I really don't know how did we end up here inside the car of Haruto. Basta ang alam ko ay wala na kaming nagawa pa nang sabihin niya na ibabalik niya kami sa kung saan kami nanggaling kung hindi namin siya susundin. Of course we're not afraid of him! I mean, he's just a kid! Kung hindi lang talaga flat ang gulong ng sasakyan namin ni Catalina—na hinala ko ay sinadya ng mga tauhan ni Riku—malamang ay hindi kami sasakay dito sa kaniyang sasakyan.
“You'll be the driver.”
“What?!” reklamo ni Cross matapos niya kaming maabutan kanina ni Catalina kasama si Haruto. Gladly na natakasan niya ang mga tauhan ni Riku.
      Isang sports car ang sasakyan ni Haruto, inaasahan ko na mayroon siyang driver pero wala. Nasa backseat kaming dalawa ni Catalina habang kitang-kita namin ang pagtatalo ng dalawang lalaki sa labas kung sino ang magda-drive. This is crazy!
“I'll drive.” Mabilis pa sa alas-kwatro na napatingin ang dalawang magkapatid sa akin.
“No!” Napailing-iling ako.
      They do know that I'm a savage driver. Kung ganoon, ano'ng gagawin namin dito? Maghintay hanggang sa mapapayag ni Haruto si Cross na mag-drive? Tsk. Baka wala pang ilang minunto may tumilapon na kaagad dito na granada at pinasabugan na kami ng mga tauhan ni Riku. Riku, must be really wanted to explode now. Knowing that we betrayed him and sabotaged his plan, hindi na ako magtataka kung sa mga susunod na araw ay kung saan-saang sulok na kami magtatago nina Catalina.
“You don't want to? You'll stay here then!”
“No! Of course not!”
     Mabilis na pumasok si Haruto sa may driver seat at padabog na isinarado ang sasakyan.
“What the hell! Are we going to leave without my brother?!” sigaw ni Catalina.
“Madali akong kausap.” Nanlaki ang dalawa naming mata nang narinig naming mag-tagalog si Haruto. He knows how to speak Tagalog!
“Fine I'm going to drive! You brat!” inis na sigaw ni Cross nang nakapasok siya sa may passenger’s eat.
“Good.” Nagpalit ang dalawa ng puwesto. Nauntog pa sa bubong si Cross dahilan para muli itong mapamura. Magkasalubong ang kilay na ini-start nito ang sasakyan.
“Saan niyo ba napulot 'tong pangit na batang 'to?!” inis na tanong ni Cross.
“I can understand you. ,” wika ni Haruto pero nanatiling kalmado at nasa unahan lamang ang tingin nito.
“You can understand Tagalog? How?” Hindi namin pinansin ang reklamo ni Cross at nagtanong na lamang kay Haruto. Hindi ito sumagot at nagkibit-balikat lamang.
      Napailing kaming tatlo. How can someone act like a living robot? Ow, he maybe know how to smirk but, he's still acting like a robot. Gez! Pakiramdam ko sobrang hirap pakisamahan ng batang 'to.
“They are coming, young master!” Isang humaharurot na motor ang lumihis sa aming gilid dahilan para mapa-preno si Cross. Hindi ko na naaninag pa kung sino iyon pero tiyak kong isa sa mga tauhan ni Haruto.
“What's that?” tanong niya. Lahat kami ay napatingin sa labas.
      Binalot ng katahimikan ang buong paligid hanggang sa isang malakas na pagsabog ang narinig namin mula sa aming likuran. Lahat kami ay napamura dahil sigurado akong mga tauhan iyon ni Riku.
“Ano pang hinihintay mo?! Paandarin mo na yan, Cross!” Nabilis na ipinaharurot ni Cross ang sasakyan.
      May mga balang dumadaplis sa salamin ng sinasakyan namin pero dahil sa mukhang bulletproof glass ito ay hindi ito nagagawang basagin ng mga kalaban.
“We'll take care of it. Cypher!” Mabilis akong kumuha ng baril sa dala kong bag at kaagad kaming dumungaw sa tigka-bilang bintana ni Catalina upang salubungin ang mga balak kaming paputukan.
      Pamilyar ang mga sasakyan at hindi ako puwedeng magkamali dahil alam kong sa mga tauhan ni Riku ang mga iyon.
“You can never hide from me, bitches!” Mabilis akong napapasok sa loob ng sasakyan nang muntik nang may dumaplis na bala sa akin. Bumalik din ako at pinaputukan ang gulong ang nasa unahang sasakyan.
“Darn it! Cross, bungguin mo!” sabay kaming pumasok ni Catalina sa sasakyan at isinarado ang bintana nang biglang sumulpot sa aming gilid ang isang sasakyan at binangga kami.
      Bumuwelo si Cross at binangga rin ang sasakyan. Binuksan ko ang bintana at binaril ang gulong ang sasakyan, naging dahilan iyon para mapahinto at magpaikot-ikot ang sasakyan sa gilid namin. Mabilis na ipinaharurot muli ni Cross ang sasakyan.
“And for the last....”  Napatingin ako kay Catalina nang makita ko ang hawak niya. A dagger with a grenade.
“Where did you got that?”
      Napangisi siya sa akin. “Ow. I'm always ready yah know.”
       Mabilis niyang iniabot sa akin ang hawak niya kaya wala na akong nagawa pa kung hindi ang dumungaw muli sa bintana, mabilis kong sinipat ang isa pang sasakyan na humahabol sa amin.
       Catalina is firing them, nang makuha ko ang tiyempo ay hindi na ako nagdalawang isip na ibato ang granada bago pa ito sumabog sa aking kamay. Napangisi ako nang nakita kong bumaon ito sa mismong gulong ng sasakyan.
“Bye. Bye.” Magkasabay kaming napapasok sa bintana ni Catalina. Kasabay nang mabilis na  pagharurot ni Cross ng sasakyan ang isang malakas na pagsabog na umalingawngaw sa buong paligid.
      My head almost hit the window beside me dahil sa biglaang pagpreno ni Cross. Narinig ko naman na nagmura si Catalina nang napatama sa dulo ng upuan ni Haruto ang kaniyang ulo. Napalingon ako sa likuran at nakita ang makapal na usok na bumabalot doon. Mabilis na ipinaharurot ni Cross ang sasakyan bago pa muling may humabol sa amin na kung sino.
“Damn! You're such a monster!” sigaw ni Catalina sa kaniyang kapatid.
       Magkasalubong naman ang kilay na napalingon dito si Cross pero muling nabalik ang tingin nito sa unahan para ipagpatuloy ang pagd-drive. Napalingon naman ako kay Haruto at halos mapanganga na lang nang napansin na hindi man lang nagbago ang kaniyang puwesto at ekspresyon ng kaniyang mukha.
“Did you just...stayed like that for the whole damn ride?!” bahagya siyang napalingon sa akin at napataas ng kilay.
“Should I freak out?” Napasapo ako sa aking noo dahil sa kaniyang sinabi.
      He's...he's impossible! He stayed there like a robot while we're fighting for our lives here?! Sana pala hinaklit ko na lang ang kaniyang seatbelt nang kahit pa-paano ay tumama man lang sa head board ng kaniyang sasakyan ang ulo niya!
“You— you what?!” Napadungaw si Catalina kay Haruto habang may gulat din sa kaniyang ekspresyon. “You just sat there and didn't make a move?! Wow! Do you think we're your people?!” iritadong wika ni Catalina. Napahilot ako sa aking noo.
“You didn't ask for my help, and besides, I'm a kid right? Then you should guard and protect me.” Pareho kaming napamaang sa sinabi ni Haruto.
      I can't believe him! Is he even real?! Ito ang unang beses na naka-encounter ako ng ganitong klase ng tao. He's a robot. A freakingly damn robot!
      Napatingin ako kay Cross na ngayon ay napailing-iling na.
“Should we throw him out of the car?”
--
     Ibinaba kami ni Haruto sa isang hindi kilalang lugar. We're about to protest to him dahil wala kaming balak na mag-stay sa syudad katulad sa kung nasaan kami ngayon, pero imbis na palayasin namin siya sa sarili niyang sasakyan ay kami ang napalayas ng hindi oras.
“Good luck on your journey,” he said after he left us.
      Napamura pa ako dahil sa nagtalsikang tubig sa aking mukha dala nang malakas na pagharurot ng kaniyang sasakyan papaalis. He's just a kid but...I am freakingly out of patience! Fuck!
“I am going to kill that brat! Ba't mo ba kasi kasama iyon kanina?!” inis na tanong ni Catalina sa akin.
“Long story. I have found him in the head master's room,” naiiling kong wika habang magkasalubong ang kilay na pinapahid ang maruming tubig na tumalsik sa aking mukha. May tumalsik pa yata sa bibig ko! Fuck!
“What? Don't tell me he's the head master?” Napalingon ako kay Cross at napabuntong hininga na lamang.
“I don't know, but I could feel that he's not.”
“Of course he's not! He's too young for that!” Sang-ayon ako sa sinabi ni Catalina. Yeah, Haruto is too young for that.
      But why do I feel like he was there on purpose? Na may dahilan kung bakit siya ang nadatnan ko sa silid na iyon kanina? I remember Saki. She called him “young master”, ano'ng ibig sabihin niyon? O baka isa ang babaeng iyon sa naglilingkod sa kaniya? Does that mean he's really the head master? Pero malakas ang kutob ko na hindi.
“Malakas ang kutob ko na kilala ka ng batang iyon,” wika ni Catalina. Napatingin ako sa kalsada at sa walang tigil na pagragasa ng mga sasakyan. The truth is there something in that kid that made me comfortable. Wala akong maramdaman na mabigat sa batang iyon. Sure thing his aura was a bit darker but...I couldn't feel the fear within me.
“I don't know but...he saved me.” Hindi niya gagawin na ilayo kami sa grupo nina Riku kung wala siyang dahilan.
      He could have just kill me or use me as his bait but he didn't. Mas lalong hindi niya kami iiwanan sa lugar na ito kung may balak nga siya sa amin. But why? Why did he saved us? Ano'ng dahilan niya?
      Madaling araw na nang nakapag-checked in kami sa isang hotel. Money wouldn't be a problem to us, because as an exchanged being an Agent, our sallaries can feed us until next next generation; pero kahit na ganoon, alam kong hindi namin mabibili ang mga taong binawian namin ng buhay.
      Dahil sa sobrang pagod ay ni hindi na namin nagawa pang makapagbihis at naibagsak na lamang ang sarili sa sofa ng living room.
      Wala kaming plano ni Catalina kung saan namin balak na pumunta matapos naming magtagumpay sa aming mga plano. Hindi pa rin ako makakahinga nang maluwag, dahil hangga't nandyan ang Capital Sanctuary at nabubuhay alam kong hawak pa rin nila ako sa leeg. They do know that my weakness are those people who are important to me, that was before...dahil kung babalik ako sa kamay ng mga taong importante sa akin, tiyak kong paulit-ulit lamang ang mangyayari.
“Ano'ng plano mo?” tanong ni Catalina bandang alas-otso ng umaga. Um-order na lang kami ng pagkain para sa aming breakfast dahil matatagalan kung magluluto pa kami.
“Maghahanap ng sagot?” I am not sure with my answer. Basta ang gusto ko lang gawin ngayon ay hanapin ang kakambal ko at itanong sa kaniya kung bakit niya ako hinayaan.
       Yes, I do admit that I chose to be with the hands of Capital Sanctuary, pero gusto kong malaman kung bakit hinayaan lang nila ako roon sa loob ng mahabang panahon. Why they didn't come for me? Why they didn't save me?
“Kayo?” Nagkatinginan ang dalawa sa aking tanong. Nagkibit balikat si Catalina.
“I'm going to search where my parents are.” Napasinghap si Catalina sa sinabi ng kaniyang kapatid.
“Oh seriously, Cross? For what? Iniwan nila tayo 'di ba? Kaya ano pang mapapala mo kung hahanapin mo sila?” Ramdam ko ang tensyon at ang hindi pagsang-ayon ni Catalina sa gusto ng kaniyang kapatid.
“I want an answer, Catalina! Hindi mo man lang ba gustong itanong kung bakit nila ito ginawa sa 'tin?”
“I don't give a damn care with their shits reason, Cross! Kahit pa malaman ko, hindi niyon mababago ang lahat!” wika ni Catalina. Alam kong may punto siya sa sinabi niya pero hindi ko rin maiwasang sumang-ayon sa sinabi ni Cross na gusto niyang mahanap ang sagot sa kaniyang mga tanong.
“Whatever. How about you, Cypher? Wala ka bang balak na hanapin ang magulang mo?” I stopped for a bit by Cross's question. Napa-isip ako saglit.
“Matagal ko nang kinalimutan na mayroon akong magulang gaya ng...kung paano nila kami pinabayaan noon.” Nagpatuloy ako sa pagkain at hindi na pinansin pa ang tanong ni Cross. Pero sa loob-loob ko, sobrang dami kong tanong na gustong masagot; mga tanong na matagal na rin akong binabagabag, pero hindi ko rin maiwasan na makaramdam ng galit at lungkot kapag naiisip kong pinabayaan nga kami ni Rus ng magulang namin. Bakit? Ano'ng dahilan? Ganoon lang ba kami kadaling itapon? Na ang musmos na ako noon na walang kaalam-alam sa mundo ay hindi alam kung ano'ng nagawa kong mali at kinailangan pang maranasan ang hagupit ng empyerno.
       Kung bakit sa murang edad ay kina-ilangang mabahiran ng dugo ang aking mga kamay?