Gabby POV:
Tumambad sa akin ang kaibigan ni kuya matapos ko itong pagbuksan ng pinto. At first I was shocked. Akala ko si Kuya Jeffrey ang bubungad sa akin but I'm wrong. I mentally told myself to fix my reaction.
Gaya ng dati, napatingin ako sa leeg niya na ginawang paper dahil sa tattoo nito. For sure, siya ang magsusundo sa akin ngayon.
My friends knew, I don't like tattoos. Definitely one of the reasons kung bakit hindi ko siya nakakasalamuha. Well, feeling ko hindi kami magkakasundo. Tsaka I'm annoyed sa kanya ng hindi ko alam ang dahilan.
Umatras ako ng konte nang makitang tinitigan niya rin ako. Pinasadahan niya ang aking suot na ikinatakahan ko. Wala siyang emosyon.
"What. Are. You. Wearing?" Takang tanong niya at nakakunot pa ang noo. "You're showing too much skin"
The way he delivered that message kinda irritate me because it sounds insult. Hindi ko agad siya pinapapasok sa bahay dahil lang doon.
Sino nga pala to? Ngayon ko nga lang siya naka-usap, amoy masama na ang ugali. First impression, definitely he failed.
I show him my fake smile. Simply pose infront of him just to define my cute pink fitted dress matching with flat sandal. And I know this small hand bag from japan do also match my outfit.
"May problema ka ba sa sout ko?"
He didn't even smile a bit nor express some reaction. He only shows his mysterious eyes and kinda scary snob face.
I cleared my throat and face him this time.
"This is a cute chanel dress which I bought from Japan. If....thats what you are trying to figure out" Hindi ko alam pero nagmukha tuloy akong tanga sa harapan niya. Bakit ko nga ba iyon sinabi?
Unti-unti tuloy akong nakaramdam ng inis sa kanya ng hindi man lang siya nagsalita o nagreact. Kaya habang may natitira pa akong respeto ay umatras ako para makapasok siya ng tuluyan sa bahay.
"It is obvious, you're not comfortable with that..." Pinasadahan niya ulit ang aking suot na para bang puzzle ito sa harap niya. "....cute chanel dress from Japan".
Tuloy niya bago ako lagpasan at pumasok ng tuloyan sa bahay.
My jaw dropped. Ang tira-tirang ngiti sa labi ko ay nawala na ngayon. Only one last thread of my patience left earlier but this time.....no left at all. Kung hindi dahil sa cellphone, hindi ko sya papasukin dito!
I don't like him, He don't like me either. So quits lang kami. Pero hindi ibig sabihin nun hindi na ako gaganti.
Ako naman ngayon ang tumingin sa kanya at pinasadahan siya mula ulo hanggang paa. Uupo na sana siya sa sofa pero lumapit ako dahilan ng pagkatigil niya. Wag kang uupo dahil galit ako sayo.
Maganda nga naman ang built ng body niya at bagay ang damit na suot niya.
"Well I'm glad I'm not you. Your outfit didn't match your personality and I feel bad for the outfit since it didn't appeal good on you either"
Natigilan siya sa sinabi ko. He open his mouth then closed it again. Mas lalong kumunot ang noo niya ngayon.
Kumunot na rin ang noo ko.
Pareho na kaming nakakunot ng noo at nagtitigan. Hinihintay kung sino ang unang umiwas. Actually, hindi ko alam kung saan kami papunta kaya nga nag-ayos na ako kesa sa hindi. Pero dahil ininsulto ako ng magaling na kaibigan ni kuya, mukhang di na matutuloy.
"Ayen!"
Napalingon kami pareho kay kuya na bumaba sa hagdan habang sinusuot ang t-shirt. Literal na umikot ang mata ko ng nilagpasan ako ni kuya at nilapitan ang kaibigan. "Ang aga mo naman?" patawang tanong ni kuya habang nakipagkamayan sa kaibigan niya na Ayen pala ang pangalan.
I groaned and rolled my eyes. Kuya didn't hear it except his friend na nakatingin pa pala sa akin.
"Wala na akong ginagawa kaya pumunta na ako rito"
Tumango si kuya. "Anong oras ba magsisimula?"
"10 am"
"Gaya lang din ba ng dati"
"oo"
"Sayang talaga. Kasali na sana kami diyan. Tsk. natalo pa"
"Meron pa naman sa April"
Nagsalubong lalo ang dalawang kong kilay. Ano ba ang role ko dito? Umubo ako para makuha ang atensiyon nila. Like hello, I'm here! Pero nang sabay silang lumingon sa akin ay hindi ko mapigilang ikutin ang mata sa inis. Lalong-lalo na dahil malaki ang ngiti ni kuya habang ang kasama niya ay parang grade 1 na hindi marunong ngumiti.
"Hey sister!"
Tse!
Pabiro akong niyakap ni kuya kaya tinulak ko agad siya. Kapal ng mukha, ang sweet sweet sa akin dahil alam niyang may kailangan siya sa akin.
"Ano ba!" arteng sigaw ko.
"Ang arte nito!" Tumawa pa. Para akong kaawa-awang bata dahil sa tingin ni kuya. Grrr...Bumaling siya sa kaibigan niya. "Basta usapana natin Ayen. 7 pm dapat naiuwi muna ang kapatid ko dito".
Pasimple kong tinignan ang lalaki Mas matangkad pa siya kay kuya. Ang alam ko, matagal na silang magkaibigan.
"Ibabalik ko siya bago mag 7 pm" sagot nito na nasa akin parin ang tingin.
Tumang si Kuya. Sa akin na siya ngayon nakatingin. "Gabby, ang usapan natin, sasama ka lang kay Ayen. Wag kang maglalakwatsa roon"
"Alam ko, okay?!"
Nagtagal pa ang tingin ni kuya sa akin na para bang hindi siya naniniwala sa akin.
"I know what to do kuya" sabi ko nalang.
Napakamot siya sa ulo at bumaling sa kaibigan niya. "Ayen, Ikaw na ang bahala sa kapatid ko. Pagpasensiyahan muna kung mag-iinarte yan doon"
Iyon na nga, para akong pinamigay ni kuya sa kung sinu-sino. Di ako susunod sa kaibigan niya kung di pinapakita ni kuya ang cellphone sa akin. Makukuha ko iyon mamaya. *Okay Gabby, think that it is just a date, nothing more. After the date, you will have your dream phone. Okay?*
"Sa'n ba tayo mag-dadate?" Tanong ko ng pinatunog na ni Ayen ang sasakyan niya. Walang sinabi si kuya sa akin, pero alam ko naman na date ang mangyayari. Baka kasi may gusto to sa akin tapos nagpapanggap lang.
Pinasadahan ko ng tingin ang loob ng sasakyan. Infearness malinis at mabango ang kotse niya.
Natigilan lang ako dahil bigla siya'ng tumawa. I glanced at him. May nakakatawa ba doon sa tanong ko?
"Iyan ba ang sinabi ng kuya mo?"
Natigilan ako dahil baka mali ang inakala ko. "He told me to come with you. So it means....I don't know. Maybe you want me to be your....date?" labag na sabi ko. Well, hindi ko naman talaga alam.
"Kaya ba ganyan ang suot mo? You think we're going for a date?"
Wait? What?!
He smirked. "You probably thinking that, huh?"
Uminit ang pisngi ko sa hiya dahil ang totoo, iyon nga ang iniisip ko.
"O-ofcourse not!" I lied
"Really, Gabby?"
Halong hiya at inis ang nararamdaman ko ngayon. Siguro gusto niyang marinig na *Oo, iyon nga ang iniisip ko. Happy kana?*
"Bakit ko naman iyon iniisip? And Jesus Chist, you're not even close to my Ideal man!"
He laughed.
Nairita na talaga ako. Kung kanina lang inunsulto niya ako tapos ngayon tinatawanan na niya ako. Hello, wag kang pa feeling close dahil pangit ang tingin ko sayo!
"Hey child, I'm not going for a date with a 14 year old. So buckle up your set belt because we're going somewhere"
I cleared my throat and glance the window. Pahiya ako dun pero hindi ko pinahalata.
Kung pwede lang ibalik yung tanong ko kanina edi sana ako ang panalo ngayon.
Nasa kalagitnaan na kami ng highway ng hindi na talaga ako gumawa ng ingay. He notice it. He glance at me then glance the road. Then me again. He sighed.
"Sa white club tayo papunta dahil may tournament kami dun. Wag kang mag-alala, makakapasok ka roon kahit minor ka pa"
Tinignan ko siya. Wala akong balak na magsalita pa. "Tournament?" maarte kong tanong.
"Tournament sa ML. Isasama kita"
I stop. "I hate ML" I said without hesitation. Pinulupot ko ang dalawang braso at sumandal. I do really hate that game.
"Di naman ikaw ang mag-lalaro, kami naman. At kailangan kita roon para manalo kami"