WALANG pag-asang may magkakagusto sa kanya. Pangit na nga, mataba pa. Ang sabi nang mga kasamang Waitress ay maganda naman daw siya kung mag-aayos siya. Kaso iyon ang pinakaayaw niya. Ang mag-ayos.
Kuntento na siya sa Sariling Hitsura, pinagtatawanan man siya nang iba, atleast mahal siya nang Pamilya niya, kahit binibiro siya ng Mama niya na ang pangit pangit niya.
Ayaw din naman niyang pumasok sa isang Relasyon. Ayaw niyang matulad sa Mama niya, Dalawang lalaki ang nagdaaan sa buhay nito pero parehong niloko lang ang Mama niya. Pero bago umalis ang mga iyon ay nag-iwan ang mga ito nan Mabibigat na ala-ala. Silang dalawa ng Kapatid. Magkaiba sila ng Ama at parehong di nakita ang mga Ama nila. Ang sabi ng inay niya'y nakapag-asawa ang Papa niya nang isang mayamang Babae na may Anak na.
Ang ama naman ng Kapatid ay patay na daw sabi ng Mama niya. May Pamilya na ito, at parehong namatay nang maaksidente. Karma nga naman.
"Oy, Bestie. Nakatulala ka na diyan? Kanina kapa tinatanong ni Father kung nagawa mo naba ang iniutos niya."
"Ha?" Napakurap kurap siya at nakita si Father na nakangiti.
"Mukhang nanaginip kapa, Manda. Nagawa mo naba ang pinapaggawa ko sa'yo?" Tumango lang siya. "Dalhin mo iyon dito, Mamaya."
"Sige po, Father. Mauna napo kami." Hinila na siya ng kaibigan.
Tumigil sila sa tapat ng isang Tricycle na nagtitinda nang Ice Cream.
"Manong, Dalawa po." Si Rona na inilagay ang Ten Pesos sa Tupperware na walang laman.
"Nakakahiya ba ako kanina, Rona?" Di niya maiwasang itanong. Baka may nakakitang iba sa kanya na nakatulala.
"Hindi naman, nakanga-nga ka lang naman at kulang nalang magkaroon ng Laway-"
"Nang-iinis ka eh!"
Tinawanan lang siya ng kaibigan. Pareho nilang tinanggap ang Ice Cream saka naglakad lakad. Linggo ngayon kaya nagsimba sila.
Dapit Hapon na nang makarating sila ni Rona. Pumasok nadin ito sa Sariling bahay. Kapitbahay lang naman niya ito.
Dumiretso na siya sa loob at nagulat nang makita ang mga basket ng Prutas sa Mesa.
"Oh anak, andiyan kana pala." Nagmano siya dito saka ininguso ang mga Prutas. "Ay iyan ba? Dala iyan ni Enrico, may pabulaklak pa nga eh. Bakit dimo na siya sagutin?"
Umiling siya. "Katulad lang din siya ni Itay. Sasaktan at Lolokohin lang din niya ako, nay."
"Anak naman. Huwag ka ngang Ganyan sa tao. Mabait naman si Enrico, atsaka di lahat nang lalaki'y katulad ng Tatay mo, anak."
"Paano niyo naman ho nasabi iyan, nay? Dalawang beses na kayong niloko pero-"
"Anak, parte na nang buhay ang Sakit. Normal na nga iyon kung iisipin. Kung bibigyan pa nga ako nang pagkakataong magmahal ulit ay diko tatanggihan, anak ko. Kaya huwag mo nang pahirapang pa iyong tao."
Ngumiti siya ng pilit. "Pag-iisipan ko ang mga sinabi mo, inay."
"WOW, ah. May pabulaklak pa si Nic, ah." Puna ni Ronabel sa ipinadala sa kanya ng Lalaki.
Naupo siya sa Stool saka kinuha ang Cellphone niya. Idinial niya ang Number ni Benedict, ibinigay nito iyon sa kanya noong nag-order ito nang Cake para sa Birthday daw ng kaibigan nito.
"Hello, Mandy?"
"Kailan mo ba talaga ako titigilan huh, Nic?"
"Ah eh-"
"Nic, didiretsuhin na kita. Di ako sigurado kung seryuso ka sa panliligaw sa akin. Kung Seryuso kaman, sasabihin kona sa iyo. May gusto akong iba. Wala kang makukuha sakin." Aniya. Totoo ang bagay na iyon. Kanina lang ay napatunayan niyang gusto nga niya si Enrico at balak nadin niya itong sagutin sa matagal na panliligaw nito sa kanya. Buto nadin naman ang Pamilya niya dito.
Minsan nadin namang nakilala ng Mama't Kapatid niya si Nic nang ihatid siya nito. Pero ang sabi ng Mama niya'y di siya puwedeng umasa sa mga mayayaman.
"P-pero-"
"Sana maintindihan mo ako, Nic. Marami namang ibang babae diyan na tiyak kong babagay sa iyo." Aniya saka nagpaalam na dito bago pinatay ang Tawag.
Nakita niya ang pagsinghot singhot ng Kaibigan. Tinaasan niya ito nang Kilay.
"Ano na namang Drama, Ronabel?"
Inirapan siya nito. "Tigil tigilan mo nga ako sa Pagtawag nang buong pangalan ko, Bes." Nakaismid na anito. "Eh naiisip ko lang naman si Nic eh, tiyak na malulungkot iyon, pero alam mo namang suportado din ako sa inyo ni Enrico diba?"
Tumango tango siya. "Kung totoong gusto niya ako, maiintindihan niya ang desisyon ko. By the way, may Date kami ni Enrico mamaya. Ikaw nalang ang bahalang magpaalam kay Sir Ulisces ah. Balak kona kasing sagutin si Enrico mamayang Gabi kaya kailangang presentable ako."
"Hay naku, Bes. Walang problema diyan. Go lang."
"ARE you serious?"
Dahan dahan siyang tumango. Nakita naman niya ang pagsilay nang isang malaking ngiti sa Guwapong mukha ni Enrico.
"Oh, Amanda. Pinasaya mo ako nang sobra." Niyakap siya nito nang mahigpit. Gumanti din siya ng Yakap dito.
Katulad nito'y parang nagririgudon ang Puso niya sa lakas ng tambol niyon. Ngayon lang siya nakaramdam nang ganung klase ng Saya.
"Enrico, di lang kita gusto. Mahal na ata kita." Nausal niya nang magbitaw sila. Kung nandoon lang ang kaibigang si Rona'y tiyak na pagtatawanan siya nito dahil sa kacornyhan niya.
"Ganun din ako, Amanda. Halika, uminom tayo."
"Pero-"
"Wine lang naman ito. Wala namang masama kung uminom tayo. Ito na ang pinakamahalagang araw sa buhay natin. Gusto ko lang maramdaman nang buong puso na di ako nanaginip. Na kasama kita, kayakap."
"Sige. Enrico." Aniya saka ininom ang Wine na nasa baso niya.
Ilang baso nang Wine na ang naubos nila kung kaya't pareho na silang tinamaan ng Espiritu ng Alak. Hinawakan ni Enrico ang Mukha niya. Naghahatid iyon nang init sa buong katawan niya.
Tumayo siya saka lumapit dito. Sinabayan niya ng paggiling ang musikang pinapatugtog. Hindi niya alam kung may nakatingim ba sa kanya o wala. Wala siyang pakialam. Ang nasa isip lang niya ay ang Pagmamahal kay Enrico.
Mapang-akit siyang Sumayaw na ginagaya pa ang Galaw ni Talia sa Marimar. Para bang gusto niyang sumayaw din si Enrico.
Dahan dahan siyang lumapit dito saka malambing na bumulong sa tenga nito. "Make love with me, Enrico. Make love with me."