𝗜𝗺𝗺𝗼𝗿𝘁𝗮𝗹
Hindi ako mapakali lakad doon lakad dto ang ginagawa ko.
"Kapag hindi ko siya nakikita hindi lumalakas ang pag tibok ng puso ko, pero kapag nandiyan siya.." nahawi ang tingin ko sa panyo na nasa lamesa
"Alam ko na." ngumisi ako
"Vanelophie." nabingi ako ng marinig ko na naman boses ni Jack. Mabilis kong piniring sa mata ko ang panyo. "P-pasok." umupo ako nagkukunwaring magbasa ng libro.
Ang narinig ko lamang ay ang paghinga niya.
"Bakit ka nakapiring?" anas niyang tanong. "W-wala lang gusto ko lang." nagulat ako agawin niya sa'kin ang libro.
"Hindi ka makapag-babasa na balikatad ang hawak mo sa libro." napaigtad ako ng hawakan niya ang kamay ko at ilagay sa kamay ko ang libro.
Ayan na naman ang puso ko lumalakas na naman ang pag tibok.  Please heart act normal. Hindi ako makahinga!
"Tyaka hindi ka makapag babasa ng may piring sa mata mo." akma niyang tatanggalin ang piring ko ng mabilis akong umikot at tumayo  natulak ko siya pero mabilis siyang kumapit sa kamay ko kaya na out of balance kaming dalawa.
Parehas kaming natumba sa sahig. Nasa ibabaw ako at nasa ilalim siya Parang nag slow motion ang lahat at dahang-dahan natanggal ang piring sa mata ko.
*lab dub *lab dub*
Act normal... Shit! bakit hindi ko magawa?
Ilang segundong nagtama ang paningin naming dalawa. Iniiwasan kong tumingin sa kaniyang labi pero sobrang mapanukso nito. Lumapit ako ng dahan dahan pero bago pa man ako makalapit ay minulat ko ng kaunti ang kaliwang mata ko. Nagulat ako ng wala na siya sa ilalim ko. Agad akong napatayo at lumingon sa likod.
Paanong? Napunta siya sa likuran ko ng hindi ko namamalayan?
"Ngayon pwede ka ng magbasa ng libro ng walang piring, walang sagabal." ngumisi siya at umalis.
Nagkusot pa ako ng mata at umiling iling. "Gawain ba 'yon ng normal na tao? O sadyang baliw lang ako." puro tanong ang nasa-isip ko.
Kumuha ako Float sa refrigerator dahil sa sobrang init aatakihin 'ata ako ng heat stroke. Actually nandito ako sa 7/11 kung saan nagta-trabaho si Jerome. Speaking of him nagkabati na kami. Nangako siyang hanggang kaibigan lang ang turing ko sa kaniya. Alam kong masakit para sa kaniya ang mga binitawan kong salita. Pero anong magagawa ko kung iba naman ang tinitibok nitong aking puso.
"Napadaan ka pala dito, sakto at launch break ko." umupo siya bago ngumiti. "Kamusta?" kumuha siya ng  tatlong fries at kinain niya ito.
"Eto ayos lang." humigop ako ng kaunti at tumingin sa kaniya. "Sure ka? E bakit ganyan ang mukha mo?" kunot noo niyang tanong.
"Sa pag-aalala ko hindi gan'yan ang nakilala kong Vanelophie Cruz dati." tumawa siya. "Talagang binuo mo pa talaga ang pangalan ko." angil ko
"Mas maganda na yung buo kaysa kulang." pamimilosopo niya. "E, kung batukan kaya kita?" banta ko
"Joke lang lang di ka naman mabiro." tumawa ulit siya. "Alam ko kung bakit ka pumunta dito, may problema ka 'no?" akusa niya kaya nabulunan ako. Mabilis siyang kumuha ng tubig at iniabot sa'kin
Paano niya nalaman?
"Salamat." napapapikit ako habang iniinom ang tubig. "May problema ka kaya, sabihin mo sa'kin baka matulungan kita." mahinahon niyang saad.
Kung alam mo lang talaga Jerome..
"Paano ko malalaman kung hindi mo sasabihin?" bumilog ang mata ko ng malaman niya ang iniisip ko.
"Paano mo nababasa ang iniisip ko?" nagkunot noo ako.
"Naturingan kitang kaibigan ko pero hindi mo alam ang buong pagkatao ko." nagbuga siya ng mainit na hangin "Hindi ako interesado sa buhay ng iba, hindi ko naman kailangan pag aralan ang lahat ng detalye sa buhay mo." sinsiryong saad ko.
Naturingan akong masiyahin at sobrang daldal pero hindi ako interesado sa anong bagay lalo pa sa buhay ng iba, bakit ko sila papakealaman? Hindi naman ako si PSA tsk!tsk!
"Aww! tagos sa puso ah." hinawakan niya pa dibdib niya para maging totoo. "Ganito ba talaga kayong mga lalake mapanaket?" wala sa wisyong  wika ko.
"Hindi naman lahat, bakit na try mo na ba kaming lahat?" nag-angat ako ng kaliwang labi. "May point ka diyan." sang ayon ko.
"Nakakainis lang kasi, sinasabihan niyo kaming paasa. Kasalanan ba naming maging gwapo kami?" hinawi niya ang kaniyang buhok at kinindatan niya ako. "Eww, Gwapo ka? Saan banda?" tumawa ako sa huli.
Kahit kailan talaga si Jerome sobrang lakas kasi ng hangin niya. Mapapairap ka na lang talaga kapag kausap mo siya.
"Sabi ng mga magulang ko, tyaka gwapo naman talaga ako hindi nga lang nakikita ng iba." humagalpak siya ng tawa at hinawakan niya ang kaniyang tiyan. "In your dreams!" angil ko
Pumunta ako malapit sa dagat sa dis-oras ng gabi. Gusto ko lang ng sariwang hangin at gusto kong mapag-isa. Naguguluhan na ako simula ng dumating sa buhay ko si Jack. Palagi na lang akong may tanong na bakit?.. Kapag nakikita ko siya at isa pa ay kung bakit kakaiba ang kinikilos niya naiisip ko na nga lang na baka hindi siya isang tao. Tulad ng nababasa ko sa mga Libro. Baka isa siyang anghel dahil gawain ng anghel ang pagiging mabait at maamong inosente ang  mukha. O 'di kaya isang Sirena dahil mabilis siyang makahanap ng patay na kabibe.
"Hindi naman siguro."
"Ano ba ang pinag iisip mo? Hindi totoo ang Fiction na nababasa mo sa libro." sita ko sa isip ko. "Paano kung hindi talaga tao si Jack? At isa siyang sirena o anupa mang lamang imortal, tatanggapin mo parin siya walang hindi." natigilan ako ng sunod sunod na kaluskos ang narinig ko.
Mabilis akong napalingon at hinahanap kung saan nag mumula ang tunog na 'yon. Pero wala naman akong makita kaya nag kibit balikat na lamang ako.
Ng biglang..M-may kumapit sa balikat ko "Putang.." hindi ko na naituloy ang sasabihin ko ng humiga ito sa harapan ko. "Hoy Vanelophie *hik!"  hinawi ko ang manipis niyang buhok at nakita ko ang mukha ni Kate na sobrang pula.
"Ano bang nangyari sayo? Amoy alak ka ah." angil ko ngumisi lang ito sa'kin. "Ang sakit Vanel.. Ang sakit masaktan." umiyak siya pagkatapos niya sabihin ang huling linya.
"Sinong may gawa nito sayo?" kunot noong tanong ko "Basta ayoko ng mag mahal hik!  pare-parehas silang mga lalake hik! magaling lang sila sa una. Sa huli sasaktan ka lang nila hik!" niyakap niya ako at iniyakan.
"Akala ko siya na ang Forever ko, hindi naman pala meron na pala siya." parang batang umiiyak ito kaya  pinatahan ko ito at hinahaplos ang likod  niya. "Ilabas mo lang ang sama ng loob mo." nilakasan niya pa ang pag iyak.
"Sinaktan ako ni Kier." hinigpitan niya ang pagkaka-yakap sa'kin. "Ano reresbakan ko na, masasapak ko yon e, sino siya para paiyakin ka?" naiinis kong tinignan ang dagat.
"H'wag lang talagang magpapakita siya sa'kin at itim ang dalawa niyang mata." banta ko
Hindi ko mapapalampas na saktan ang kaibigan ko. Lalo na kapag umiyak siya, tsk! Ngayon lang umiyak si Kate ng ganito ka seryoso.  Nasabi ko na lang tuloy sa sarili ko na
"Talo ka pala kapag marupok ka."
Hindi na ako nakapagtimpi dahil naririndi ako sa malakas na pag iyak ni Kate. Para siyang makabubulahaw ng ibang residente sa lugar na'to kung nagkataon baka idemanda kami ng wala sa oras. Tumayo na ako at galit na susugudin ang bahay ni Kier.
"Teka paano ko nga pala masusugod kung hindi ko alam ang bahay ni Kier." napalitan tuloy ng tawa ang pag iyak niya. "Ay tanga!" pinunasan niya ang luha niya sa pisnge at hinarap ako.
"Pumunta ka nga rito, payakap nga ulit." mabilis ko naman siyang niyakap. "Sinabihan ko na siya ng masasakit na salita kaya bahala na siya sa buhay niya." nakita ko ang pag ikot niya ng kaniyang mata. Halatang naiinis siya kay Kier.
"Good, that's my friend." tawa tawang inapiran siya. "Syempre kailangan nating lumandi, hindi tumatanda ang puso pero ang matres MESES! oo."
Napahinto kaming dalawa ng biglang nangintab ang tubig sa dagat naging isang kulay asul. At isang nangingintab na malaking buntot ng isda kaming nakita sa dagat, Kaya mabilis kaming nagtago sa malaking bato at pinanoorin ito.
Halos mangatog ang tuhod namin ng biglang humampas ang malaking buntot nito sa tubig tanda para kaming dalawa ay mapasigaw sa sobrang lamig ng tubig.
"Waaaah!" sigaw naming dalawa
"M-may, ano 'yun?"