Nagkatitigan sina Tin at Peterson sa pagkakataong ito. Sobrang higpit na rin ng pagkakahawak ni Tin sa kanyang handbag na nasa kanyang kandungan. Malalim ang kanyang hininga at hindi na niya magawa pang kumalma. Pumikit siya bago sinubukang ibuka ang bibig.
“Mr. Moore, ibinigay mo ba sa ibang agency ang kontrata na para sana kay Miss Zara?” tanong niya sa naka-poker face na lalaki.
Napahilamos naman si Peterson matapos marinig ang mga katanungan niya matapos magbuga ng hangin. Galit itong tumingin sa kanya. “What’s up with you woman? Hanggang dito rin ba ay nangingialam ka? Why are you interfering again from the business of other people?”
Napatungo nalang si Tin at napakagat-labi. “S-Sir, hindi naman sa nangingialam ako pero kasi—”
“Eh ano ba ang tawag mo sa ginagawa mo ngayon?” Putol nito sa sasabihin niya sana.
“I-I was just—”
“What?” Sigaw nito sa kanya kaya napapitlag siya sa kinauupuan.
“Pwede naman siguro nating pag-usapan ito ng maayos. Iyong wala sanang sigawan. Please, kindly reconsider your decision. Kahit na huwag nalang ako. Please give Ms. Zara Gomez’s agency a chance.”
“A-Alam ko po na hindi ako worth it sa kahit na ano mang bagay at wala rin akong karapatan na mag-demand pero si Ms. Zara ay isang babaeng may dedikasyon sa trabaho at deserving siya na makuha ang kontrata.”
“Kung ano man ang nangyari sa past ay wala siyang kinalaman doon. Hindi ako nandito para magmakaawa para sa sarili ko at hindi rin ako nandito dahil pinapunta ako ni Ms. Zara. Nandito ako without her knowing. Ang tanging gusto ko lang ay makuha niya ang kontrata.”
“That devotion towards her is killing me.” Ngumisi si Peterson.
“Mr. Moore, please.”
“Ibig bang sabihin niyan ay handa ka ring gawin ang lahat para lang sa kanya?” Tumayo si Peterson at pumunta sa gilid ng table nito.
“Mahalaga siya sa akin kaya ang ikasasaya niya ay ikasasaya ko na rin at kahit na hindi ko makuha ang kontrata ay ayos lang sa akin pero si Ms. Zara, if ever na ibibigay niyo iyon sa kanya ay parang tagumpay ko na rin ang kanyang tagumpay.” Pagpapaliwanag niya rito.
Bumakas ang paghanga nito sa kanya ngunit agad ding napalitan ng ngisi. “You know what, I admire your loyalty.”
“I’ll take that as a compliment. Ito talaga ang ipunta ko rito at nilunok ko lahat ng pride ko para lang makiusap sa inyo.” Napakagat-labi siya.
Napatango naman ito. “You’re going to do anything for her. I wonder kung anong nagawa niya para sa iyo but I have to tell you something about the contract.”
“A-Anong tungkol doon?” kinakabahang tanong niya.
“May tatlong agency ang naroroon sa aming listahan,” tugon nito saka tumingin kay Tin.
“Ano namang tungkol doon?” muling tanong niya.
"They’re both competitive but save that. Before anything else, sinabi mo kanina na handa kang gawin ang lahat para lang sa hinihingi mo.” Mas lumalim pa ang mga titig ni Peterson sa kanya at pakiramdam ni Tin ay napapaso na siya.
Pakiramdam niya ay magang-maga na ang mukha niya sa hiya. “L-Lahat ay gagawin ko basta sa disenting pamamaraan.”
“Wow! Disente?” Tumawa naman ng pagak si Peterson kasabay ang pag-iling-iling nito.
“Excuse me?”
“Are you not aware yet, Miss Cervantes?” tanong nito sa kanya.
“Aware? Saan?” balik na tanong niya rito.
“I won’t deny it. You’re a beautiful woman. Pretty deceiving.” Pag-amin nito.
“Hindi kita maintindihan.” Totoong naguguluhan siya sa ipinupunto nito.
“You didn’t get it, do you? You are a stinky rotten rat hiding in a perfect and beautiful body. Itong mga pinapakita mo sa akin at sa mga tao? Form of decency?” wika nito.
Napayuko siya. “I’m not here for that.”
“Siguro mukha ka lang disente at inosenteng tingnan. How about if I’m going to peel you off and show to the world your true color? Ano baa ng tawag sa iyo?” Kunwari ay nag-isip pa ito.
“Stop it.” Pinipilit lang ni Tin na huwag umiyak. Ayaw niyang makita ni Peterson na umiiyak siya sa mismong harapan nito. Hinding-hindi niya ito bibigyan ng kasiyahan sa puso dahil lamang nagtagumpay itong saktan siya.
“Bakit?” Tumawa pa ito ng mahina.
“Pakiusap. H-Hindi ako ganoong klaseng babae. Kung pakikinggan mo lang ako, malalaman mong hindi totoo ang mga nakita mo noong gabing iyon.” Pagmamakaawa niya rito.
Hindi nawala ang mga tingin ni Peterson kay Tin. “Denying? Are you denying the fact that I saw you almost naked inside my brother-in-law’s room? God, it’s been five years tapos magsisinungaling ka pa rin hanggang ngayon?”
Umiling siya nang umiling. “Hindi totoo iyan. Hindi mo kasi ako pinapakinggan.”
“Sinasabi mo rin bang nagsisinungaling si Ate at hindi ka niya nakitang halos hubad na kasama ang asawa niya sa loob ng kwarto nito? They told me everything for me to believe you are what you are.”
Malinaw na malinaw pa sa balintataw ni Tin ang mga nangyari noong gabing iyon. Pwersahang sinira nito ang blusa niya. Takot na takot pa siya noon dahil akala niya ay matutuloy na ang pagtatangka sa kanya ni Gilbert at mabuti nalang dahil dumating si Pamela pero hindi siya nito tinulungan. Naitanong niya tuloy niya kung anong klaseng babae ito.
“Makinig ka muna sa akin.” Pakiusap ni Tin kay Peterson.
“Not interested. Bakit? Maibabalik ba ang buhay ng brother-in-law ko sa explanation mo? He committed suicide after that shameful incident. Maibabalik ba ng explanation mo ang kasiyahan at sigla ng Ate ko? Ilang taon siyang nagdusa dahil sa ginawa niyo ng hangal niyang asawa.”
Nabingi na yata si Tin. Hinding-hindi niya ginustong mahusgahan sa kasalanang hindi niya naman ginawa sa buong buhay niya. Kahit na anong gawin niya ay wala siyang laban sa mga akusasyong ibinabato sa kanya. Ni wala nga siyang panangga laban sa kanila. Kung sakaling pakikinggan siya ni Peterson, hindi pa rin ito maniniwala unless may saksi o may ebidensyang nagpapatunay na inosente talaga siya.
Nasasaktan siya dahil napaka-inconsiderate ng kausap niya ngayon. Ang iniisip lang nito ay si Pamela pero hindi man lang nito tiningnan ang isang mukha ng piso. Hindi lang naman si Pamela ang nasaktan at na-depress dahil doon at isa rin siyang biktima at ang hustisyang inaasam-asam niya ay naging bato pa.
“A-Ang kontrata ni Ms. Zara…” Pag-iiba niya ng topic nang makahumana siya. “Ano na ang desisyon mo doon?”
Umirap lang si Peterson at tumayo. Naglakad ito papunta sa book shelves nito at kumuha ng isang libro na may kinalaman sa business. Kunwari ay binabasa nito ang titulo. “When it comes in decision making, I should be wise lalong-lalo na when business is involve and hindi ko rin hinahayaang maimpluwensyahan ito ng mga bagay na may kinalaman sa personal life ko. As you said earlier, the contract is delayed but as of now, she already have it. Obviously, the contract is hers before ka pa dumating dito.”
“Really?” Hindi makapaniwalang bulalas ni Tin pero imbis na matuwa ay hindi niya magawa dahil nakakatakot tumingin si Peterson at nanonuot hanggang sa bone marrow niya.
“And the contract is yours too. Gusto ko lang humingi ng kaunting despensa sa nangyari. Something really important came up kaya na-delayed ang announcement. Inaamin naming kapabayaan iyon pero hindi na mauulit.” Tiningnan siya ni Peterson at ngayon ay tila napako na siya sa kanyang kinauupuan. Hindi niya alam kung dapat ba siyang matuwa dahil sa narinig.
Bigla tuloy siyang nahiya at na-guilty. “Sorry dahil hindi ako nakapaghintay at napasugod ako rito.”
“No, don’t be. Nagpapasalamat nga ako kasi ikaw na mismo ang lumapit sa akin.” Nakangiti pa ito.
“Ha?” Napakunot ang noo niya.
“What’s with that awe, Miss Cervantes?” Tila aliw na aliw pa itong makita siyang naguguluhan.
“Hindi kita maintindihan.” Pag-amin niya.
“You wish to see me this afternoon and even if I have an appointment ipina-move ko para lang sa iyo.” Ngumisi pa ito. “I was really curious kung ano ang pakay mo rito. By the way, iyon lang ang dahilan ko so don’t think that you’re kind of special.”
“P-Pasensya ka na.” Napakagat-labi siya.
“Why are you apologizing? You came all the way here to pay your debts don’t you?” Paliwanag nito.
“N-No…”
“Yes, you are.” Ngumisi si Peterson ng nakakaloko.
“Oo pumunta ako rito pero hindi dahil sa iniisip mo at—”
Sumenyas ito kaya napatahimik siya. “You came here in the right time at hindi mo na ako pinahirapan pa. Matagal ko itong hinintay sa loob ng limang taon. Always put this in your mind, I can do anything to you and I can use or ruin you because I have the privilege to do so. I can even end your career if I want to. This is the starting point of my revenge for what you have done to my sister.”
Nilukuban tuloy siya ng matinding takot dahil sa sinabi ni Peterson sa kanya. Kitang-kita niya ang mga mata nito at determinado talaga itong manakit. Nasasaktan siya dahil nawala ang credibility niya sa harapan nito. Parang tinuturing lang siyang basahan nito. Nagsisi na siyang pumunta pa siya rito. Natatakot siyang bumagsak dahil iyon nalang ang natitira sa kanya. Ikamamatay niya kapag nawala ang career niya dahil lang kay Peterson.
“Mr. Moore—”
“Yes? You need to be ready dahil mukhang mahaba-haba ang gugugulin mo para magbayad sa pamilya ko sa collateral damage na iniwan mo five years ago.” Kumindat pa ito saka tumawa ng malutong.
Inipon ni Tin ang lahat ng lakas niya upang tumayo. “You just misunderstood me, Mr. Moore. Please, hear me out.”
Lumapit ito sa kanya at ngayon ay magkatapat na silang dalawa. “Ikaw ang nagkakamali, Valentina. Buong buhay mong pagsisisihan ang pakikiapid mo sa asawa ng kapatid ko at iyon ang isa sa pinakamalaking pagkakamaling nagawa mo.”
“Wala sa bukabolaryo ko na ma—“
“Get out, now.” Utos nito bigla kaya napapitlag siya. “See you around.”
Umatras siya at nagmamadaling lumabas nang walang sabi-sabi. Pinilit niyang ngumiti sa magandang sekretarya ni Peterson Moore at nagpaalam na dito. Hindi nalang nagsalita ang sekretarya sa kabila ng pagtataka saka bumalik sa tina-trabahong papeles.

Nanghihinang napaupo siya sa flower box sa labas dahil nanginginig siya. Nang medyo ayos na siya ay bumuntong-hininga siya. Tatayo na sana siya nang bigla nalang tumunog ang cellphone niya. Pinakalma niya muna ang sarili bago ito kinuha mula sa kanyang handbag. Si Rusty ang tumawag at ibinalita ang inaasahan niya tapos nagyaya pa itong mag-celebrate. Ayaw niya sana pero mapilit ang kanyang kaibigan. Nagbilin din itong tingnan ang email na sinend ni Ginger sa kanya.
Natampal niya ang mukha nang makita ang oras. Alas tres sinend ni Ginger ang email galing sa Moore Promotions. Nasabunutan pa niya ang sarili dahil sa katangahan. Kung sana ay nabasa niya agad, hindi siya sisipot sa appointment niya kay Peterson. Naipahamak tuloy niya ang kanyang sarili dahil sa pagsugod sa balwarte ng dragon.