Lorenzo High is not your ordinary school. Lorenzo High is a school for high profiled personals. Karaniwang mga taong may kinalaman sa illegal na gawain. Mga mayayamang itinatago at pinoprotektahan ang anak.
More so like only elite can afford to stay here rich bussiness men, politician,
Mafia's?
Assassin?
Wanna be gangster?
Deliquents?
Name it all and you will find it in Lorenzo Academy.
Lorenzo High is an school for black sheeps.
Mga estudyanteng patapon ang buhay. The school offers strict guidance to the student's education kaya naman tiwala ang mga magulang ng estudyanteng mapapatino ng paaralan ang kanilang anak.
"RUSKE! Good Morning." the girl, Sidney waved at her, buntot nito ang lalaki na pagkaka alam niya ay Hogan ang pangalan.
It's been a week since this girl constantly bugging her. And in one week she had gained reputation. The encounter with that Ranzeya had created her rude behavior image. It seems like Ranzeya is a big deal and a celebrity at this school.
Wala naman siyang pakialam kung tignan siya ng masama ng bawat estudyante. She does not know how to feel and symphatize with them at all. Hindi niya ito pinansin at dumeretso sa upuan saktong pagpasok ng guro.
It's P.E subject and all of them are in the gymnasium.Pinapatakbo ng iilang laps. Kanya kanyang reklamo ang kanyang mga kaklase.
While she remained seated at the bleachers. Masakit kasi ang katawan niya kaka ensayo. Muka namang naasar ang guro kaya nanigaw ito.
"Ang aarte ninyo! You bunch of brats!" rinig na rinig ang dumadagundong na sigaw nito sa gym bago matalim na tumitig sa kanya.
"Akagami why are you just seating there?! Go and Run!" she did not budge.
Masakit ang katawan niya. Ang gusto niya lamang gawin ay mahiga sa malambot na kama at matulog.
"Akagami?!"
"Huh?" nag uusok ang ilong ng guro.
"Do 50 push ups!" kasabay ng pagsigaw nito ang pagbukas ng pinto ng gym.
"Oh my gosh si Dominus!"
"How do I look?"
"Goddd ang pawis ko na. Dom will be so turned off!"
"Sinong may powder?!"
"Suklay! I need a cooomb!"
"STOP! QUIET!" natahimik ang lahat sa sigaw na iyon.
"RUSKE AKAGAMI, DO 20 PUSH UPS!" dinuro siya nito. Dumadagundong ang boses sa apat na sulok ng gym. She does not mind though.
"Sir, hindi niya kaya iyan!"
"Oo nga sir, kawawa si Akagami."
"Sasakit katawan niyan diyan sir."
"SHUT UP! CHOOSE AKAGAMI, PUSH UP OR YOU WILL FAIL?!" she didn't budge.
"ANO NA?!" galit na nga talaga.
"Teacher masakit po kasi ang paa ko." she tried to act pitiful but it seemed to fail because they look at her with humor in their eyes.
"What?!"
"Just let her Prof." anang bagong dating na lalaki na may tsokolateng kulay ng mata. Nakatingin ito sa kanya and like what he does she scrunitized his pyhsical apperance. Dark slick back hair, brown eyes, thin lips and perfect angled jaw.
Her heart thumped fast!
Napabalik ang tingin niya sa mata nito at nakitang nakangisi na ito sa kanya ngayon.."----do you understand?"
"Huh?" napabaling siya sa guro na talagang nag uusok na ang bunbunan. Humihinga ng malalim na tila nagpapakalma ng sarili, maya maya pa ay nagsisigaw na ito.
"Ano bang iniisip mo at nakatunganga ka kay Mr. Sevidal?" timping tanong nito
She blinked. She does not know what does the guy have have that it seems to dawn her.
Blankong tiningnan niya lamang ang mga kaklase. They have a teasing smiles etched on their faces.
She does not understand what is funny. She does not understand why people get to laughed at small things, jumped out of joy and fear small stupid things.
Everything's stupid…

"Ako na lang Akagami!" Sigaw pa ng isa niyang lalaking kakalase saka nagtawananan muli.
"QUIET!" itong ganitong klase ng mga guro ang madaling mamatay, iyong laging nakasigaw.
"Miss Akagami, I'm warning you ayaw ko ng mga inattentive sa klase ko! Next time you listen understood?!" ilang beses ba siyang mapapagalitan ngayong araw?
Madali siyang tumayo at nag-bow.
"I'm sorry Teacher… It won't happen again." she portrayed a 'sorry looking face' she saw a day ago from a girl begging a man to come back to her.
Suminghal ang guro at tumango.
"Fine you're excuse today you may take your sit. Class 4-A!" bumaling ito sa mga bagong dating.
"20 laps!" Her classmates sauntered to run.
Hinawakan niya ang bandang dibdib. It was unusually thumping fast.
Kunot noo siyang nakatingin sa lalaking si Dominus Sevidal kung pag usapan ng mga kaklase niyang babae. Tuwing matataon kasi na tatakbo ito sa harap niya ay nakatingin din ito sa kanya.
Kagaya ngayon, kitang kita niya ito, nasa pinakababa kasi siya ng benches kaya abot na abot at kitang kita niya ito.
Their eyes met and the most unexpected thing happened.
A loud thud boom all over the gym.
The guy ‘Dominus’ tripped and fall. Plakda ito na parang palaka. Saka niya napansin na nakatingin ang lahat sa knialng banda at natahimik.
"Shit..." rinig niyang daing nito.
She curiously examine him and saw his knee bleeding a little. Nagkibit balikat siya.
"Aren't you not gonna help me?" he asked her.
Her forehead creased. Why would she help him? As if helping him would benefit her?
"Ms. Akagami, Mr. Sevidal sa clinic na muna kayo." lapit ng guro sa kanila na tinanguhan niya.
Naka akbay ito sa kanya habang inaalalayan niyang maglakad. Tahimik lang silang naglalakad.
She heard him sighed.
"You can go now. I don't really need you."
"Okay." she nodded before removing his arm from her shoulder. She does not really wanted to help at all. Wala sa bokabularyo niya ang salitang iyon.
Naglakad siya sa likod nito.
Huminto ito at pasinghal siyang nilingon.
"Sabi ng hindi kita kailangan." he grumpily said to her.
Tinuro niya ang clinic gamit ang hintuturo.
"Hihingi ako ng gamot ko." mahinahon niyang saad saka ito nilampasan.
NAPATANGA si Dominus sa tinuran ng babaeng iyon. Pabalagbag siyang pumasok sa loob. Kung tutuusin ay hindi niya naman na kailangan ng clinic.
Nakita niyang uminom ito ng gamot bago nahiga sa isang kama roon.
"Ano nanamang nangyari saiyo Mr. Sevidal" masungit na tanong ng mid-50's ng nurse. He tsked.
"I don't need anything." malamig niyang sabi saka naupo sa isang kama. The nurse chuckled then look at his wound, she gave him betadine and cotton.
"Linisin mo na iyan." saka ito tumingin sa tulog na babae sa kabilang kama.
"Sino siya? Girlfriend mo?" nanunukso nitong saad.
"No." mabilis niyang sagot, ngumisi lang sa kanya ito.
"Then why would you come here to accompany her?"
Malamig siyang tumingin dito. "I didn't. I came here for my wound."
Nagkibit balikat ito.
"Sabi mo kanina hindi mo na kailangan."
Sinamaan niya ng tingin ang nurse na tumatawang tumalikod.
***
(Flashback)
Ang lugar ay nababalot na ng apoy. Maririnig ang maingay na putukan ng baril at ang mga desperadong panaghoy.
Nanginging na palipat lipat lamang ang tingin ng anim na taong gulang na si Kazeyo habang nasa loob ng isang seldang malapit ng matupok ng apoy.
"Kayge!" she shouted as she saw him.
"Kayge Help me!" muli niyang hinawakan ang mainit na rehas ng bakal ma pumapaso sa kanyang maliliit na kamay.
Hope delight in her eyes as his gaze met hers. "Kayge!"

Malamig ang matang dinapuan siya nito ng tingin. Her heart sunked. Natatakot na siya at gusto na lamang na makalayo sa lugar na ito. Alam niyang ayaw nito sa kanya dahil mahina siya.But she was desperate to ask for help.
"Help me please." nanghihina niyang ani.Hindi niya alam kung tutulungan siya nito ngunit umaasa siya.
Bumagsak na ang kisame at napuno ng usok ang paligid. Her frail body shook as she cough gasping for some air.
Wala na siyang makita at hindi na rin makahinga. Pilit inaninag niya ang mga ito ngunit wala na siyang makita roon.
"No! Huwag niyo akong iwan dito…"
"Kayge!"
"Hiro!"
"Ate Mina!"
Tinawag niya na lahat ng alam niyang pangalan ngunit walang ni isa ang lumapit. She cried fearfully yelling while gripping the bars and tugging it as if it would make her free.
Nawala ang kanyang pag-asa."N-No Mommy, Daddy!"
Takot at lungkot ang nangibabaw sa kanya habang tumatakbo palayo ang mga ito. Pakiramdam niya ay may libo libong karayom na tumusok sa dibdib niya at may kung anong pakiramdam sa sikmura na tila may sumipa doon.
They swore...
Nangakong sabay sabay silang makakaalis sa lugar na iyon..
But they already succesfully made their way out and she was left out...
Nanghihinang nagpadausdos siya pababa at umiyak sa kanyang tuhod. Wala na, naiwan na siya. Dito na yata siya mamamatay.
Kakaibang galit ang humulagpos sa kanyang puso kasabay ng pagkain ng kadiliman sa kanyang kamalayan.
(end of flashback)
NAPAUPO siyang bigla at namimilipit sa sakit ng ulo. Sumalubong sa kanya ang pamilyar na tsokolateng mata.
"Dominus?"
"You were having a nightmare." tumango siya.

Kayge. . .Who si Kayge? Why does she always dream of that name?
It was 13 years ago she woke up not having a memories, she was six at that time. After waking up, she didn't know who to trust. She was afraid and weak.
And Kaburagi Mafia... a mafia originated from Japan adopted her, dress her, feed her and trained her to how she is right now.
A manslayer... A weapon to wipe every enemy that is needed to be eliminated. She is known as Deyja, the fucking death itself. The Kaburagi's greatest assassin, though no one had seen her face other than people whom she trust.
That dream just awaken the curiositiy she feels of her origin but she shrugged it off.
Hindi na importante iyon. What's important now is to hunt her enemies and protect the organization. She will make sure to raise hell above ground.
"GUYS may announcement. Enimail sakin ngayon lang!" biglang sigaw ng class monitor dahilan para magising ang naglalakbay niyang diwa at manahimik ang lahat maging ang maingay na si Sidney sa kanyang tabi.
"Magkakaroon ng ball next week. Para sa anniversay ng Academy. Darating ang founder kyaaahh!"
“Parents ni Ranzeya?”
"I'm so excited!"
"Me too. I wan’na meet them!"
Nagkanya-kanya ng tilian ang mga babae habang nag papabidahan ng isusuot.
“There was rumor. It isn’t actually secret that the founder of this school is Mafia’s and Asassin’s.” Sidney said.
Tumango siya. That’s understandable. Kaya naman iba't ibang uri ng tao ang makikita mo sa Lorenzo High.
“And it will be the first time they would appear in public. Oh my God! I’m so excited!” dagdag pa nito saka nakitili rin kagaya ng ibang kaklase.

Her mind traveled upon meeting and seeing the Lorenzo's.
Seems like faith is siding with her.