Lalabas na sana sila ng pinto ng pinigilan sila ng mommy ni Jun.

“ Okay. Payag na ako na dito mo na siya. Pero, kapag lumabas na ang baby mo, agad kong ipapa-DNA para malaman ko kung anak ko nga talaga ang ama ng baby na dinadala mo.

Tandaan mo rin, kahit anak niya pa ang baby na dinadala mo, hindi mababago, I don't like you. I mean, we don't like you here!" Kahit maaanghang ang mga sinasabi ni Lydia, natuwa pa rin ang dalawa sa pagpayag niya.

“ Jun, ipangako mo sa akin, makakapagtapos ka ng pag-aaral?!”

“Promise po!"

“Wag kang masyadong matuwa babae. Dahil nasa pamamahay kita dapat sundin mo ang mga rules ko rito. Ako ang masusunod sa lahat ng mga desisyon dito! Naintindihan mo ba?!"

“Opo. Anon pong itatawag ko sa inyo?"

Huminto ng paglalakad ang mommy ni Jun. Humarap siya sa babae, “Still, ma'am. Dagdag pa, kapag may bisita ako rito, mga tao sa kompanyang aking pinagtatrabahuan, doon ka lang sa iyong kwarto para hindi na sila magtanong ng kung ano-ano pa! Nakuha mo ba?”

”Opo," mahinang sagot niya.

“Mom. Kapag wala ako rito, siguraduhin ninyo lang po na ayusin niyo ang pagtrato sa kaniya. Maglalagay ako ng hidden camera sa bahay na ito para malaman ko, baka ginawa niyo na siyang katulong or mas worst pa. Kapag nangyari yun, uuwi ako rito at hindi na ako babalik, kukunin ko siya at hihinto ako sa pag-aaral para buhayin ang mag-ina ko."

“Anak, bad influence talaga ang babaeng yan sayo. I can't believe, kanina pa, sinasabihan mo ako ng mga hindi magandang salita na ngayon ko lang narinig sayo. I can't believe this!” padrama niyang sinabi sa anak. May pahilohilo pa siyang ginawa.

“Mom. Please, Stop your drama na! Can we stop this argument?! Tsaka, I'm happy na pumayag kayo na dito titira ang mag-ina ko. Don't worry po, aayusin ko po ang aking pag-aaral!”

“Ano pa nga ba ang magagawa ko! Ipangako mo talaga, aayusin mo ang pag-aaral mo?!”

“Opo. Ipangako niyo rin, ayusin niyo rin po ang trato sa mag-ina ko.”

“Pinalalabas mo, parang ako yung kontrabida rito, ah!”

“Hindi naman po sa ganun.” Lumapit siya sa mommy niya at niyakap niya ito.

“Mom. Ayaw kong mag-away or magkasiraan tayo kaya sana matanggap niyo ang magiging asawa ko.”

“I try, pero hindi ko maipapangako. Ikaw naman kasi marami diyan nagkakagusto sayo na disente at maayos na babae.”

“Mom, yan ka na naman!”

“Okay. Titigil na ako."

“Wait lang po, ihahatid ko lang ang mag-ina ko sa kanilang matutulugan. Diyan muna po kayo.”

“Okay.” Hindi niya pinansin ang pagtingin sa kaniya ni Dazel. Bumalik siya sa sofa at kinausap ang kaniyang mommy.


“Ito pala yung kwarto ko. Dito kita nilagay para kung ma-miss mo ako, tingnan mo lang ang mga litratong nakalagay diyaan."

Kinuha ni Dazel ang isang picture frame. Tiningnan niya ang mukha ni Jun. “Really, ikaw 'to?!”

“Hindi kapani-paniwala diba? Ang elementary na mukha na yan, magiging ganito ka-pogi?" Pareho silang tumawa. Naglakadlakd si Dazel tiningnan niya ang buong loob ng kwarto

“Nagustuhan mo ba?!" Tanong ng kaniyang boyfriend.

“Oo, mas nagustuhan ko siya dahil kwarto mo ito. Tama ka, kapag nalulungkot ako, titingnan ko lang ang mga litrato mo. Ang maraming litrato mo!" Pumunta sila sa bintana, tiningnan nila ang view nasa labas.

“Alam mo. Mas gusto pang nasa apartment ako kesa rito. Alam ko naman na hindi nila ako tanggap; ang mommy mo, ang kapatid mo, pati ang lola mo. Kapag wala ka rito, baka para akong anino nasa sa sulok lang lagi, walang pumapansin. Baka, lalo lang magiging boring ako rito,” malungkot niyang sabi sa boyfriend.

“Ang purpose ko lang naman kaya gusto kong nandito ka, para may kasama ka lagi. Nandiyan yung mga katulong, sila ang gagawa lalo na sa paglalaba ng mga damit mo. Tsaka, paano kung may mangyari sayo na hindi maganda? Nag-aalala lang ako sa inyong dalawa, ng baby natin. First baby natin siya, unang anak ko kaya gagawin ko ang lahat para sa ikakabuti ninyong dalawa. Mahal ko kayo. Lahat din ng mga pangangailangan mo, maibibigay ng bahay na ito, mula sa pagkain hanggang sa surroundings mo."

“Naintindihan naman kita Jun, ang iniisip ko lang naman ay yung pamilya mo, yung mommy mo.”

“ Tungkol naman diyan, giver her time baka sa susunod na mga araw na magkasama kayo sa iisang bahay magiging close at komportable din kayo sa isa't isa. Makikita niya sayo yung dahilan kung bakit kita nagustuhan, kung bakit kita minahal."

“I don't think so, na mangyayari yan. Yung first impression ko sa mama mo, high standard siya gaya ng mga sinusulat niya. Sa katunayan nga, kung hindi ganun ang pagsalubong niya sa atin kanina, sasabihin ko sa kaniya na I'm her one of her fans. Gusto ko kasi ang mga sinusulat niya, may kabuluhan, nakaka-inspired, nakakatuwa at hindi nakakaboring!"

“You see! Baka diyaan kayo magiging close together!"

“Sa na nga!”

Niyakap niya ang girlfriend. “Huwag ka ng malungkot. Hindi naman forever na ganito ang magiging sitwasyon natin. Okay, promise ko sayo, kapag nakapagtapos ako sa pag-aaral at nakapagtrabaho, lilipat tayo sa ibang apartment or bahay na maganda para may privacy tayo, para may privacy ka. Kaya, ngumiti ka na, baka maging malungkot din si baby kapag naging malungkot ka. Ngiti ka na!" Kinikiliti niya si Dazel para ngumiti.

“Oo na. Ngingiti na ako. Basta, promise mo yan, ha?”

“Oo. Ikaw naman, feel at home. Kainin mo ang mgagusto mong kainin sa reef. Promise mo sa akin, huwag kang mahiya dahil ayaw kong magutom ka at ang baby natin.”

“Oo. Don't worry!”

“Tsaka, kung ano rin gusto mong kainin, tell our katulong, sinabihan ko na rin ang mga katulong namin na ayusin ang pakikitungo sayo. And don't worry, mababait silang lahat. Sobrang bait nila. Tsaka, tuwing maaga, pwede ka maglakadlakad at magpainit sa labas para makalanghap ng fresh air kaya maganda ngang nandito ka kesa doon sa inyo. Ayaw ko rin doon sa lugar ng apartment mo dahil magulo at maingay kaya nga pinagpipilitan ko na dito ka nalang dahil isa yun sa reason ko. And last, enjoy! Wag mo masyadong stresin ang sarili mo baka si baby ma-stress din, okay?!”