Cypher's POV
Weekend and I'm out of the campus. Kasalukuyan akong naglalakad papunta sa isang store nang biglang may humatak sa aking braso.
"Girl, club tayo." Inalis ko ang kamay ni Amethyst sa aking braso.
"I'm not interested."
"Oh come on, Cypher. H'wag mong lunurin ang sarili mo sa ganitong klase ng buhay. You know it's boring," she said making me realized how boring my life is.
Tsk. Balak ko pa sanang magprotesta nang bigla niya akong hinatak papasok sa kaniyang sasakyan. This woman, hindi talaga ako titigilan hangga't hindi ako pumapayag. Wala na akong nagawa kun'di makisabay sa gusto niya. Ilang araw na rin ang lumipas at wala pang nagbibigay sa amin ng trabaho.
I checked my wrist watch and it's already 8 PM.
Samu't-saring ingay ang aking narinig nang nakarating kami sa loob ng bar. May mga usok pa akong nakita dahil sa mga taong naninigarilyo, mga taong walang humpay sa pagsasayaw, at ang mga babaeng halos ipakita na ang buong kaluluwa dahil sa mga suot nilang damit na kinapos sa tela.
Napakapa ako sa aking pisngi nang tila may kulang sa akin. That's it. I forgot to wear my new eyeglasses, more likely I threw it away because of too much anger.
"Doon tayo sa may counter." Hinila ako ni Amethyst papunta sa counter para maka-order siya ng maiinom. "What do you want?" I shrugged my shoulders that made her laugh. Siya na ang bahalang um-order ng sa akin.
Nang nakarating na ang order niya ay ibinigay niya sa akin ang isa. Truth is, hindi ako umiinom dahil mababa ang tolerance ko sa mga alcoholic drinks. Heck! Ayaw ko pang malasing.
"Don't worry. Mababa lang ang tolerance niyan, kaya hindi ka malalasing," wika niya na ikinailing-iling ko.
Maya-maya ay may lalaking lumapit kay Amethyst at inaya siyang sumayaw sa dance floor, kaya ang resulta ay mag-isa akong naiwan sa may tapat ng counter. Tiningnan ko muna ang drinks na nasa aking harapan bago ko ito ininom at halos mapangiwi ako dahil sa pait ng lasa nito.
Napahinto ako sa pag-inom nang naramdaman kong tila may nanonood sa akin. Umangat ako ng tingin at nilibot ang aking paningin sa buong paligid, hanggang sa tumigil ang paningin ko sa table kung saan may nakaupo na tatlong lalaki. Nabaling ang tingin ko sa isang lalaking nasa may gilid. I'm not surprised when I saw Zero together with his comrades. Kumunot ang noo ko nang napansin na nasa akin ang kaniyang paningin.
"Hey. Wanna come with us?" Halos napangiwi ako nang nakarinig ako ng isang malanding boses ng lalaki sa aking harapan. Nabaling ang tingin ko roon at nakita ko ang limang lalaki.
"No thanks." I'm not into flirting. Nakakadiri.
"Come on, huwag ka nang magpapilit." Napaangat ang kilay ko sa sinabi ng lalaki.
"I'm not interested," wika ko bago ako tumayo at balak na sana silang lampasan nang bigla niyang hinablot ang aking braso.
"Huwag ka na kasing pakipot. Kunyari ka pa e! Bibigay ka rin naman." Nagtawanan ang mga kasama niya dahil doon.
Napatiim-bagang ako. Ang ayaw ko sa lahat ay ang binabastos ako. Napakagat ako sa aking labi at walang pasabi na inambahan ng suntok sa mukha ang lalaki. Ilang singhap ang narinig ko dahil doon, ngunit hindi ko na inabalang tingnan pa iyon. Maya-maya lang ay nagsimula na rin akong sugurin ng apat dahilan para magkagulo na sa buong bar.
I punched the other one hard on his face bago ko siya tinadyakan sa sikmura na ikinatalsik niya. Nagsigawan ang ibang mga tao habang ang iba'y nagsitakbuhan palabas ng bar. Ang iba naman ay nagche-cheer kung sino ang mananalo. I grabbed the fist of the other guy when he was about to punch me. Kaagad ko itong hinila papalapit sa akin bago ko siya siniko sa mukha na ikinadugo ng gilid ng labi nito.
"Woah! Pustahan si Cypher ang mananalo r'yan! Ikaw ba Zero?" Kumunot ang noo ko nang narinig ko ang aking pangalan at ang pangalan ni Zero.
"Cypher, sa likod mo!" I heard Amethyst's voice, kaya naman napalingon ako sa aking likuran.
I was about to block the fist that tried to punch me, but someone already blocked it. Nabaling ang tingin ko sa aking gilid at napamaang na lamang nang napansin si Zero. Tumingin ito sa akin bago ako nginisihan. Bumalik ang tingin niya sa lalaki at walang pasabi na pinilipit ang braso nito na naglikha ng isang malakas na sigaw, ngunit kasabay niyon ang isang malakas na putok ng baril na nagmumula sa labas.
"Shit," napamura ko nang nakita ko kung sino ang mga pumasok sa loob ng bar at nagpaulan ng bala.
Mafias! What the fuck! Ano'ng ginagawa ng mga mafias dito?
Kaagad na nagkagulo ang buong paligid habang ang iba ay mga natamaan na ng bala at duguang nakahandusay sa sahig. Napayuko ako pati na rin sina Zero at nagtago sa mga lamesa.
"Cypher!" Napalingon ako kay Amethyst "Catch!" Itinapon niya sa akin ang isang itim na bag. Halos mapura ako nang inakala ko ay baril ang itatapon niya sa akin.
Binuksan ko 'yon at sangkatutak na shuriken at dagger ang aking nakita. No choice kun'di gamitin 'to. Humanap ako ng timing para magamit iyon. Nang bahagya nang tumigil ang putukan ay kaagad akong tumayo at mabilis na naghagis ng mga shuriken at dagger sa mga mafia na nakakalat sa paligid. Natamaan ko ang karamihan, ngunit may ibang nakailag.
"Zero!" I called his name before I threw the bag on him.
Nasalo niya naman ito. Umalis ako sa aking puwesto at nagpagulong-gulong nang nagsimula na namang magpaputok ang iba, ngunit natigil ito saglit dahil sa paghagis nina Zero ng shuriken at dagger. Base sa tantya ko ay hindi sila nito marunong gumamit dahil sa kaunti lang ang kanilang natamaan. Idagdag pa na mali ang kanilang pagbato.
Mula rito ay nakikita ko si Amethyst na nakadapa rin. Nagkatinginan kami at bahagyang tumango sa isa't isa. Sabay kaming tumayo at tumalon mula sa aming puwesto papunta sa dalawang mafias. Kaagad kong nasipa ang baril ng isang mafia pataas at bago pa ito bumagsak ay nasalo ko na ang baril. I pulled the trigger and fired the mafias on their heads, gano'n din naman ang ginawa ni Amethyst. Nataranta siya nang biglang nag-ring ang kaniyang cellphone.
"You! Catch this!" sigaw niya sa gawi nina Zero bago niya hinagis ang hawak niyang baril na nasalo naman ni Zero. Nagmadali niyang sinagot ang kaniyang cellphone matapos niyon.
Nagpatuloy naman ako sa pagbaril at kung minsan ay nagtatago kapag sila naman ang nagpapaulan ng bala.
"Shit! Cypher, mauuna na ako sa 'yo!" sigaw ni Amethyst.
"What!?"
"I have an emergency! Kayang-kaya mo na 'yan!" Napamura ako nang tumakbo siya palabas ng bar habang wala ako ibang nagawa kun'di ang barilin ang mga nagtatangkang barilin siya.
Nakahinga ako nang napansin ang katahinikan ng paligid. Napailing-iling na lang ako nang nakita ang mga nagkalat bangkay sa sahig. Lot of innocent people just died. Napalibot ang tingin ko sa buong bar at napansin ang mga nagtalsikang dugo.
"H-how did you do that?" rinig kong tanong ng kasama ni Zero. Bakas sa kanila ang gulat habang nakatingin sa akin.
"Did what?"
"You can kill. Who are you?" Napatingin ako sa gawi ni Zero na bakas din ang pagkagulat dahil sa nangyari. Napatawa na lang ako nang pagak.
"Me? I'm, Cypher Ashy Kim. I killed them because I need to. Sa tingin mo, kung hindi ako kikilos mabubuhay ako?" May halong pang-aasar na wika ko sa kanila.
Bahagya naman silang natahimik dahil sa sinabi ko. They just realized that I have a point, ngunit alam kong hindi matatago sa kanilang isipan ang pagtataka kung paano ko nagawang pumatay ng tao nang walang halong pangamba.
"Don't think too much. The three of you also killed those shits. Now, I'm asking you. Who are you?" Napatiim-bagang si Zero dahil sa itinanong ko.
Based on their expressions, they won't answer my question, because I know that they also have secrets. Hindi sila nakapagsalita sa mga binitiwan kong tanong. Bahagya namang naubo ang isang katabing lalaki ni Zero.
"Gaya mo, ginawa lang namin 'yon para protektahan ang aming sarili," wika nito.
"Good. Then I'm out of here," saad ko bago ako nagsimulang lumabas ng bar.
Napamura na lang ako sa aking sarili dahil sa nangyari. Posibleng magtataka na sila sa mga ikinikilos ko. They saw it. Nakita nilang kimikitil ako ng buhay. Hindi na ako magtataka kung sa mga susunod na araw ay maghanap sila ng impormasyon tungkol sa akin.
Urgh! I need to avoid them as soon as possible. Ayaw kong madamay sila sa kung ano'ng buhay ang mayroon ako.