I become busy this passed few days, papasok sa school tapos uuwi, magrereview then matutulog.
Natapos na ang prelim namin at finals na naman ang paghahandaan ko. Nakakatuwa lang isiping hindi ko napapabayaan ang pag aaral ko.
Hindi ko muling nakita si Liam, mas okay na din naman 'yon. Yes he's a good person but I should stop seeing him. Having feelings for him is not good for me.
Mabilis akong nag ayos. Kumain muna ako bago nagpaalam na aalis. Saktong paglabas ko ay may parating na jeep kaya'y mabilis akong nakasakay.
Pagbaba ko'y pumara muli ako ng jeep, nakaugalian ko na ang sumakay. Hindi ko alam pero nakakalimutan ko ng maglakad siguro ay para hindi muling mag cross ang landas namin.
Pagpasok ko ng Classroom nakita ko si Pat na nakaupo sa upuan nya. Ngitian ko sya at lumapit sa kanya "Happy Birthday Pat!"bati ko
She smiled and hugged me "o'god,thank you!"
Palabas kami ng university, kakatapos lang ng klase namin, Pat invited me to celebrate her birthday. Nahihiya pa akong sumama pero sinabi nyang dalawa lang naman daw kami kaya pumayag na din ako.
"Bakit dalawa lang tayo?"tanong ko
"Hindi ako pumayag na mag celebrate ng birthday ko, humingi lang akong money para pang libre sayo haha"paliwanag nya
Kung ako siya siguro gano'n din gagawin ko. Para iwas gastos,.hugasin at etc. Mas okay din na family dinner, bastat kasama mo 'yung importanteng tao sa buhay mo.
Gabi na ako nakauwi sa bahay dahil ang dami naming ginawa ni Pat. Sobra akong nag enjoy kasama sya, hindi ako nagkamaling ginusto ko siyang maging kaibigan. Having Pat is a blessing.
Nagbihis agad ako at nahiga sa kama. Gusto ko sanang mag aral muna pero dinalaw na ako ng antok.
Nagising ako dahil naramdaman kong may tumapik sa pisngi ko. Minulat ko ang kaliwang mata ko. Bumungad sa akin ang mukha ni mommy.
Linggo ngayon pero bakit ang aga nya naman akong gisingin? "My maaga pa!"reklamo ko
Pinikit ko muli ang mata ko at nagtalukbong ng unan "sige maiwan ka dito"rinig kong sabi nya
Dali-dali akong bumangon, ano ba kase 'yun?kusot-kusot ko ang mata ko habang naglalakad papuntang salas.
"Saan kayo pupunta?"tanong ko nang makitang lahat sila'y bihis na bihis. I suddenly remember, today is our family date. Omyghad..
Mabilis akong tumakbo papunta kwarto at kumuha ng twalya. "Hintayin nyo ko!"sigaw ko at mabilis na tumakbo sa banyo, rinig ko ang halakhak nila kaya napairap nalang ako..
Kinabukasan ay maaga akong pumasok, muli akong naglakad, hawak-hawak ko ang sombrero nya!hindi ko maintindihan ang sarili ko, sinabi kong iiwas ako pero heto ako ngayon umaasang magka salubong kami.
Pero nakarating na akong FEU hindi ko parin sya nakita. Dismayado akong umupo sa silya ko at tahimik lang na nakatingin sa kawalan.
Alas kwatro na ng hapon at mag isa akong naglalakad. Nahbabakasaling makita syang muli.
Napansin ko ang nagbabadyang pagbuhos ng ulan. Bakit parang biglaan naman?hindi naman makulimlim kanina ah.
Unti-unting pumapatak ang butil ng ulan sa akin. Hinayaan kong pumatak ito sa balat ko. Dinadama ang luhang nanggaling sa mata ng isang diwata may nabasa akong alamat, ang alamat ng ulan.
Nagtataka ako ng hindi ko na maramdaman ang pagpatak ng ulan sa balat ko. Akala ko tumila ang munting pag ulan pero hindi. Mas lalo itong lumakas pero ni patak man lang ay wala akong maramdaman.
"Ilang linggo kang hindi nagpakita sa 'kin. Tapos ngayon makikita kitang nagpapabasa sa ulan.what's wrong with you?"mahina pero sapat na para marinig ko
Biglang nagsitayuan ang balahibo ko ng muli kong marinig ang boses nya. Boses nyang parang isang musika sa aking pandinig
Hindi ko magawang magsalita, para akong nawalan ng boses. Being with him make me feel uncomfortable, I don't know why I feel this Every time his beside me.
Kanina pa 'ko umaasang makita sya at ngayon nandito siya sa tabi ko pero hindi ko magawang magsalita. Nagulat ako ng bigla nya akong hawakan sa braso. Para akong tuod, nakasunod lang sa kanya..
Hindi ko namalayan na nakapasok na kami ng Ever. Inilapag nya ang bag nya sa upuan at tahimik na tumingin sa akin. Umiwas lang ako ng tingin at tahimik na pinapanood ang ibang estudyante na naglalaro sa time zone.
"Are you okay? You've been busy this few days huh?I didn't see you!i miss you "hindi ko masyadong narinig ang huli niyang sinabi. Tahimik lang akong nakaupo sa harapan nya.
"Allesandra"tawag niya sa pangalan ko, I hate being called Allesandra but hearing him calling me make me feel like I have the most beautiful name in the world. Malala na ata ako!
"Huh?"
Umiling sya "how are you?"tanong nya pa
Tipid akong ngumiti "Okay lang medyo stress sa studies pero kaya pa!"sagot ko, one lesson I learned being a college student is, no matter how hard your lesson is you need to be hardworking and determined because one the day those hard work make you proud of yourself.
"Buti naman"
Pasimple akong sumusulyap sa kanya, sa tuwing titingin sya'y bigla akong iiwas. Hindi ko alam bakit sa dinami dami ng lalaki sa mundo sa kanya lang ako nagkaganito.
"Ay ito na pala 'yung sombrero mo."inabot ko sa kanya 'yung sombrero nya, umaasang kukunin nya pero hindi nya kinuha sa akin.
"Sayo nalang 'yan magagamit mo 'yan kapag umaambon at wala kang umbrella."
Tulala akong nakahawak sa sombrero nya, bigla syang tumayo at lumapit sa akin. Nagulat ako nang bigla nyang kinuha sa kamay ko ang sombrero nya at sinuot sa akin.
"Looks good "he said while smiling, dahil do'n ay nahawa ako sa ngiti nya.
Another days passed, nagiging busy ulit ako! Pero kahit ganun ay lagi kong nakikita si Liam.
Kahit ano talagang pilit mong umiwas ay nagtatagpo talaga kayo. Nasasanay na akong makita sya palagi, to be honest there's a part of me na sobrang saya kapag nakikita ko sya.
Pero natatakot ako!natatakot na baka tuluyan akong mahulog. Everything starts with a simple crush and ends with a lot of tears. Siguro 'wag na lang akong umasa..
"Huy Allesandra!"malayo pa man ay alam ko kung kaninong boses 'yon.
Nakangiti siyang lumapit sa akin. Bakit ang bilis?bakit ang bilis kong magkagusto sa 'yo?
"Uuwi kana?"tanong nya
Tumango ako,kakatapos lang ng klase ko at gusto kong umuwi dahil hindi maganda ang pakiramdam ko. Mukha akong lalagnatin gawa ng sipon.
"Masama pakiramdam ko e,"
Nag aalala syang tumingin sa akin at agad na kinapa ang noo ko. Bigla akong kinabahan sa kilos nya, parang kabayong nagwawala ang puso ko. Parang binulabog ang tahimik nitong pagpapahinga.
Umiwas ako at yumuko, "sige una na 'ko."dahan-dahan akong tumalikod
Narinig ko pang may sinabi sya pero isinawalang bahala ko nalang 'yon. Mabilis akong naglakad at sumakay ng jeep. Nasa dibdib ko parin ang kamay ko, pilit dinadama ang mabilis na pagtibok nito.
Pagdating ko sa bahay ay agad akong dumiretso sa kwarto at humiga sa kama. Nakatulala lang ako at muling binabalikan kung paano ba kami nagkakilala.
Four months ko palang siyang nakikilala pero may nabuo na agad na feelings sa dibdib ko. Ano bang puso meron ako?bakit parang ang bilis magkagusto sa lalaki?dahil ba first time? O baka dahil walang pinipiling oras ang pag ibig? Ang gulo-gulo na.
"Sandra gising na, kakain na!"
Mabigat ang pakiramdam ko nang magising ako. Parang ang bigat-bigat ng ulo ko.
"Sa susunod 'wag mo hahayaang magpabasa sa ulan kaya ka nagkakaganyan e,"sermon ng nanay ko
Bumangon ako sa pagkakahiga at dahan-dahang naglakad. Tumungo ako sa kusina at agad na kumuha ng pagkain. Pagkatapos ko ay ininom ko kaagad ang binigay ni mommy na gamot.
Kinabukasan ay medyo okay na ang pakiramdam ko, hindi sana ako papayagang pumasok para mas gumaling na ako pero hindi ako pumayag. Ayokong may ma missed akong lesson.
Ngayong college lang ako mas nagiging seryoso, ayokong magkaroon ng kahit isang absent man lang...