na saad ko at tinignan siya ng seryoso.
Maganda sana siya at mukhang model, kaya lang ang pangit ng ugali. Ang ayaw ko pa naman sa lahat ay ang ginugulo ang buhok ko.
"Anong problema ko?! ikaw! ikaw!" malakas na saad nito, kaya napatingin ako sa paligid.
Doon ko lang napansin, na may mga umiinom na pala rito, kahit umaga palang. Lahat sila ay nakatingin sa aming dalawa, kaya medyo nahiya ako.
Ibinalik ko na lamang ang atensyon sa babaeng nasa harap ko, "Miss, I already said sorry to you, what else do you want me to do?" pagpapahaba ko, ng aking pasensya.
Ngumisi siya, "Hmm, lumuhod ka sa harap ko," utos nito na parang siya ang nakakataas sa aming dalawa.
Napasinghap ako, "Are you....insane? hahaha, why would I do that? well in the first place, I didn't do anything wrong." saad ko at ipagpapatuloy na sana ang paglalakad, ng bigla niya akong itulak mula sa likuran at muntik ko pang mahalikan ang sahig, buti nalang ay may nakaalalay sa akin.
Naikuyom ko ang aking kamay, "You, bitch!" galit na saad ko at tumayo ng tuwid.
Binigyan ko muna ng nagpapasalamat na tingin si Vrake, na siyang umalalay sa akin. Kanina pa ba siya rito? yeah, whatever.
Muli akong humarap sa babaeng tumulak sa akin at dahan-dahang lumapit sa kanya, na may malamig na tingin.
"Why so childish, miss?" panimula ko, patuloy pa rin ako sa paglapit sa kanya, hanggang sa lumapat ang kanyang likuran, sa entrance door nitong Bar.
"Wag mong sinusubukan ang pasensya ko, you don't know who really I am." seryosong saad ko at hinaplos ang kanyang mukha.
Nagulat naman ako ng bigla siyang umiyak, at itulak ako ng malakas. Pero mas nagulat ako sa sunod niyang ginawa. Patakbo siyang pumunta kay Vrake at yumakap rito, na parang batang nagsusumbong sa kanyang tatay.
"The heck?" saad ko sa isip ko.
Kaano-ano ba siya ni Vrake? kalandian? wow, ganyan pala ang mga taste niya? tsk.
"E-ezekiel, baby, inaaway niya ako...HUHUU," pabebeng pagsusumbong ng babae kay Vrake.
Muntik na akong matawa, buti nalang napigilan ko.
"Shhh! stop crying, Dionne," pag-aalo ni Vrake dito, na ikinairap ko.
Hindi naman sa nagseselos ako sa Dionne na iyon, sadyang naiinis lang ako, sa di ko malamang dahilan. At wala din akong pake kung kaano-ano ba siya ni Vrake.
"No, b-baby, I want you to tell her to leave—
"Don't worry, I don't have a plan to stay here longer. I just want to get my purse, in Vrake's room." paglilinaw ko sa dahilan ko, kung bakit ako nandito.
Tinaasan ko naman ng kilay si Vrake, nang mapansin kong sinusuri niya ang aking ekspresyon. Anong trip ng lalakeng ito?
"W-what?! Baby, anong meaning nito?!" galit na saad ni Dionne at pinagpapalo ang dibdib ni Vrake.
Di na ako nakapagpigil at lumapit na ako sa kinatatayuan nilang dalawa, sabay hila kay Vrake ng malakas, upang ilayo kay Dionne.
Pareho silang nagulat sa ginawa ko, kaya pinagmulatan ko lang sila ng mata, bago itinuon ang aking tingin kay Vrake, "Sumama ka sa akin, kailangan kong kuhanin ang purse ko." kaswal na saad ko sa kanya at hinila na siya, papaakyat sa hagdan, papuntang second floor.
Narinig ko pa ang sigaw ni Dionne, na nakapagpailing sa akin. Naramdaman ko naman ang pagtigil ni Vrake sa paglalakad, kaya napatingin ako sa kanya.
"What?" pagtatanong ko, ngumiti lang siya at umiling.
Hinayaan ko nalang siya at ipinagpatuloy ang paglalakad, hanggang sa nakarating kami sa harap ng kwarto niya, kung saan din ako nakatulog kagabi.
"Where's the key of your room?" tanong ko kay Vrake at inilahad ang aking kamay.
Pero imbes na ibigay sa akin ang susi, hinawakan niya ang kamay ko at hinila ako palapit sa kanya at niyakap niya ako ng mahigpit. Nagulat ako, nang maramdaman kong lumapat ang kanyang labi, sa aking leeg.
Napasinghap ako, "W-what are you doing?" kinakabahang tanong ko.
Ramdam ko ang mabibigat niyang paghinga, na nakakapagbigay sa akin ng kakaibang sensasyon. Idagdag pa, na ang bango niya.
Sh*t! not now! pigilan mo ang sarili mo, Richielle. Baka makagawa ka, ng pagsisisihan mo sa huli.
Napigil ko ang aking paghinga, ng maramdaman kong may malamig na lumapat sa aking leeg and it's his tongue, who begins to lick my neck, up to my chin.
"Uhmm..." di na ako nakapagpigil, so, I moaned a little.
Pilit ko siyang inilalayo sa akin, but he just, hugs my waist tightly and his kisses went to my lips, kaya di na ako nakaangal pa.
Ang nasa isip ko nalang ngayon, ay pareho na kaming adult and he's my fiancé, wala naman sigurong masama, kung makagawa kami ng isang bagay, out of sensation.
While we are kissing, naramdaman kong may kinukuha siya sa kanyang bulsa, hanggang sa binuksan niya ang kwarto niya, nang walang kahirap-hirap, kahit kahalikan niya ako.
Tuloy-tuloy kaming pumasok sa loob, na di pa rin naghihiwalay ang mga labi at narinig ko nalang ang pagsara ng pintuan.
"Hmmm, ang bango mo," saad nito, ng maghiwalay ang mga labi namin.
Naiupo na niya ako sa kama niya at medyo naubusan din ako ng hangin, kaya di pa ako makapagsalita. Idagdag pa, na nakayakap pa din siya sa akin at isiniksik ang kanyang mukha, sa pagitan ng aking leeg at balikat.
"Let's stay like this for a while, my Anastacia," he said in a very seductive tone, na nakapagbigay sa aking sistema ng kakaibang pakiramdam.
Ewan ko, pero tumango lang ako at hinayaan siya sa gusto niyang mangyari. At kusa nalang din gumalaw ang aking kamay, at dahan-dahang sinuklay ang kanyang buhok, kaya mas lalo niya akong niyakap ng mahigpit.
"Any problem?" pagoopen ko ng topic, kaya napaangat siya ng tingin.
Napansin ko kase na kailangan niya lang ng isang tao sa tabi niya, kaya niya ito ginagawa. I'm a very sensitive person, lahat ay halos napapansin ko. Kahit sa pagtitig lang sa mga mata ng isang tao, nalalaman ko na kaagad na meron silang problema o may gusto silang sabihin.
Nakatitig lang siya sa akin at ganon din ako sa kanya. Tila ba'y walang gustong bumitaw sa pagitan ng titigan naming dalawa.
"I'm confused....I'm very confused," mahinang saad nito, at inihiga ako sa kama.
Akala ko kung ano ang gagawin niya, pero tinabihan niya ako at niyakap ulit ng mahigpit, na ginantihan ko rin.
Grabe, ngayon ko lang din naramdaman ang pagod sa lahat ng ginawa ko kagabi, feeling ko tuloy, bigla akong inantok.
"Confused about what?" pagtatanong ko ulit, hindi naman sa pinapasok ko ang private life niya, pero parang ganoon na din.
"I'm just confused, on when I can make you pregnant—
"OUCHH! hahahaha, I'm just kidding," he said, habang hawak ang brasong pinalo ko, lalayo na din sana ako sa kanya, pero niyakap niya ulit ang aking bewang.
"You're insane!" naiinis na saad ko at inirapan siya.
Kinurot niya naman ang aking ilong, at ngumiti ng matamis, "Don't worry, bubuntisin lang kita, kapag humingi na ng apo sina mom and dad and your grandpa." pagpapakalma nito sa akin at hinalikan ako sa noo.
Napangiti naman ako, dahil totoo naman ang sinabi niya. Darating din kami sa araw na kailangan naming bigyan ng apo, sina mom and dad.
"I know, this arranged marriage will never be easy to the both of us. Lalo na at di naman natin mahal ang isa't isa. But I promise, as your fiancé and after our wedding, I'm going to take care of you and make you feel safe in my arms." malalim na saad nito at muling isiniksik ang kanyang mukha, sa aking leeg, upang mahalik-halikan iyon.
"Making me feel safe in your arms? or you just want to take advantage?" pagbibiro ko, kaya nakarinig ako ng mahinang pagtawa niya.
"What kind of advantage, my Anastacia?" tanong nito, "ganito ba?" dagdag nito at sinimulan akong halikan, pababa sa aking dibdib.
Gumalaw na rin ang kanyang isang kamay, na ipinasok niya, sa suot kong blouse.
Natatawang pinatigil ko siya sa kanyang ginagawa, "Why so naughty...baby?" pagbibiro ko. Biro lang talaga ang pagtawag ko sa kanya ng baby, pero napatitig siya sa akin ng dahil don.
Nakita ko rin ang paggalaw ng adams apple niya at tinignan niya ako na parang nakikiusap, "C-can you call me that way, a-again?" saad nito, at hinawakan ang aking mukha.
Kahit nahihiya, ay ngumiti ako sa kanya, "Let's sleep, baby," saad ko, habang nakatitig sa mga mata niya, "I know you're tired," dagdag ko at hinalikan siya sa kanyang ulo, ng marahan.
"Hmm, okay, darling," he joked, that makes me laugh a little, bago namin dahan-dahang ipikit ang aming mga mata.
Now, I can already see myself, marrying this man. He maybe a flirty type of a man, but as long as he respect me as his fiancé, I will give what he deserve.