Nicolo was busy arranging things for his pictorial later. He is often busy because his schedule is always full.
He needed rest. May negosyo din siyang itatayo.
"Humanap ka na kasi ng bagong P.A mo,"
Suhestyon ni Kalil sa kanya.
Umiling-iling siya nagtanda na siya sa mga sunod-sunod na ginawa sa kanya ng mga hinired niyang P.A.
Wala ng ibang ginawa ng mga ito kung hindi ang pagnakawan siya.
Mayroon pa 'yong nagamit niyang brief itinakas ng sira-ulong PA niya.
At alam ni Kalil ang mga iyon.
"Do you think that is still a good idea?"
"Yes, bro...you look stress nakakasama iyan sa pagkalalaki." natatawang biro nito.
"Paano naman nasama ang pagkalalaki ko diyan?"
"Look at me bro. Ang gaan-gaan ng pakiramdam ko." sabay tingin sa assistant nito.
Napangisi siya. "Loko ka talaga,"
Tinapik siya nito sa balikat. " Sige bro, alis na kami." paalam nito at tumango na lang siya.
Babaero din talaga si Kalil at hindi nalalayo sa kanya. Pati PA nito pinatulan.
Tumayo na din siya at kinuha ang kanyang mga gamit. Tinungo niya ang kinapaparadahan ng kanyang kotse at pinasibad iyon hanggang sa narating niya ang kanyang condo.
Nang makapasok siya sa loob wala sa sariling napa-upo siya sa couch.
Pakiramdam niya pagod na pagod siya sa buong maghapon.
Malapit na din ang lock-in taping niya.
Mapipilitan na talaga siyang kumuha ng PA.
Napbuntong-hininga siya. He looked around inside parang ginugupo ng lungkot ang loob ng kanyang condo. Though lagi namang ganun ang naaabutan niya sa tuwing umuuwi siya.
Pero hindi gaya noon bago ang dalawang buwan na nakalipas.
He never felt this way before. Pakiramdam niya habang tumatagal palungkot ng palungkot ang buhay niya.
Maybe he misses something that he didn't know.
Maybe sex? Dalawang buwan na din siyang walang tikim. Pero hindi naman niya hinahanap iyon.
Parang mas gusto na lang ulit niyang makarinig ng malakas na tawa.
Napapa-iling na lang siya na tinungo ang banyo at hinubad niya ang lahat ng kanyang damit at nagshower.
Medyo naginhawaan siya nang mabasa ang buo niyang katawan.
Habang nasa loob siya ng banyo nakakarinig siya ng matitinis na tawa.
Pinatay niya ang shower.
Nagha-halucinate ba siya?
Napaka-imposible naman yata ang naririnig niya?
Muli't-muli siyang napailing at ipinagpatuloy na lamg muli ang paliligo niya.
May nabuo na siyang pasya. Ibabalik niya ang dating sigla ng kanyang condo. At alam niya kung sino ang ibabalik niya walang iba kung hindi ang babaeng nagpagulo ng tahimik niyang buhay.
*******
Napansin kaagad ni Aula ang lalaking pasikot-sikot na parang may hinahanap sa loob ng palengke.
Nakasuot kasi ito ng leather jacket, itim na shades, itim na facemask at itim na sumbrero ay kulang na lang mukha na itong gons.
Ano kaya ang hanap nito? Baka naman naghahanap ito ng mabibiktima? Kasi kung kasangkapan sa denengdeng ang hanap nito bakit hindi bumababa ang tingin nito sa mga binebenta ng kapwa niya tindera na mga nakahelera sa lapag at tanging mga sako lang ang gamit nila para hindi marumihan ang binibenta nilang gulay.
Hindi kasi sila sa mismong loob ng market na nagbebenta ng gulay kundi sa labas at mura lang ang renta. At tanging pinagtagi-tagpi na sako ang ginamit niyang tolda at tinungkalan nalang ng kahoy para kahit papaano may pansilong siya.
"Kanina pako nagtatanong kung magkano isang kilo ng sili!" napakislot siya ng marinig ang galit na boses ng babae sa kanyang harapan.
"Ay, sixty pesos po!" kasalanan kasi ng lalaking iyon kung bakit nawalan na siya sa pokus.
"Bigyan mo ako ng kalahati."
"Ano? Akala ko ba isang kilo?"
"Kaya nga kalahati na lang bilhin ko."
Napapa-iling na lang siya. Minsan talaga ang mga customer mahirap intindihin.
Iniabot na niya sa babae ang kalahating kilo ng sili.
"Uy, babaeta, tingnan mo 'yong lalaking 'yon oh!" sabi sa kanya ni Nikki at tinignan niya ang tinuturo nito na walang iba kung hindi ang lalaking tinitignan niya kanina.
"Mukhang bigtime no?" nangilabot siya sa sinabit nito na parang nasa bar lang ampeg.
"Teka nga nagba-bar ka ba?"
"Bruha, anong sinasabi mo diyan? Wala na nga akong oras makipag-jamming mag-bar pa kaya!"
Kinutusan niya ang kaibigan. "Talaga lang a? Ang sabihin mo wala ka lang pera!" prangkang sabi niya dito.
"Aray naman—oh my gosh, lalapit siya sa akin at titig na titig siya sa gawi ko!" malanding sabi nito at inayos pa talaga ang buhok
At nang tingnan niyang muli ang lalaki ay totoo nga na lalapit ito sa gawi nila ni Nikki. At paanong sinabi nitong nakatitig ito kay Nikki ei, naka black shades ang lalaki.
Nakita rin niya si Budang na titig na nag-iilusyon sa lalaking papalit sa gawi nila at hindi niya alam kung sino sa dalawa ang lalapitan ng lalaki este kung kanino bibili ang lalaki.
"Mga timang," iiling-iling na bulong tuloy niya.
Nagulat siya nang sa direksyon naman niya lumalapit ang lalaki at sa mismong tapat niya huminto.
Naging alerto siya at kinuha ang gulay na talong bilang panangga na baka may gagawing masama ang lalaki sa kanya. Kung ililigtas siya ng talong na hawak niya.
Malay ba niya na maglabas ito ng baril at pagbabarilin siya.
Matangkad talaga ang lalaki at alam niyang matipuno ang katawan nito babagay ngang maging goons!
"B-bakit!?" galit na tanong niya habang ang mga mata niya ay nasa bulsahan nito dahil nandoon ang mga kamay nito.
Malay ba niya doon nito hugutin ang armas nito.
"Magkano ba ang mga paninda mo?" tanong nito habang ang mukha nito nasa direksyon ng kanyang paninda.
"S-seryoso ka sa paninda ko ba talaga ikaw interesado o hindi kaya ako?" natatakot niyang tanong.
"Uy, Aula palengkera ka hindi pelengera." bulong na sabi sa kanya ni Nikki.
Siniko niya ito. "Mukha kasi siyang goons!" bulong ko din na sabi.
"Sira! 'Yang pormahan niya malayong goons yan. Outdated ka na talaga sa fashion."
"Tumahimik ka na nga riyan,"
"Tinatanong kita kung magkano 'yang mga lantang gulay mo."
Sukat sa sinabi nito uminit ang ulo niya.
Aba! Aba! Hindi naman siya papayag na pintasan na lang nito ang mga gulay niya.
"Excuse me, sir! Ei, kung tanggalin mo kaya 'yang salamin mo na hindi lanta ang mga binibenta ko!" masungit na sabi ko pero ang totoo kahapon pa iyon na pinitas niya at winisikan na lang niya ng tubig para magmukhang presko ang mga gulay niya
"Sir, masungit 'yang nagbebenta dito ka na lang bibili." suhestyon ni Nikki.
Pinanlakihan niya ito ng mga mata.
"For the second time asking, how much all of that?" iritadong sabi nito.
Mukhang pamilyar ang boses nito. Saan na nga ba niya narinig?
"Talaga bibilhin mo silang lahat!?" bindi makapaniwalang tanong niya.
"Bakit ayaw mo ba?"
"S-syempre gusto! Ikaw naman sir masyado kang atat. Hindi ba't sabi niyo lanta ang mga gulay ko? Ei, bakit bibilhin mo pa rin ang mga paninda ko?"
"Ei, sa gusto ko bakit ba ang dami mo pang tanong." iritableng sagot nito. Ano sasabihin mo ba ang presyo ng mga paninda mo!?" galit na.wika nito na ikinataranta niya
Hindi niya aangasan ang lalaki kasi sayang din bibilhin ba naman niya lahat
"S-sige po, wait lang." sabi niya at mabilis niyang kinuha ang ballpen at papel at manu-mano niyang kwenenta ang mga paninda niya
"Pogi, tanggalin mo naman 'yang shades mo." malandi na sabi ni Nikki habang siya ay abala pa sa pagkukwenta.
"Oh, me gosh ke gwapo mo namang nilalang! Aula tignan mo siya ang pogi niya!"
"Ano ka ba Nikki busy ako!" inis na wika niya dahil hindi pa siya natatapos sa pagkukwenta.
Iiling-iling na lang siya dahil sa malanding kaibigan niya.
"Bale limang daan ko na lang ibibigay sa'yo ang lahat—Nicolo!"
Gulantang na sabi niya at hindi makapaniwala na kaharap niya si Nicolo!
Namamalikmata lang ba ako na ang aroganteng si Nicolo nasa harapan ko!?
Hindi na siya halos kumukurap sa pagkatitig sa gwapong mukha nito!
Ang kaninang goons na pinaghihinalaan niya ay naging isang gwapong mangingibig!
Bumilis ang tibok ng puso niya na parang galing sa Mt. Pinatubo at anumang oras puputok iyon!
"Hoy, bruha! Kanina ko pa tinatawag 'yang name mo na starstruck ka na diyan. Magkakilala naman pala kayo nitong si pogi." sabi ni Nikki na ikinapitlag niya.
"Ano tititigan mo na lang ba ako?" nakangising sabi ni Nicolo.
"Pero teka parang pamilyar ang mukha mo," sabi ni Nikki.
Nang sinabi na nito iyon ay kaagad ding ibinalik ni Nicolo ang shades nito. Mabuti na lang at naka sombrero pa ito.
"Ano ang ginagawa mo dito!?" hindi pa rin makapaniwala na tanong niya.
"Mamaya ko na sasagutin 'yang tanong mo. Mabuti pa balutin mo na ang mga 'yan nang maumpisahan ko na ang sadya ko sa'yo. Sinasayang mo na naman ang oras ko." Ito ang bayad ko." masungit na wika nito at iniabot nito ang limang libo.
Si Nicolo'ng antipatiko nga talaga ang kaharap niya! Pero di pwede sa kanya ang ibinayad nito masyadong malaki.
"Five hundred lang hinihingi ko!"
"Aula, tanggapin mo na lang 'yan sayang din yan." sabi ni Nikki.
"Di pwede noh!"
"Just take it. Babayaran ko din ang oras mo," umit ni Nicolo.
Parang mayoagka-bastos ang pagkakasabi nitong iyon ng binata.
"Sige na nga kawawa ka naman kung makipag argumento pa ako, hmpft!" sabi niya at kinuha na ang limang libo.
"Aula, ikaw yata itong nagba-bar umamin ka nga sakin nagka-club ka ba sa gabi!?" napabaling siya sa kaibigan sa sinabi nitong iyon.
"H-hindi, ah! Siya 'yong nakadisgrasya sakin." bulong na wika niya sa kaibigan.
Nakwento niya kasi ang tungkol kay Nicolo noon lung bakit nawala siya ng halos isang buwan pero hindi niya sinabi ang totoong estado ng buhay ng binata.
"Aula, come on I told you balutin mo na ang mga 'yan!" sabi nitong nakahalukipkip na ang mga braso.
"Wala akong ibang pambalot sa binili mo ei, isasako ko na lang ikaw naman kasi pakyawin mo ba naman ang mga paninda ko."
"Whatever, basta dalian mo hintayin na lang kita sa tapat!" inis na namang wika nito.
Ba't ganun kahit nakadikit na ang mga kilay nito sa sobrang inis gwapo pa rin siya.
"Pogi, baka interesado ka din sakin—este ang paninda ko?"
Kaagad namang humakbang pabalik si Nicolo at humugot din ng limang libo at inabot sa kaibigan.
"Hindi ko na kukunin ang mga 'yan ipamigay mo na lang sa iba. At ikaw Aula dalian mo ayoko ng naghihintay." pagkasabi nito ay umalis na ito.
"Akala naman niya kung sinong makapag-utos!" inis na wika niya.
"Hayaan mo na blessing din sa atin ang taong 'yon bukod pa sa pogi!" sabi ni Nikki na parang nanaginip pa sa alapaap.
"Hoy, bruha! Anong blessing, blessing ka diyan! Makilala mo lang ang antipatikong 'yon siguradong maiinis ka."
"Sus, hayaan muna."
"Teka, ano ang ginagawa mo?" tanong niya nang magsimula an itong magbalot.
"Obvious ba Aula? Di uuwi na."
"Sayang naman ang mga iyan kung hindi ko ibebenta."
"Hay naku, magpapahinga na muna ako atleast may iuuwi na ako, noh!"
Maging siya nawalan na siya ng ganang magbenta kaya minabuti na pang din niyang iligpit ang mga paninda niya.
Mukhang may dahilan talaga ang pagpunta ni Nicolo sa Tarlac at siya pa ang sinadya nito.
Nang matapos na siya sa pagbabalot ay inilagay na niya ang mga iyon sa bago niyang kariton.
Tulak-tulak iyon nang marating niya ang tapat na kung saan naka halukipkip si Nicolo sa sasakyan nito at nakasandal ang katawan doon.
"Ba't ang tagal mo?" naiinis na namn na wika nito.
"Ano ba kasi ang pag-uusapan natin!" inis ding wika njya.
"Aalukin lang naman kita na magtrabaho sakin,"
"Ano! Hibang ka na ba!? Ano tingin mo sa sakin papyag sa gusto mo?"
"Malaki ang ibabayad ko sa'yo,"
Nanlaki ang mga mata niya at hinampas ito sa braso.
"Magtigil ka Nicolo kung inaakala mo sa kin na kaladkarin akong babae, pwes ngayon palang tinatanggihan na kita! Palengkera ako at hindi kaladkaring babae! Itatak mo diyan sa kukuti mo! Napakabastos mong mag-alok ng trabaho—umpp!" napigil ang anumang sasabihin niya nang takpan ni Nicolo ang bunganga niya gamit ang isang kamay nito pero kaagad din naman siyang binitawan.
"Aula your mouth! Nakakahiya sa mga dumadaan paano kung makatunog sila na nandito ako? And it is not what you're thinking na aalukin kita ng ganyang trabaho! My goodness!" sabi niya sa nanlalaking mga mata.
"Ano ba kasing trabaho iyan?" mahinaon na niyang sabi.
"BE MY PERSONAL ASSISTANT!"