NAPABALIKWAS nang bangon si Amanda nang sa pagmulat niya ng mga mata'y di ang Pamilyar na silid ang Bumungad.
Napatakip siya sa Katawan niyang wala ni isa mang Damit. Dahan dahan siyang lumingon sa tabi niya at nakita ang wala ding Damit na si Enrico. Payapa itong natutulog habang natatakpan lang ng Kumot ang Babang katawan.
Napaawang ang Labi niya saka inalala ang mga nangyari noong Gabi. Inakit niya ito kung kaya't may nangyari sa kanila. Gusto niyang sampalin ang sarili dahil sa katangahang Ginawa.
Napaluha nalang siya habang nakatakip ang mga kamay sa Mukha. Dahil roon ay naggising nadin si Enrico at niyakap siya.
"P-paano kung mabuntis ako, Enrico?" May nginig sa Boses na tanong niya.
"Shhh. Magpapakasal tayo, Papakasalan kita, Amanda. Wala kang dapat ipangamba." Anito.
"Pero-"
"Tunay ang pagmamahal ko sa iyo, Amanda. Sa iyo lang ako nakaramdam nang ganito." Para namang iyon lang hinihintay na Salita. Nawala ang Luha sa mga mata niya. Ngumiti siya rito at gumanti ng Yakap. Di bale na ang Walang Saplot nilang katawan. Ano pa nga bang dapat niyang ikatakot at ikahiya dito?
MASAYA ang pamilya niya para sa kanila ni Enrico. Idinaos ang biglaang kasal. Kahit ganun ay maayos naman ang itinakbo niyon. May Pera raw si Enrico kung kaya't engrande talaga ang Kasal na iyon kahit okay lang naman sa kanyang sa Huwis nalang muna.
"Ang bilis nang panahon, ano, Bes?" Si Rona na nakasuot ng Pang-Maid of honor habang nagseselfie sila. Tumango naman siya. Masyado ngang mabilis. Alam niyang nagtataka ang Pamilya niya kung bakit biglaan ang Kasal. Hindi niya binanggit sa mga ito na may nangyari sa kanila ni Enrico at di naman nagtanong ang mga ito.
Nakidalo ang Pamilya ni Enrico na malugod siyang tinanggap bilang kapamilya. Iyon nga ang Pinakamasayang Araw sa buhay nang tao. Ang sabi ni Enrico'y sa Maynila na sila Titira.
Umuwi na ang Pamilya ni Enrico sa Maynila, sa susunod na araw ay susunod din sila sa mga ito.
"Ano kayang nangyari kay Benedict?" Napakurap siya't tiningnan ang kaibigan.
"Bakit? May problema ba?"
"Wala naman. Kaso nang umamin ka'y dina bumalik sa Restaurant. May nabanggit si Sir Ulisces na sa America. Baka umuwi na nga siya doon."
"Pabayaan mo nalang siya, Rona. Makakahanap din siya nang taong maibabalik ang Pagmamahal niya."
Ngumiti ang Kaibigan saka mahigpit na niyakap siya ulit. "Ang saya saya ko para sa'yo, Bes. Sana'y maging napakasaya niyo habang buhay ni Enrico."
"Salamat, Bes." Gumanti din siya nang yakap dito.
Natigilan siya nang may mahagip ang mga Mata niya. Si Maam Lucy at Sir Ulisces na papalapit sa kanya.
Sinalubong na niya ang mga ito. "Buti po'y nakarating kayo-"
"Sus, ikaw paba, Manda? Alam mo namang gustong gusto kita eh. Natraffic lang kami kaya dito na kami sa Reception dumiretso."
"Saan pala kayo galing?"
"Naku, nagpunta pa kasi kami sa Downtown para bumili nitong Regalo. Sinabihan ko nga ito si Lucy na mauna na dito pero ang gusto'y siya ang bumili nang Regalo."
"Masaya kami para sa'yo, Manda. Nauna kapang ikasal kesa sa amin. Tingnan mo nga naman, tiyak na di kana makakapunta sa kasal ko't maging isa sa mga Abay."
Ngumiti siya nang tipid. "Pasensiya napo talaga..."
"Okay lang yun, bumalik nadin sa America si Nic eh, pinatawag ni Kuya. Siya sana ang magiging kapartner mo sa abay."
Napangiti nalang siya. Kung gayun ay wala naman pala siyang dapat ipag-alala. Hindi dahil sa kanya, kaya't umalis ito.
Inihatid niya ang mag-asawa sa Mesang para sa mga ito. Hinanap nang mga mata niya ang asawa at natagpuan ito sa mesa ng Kapatid. Lalapitan na sana niya ito nang harangan siya ng mga Katrabaho. Andoon din pala ang mga ito. Niyakap siya nina Becky. Inabot naman ng mga Lalaking Katrabaho ang mga kamay sa kanya bilang pagbati.
"Kaloka ka, Manda. Ang akala ko talaga'y si Benedict ang magiging Asawa mo." Si Kim. Kinurot naman ito ni Jona.
"Nagbibiro lang siya, Manda. Siyempre masaya kami na si Enrico ang nakatuluyan mo. Sayang nga lang si Bened-"
"Isa kapa." Binatukan naman ni Pancho si Jona. Natatawang tiningnan niya ang mga kasamahan. Kaibigan nadin naman ang turing niya sa mga ito. Alam niyang kahit ganun ay walang tutol sa pinili niyang pakasalan.
"Hoy Gaga. Bakit antagal niyo?" Si Rona nakalapit nadin pala. Napakamot naman sa batok ang Head Chef nilang si Kuya Tap.
"Eh si Kuya Tap eh, mas inuna pa iyong panliligaw." Sumbong ni Becky. Mas lalo lang siyang natawa nang makita ang Pamumula nang Lalaki.
"Tiyaka si Ate Rema, ayun nagbenta pa nang mga Products niya-"
"Hoy, bakit pati ako nadamay?"
"Kasi damay ka." Si Ate Mel. Napailing nalang siya. Kahit ganun nalang ang Bonding nila'y wala namang naiinis.
"Hay naku, halina kayo. Pabayaan niyo muna yang Bride. Mauubusan na kayo nang Letson-"
"Ngi!" Sabay sabay na angal ng Pito sa sinabi ni Rona.
"ATE." Napalingon siya nang marinig ang Boses ng Kapatid. Okay na ito't nakakabalik naman na sa Dati.
"Hmm?"
"Saan ka kumuha nang Perang pambayad para sa Operasyon ko?"
Ngumiti siya dito. "Sa isang kaibigan. Huwag mona isipin pa ang bagay na iyon. Ako na ang bahala."
"Pero ate. Baka-"
"Shh." Niyakap niya ito. "Huwag mona isipin ang Babayaran ko sa taong iyon. Hulog siya nang langit sa buhay natin."
"S-sige, ate. Kailan pala kayo aalis ni Kuya? Diba sa Maynila na kayo-"
"Bukas na bukas na. Mamimiss ko kayo ni Inay. Pero nangangako akong dadalaw ako dito. Huwag kayong mag-aalala sakin."
"Hinding hindi talaga, ate. Alam ko namang malakas ka eh."
Kinurot niya ang Pisnge ng kapatid. Tiyak na mamimiss talaga niya ang Pamilya niya at ang Lugar kung saan siya lumaki.
"Aray naman eh."
"Sus arte mo." Aniya nang marinig ang pag-angal ng Kapatid. "Mahina lang naman iyon ah."
"Hmp. Itigil mo na nga kakakurot sakin. Maalala ko lang pag-aalis kana eh. Mas lalo kitang mamimiss niyan. Wala na akong Baboy na ate."
"Loko!" Mabilis niyang kinuha ang Walis tambo pero nakatakbo na ang Kapatid. Agad niya ding ibinalik ang Walis saka huminga nang Malalim.
Bagong buhay na ang haharapin mo, Amanda. Bagong buhay na! Kausap niya sa sarili.