"Ang sakit naman." Sabi ni Su.
"Pero sino naman ang maswerting lalaki na yan Jin?" Tanong ni Da.
"Nandito din siya. Kilala at hinahangaan din siya ng lahat." Sagot ni Jin.
"Yun naman pala eh, bakit di Mo lapitan? Gusto mo tulungan ka namin ni Su para mapalapit sa kanya?" Pag-aalok ni Da.
"Oo nga Jin, pero pag yan talagang lalaki na yan lulukuhin ka. Bubugbugin ko talaga yan." Sabi ni Su.
"Hehe, salamat pero parang ayaw naman niya sakin eh. Bata pa naman tayo kaya pwedi ba? Iba nalang pag-usapan natin." Sabi ni Jin.
"At huwag kang mag-alala, kung ayaw niya sayo ay nandito naman ako." Sabi ni Su sabay taas ng kilay at pa cute kay Jin.
"Haha Ikaw talaga kuya Su." Natatawang sabi ni Jin.
"Kuya ka dyan. Dalawang taon lang naman ang gulang ko sa inyo ni Da eh." Sagot ni Su.
"Kahit na, mas matanda pa din kayo sakin ni Da." Sabi ni Jin.
"Dalawang buwan lang naman ang tanda sayo ni Da eh." Sagot ni Su.
"Alam mo yung kaarawan niya?" Tanong ni Da kay Su.
[FLASHBACK]
Inimbitahan ni Haring Sia sina Haring Meliu sa kaharian ng Rasua noong ika 50 taong gulang niya, mga dalawang taon na din ang nakalipas. May dumaan na bagyo sa kaharian ng Chudaria at may mga naapektuhang siyudad din sa panahong yun. Naging abala ang Hari kaya hindi siya makakapunta sa kaarawan ng kaibigan. Kapalit ng Hari, binigyan niya ng pahintulot ang kanyang kapatid na si Heneral Noshi sa pagpunta sa kaarawan ni Haring Sia.
Sinama ni Heneral Noshi sa panahong iyon si Chansu. Doon din unang nakita ni Su ang napakagandang Prinsesa na si Jin. Simula noon ay humanga na siya dito. Hindi siya nabigyan ng pagkakataon na makausap ang Prinsesa noon kaya nagkalap nalang siya ng mga impormasyon tungkol dito.
Walang nakaka-alam na si Jin ang babae na laging bida sa mga sulat ni Su. Hanggang nailathala na ang mga sulat ni Chansu, naging aklat at maraming naaliw dito. Kahit si Prinsepe Da ay hindi alam na si Prinsesa Jin ang inspirasyon ng pinsan sa pagsusulat.
Dahil sa galing ni Prinsepe Chansu sa pagsulat at sa talas ng kanyang imahinasyon ay nakilala siya sa buong kaharian. Madami ding tumatawag sa kanya na Babaerong Prinsepe dahil sa galing niyang magpakilig sa mga kababaihan, matanda man o bata.
[END OF FLASHBACK]
Kasunod na araw matapus ang malaking pagdiriwang ay binuksan na ni Da ang mga regalo sa kanya. "Mga alahas, ginto, pilak, diamante, perlas, damit at kung ano-ano pa.
Naka-agaw atensiyon kay Da ang napakagandang Espada. May nakalilok pa dito na salita, sa isang parti ay "єʟ pєяpєҡţo", sa kabila naman ay, "pяıňsєpє Ԁâ." Napangiti ang Prinsepe sa nabasa.
"Nagustuhan mo ba anak?" Sabi ni Reyna Reshi na kanina pa pala pinapanuod si Da.
"Opo Ina, sobrang ganda po. Kung hindi ako nagkakamali ay sa inyo po ito galing." Sagot ni Da.
"Ahaha. Pinag-isipan namin yan ng Ama mo." Sabi ng Reyna.
"Maraming salamat po sa inyo." Sagot ni Da.
"Ito pala." Sabi ni Reyna Reshi sabay abot ng isang makapal na aklat sa anak. "Bigay yan ng isang panauhin noong kakasilang mo pa lamang." Dagdag ng Reyna.
"Ang kapal naman nito Ina, ano po ang laman nito?" Tanong ni Da.
"Hindi ko rin alam, mahigpit na sinabi ng matanda na ikaw lang ang maaring magbukas niyan." Sagot ng Reyna.
"Ganun po ba Ina. Salamat po." Sagot ni Da. "Oo nga pala Ina, nais ko pong ipalagay lahat ng ito sa kabang-yaman para magamit ni Ama sa pagtulong at pagpa-unlad ng ating kaharian." Sabi ni Da na binibigay lahat ng regalong natanggap maliban sa Espada at Aklat.
"Napakabuting bata, sige kung yan ang gusto. Ipapaligpit ko na ang mga yan, magpahinga kana muna at bukas ay may pasok kana ulit." Sabi ni Reyna Reshi.
Umalis na si Reyna Reshi at Si Prinsepe Da naman ay nasa silid na niya. Pinalagay niya lang sa aklatan niya ang makapal na libro at itinabi ang Espada. Sa halip na mag pahinga ay nakipaglaro pa siya sa mga ibon niya.
Ilang araw ang lumipas at naalala ni Da ang Aklat na binigay sa kanya ng Ina. Hinanap niya ito sa kanyang Aklatan at nilapag sa mesa niya.
Nagulat si Prinsepe Da sa nakita ng buksan niya ang malaking Aklat.
Nagulat siya kasi walang nakasulat dito kahit isang tuldok man lang pero pina-ingatan talaga ng nagbigay.
"Akala ko pa naman may maituturo ito sa akin tulad ng iba't-ibang estilo sa kung fu." Sabi ni Da habang tinitignan ang blangko na pahina.
"Waaaa." Sabi ni Da sa pagkamangha dahil biglang may mga letra na lumitaw sa kanina ay blangko na aklat.
"Mga Estilo At kailangan para maging Magaling Sa Kung Fu." Pagbabasa ni Da sa nakasulat. "Ang galing, ang ganda." Sabi ni Da habang binubuklat ang aklat.
Maya-maya pa ay napa-isip kung paano nangyaring blangko ang mga pahina kanina ngunit ngayon ay puno na ng sulat tungkol sa Kungfu. Inisip niya ng mabuti at sigurado siyang Wala talaga ito sulat kanina.
"Hindi kaya, may mahika itong aklat?" Tanong niya sa kanyang isip.