Alas-dose na ng tanghali nang bumangon si Zam. Ang totoo ay kanina pa siya gising, masyado lamang siyang nalunod sa kakaisip sa nangyayari kagabi. Magdamag niyang inisip ang huling sinabi ni Caleb. Pero iniisip niya rin kung tama ba ang narinig niya. Baka kasi naghahalusinasyon lamang siya kagabi dala ng galit at pagod.
"Yeah, right. Maybe, it was just my hallucination. Bakit naman niya sasabihin sa akin 'yon? Nagkamali lang siguro ako ng dinig," aniya. Na ang kausap ay ang sarili. Simula kagabi matapos ang tagpo na iyon sa kusina ay ilang beses na niya iyon sinabi sa sarili. Ngunit hayun pa rin. Naguguluhan pa rin siya.
Ikinaiinis at pinagsisisihan din niya ang pagkakadarag kagabi sa mga halik nito. Tila ba isa itong sirang plaka na paulit-ulit niyang nakikita sa utak.
Ugh! Kainis! Kararating ko pa nga lang, ganito na agad mga ganap sa akin? Hindi pwede ito.  Kailangan kong umiwas sa lahat ng bagay na makakasakit sa akin. Matagal ko ng ibinaon sa limot ang lahat ng nangyari noon. Kaya dapat hindi ako nagpapa-apekto sa kanya. Tama, hindi dapat.
Tamad na bumangon si Zam sa isang queen size bed. Kulay lila ang kobre-kamang ipinalit ni Nanay Josie rito kahapon. Mabuti na lamang at alaga sa linis ang mga kwarto sa bahay ng kapatid niya. Kaya hindi ganoon ka-hassle kung sakaling may biglaang bisita ang dumating. Katulad na lamang nang pagdating niya kahapon.
Kahit na tinatamad ay pilit na iginaya ang sarili pa puntang banyo upang maligo.
Napili niyang isuot ang paboritong overlap yellow dress. Bagay sa kanya ang damit na iyon dahil lalong lumalabas ang kanyang kaputian. Plus, she was on that dress. Pinarisan niya iyon ng kulay silver na slip-ons at nagpahid lamang siya ng pale-pink na lipgloss. Habang ang itim at tuwid niyang buhok naman niya ay hinayaan lang nakalugay. Bago tuluyang lumabas ng kwarto ay nag-spray siya ng Ralph Lauren Romance perfume.
"Hello, brat."
Sinalubong siya ni Marco at niyakap. Naabutan niya ito at si Caleb sa komedor. Mukhang kararating lamang ng kapatid niya mula sa farm habang si Caleb naman ay nag-uumpisa nang mananghalian.
Gumanti siya ng yakap sa kapatid. "May kasalanan ka sa akin," nakalabi niyang pakli rito.
Napa kunot-noo ito, ngunit agad na natawa ng maintindihan ang ibig niyang sabihin— na nag-tampo siya dahil hindi ito ang sumundo sa kanya sa airport.
"Sorry, nagkaproblema sa taniman kahapon, eh," Napakamot sa ulong sabi ni Marco bago siya ipinaghila ng silyang nakaharap kay Caleb.
Aware siyang nakatingin sa kanya ang binata. Pero pilit niyang inignora ang presensiya nito.
"Nagtatampo si Mommy, hindi mo raw siya dinadalaw. My God, Marco, it had been three years since you last visited her." Napapatalak na naman siya sa silya.
"I got busy with our farm. Besides pwede naman siyang dumalaw rito...Bahay ninyo rin naman ito," sagot ni Marco.
"Correction, dear brother, 'your home' hindi ako kasali," pagtatama niya.
Alam ni Marco na walang himig ng anumang pagtatampo o sama ng loob ang sinabi niya. Pero hindi pa rin nito maiwasan ang mapailing. Ito man ay nagtaka kung bakit dito lamang ipinamana ng kanilang ama ang lahat ng ari-arian nito gayong dapat ay hati silang magkapatid.
"It is yours, too, Zam. Hayaan mo kakausapin ko si attorney—"
"Oh, Marco, don't do that. Alam mo namang ayukong tumira sa ganitong lugar at isa pa, tiyak na hindi iyon magugustuhan ng Daddy," tanggi niya.
"Naku, ma'nong mamaya na kayo mag-usap tungkol diyan. Ang mabuti pa ay magsikain na muna kayo at baka lumamig na ang pagkain," singit ni Nanay Josie.
Sinunod naman nila ang sinabi ng matanda. Habang kumakain ay halos silang magkapatid pa rin ang magkausap. Kapag isinasali ni Marco si Caleb sa usapan at tinatanong tungkol sa mga opinyon nito ay iniiba ni Zam ang usapan. It maybe rude, pero ayaw niya talagang masama si Caleb sa usapan nila. Gusto niyang maramdaman nito na out of place ito roon. At baka sakaling mapagtanto mismo nito na hindi ito dapat na andoon. At swerte siya kung maisipan nitong bumalik na lamang ng states.
Iniiwasan niya ring mapatingin rito dahil totoong naiilang siya sa mga titig nito. Ayaw niya ring makahalata ang kapatid na hindi siya kampante sa harapan ni Caleb.
****
Tuloy tayo bukas ng gabi, bud," sabi ni Marco kay Caleb.
Nasa lanai silang tatlo. Ang dalawang lalaki ay nakaupo sa rattan chair, habang si Zam naman ay nakaupo sa may gilid ng pool hindi kalayuan sa dalawa. Pagkatapos kumain ay niyaya sila ni Marco na magpunta sa lanai upang doon ituloy ang kwentuhan.
Ayaw sana ni Zam, pero baka kapag ginawa niya iyon ay mahalata na ni Marco na iniiwasan niya ang kaibigan nito. Aware naman ang kapatid na nagkaroon sila ng tampuhan ni Caleb bago siya bumalik sa Australia noon. Tampuhan, yes. Iyon ang pagkakaalam ng kanyang kapatid. Marco didn't know what was the real happened between her and Caleb.
"Saan?" taong ni Caleb.
Natawa si Marco. "Tumatanda ka na talaga. Ikaw kaya ang nag volunteer na sunduin si Sofia sa condo unit niya bago tayo gumimik," anito.
Napatango si Caleb. Tila saglit na nakalimutan nito ang tungkol sa bagay na iyon. "Okay, sige," sagot nito.
Sino kaya ang Sofia na 'yon? sa loob-loob niya.
Busy siya sa kakatype sa kanyang cellphone, pero nakatutok ang dalawa niyang taenga sa usapan ng dalawa.
"Naku, sana nga at matagpuan muna ang mapapangasawa mo," saad ni Nanay Josie na dinalhan sila ng malamig na buko juice.
In her peripheral vision. Nakita niya ang pagsulyap ni Caleb sa kanya sa gilid ng pool. Siya naman ay kunwari'y abala pa rin sa pagtetext habang naka-lublub ang mga paa sa tubig.
"Sana nga po...sana," anito na nakatingin pa rin sa kanya.
Hindi na lingid kay Marco ang tinging ipinukol sa kanya ng kaibigan.
"So what's your plan?" tanong sa kanya ng kapatid.
Nanatili siyang tahimik na tila hindi narinig ang tanong ni, Marco.
"Zam, are you with us?" pukaw nito sa kanya.
"Huh?"
"Mukhang naiwan sa Australia ang utak mo, ah," natatawang sabi nito.
"Sira! Napa-isip lang ako dito sa huling text ni Maddy," palusot niya. "What was your question again?"
"Sabi ko, kung anong plano mo? Ilang linggo ba ang balak mong itigil dito sa farm?" anito.
At dahil sa kinakausap siya ng kapatid, nakatingin siya ngayon sa gawi nito. Tila gusto niyang matunaw sa paraan ng pagtitig ni Caleb. Titig na titig ito sa kanya, hinihintay marahil kung ano ang isasagot niya.
"Maddy is coming. Bukas na ang flight niya. So it means may kasama na ako, And I don't know, how long will we stay. Maybe two to three weeks, but definitely hindi kami magtatagal dito," sagot niya.
Mabuti na lang talaga at darating na ang best friend niya.Sa wakas may makakasama na siya at makakapaglibot na rin. Para naman hindi siya laging naroroon sa kwarto dahil lang sa gusto niyang iwasan si Caleb.
"Kailan mo naman balak bumalik dito sa Pilipinas kapag umalis ka na?"
"Marco naman, kararating ko pa lang. Hindi pa nga natatapos ang bakasyon ko, iyan na agad ang tanong mo," iiling-iling na sabi niya.
"Okay let me rephrase the question. Kailan mo balak na mag-stay rito for good?" seryosong tanong nito sa kanya.
"You know the answer on that, don't you?"
Napabuntong-hininga si Marco. "Naninibago ako sa iyo, Brat," puna nito sa kanya.
"Bakit naman?" Pilit na pinasigla ang sarili.
"Something different with you. You are so quiet. May problema ba?" nag-aalalang tanong nito.
"Ano ka ba? Ano naman ang problema ko?"
"That's why I am asking you. May problema ba kayo ni Mommy?" muling tanong ni Marco.
Sadyang naninibago ito sa mga ikinikilos niya. Dati kasi kapag umuwi siya ay maingay at magulo siya.
"Maayos kami ni Mudra. Natural na lamang sa amin ang minsan ay nagkakatampuhan pero alam mo naman na hindi namin matitiis ang isat isa," sagot niya.
Nagkibit-balikat lamang si Marco.
"Naaalala mo pa ba noon? Lagi kang nakadikit dito sa kaibigan ko. Aba'y daig mo pa ang guardia civil kung umasta," biglang kwento nito.
She grimaced. Nang tingnan niya si Caleb ay nakangisi ito. Inismiran niya ito.
"I already forget that," nakasimangot na sagot niya.
"Hindi madaling kalimutan ang mga kalokohan mo noon, sweetheart," Caleb said smiling, though his eyes looking at her intently.
Hindi niya matukoy kung ano ang ipinahihiwatig ng mga mata nito sa kanya. Nalilito tuloy siya sa ipinapakita nitong interes sa kanya.
Interes? Iyon ba talaga o baka naman ako lang ulit ang nag-iisip ng ganoong bagay?
"Ako man ay natatawa noon kapag sinasabi mong si Caleba ng gusto mong mapangasawa," natatawang singit ni Nanay Josie sa usapan.
Lalo lamang siyang napasimangot. Dang! Bakit ba kailangang ipaalala ng mga ito ang malaking kalokohang iyon.
That was eight years ago.
"I was just eighteen then, and you knew me, Marco. Kadalasan ay hindi ako seryoso sa mga sinasabi ko. I am a brat, remember? Kung ano man ang bagay na magustuhan ko ay ibig kung makuha. And that time, Caleb was the apple of my eye," deretsahan niyang sabi.
Nakita niyang tumiim ang mga bagang ni Caleb sa sinabi niyang iyon.
"Natatawa lamang ako kapag naaalala ko itong kaibigan ko," dagdag ni Marco. "Aba'y hindi malaman kung paano magtatago kapag dumarating ka na. Kaya siguro hindi siya noon sinagot ni Yssa, eh."
Ang tinutuloy nitong Yssa ay ang ipinakilala nitong modelo noon kay Caleb. At attracted naman ang binata noon sa dalagang modelo. Pinormahan noon ng binata ang babae, pero dahil kay Zam ay napurnada ang pagkakaroon sana ng nobya ni Caleb.
"I am sorry about that. Hayaan niyo—" aniya. Saka tumingin kay Caleb nang deretso. "Kailan man ay hindi na ako magiging sagabal o istorbo sayo,"
Seryoso siya sa sinabi. Matagal na niyang pinagsisihan ang lahat ng kalokohan noon. Kalokohang, siya rin ang naging biktima. Karma is real ika nga.
Agad na nagbaba ng tingin si Zam ng makaramdam ng panunubig mata. Tinatraydor na naman ata siya ng sariling damdamin. Pero sumumpa na siya noon. Sumumpa na iyon ang una't huling masasaktan siya ng dahil sa pag-ibig.
Never again, lalo na kung si Caleb pa rin ang magiging dahilan...