Kabanata-VI
Nagising akong hawak ang  liham na aking binasa  kagabi di ko namalayan na sa lamesa malapit saaking bintana ako natulog ang aking alagang si Milan naman ay mahimbing na natulog saaking kama at pansin ko namang  malinis at kaaya-aya ngayon ang aking silid naka lagay ang aking mga pluma sa aking isa pang lamesa, ang aking mga gawang lilok ay nasa taas ng aking mga aparador na dati ay nasa ilalim lang ito nakalagay, ang aking mga papel ay nasa lalagyan.Ang dating basurang kuwarto ngayon ay isang maharlikang  mundo.
Muli akong na tauhan ng maalala ang aking mga itinago sa likod ng aking aparador binuksan ko lahat ng aking mga aparador hinanap ang mga liham na ginawa saakin ng mga manliligaw ko na nakatago lang doon.
Mahirap na baka mabasa nila iyon at pag bawalan nila akong lumabas. Nakita ko namang nasa lagayan at mukhang hindi naman naigalaw ang mga liham.
Kinuha ko ang mga ito at tinignan bawat isa lalo na ang liham na ibinigay saakin na walang pangalan sabi niya kami raw ay nag kita na sa isang paaralan. Hindi ko alam ang kanyang pag kakakilanlan pero kahit na ganoon ay kita sa kanyang mga sulat ang dedikasyong respetuhin ako kahit pa hindi ko pa siya nakita sa personal.
Ang isa sa aking natipuhang liham maikli man ito ngunit mga araw na ibinigay saakin ay espesyal dahil  araw iyon ng mga puso. ang sabi rito ay
Aking Sinta,
Hindi ka man kaibig-ibig sa kanila, kahit na tawagin ka nilang walang kuwenta ngunit saaking mga mata ika'y sapat na.  Wag mo sanang isipin na binibiro kita, matagal nang nakaukit ang iyong mukha sa puso kong nangungulila.
Marami man ang aking nakapiling ngunit ang pag-ibig mo parin ang aking iibigin, Sampu man ang aking mga liham sayo hindi man tugma ang mga tula ko basta't pag-ibig kong ito hinding hindi magbabago
Tila ba ang bawat hanging dumaraan ay ganoon din ang mga dahong nag liliparan ganoon din kalaya ang ating pag-iibigan.
Kung gaano humuhuni ang buwan ganoon din kitang aawitan. Gaano man katinkad ang buwan ika'y aking damdamin sayo'y hindi kaliligtaan.
Iba iba man ang pag larawan ko sayo tanging isa lang naman ang kahulugan nito, Mahal kita aking mundo.
Nasa lamesa kami ngayon  kasama ang aking mga pamilya upang kumain na ng umagahan masasabing kong bumalik na ang sigla nang aming pamilya. si ina na  parang isang maamong tigre, si ama naman ay orasan dahil parati nang dumadalaw sa umagahan wala namang nag bago kila Joselito at Natasha ngunit si ate Josefa parang hindi masaya ngayon dahil nalalapit na ang kasal niya dalawang buwan nalang ang natitira.
"S-salamat po ina" ngiti ko ngumiti rin ito saakin, pinaparamdam nila saakin ang nila buhay prinsesa parang may kailangan ang mga ito saakin. siguro isang obra upang idesenyo o isang paso na gawa nanaman sa bulaklak.
"Kumain ka nang marami Estella" wika saakin ni ina habang binibigyan niya ako ng aking maiinom pansin ko rin sila Josefa, Natasha at Joselito na tahimik na kumakain, si ama naman ay naka ngiti kapag ako ay tumitingin sakanya. Anong nakain nila at parang kahapon lang ay hindi sila ganyan
"I-ina?" pag sasaad ko sabay tingin sakanya "ano pong meron?" pag dagdag ko pa "wala. ano bang nais mong mangyari Estella?" pag saad niya saakin habang binigyan din niya  sila Josefa at Joselito nang maiinom. "W-wala po" pag saad ko naman sabay kain.
Walang imik kaming kumakain panay naman ang pag abot saakin ng tubig at napapansin ko rin ang kanilang pagkabalisa, hindi ko maunawaan.
Pag katapos naming kumain ng umagahan ay bumalik ako sa aking silid bumungad saakin si Milan na nag aantay saakin kinuha ko siya at humiga sa kama "ano kaya nangyari kina ina?" pagtatanong ko kay Milan kahit pa hindi niya ito maintindihan "siguro dahil maikakasal na si ate Josefa sa mayamang tao o dahil sa planong lupa na ipapagawa nila ano satingin mo Milan?" tanong ko pa dito ngunit hindi niya parin ito sinagot ibinaba ko naman ito at kinuha ko naman ang aking mga kagamitan sa pag lililok
Habang ako ay nag lililok ng obra sa mga lupa upang gumawa ng isang paso napatingin ako sa isang lawa kung saan ipinag babawalan ako nila ina pumunta roon dahil raw sa may mga masasamang engkanto,  isa lang naman iyong lawa bakit naman mag kakaroon ng engkanto ang lugar iyon ano yoon, isang kapreng lumalangoy? isang duwenteng may alaga ng isang palaka? o di kaya may shokoy doon pero hindi naman ganoon kalalim ang lawa.
Hindi naman kataasan ang mga puno, hindi rin naman ma lupa roon at mas lalo na ang mang mag karoon ng buwaya kung mag kataon. Napakalabo talaga nila ina at ama nais ko sanang pumunta roon ngunit baka mapagalitan lang uli ako pero ano ba talagang meron sa lugar na iyon. "hmmm"bulong ko sa hangin.
"Tiya nasaan po ang kabayo ni kuya Francisco?" pag tatanong ko sa aking tiya Lita habang siya'y nag lilinis sa isang tarangkahan ng mga kabayo
"Ano nanamang gagawin mo?" saad nito habang nakataas ang kanyang isang kilay "m-mag k-kabayo lang po malapit po rito" ngiti ko rito napa tikhim naman si Tiya Lita
"Hindi pwede" saad niya at ituloy sa kanyang pag walis
"Ganito nalang po ibibigay ko po ang kalahati ng aking obrang kinita" wika ko sabay sinusundan siyang mag linis
"Hindi" pakunot na saad ni Tiya Lita
"Hmm..gagawhan po kita ng isang damit señorita" pagpupumilit ko rito
"Hindi" sambit niya humarap naman ito at itignan ako
"Estella hindi mo na mababago ang desisyon ko kaya't umalis kana rito at mag linis ka na lang ng iyong silid" sambit pa nito
"Kung ganoon po iuulat ko nalang po kila ina ang aking nasaksihan ang bulaklak na sinira, isa at mamahaling pasong paborito na bulaklak, tiyak na matutuwa iyon kung sa oras na malaman niya na....."  ngisi kong sambit hindi ko na ito naituloy dahil nagsalita itong muli  "ito ang susi" biglang abot niya saakin ang susi "sige po paalam po Tiya Lita" pagpasalamat ko naman.
"S-sige na ito na ang kabayo" wika niya sabay bigay ng susi ng kabayo ni kuya Francisco na si Libido "b-bastat hindi mo sasabihin sa iyong ina" dagdag niya pa habang hawak ang aking kamay
"Opo..salamat po" saad ko sabay kuha ng susi.
"Siya nga pala huwag kang pupunta sa lawa" sambit pa ni Tiya
"Sige po hindi naman po ako sumusuway" saad ko sabay ngiti.
Nasa di kalayuang lawa ako kasama ang alagang kabayo ni kuya Francisco si Libido isang itim na kabayo at mabilis tumakbo. Ako ngayon ay nag lililok ng isang di malamang mukhang ng isang lalaki na gawa sa bato habang pinag mamasdan ang mga isda sa lawa.
Sa di kalayuan may narinig akong isang badyak ng isang kabayo na papalapit saakin saglit akong napatayo at nag tago sa likod ng puno iniwan ko ang aking mga kagamitan at ang kabayo na nakatago naman sa malalalim na damuhan.
Saglit akong napasilip sa gawi nila habang hinahawakan ang aking mga obra "mukhang may tao po rito senyor matias" saad ng isang lalaki sabay tapon ng ginawa ko.bigla naman akong nagulat dahil si Don Matias ang kapatid ng aking ama at mortal na kaaway ng aking mga pamilya dahil lang sa lupang ipapamana na ngayon ay nasaamin.
"Hanapin niyo" tindig na saad ni Don Matias sabay tingin sa punong aking pinag tataguan. Lumalagatak na ang aking pawis dahil sa kaba na baka lumapit sila saakin. "At patayin niyo siya" dag dag pa nito sabay nagmadaling umalis kasama ang kanyang mga grupo.
"Ginoong Matias may nakita po kaming kabayo mula po roon" hingal na saad ng isang lalaki habang hawak ang kanyang sumbrero at turo kung saan ko itinago si Libido.
Napasilip ako kung pwede na ba akong makatakas napatingin ako sa kaliwa't kanan ko wala akong makitang magandang labasan. Sumilip uli ako sa kanila pansin ko na naman na paalis na sila gamit ang kanikanilang mga kabayo sinama rin nila si Libido at isinakay sa kulungan.
Lumapit ako sa kung saan ako nag lililok kanina lumapit ako habang kinukuha ang aking mga kagamitan nang biglang may humila saaking kamay.
"Anong ginagawa mo rito?" bulong na saad saakin ng isang lalaki biglang takip saaking bibig humarap ako upang tingnan ito si...