Ilang araw rin na palaging nasa tabi ko si Silas. Palaging nakabuntot sa amin ang mga kawal, hindi rin ako makapaglinis o makatulong sa palasyo at naiintindihan naman raw ako ng hari pero masama na ang tingin sa akin ng mga dama dahil sa ako ang pinapaburan.
"Wala ka bang gagawing iba, bukod sa sumunod sa akin, Silas?" tanong ko rito.
Umiling ito at saka ngumiti. "Wala, sumunod lamang sayo ang gagawin ko ngayon."
Naglakad ako papunta sa silid ni Silas, para sumunod ito sa akin ron. Sinabihan ko itong magbihis dahil lalabas kami mamayang gabi wala rin naman akong magagawa dahil hindi kami uuwi ni Ina, maiinip lamang ako rito kakabantay.
Nakaupo ako sa tabi ng bintana ng kwarto ni Silas, ng may ibong humapon sa balikat ko at may kung anong nakatali sa paa nito kaya kinuha ko yon.
"Papalubog man ang araw at mawawalan ng liwanag ang paligid, magsisilbing ilaw pa rin ang buwan para masilayan ko ang i'yong natatanging ganda."
Lumipad papalayo ang ibon kasabay ng paglubog ng araw hawak hawak ko ang tela kung saan nakasulat ang maikling mensahe ron. Kung sino man ang nagpadala nito sigurado akong kapag nakita ko s'ya ay aking mararamdaman yon.
Lumabas mula si Silas, at nakasuot na ito ng simpleng damit at may dala dalang balabal para hindi ito makilala ng mga mamamayan sa bayan.
"Lalabas tayo kapag umalis na ang mga bantay sa hardin." tumango lamang ito bago sumunod sa akin papalabas ng kanyang silid.
Nakasalubong pa namin ang Hari. "Naveah! Pakibantayan itong aking, anak. Alam mo naman na hilig nitong tumakas." ngumiti ito bago kami lampasan.
Bantayan mo dahil hilig nitong tumakas. Ako rin naman ang dahilan kung bakit nakakatakas na ito, bakit? Gusto ko ang mga espada at ang maliliit na punyal na pag aari ng palasyo.
Hindi ko ito ginagawa ng libre, wala ng libre sa panahon ngayon. Lalo na sa akin.
Nang mapansin kong wala ng bantay na kawal ang hardin ay kaagad kaming pumuslit ro'n may iilan pang dama na dumaan kaya kaagad kong tinulak si Silas, sa may dama kaya pati ako ay natumba.
"Tapos na tayo sa paglilinis ng mga gamit sa kwarto ng dating Reyna, madaming gamit ro'n ang totoong ginto at dyamante."
"Madalang na rin nakikita ang mga yon sa panahon ngayon." sagot ng isa pang kasama nito bago tuluyang umalis ro'n.
Nakahiga sa damo si Silas, habang ako ay nakapaibabaw rito. Hawak rin nito ang noo ko upang hindi i'yon tumama sa kanya.
"Mag iingat ka." mahina nitong sabi bago ako tuluyang tumayo.
"Paumanhin, hindi ko sinasadyang madag-anan ka." yumuko ako bilang paghingi ng tawad.
Nang makatayo na kaming pareho ay lumabas na kami nadatnan namin ang mga tao sa pamilihan at ang mga batang naglalaro sa kalye. Manghang-mangha si Silas, sa mga nakikita n'ya. Hindi rin naman ito nakakaalis ng palasyo kahit gustuhin nito dahil sa dami ng bantay at damang palagi n'yang kasunod.
"Naveah, may tindahan ro'n ng mga alahas. Halika." hinila ako nito papunta ro'n at sinuotan ako ng kung ano anong klase ng alahas.
Binili n'ya ang mga yon para sa akin kahit tumatanggi ako, hindi rin naman ako mahilig nito. Magiging sagabal lang sila sa katawan ko.
"Silas, bumili ka na lamang ng kailangan mo. Hindi ko naman kailangan ang mga ito." tukoy ko sa mga alahas na binili n'ya oaday sa 'kin.
"Bagay sayo ang mga yan at isa pa bayad ko yan sa pagsama mo sa akin dito."
"Ngunit pag punta sa silid ng mga armas ang gusto ko." ngumiti ito bago ginulo ang buhok ko.
"Wag kang mag-alala, pupunta pa rin tayo ro'n pero wag naman sanang dumaan na naman tayo sa bintana." mahina akong natawa dahil naalala ko ang huling pagpunta namin ron.
Nag aalinlangan pa itong bumababa dahil takot itong mahulog, kasi naman sinarado ng mga kawal ang pinto kaya nakulong kami sa loob. Tanging binta lang ang pwedeng daanan.
"Tigilan mo na ang pagtawa ri'yan. Nagugutom na ako, kumain mo na tayo ron." turo nito sa isang kainan.
Hinila ako nitong muli ro'n at naupo kami sa tabihan upang hindi makakuha ng atensyon ang mukha n'ya.
Kumain kami ron at tiningnan ang mga taong naglalakad sa paligid maraming tao ngunit tahimik ang mga ito.
Nang matapos kaming kumain dinala ko si Silas, sa isang tindahan ng mga ilaw na parol.
"Meron nito ngayon?" manghang tanong nito.
Ngumiti ako at ibinigay sa kanya ang isang parol. "Hindi nawawala rito ang parol na ito para sa mga taong gustong humiling sa langit." tumingin ito sa akin at niyakap ako bigla.
"Isa lang ang hiling ko, ang maging masaya ka at makita ka palaging nakangiti." ginulo nito ang buhok ko bago sinindihan ang parol at binitawan yon para lumipad sa langit.
Nakatingin ito sa papalayong parol at nakangiti ro'n hindi ko itatanggi na gwapo at hindi makakatanggi sa kanya ang sino mang babae ngunit ako kaya ko.
Ito na ang huling pagsama ko sa kanya sa pagpuslit sa palasyo kung lalabas man s'ya hindi ko na pananagutan i'yon.
"Naveah, bakit hindi ka rin nagsindi?" kumuha ako at sinindihan yon pumikit at taimtim na humiling sa parol.
"Kapayapaan sa buhay ko at sa buhay ng pamilya ko." hiling ko sa aking isip.
Humiling akong muli pero kaagad rin akong nagmulat para bitawan ang parol at hayaang lumipad sa langit.
Tumalikod ako kay Silas at naglakad sumunod lang ito sa akin habang bitbit ang kanyang mga binili. May nakita akong isang tindahan kung saan naroon ang paboritong tinapay ni Ama. Lumapit ako ron at bumili ng isang piraso para ibigay kay Ama, pag-uwi nito.
"Magugustuhan nya ito at sabay namin itong kakainin." mahinang bulong ko bago lumingon kay Silas, at nakita ko itong nakaupo at may kausap na bata.
"Bakit po nakabalabal ka?" inosenteng tanong nito.
"Mapapahamak kase ako kapag nakita nila ang mukha ko."
"Pero kung mapapahamak ka po, bakit ka po lumabas?" ngumiti si Silas at binigyan ng matamis ang bata.
"May kasama kase akong alam kong hindi ako papabayaan." ginulo nito ang buhok ni'yon at ngumiti naman sa kanya ang bata.
"Mag iingat ka!" sabi ni Silas bago tumayo at lumapit sa akin.
Nginitian ko ito bago sinabihan na babalik na kami.
"Salamat sa muli mong pagsama sa akin, Naveah. Nagagalak ang aking puso."