ZIHYUN
"Kuya, Manang said I'm okay now and you promised that if I don't have a fever,  you'll bring me to the mall, right?" Zephaniah said the moment I stepped my foot in the kitchen.
Zhaff's sitting beside her. Busy typing something on his phone screen and clenching his jaw like someone is pissing him off.
I cleared my throat to get Zhaffiro's attention and I successfully did, he put his phone down.
"Kuya!" He said, smiling like an idiot.
"Aalis ka?" I asked when I noticed his outfit.
"Mag jo-jogging lang." Sagot n'ya at nagpatuloy ulit sa pag-kain.
"What's your problem? You know, Kuya's here for you, right?" I said.
I know my brother, he dislikes jogging but, it's one of his hobbies every time he's having a problem.
"It's just a girl, Kuya." He grinned.
"Really? Is this your karma being a playboy?" Pati ako ay napangisi.
"Nah, hindi ako tinatablan ng karma." Mayabang na aniya. "I'll leave now, Kuya. Finish your food, Aniah."
"Yes, Kuya!" Zephaniah answered and continued eating her breakfast.
*
"Kuya, there." Aniah pointed the train for kids that is trolling inside the mall.
I promised to her that we'll going to have our bonding today.
Nang tingnan ko iyong train ay halos mapahilot ako sa sentido ko nang makitang puro bata ang nakasakay doon.
"Let's go,Kuya." Aniah pulled me towards the train that immediately stopped when the guy who's maneuvering it saw us coming.
Napipilitan akong sumakay sa loob no'n, my body frozed when a woman slid inside the kiddie train like it's a typical transportation.
She's wearing a white ruffles sleeves croptop and a high waisted denim jeans, she's busy on her phone and I can't help but to stare at her.
She's familiar....
-
DIANARA
"Babalik ka, Ate, ha?!" Naiiyak na sabi ni Sarah nang ihatid nila ako sa terminal ng bus patungong Quezon City.
"Oo naman." Bumaling naman ako kay Felicia na kanina pa tahimik. "Ikaw muna ang bahala sa kanila, Felicia. Tatawag ako pag maayos na ang lahat."
Wala s'yang naging tugon hanggang sa dumating na iyong bus pa-Maynila kaya nag-paalam na ako at sumakay na roon.
Umupo ako sa pinaka-dulo at inayos ang dala kong sling bag para ipantakip sa bewang ko na may peklat na kahit isang taon na ang nagdaan simula nang makuha ko ito ay hindi ko pa rin makalimutan ang mukha ng lalaking gumawa nito sa 'kin pati na ang pangalan nya.
Psh! Sinira nya ang kutis ko.
"MISS GISING!" nagising ako mula sa pagkakatulog ko  nang igala ko ang paningin ko ay tumambad sa 'kin si Manong, iyong driver ng bus. "Nasa Quezon na!"
Agad akong umayos ng upo para ayusin ang medyo nagulo kong buhok bago lumabas ng bus.
Sa SM North ako nagpahatid, dahil masyado pa namang maaga kaya napagpasyahan ko munang mamasyal dahil matagal-tagal na rin simula nang huli akong makapunta sa mga gantong pasyalan.
Pagpasok ko palang sa loob ay hindi ko maiwasang mainggit sa mag pamilyang masayang nag-iikot sa Mall.
Simula kasi noong bata pa ako ay hindi ko naranasan ang ganyan, laging sa bahay at eskwelahan lang ako at kung makakapaglaro man ay ilang minuto lang lalo na at ayaw ni Nanay na laging maingay pag naroon s'ya sa bahay.
Kapag umuuwi naman si Tatay ay nakikipag-kwentuhan pa sya sa 'min bago magpahinga, isa iyon sa mga na-miss ko.
Ang dating bahay namin na kahit hindi laging masaya ay nakulayan na yata ng asul dahil sa kalungkutan na bumabalot dito simula nang mangyari ang pagkawala ni Tatay sa buhay namin.
Pero kahit na gano'n,kailangan parin naming magpatuloy magkakapatid sa mga pangarap namin,dahil ang sabi noon ni Tatay sa amin ...
Hindi ka makakausad patungo sa kasalukuyan at kasiyahan kung mananatili ka sa kalungkutan at nakaraan.
At iyon ang lagi kong sinasabi sa sarili ko ngayon kaya kailangan kong maging matatag para sa mga kapatid ko.
Nanlaki ang mga mata ko nang may train na pambata ang nag-iikot sa loob ng mall at sakay doon ang mga bata, isa iyan sa mga gusto ko'ng sakyan noon pero nakakahiya lalo na at—teka p'wede pala kahit matanda roon?
Bigla kasing sumakay iyong lalaki kaya agad akong naglakad papalapit sa train at umupo doon sa tabi ng Lalaki, akmang ngingiti na ako sa tuwa nang bigla namang tumunog iyong cellphone ko kaya inilabas ko iyon mula sa sling bag ko nakitang may mensahe galing kay Trisha kaya naman agad akong nagtipa ng irereply.
Dianara:
Kakarating ko lang,Trisha! Kamusta kayo dyan?
Trisha:
Ayos lang kami dito, Ate. Kanina pagdating namin sa bahay may nakaabang na isang guwapong lalaki, Ate at hinahanap ka ang sabi namin ni Sarah ay nasa Maynila ka kaya ayon umalis din agad.
Nagsalubong naman ang kilay ko sa mensahe ni Trisha kaya muli akong nagtipa at tinanong kung sino iyong nakausap nya pero ang sagot niya ay  hindi n'ya naman daw kilala.
Bakit ang daming naghahanap sa 'kin na hindi ko naman kilala? Hindi kaya ay si Rafael 'yon? Lagyan lang ng letrang 'A' sa dulo ng pangalan niya ay magiging magkapangalan na kami.
Dianara Beatrix Rafael. Hanggang ngayon palaisipan pa rin sa 'kin kung bakit tatlo ang pangalan ko, hindi pa kasama ang apelyido niyan pero ang kwento sa 'kin ni Tatay ay simula nang mag-aral ako ay nagrereklamo na ako sa haba ng pangalan ko lalo na raw noong Grade One ako.
Ibinalik ko sa sling bag ko ang cellphone ko at nilingon 'yong lalaking katabi ko, parang gusto kong manuntok bigla nang makilala ko kung sino iyon.
"Hi, usog ka naman kaunti, o'."  Peke akong ngumiti kay Zihyun.
Oo kay Zihyun. S'ya lang naman iyong katabi ko rito sa train, naiinis ako pigilan n'yo 'ko!
Umusog naman s'ya agad at kinausap na iyong bata na katabi nya.
"Where do you want to go next, Zephaniah?" Rinig kong tanong n'ya roon sa bata.
Teka...sinabi nya ba'ng Zephaniah? Isa lang naman ang kilala kong Zephaniah.
Sh*t, so tama nga ang hinala ko noon na konektado s'ya kay Ma'am Zianna na may-ari ng Zephaniah's Garden?
Nabalik ako sa huwisyo ko ng biglang tumigil iyong train at bumaba iyong Zihyun at Zephaniah saka pumasok sa isang Nail Salon.
Napatingin naman ako sa mga kuko ko, mukha namang maayos pero parang gusto kong pahabain pa 'to lalo at nang makalmot ko iyong Zihyun sa tagiliran para makabawi man lang ako sa ginawa nya!!
Agad din akong lumabas sa train ngunit napatigil nang harangin ako nung driver nung train na pambata.
"Bayad mo, Miss."  Aniya dahilan para bumagsak ang balikat ko.
"May bayad pala 'yon?" Malakas na naitanong ko sa sarili ko.
Kaya pala ayaw kaming pasakayin ni Nanay d'yan noon dahil may bayad. Letse!
Kinuha ko mula sa sling bag ko iyong wallet ko na may lamang dalawang libo pero natigilan ako nang tumawa iyong nagmaneho ng train at tinapik ang balikat ko."Joke lang! Sige na alis ka na, Miss Ganda!"
Pinaningkitan ko iyong lalaki na tingin ko ay hindi naman nalalayo ang edad saakin na humahalakhak pa rin."Sure ka?"
"Yup! Nakita mo ba'ng siningil ko iyong lalaki kanina? Hindi naman 'di ba?" Aniya habang tumatawa.
At naalala ko na nga iyong pakay ko kaya ako bumaba. "Sige, alis na 'ko!"
"Teka lang ano nga pala ang pangalan mo?" Tanong n'ya dahilan para magsalubong ang kilay ko. "Gusto ko lang makipag-kaibigan."
"Kaibigan lang talaga, sure ka?! Bakit parang hindi ako naniniwala?" Pagbibiro ko naman dahilan para humalakhak muli sya.
"I'm Adrian Hidalgo!" Pakilala niya at nilahad ang kamay n'ya.
"Dianara Gil." Simpleng sagot ko at nakipagkamay sa kanya. "Sige, alis na 'ko, may hinahabol ako e'."
"Okay, see you around, Miss Gil." Aniya bago ako makalayo at makapasok sa Nail Salon
Dumapo ang tingin ko sa lalaking nakaupo sa waiting area at nakapikit ang mga mata.
Zihyun...
Tumabi ako sa kanya dahilan para iminulat niya ang mga mata niya 'saka tiningnan ako, mata sa mata. S'ya rin ang unang umiwas at tinuon ang tingin sa kawalan.
Seriously? Hindi talaga n'ya ako naaalala?!
"Ehem.." pagtikhim ko dahilan para sulyapan nya ako. "Kung sino pa'ng may atraso s'ya pa ang may ganang makalimutan yung ginawa nya,Tsk!"
"Are you crazy?" Biglang tanong nya dahilan para umingos ako.
"Hoy, hindi ako crazy! Pretty ako hindi, crazy." Pagtatanggol ko sa sarili ko.
"Really?" Tumango ako. "Then why are you mumbling a moment ago like someone is talking to you?"
"Ikaw ang kinakausap ko, hindi ba obvious? At tsaka may atraso ka sakin one year ago na." Asik ko dahilan para kumunot ang noo n'ya na parang pilit na tinatandaan kung ano ang atraso n'ya sa 'kin.
"What are you talking about, Miss...?" 
"Dianara Gil." Pagpapakilala ko at agad naman sya'ng tumayo. "Ikaw lang naman may dahilan kung bakit ako nagkaroon ng peklat sa magandang kutis ko." Singhal ko 'saka tumayo at nilisan ang pesteng lalaking yun.
Gusto ko sya'ng tadyakan o ano pero pinigilan ko na lang ang sarili ko.
Palabas na ako ng Mall nang makatanggap ako ng text galing kay Ma'am Zianna.
Ma'am Zianna: Hi Diana, may I know kung nasaan ka na?
Dianara: Nasa SM North pa po ako, Ma'am. Papunta na sa Main ng Zephaniah's Garden:)
Wala pang dalawang minuto ay nakatanggap ako muli ng text message galing sa kanya.
Ma'am Zianna: Rally? Dadaanan ka na lang namin d'yan ng husband ko doon ka na maghintay sa kabilang bahagi ng kalsada, sa Trinoma, dadaanan ka na lang namin doon.
Agad akong napatingin sa Trinoma na katapat lang ng SM North, naglakad ako papalapit sa overpass.
Wala pa sigurong sampung minuto ay nagkita na kami ni Ma'am Zianna, agad naman n'ya akong pinasakay sa kotse nila ni Sir Jeon iyong asawa n'ya na s'yang nagmamaneho.
"Since malayo-layo pa naman tayo sa village namin, sasabihin ko na sa 'yo yung kapalit ng kontrata mo, okay lang ba?" Aniya habang nasa biyahe kami.
Agad naman akong tumango.
"Sa contract okay na tayo roon at ang kapalit doon is ang pagpapakasal sa anak ko—"
Nasamid ako sa sarili kong laway nang sabihin iyon ni Ma'am na parang hindi malaking alalahanin ang pagpapakasal at para lang s'yang nag o-offer ng pagkain.
"P-po?"
"As i was saying—"
"Zhaffiro Jay Lim Jeon. My second son and I want you to stop him from being a womanizer—"
"P-pero, bakit po magpapakasal?" Naguguluhang tanong ko.
"Don't worry, this is just a punishment for him and hindi ka naman namin pipilitin if ayaw—"
"—no, hindi naman ho sa gano'n. Handa ho ako sa kahit anong gusto n'yo pero alam po ba ito ng anak n'yo?"
"Lagi namin s'yang nirereto these past three years and we want you to be his fiancee don't worry hindi naman magagalit iyong si Zhaff."
Sandali akong napaisip habang nakakunot ang noo.
Kung tatanggapin 'to, makukulong na ako sa relasyon na walang kasiguraduhan, pero kailangan kong panindigan ang mga binitawan kong salita kay Ma'am na gagawin ko ang lahat.
Biglang tumigil iyong kotse sa tapat ng isang village na sikat na noon pa naman. AfriAdes Village.
Wala na itong atrasan,Dianara!
Sh*t.
-
ZIHYUN
I was frustrated after I encounter that woman,named Dianara. I planned to have a bonding with my little sister and that happened.
'What did I do to a beautiful woman like her?' I balled my fist and just when I was busy remembering what happened that night...My brother called.
Zhaffiro Calling...
"Hello?" Pilit nyang ginawang mahinahon ang boses nya at iniiwasan na masigawan ang kapatid nya.
"Kuya! Mom and Dad are home, they're with a beautiful woman named Dianara Gil and I think they want me to sign a marriage—"
I stood up because of what I heard. What the hell? I just saw earlier and I even talked to her. But, what if it's a different person?
"Fvck what? Did I heard it,right?" I asked.
"Yes, but, the problem here is...I don't like her even she's beautiful—"
"Where are you?" I instantly asked.
"I'm driving around the city to escape—"
"Go to the nearest mall and walk straight to the nail salon where Aniah used to go.." I smirked after saying it.
'You will marry me. I don't care even if it's a fix marriage but, I need to know you...everything about you, Dianara'
Hinintay ko si Zhaffiro sa Nail Salon at wala pang thirty minutes ay nakarating din s'ya, hinihingal at pawisan.
"What are you planning, Kuya!" Tanong nya.
"Let me handle about the marriage, stay here and bond with Aniah first." That's what I told him before I hurriedly ran to the parking lot and slid inside my car to go home.
When I arrived infront of the village ay agad na bumukas iyon gate. Pinaharurot ko ang sasakyan ko papunta sa bahay at agad namang bumukas iyong gate.
Halos hindi ko na maayos ang pagkaka-park no'n at nagmamadaling tumakbo papasok and when I opened the door, I stilled.
A realization hit me...why am I in a hurry?
"Oh, Zihyun, I thought you're with Aniah?" That's Mom but, my eyes settled on the woman beside her at mukhang napansin 'yon ni Mommy dahilan para tumayo s'ya at tinuro si Dianara. "This is Dianara Beatrix Rafaela Mariano Gil, soon to be—"
"My wife." I cutted Mom off which made her stopped and I noticed how she stilled, giving me a 'what the hell, Zihyun' look.
"That's my son." I heard Dad saying that proudly.