Pinatuloy muna kami ni Zoe sa bahay nila.
"Anong gusto niyo? Juice o tubig?" alok niya.
"Hindi naman kami magtatagal dito." seryosong sabi ni Cane. "Kape ang gusto ko." *facepalm
"Sige. Teka, magtitimpla muna ako. Ikaw, Mizuumi?"
"Kahit tubig na lang."
Hindi rin naman nagtagal at nakabalik na si Zoe. Inabot niya sa amin ang inumin.
"Salamat."
I can't help but look at her belly. I really can't believe this. I didn't imagined her being pregnant.
Silence....
"Is that the reason why you dropped out?" Cane asked, breaking the silence.
"O-oo."
"Kelan ka manganganak?"
"Anytime now... Kabuwanan ko ngayon."
"Ikaw lang mag isa dito? Nasan ang ama ng dinadala mo?" This time, ako na ang nagtanong.
"He's a student in Griomore Academy. Dalawang linggo na siyang hindi umuuwi. Huling paalam niya sa akin, he will be having a mission in Northland. Pero hanggang ngayon, hindi pa rin siya umuuwi. I'm starting to get worried na nga eh... I have no idea what happened." Zoe started to cry.
*knock knock knock
We all turned our heads on the door.
"Tao po!" Napatingin kaming pareho ni Cane kay Zoe.
"Just wait here..." aniya. Tumango naman kami and smiled to assure her that we'll be fine.
Kung hindi niyo naitatanong, we already made up with the other Dark Schools. Griomore Academy, Villaintail Academia, and Black Phantom University. Some are friends now, they became our colleagues. Except for the Rune Sorciere Institute.
"Sino po sila?"
"We're from Oxfiore, Griomore Academy. Hindi na kami magpapaligoy ligoy pa. Wala na si Jacob. We've only found this cloak in Northland na sigurado akong pagmamay ari niya. We couldn't find his body anywhere." sabi ng isang pamilyar na boses ng lalaki.
Agad naming nilapitan si Zoe nang narinig namin ang sinabi niya.
"Binilin niya sa amin na kapag may nangyari sa kanya, puntahan ka namin dito sa Havenry. Nabanggit niya rin kasi sa amin na buntis ka raw. We're sorry for your loss. Nakikiramay kami... Jacob was a great wizard of Griomore." Humagulgol ng iyak si Zoe habang yakap yakap ang isang cloak. Dinamayan siya ni Cane na hinahagod ang kanyang likod.
Lumabas ako para puntahan ang mga taga Griomore. Greico was surprised when he saw me. I knew it was him.
"Mizuumi... It's been a long time since the last time we met. Rank Game?"
"Yeah, its a long time."
"It's nice to see you again." he stretched his arms for a handshake. I accepted it.
"Likewise... By the way I'm her friend." turo ko kay Zoe. "What happened?"
"Actually... We don't exactly know. Jacob was given a mission to investigate in Rune Sorciere. May nabalitaan kasi kami na isa sa residente ng Oxfiore ang nakakita sa isang tao na gumagala sa lugar. Ang sabi pa niya ang suot nito ay uniporme ng Rune Sorciere. Hindi namin alam kung bakit. It's very unusual for a student of Rune Sorciere to be in Oxfiore. Just weird... I just hope they're not planning something bad."
Napaisip naman ako.
Hearing Rune Sorciere makes me think about Zenjirou Morgan, my twin brother. Alam ko na ang lahat tungkol sa kanya. Galit siya sa akin, he wants to kill me... Alam ko lahat 'yun. But still, I want to talk to him. Gusto kong pag usapan namin lahat. Alam ko namang maaayos pa namin ang problema sa pagitan naming dalawa. Siya lang naman ang may galit sa akin.
After ng Rank Game... Wala na akong naging balita sa kanya. I don't even know kung anong nangyari sa kanya when they fought with Four and Shiro. I just hope he's doing well.
"Ang lakas ng kutob ka na para bang may hindi mangyayari sa Vlione sa mga susunod na araw." nakatulalang usal ni Greico.
"Bakit naman?"
"Hindi ko alam.. Or maybe, it's just me."
Napaisip ako.
Maya maya pa ay nagpaalam na sila at kami naman ay hindi pa umaalis. Sinamahan muna namin si Zoe. She needs us. She badly need someone right now.
Kahit ano pa ang nangyari sa amin sa nakaraan, that doesn't mean na hindi ko siya tutulungan sa panahon ng pangangailangan. She's one of us. Kahit na nagdropped out pa siya, she's still a Mythical Glory, a family. That's what I believe.
"Zoe... Where's your family?" tanong ko. Inaayos niya ang mga gamit ng asawa niya.
"They're in Havenry Northwest." humihikbi na sagot niya.
"Paano kapag nanganak ka? Who's going to be there for you?" tanong ni Cane.
"I'll just scream, maybe? Bahala na... Marami naman akong kapitbahay."
Cane glanced at me.
"I've decided. We'll stay for the night at hanggang sa manganak ka." she said. My eyes widened. Hindi naman sa ayoko, it's just that Cane is too serious when he uttered those words.
She never holds grudge against Zoe. I don't even think she hates her. Naikwento na niya sa akin noon that they were once best of friends. Hanggang ngayon naniniwala si Cane na kayang magbago ni Zoe, and I knew it. Sana kaya ring magbago ng kakambal ko.
Gulat na napalingon si Zoe kay Cane.
"H-huh?"
"Saan kami matutulog?" parang walang narinig si Cane at naghanap ng matutulugan.
"T-teka... Paano kung hanapin kayo sa Lignesium? Hindi pa kayo nagpapaalam. You can't just decide like that."
"Well, I can."
"Cane. Okay naman ako dito... Kaya ko."
"I won't accept a 'no'."
Nagpalipat lipat lang ako ng tingin sa kanilang dalawa.
"Damn! Why are you so stubborn?"
"I'm a Mythical Glory. You're not one if you're not stubborn. Right, Mizuumi?"
"Hmmm!" I agreed and smiled.
"At isa pa... Hindi kita pwedeng hayaan na gumawa ng kalokohan lalo na kapag nakakasama sa baby mo. Hindi nakakabuti sa bata kapag stress ang ina. So just rest up until you're okay." she smiled at her. An assuring smile.
"C-cane..."
"Don't worry... Nandito lang naman kami ni Mizuumi sa tabi mo. Hindi ka namin iiwan."
Hindi na nakatanggi pa si Zoe. Tinuro niya rin sa amin ang bakanteng kwarto.
"Nasa katabing kwarto lang ako." aniya.
"Just scream and we'll be right there." Tumango siya.
We stayed for the night.
Hirap na hirap akong makatulog. I never thought na ganito pala kalikot matulog si Cane. Ngayon lang kami nagtabi sa higaan dahil sa dorm namin, magkaiba naman kami ng kama.
4 nights of staying... Hindi pa rin nanganganak si Zoe.
Habang kami naman ni Cane, ganon palagi ang nagiging senaryo namin sa pagtulog. Magugulat na lang ako pag gising ko nasa mukha ko na ang paa niya.
I kicked her. Nahulog siya sa malamig na sahig. Sa himbing ng tulog niya ay hindi man lang siya nagising.
'Yan. Makakatulog na ako ng maayos.
"Aaahhhhhhh!"
Napamulat ako.
"Zoe..." Cane uttered. Agad siyang napabangon. At sa isang iglap lang ay nawala na sa higaan niya. Dali dali rin akong nagpunta sa kwarto ni Zoe.
"C-cane... M-manganganak na yata ako. Ahhhhhhh!" nahihirapang sabi niya at uminda.
"Wait... My cards."
Lumitaw sa kamay niya ang mga baraha niya. Not a hero card, just an ordinary. May kinuha siyang isa. She chanted a spell and a lady with nurse uniform was summoned.
"Aaahhhhh!" sigaw ni Zoe.
"Aaahhhhh!" sigaw rin nung nurse.
"D-di ko na kaya!"
"Ay hindi ko na kaya!"
Napakunot noo ako. Mas mukha pa siyang kabado sa amin.
"Cane... Is this going to be okay?"
Nag aalangan ding tumingin sa akin si Cane.
"Hala! May buntis, manganganak na!" naghi hysterical na sigaw nito. Napangiwi ako.
"Stupid! That's why I summoned you here!"
"Waaah! Hala teka! Kuha kayo palanggana at towel. Tubig na rin..."
Sinunod namin siya. Kung anong pinapakuha niya, kinukuha namin. Kapag may iuutos siya, ginagawa namin.
"Hinga ka muna. Inhale... Exhale... Kapag sinabi kong push, you gotta push it out okay?"
Naiiyak na tumango si Zoe.
"1... 2... Push!"
"Hmmm!"
"1... 2... Push!"
"Hmmm!"
"Konti na lang... Push! Nakikita ko na ang ulo niya."
After 3 hours ay matiwasay na nailabas ni Zoe ang baby.
"OMG! It's a healthy boy! He's fine now. Let's clean him up. Help me Cane." sabi ng nurse.
"Mizuumi... Ikaw na ang bahala kay Zoe. Use your healing magic." bilin nito.
Nagdalawang isip ako kung ihiheal ko ba si Zoe or hindi. Pero sa huli ay hineal ko pa rin siya. I don't even know if this will work. I just hope it will. Just this time...
'Di rin nagtagal ay nagbalik na si Cane. Wala na 'yung nurse. Malinis na rin ang bata at nakabalot na sa kanyang towel.
"Zoe, here..." dahan dahang inabot ni Cane ang baby kay Zoe.
"My son..."
Itinigil ko na ang paghi heal at hinayaan muna siyang kargahin ang baby. I can't help but smile. Just looking at this scene... It's so heart melting. Zoe looks so happy.
"May naisip ka na ba na pangalan ng baby?" tanong ko.
"Valerian."
"Nice name."
Pinapanood ko lang silang dalawa. Ang sweet na Nanay ni Zoe. She really is fitted to be a Mother.
Parang gusto ko na rin tuloy magkaanak. I want a girl. At mula pa lang sa pagsilang niya, hinding hindi ako aalis sa tabi niya. I'll always be in her journey... I'll be there when she needs me. I'll be her pillow whenever she cries. I'll be her shield. I'll protect her with my life. I'll be a good mother to her.
"Uhmmm... S-salamat. And also, I haven't formally apologized to you for what I did in the past. I'm really really sorry... I've regret it. I've already paid for my sins. Pero kahit na nagsisisi na ako, sa bigat ng mga nagawa kong kasalanan noon, I don't think sorry and thank you are enough... Hindi ko alam paano niyo ako mapapatawad." mahababg salaysay ni Zoe.
"Forget the past. Pinagsisihan mo na ang lahat, and I think that's the most important."
Yeah. I agree. I'm glad we're officially okay now. Saka, hindi ko na rin naman iniisip 'yun. That should be forgotten.
"S-salamat Cane..."
"What we did isn't free, Zoe. May bayad lahat 'to." I said seriously. Hindi makapaniwalang napatingin sa akin si Cane.
"M-mizuumi..."
"K-kahit ano... Basta mapatawad mo lang ako Mizuumi. Kahit ano."
"Kahit ano?"
"Oo, kahit ano. Ano bang pwede kong gawin?"
Seryosong tiningnan ko siya sa mata.
"Come back to us... To Lignesium."
Her eyes widened. There's a tear fell down on her cheeks.
"P-pero—"
"—No matter how long it takes. Days? Weeks? Or months... We'll wait for you." I cut her off. "Magpahinga ka muna. Once na nakarecover ka na, you can come back to us anytime. Will you accept it?"
"M-mizuumi..." she uttered my name and started to cry. "S-sige... Just wait for me." she said and kissed the forehead of his son.
"I guess, I got worried for nothing." sabi ni Cane na nakahinga ng maluwag.
***
8 am when we decided to buy foods and clothes for the baby. Kasama ko si Cane at naiwan naman mag isa si Zoe sa bahay niya kasama si Valerian, his son.
"You've bought enough there?" tanong ni Cane. Binayaran ko ang gatas na binili ko.
"Yes. Ikaw?"
"Done. Tara na?"
Tumango ako.
"May mga Army ng Lignesium ang paparating."
"Ha? Bakit? Anong meron?"
"Oo nga. Bakit naman sila nandito?"
"Baka may tumakas na naman na siguro na estudyante..."
Nagkatinginan kami ni Cane. There's no doubt about it. They're probably looking for us.
"We can't be caught yet. Hindi pa natin nabibigay kay Zoe ang mga 'to."
May mga karwahe na huminto malapit sa amin. May mga nagsibabang mga Army ng Lignesium at tila nagmamadaling nagpulasan.
Nakayukong dumaan kami sa likuran nila. We need to go there as fast as we can.
"Hold it right there!" sigaw ng isang Army. "Hands up!"
"Malas!" asik ni Cane.
"Mizuumi Morgan. Cane Weitz. Tama?"
What the hell? Para kaming wanted na kriminal dito.
Dahan dahang humarap kami sa kanila.
"Apat na araw na kayong nawawala at hinahanap na kayo ni Master Vlad. Let's go back to Lignesium."
Akmang hahawakan na sana nila ang braso namin para ipasok sa carriage but I didn't let them. Nanlaban ako.
"Mizuumi... No!" Hinablot ko ang mga pinamili ni Cane.
I used my Water Magic and created a wall. Nasa kabila sila pero may ibang nakalusot.
"Water Blast!"
Pagkatapos kong magpakawala ng atake ay kumaripas na ako ng takbo papunta sa bahay ni Zoe. May mga nakasunod pa sa akin pero gumawa ako ng Water Wall.
Agad na kumatok ako sa pinto.
"Zoe! Open the door..."
Agad din namang nagbukas ang pinto. Gulat pa siya nang makita akong hingal na hingal.
"Anong nangyari? Nasan si Cane?" tanong niya. Binigay ko sa kanya ang mga supot supot ng mga pinamili namin.
"We've been chased by LA Army."
Pagkasabi ko non ay may humawak na ng pareho kong braso. Ang Army. Inilayo nila ako kay Zoe.
"Mizuumi!"
"Don't worry. We'll be waiting for your comeback. See you there!"