May maliliit na paaralan din ngunit hindi kilala sa kaharian dahil sa mababang pamantayan ng mga ito.
"Hahaha. Hahaha." Tawanan ng mga bata habang nagtatakbuhan palabas sa silid-aralan.
Magsasanay sila ngayong hapon sa paglalangoy. Ilang linggo na din na sumasama si Chansu sa pagsasanay dahil nagsasanay na din ang pinsan niyang si Prinsepe Darre.
Nasa Ilog sila ngayon at may mga kawal din silang kasama para magsagip kung sakaling may mangyaring masama. May mga kawal na nasa bangka at sa magkabilang gilid ng ilog.
Kailangang tawirin ng mga bata ang ilog sa pamamagitan ng paglangoy. Mga dalawampong metro din ang lawak ng kanilang lalangoyin.
"Guro, hindi pa din talaga ako marunong lumagoy." Pagrereklamo ni Su.
"Hindi ka matututo kung hindi mo susubukan Mahal na Prinsepe." Sagot ng guro.
"Hmf hmft hmf." Pag-aarti ni Su.
"Segi na, magpwesto kana. Huwag mo akong dalhin sa iyak-iyak mo." Sabi ng guro.
"Isusumbong kita kay Ama." Sigaw ni Su kay Guro Tiaru.
"Hahaha. Alam mo bang tuwang-tuwa ang Ama mo dahil sumasama kana sa pagsasanay? Sinabi din niyang ako na ang bahala sa iyo at kailangan kang matuto sa kahit anong paraan." Sagot ng lalaking guro.
"Halika na Su. Huwag kang mag-alala, sasagipin naman kita pag hindi mo talaga kaya eh." Sabi ni Da sabay hila sa pinsan.
"Humanda ka sakin bukas." Banta ng pasaway na Chansu sa guro.
"HAHAHAHA." Tawa ni Tiaru.
"Handa naba ang lahat?" Tanong ni Guro Tiaru.
"Handa na Guro." Sabay na bigkas ng mga bata maliban kay Su.
"Uno."
"Dos."
"Tres." Pagbigkas ni Tiaru ng Tres ay agad ng lumangoy ang mga bata ngunit sa Chansu at naglakad lamang sa tubig. Si Prinsepe Darre naman ay lumalangoy ng mabagal para di siya makalayo sa pinsan.
"Ahhhhhhhh." Sigaw ni Su ng madulas siya sa bato.
"Tu..tulong, tulong." Sigaw ni Su habang pinipilit na makalangoy.
"Tulungan niyo ako, tulong, tulong." Sigaw ni Chansu dahil sa kaba. Hindi niya namalayan na lumalangoy na pala siya pabalik sa gilid dahil sa takot niya kanina.
Simpleng napangiti naman si Da at Tiaru sa nasaksihang pangyayari. Ang ibang mga bata naman ay pinagtawanan ang Prinsepe at ang iba naman ay patuloy sa paglangoy para maabot ang kabilang gilid ng ilog. May mga bata din na hindi kinaya at sinagip nalang ng mga kawal.
"Anak, kamusta ang pag-aaral at pagsasanay mo?" Tanong ni Reyna Reshi kay Prinsepe Darre habang kumakain sila ng hapunan.
"Ayos lang naman po Inang Reyna." Sagot ni Da at ngumiti.
"Malapit na ang ika-sampong kaarawan mo Da." Sabi ni Haring Meliu. "Ano ang gusto mong regalo?" Tanong ng Hari.
"Kahit ano Ama." Nakangiting sagot ng bata.
"Hahaha." Tawa ng mag-asawa. Alam nilang wala ng mahihiling na bagay ang anak dahil halos lahat ay nasa kanya na. Magsasampong taon na din siya ngunit ni minsan ay wala siyang hiningi sa Hari at Reyna kaya hindi na sila nagulat.
"Basta ipagdidiwang pa din natin ang kaarawan mo. Madami tayong magiging bisita kaya dapat humanda tayo ng mabuti." Sabi ni Reyna Reshi.
"Opo ina." Sagot ni Da.
"Hahaha. Sige na, kumain na tayo." Sabi ng Hari.
Makalipas ang ilang oras ay nasa loob na ng kanilang silid ang Hari at Reyna.
"Pitong araw nalang ay kaarawan na ng ating anak." Sabi ni Reyna Reshi.
"Mahal kong Reyna, bakit ba parang abala ka sa pag-iisip ng kaarawan ni Da. Kaya namang ihanda yan ng mga katiwala natin." Sagot ni Haring Meliu.
"Naiisip ko lang, ano kaya ang gustong sandata ng ating anak? Maari na siyang magsanay ng sandata kapag sampong taon na siya." Sabi ng Reyna.
"Gusto mong regaluhan ng sandata ang ating anak?" Tanong ng Hari.
"Napakatalino mo talaga Mahal ko. Manang-mana sayo ang anak natin at balang araw ay magiging magiting na hangaway at Hari din siya katulad mo." Sagot ng Reyna.
"Hahaha. Naiisip ko din kasi yan Mahal, ngunit alam mo namang lahat ay gusto ng anak natin. Kahit ako ay hindi ko alam kung anong sandata ang pipiliin niya." Sabi ng Hari.
"Tanongin natin si Marwu. Baka may masasabi siya tungkol dito Mahal kong Hari." Sagot ni Reyna Reshi.
Naging abala ang buong palasyo para sa paparating na pagdiriwang. Nag-imbita sila ng mga dugong bughaw galing sa iba't-ibang kaharian. Naglagay ng ibang-ibang disenyo sa loob at labas ng palasyo. Nag-sanay ng mang-aawit at mananayaw. At shempri naghanda ng mga lulutuing pagkain para sa malaking pagdiriwang.
Bukas ay kaarawan na ni Prinsepe Da at habang abala ang lahat, si Da ay nakikipaglaro lamang sa dalawang ibon. Maamo at nakakaintindi sa kanya ang mga ito dahil maliit pa lamang ay siya na ang nag-aalaga dito. Siya din ang nagbigay ng pangalan dito, si Chris at Tian.
May malaki at gintong hawla si Chris at Tian sa silid ni Da, dito sila natutulog. Isang taon din bago hinayaan ng Prinsepe na nakabukas ang pinto ng hawla para malayang makalabas ang dalawang ibon. Kung araw ay malaya silang nakakapunta kung saan-saan at bumabalik din sila pagsapit ng hapon, minsan ay sumasama sila kay Da.
"Tweet tweet tweet." Kumakanta ang mga ibon habang lumilipad-lipad sa harap ng Prinsepe na nakaupo sa ilalim ng punong kahoy. Masayang pinapanuod sila ni Da.
[FLASHBACK]
Isang hapon, Kasama ni Da si Su sa taas ng puno sa likod ng silid aralan. Ayaw ni Su na magsanay sa pabilisan ng takbo kaya sinamahan nalang siya ni Da sa pagtakas.
Biglang may tumama na maliit na bato sa puno kung pinagtataguan ng mga Prinsepe.
"PakkK!" May bumagsak na ibon sa ilalim ng puno. Nakita ni Da ang isang bata na may hawak na tirador.
"HAHAHA." Tawa ng bata ng makita na tinamaan niya ang ibon. "Hoy! Bumaba kayong dalawa dyan. May ahas dyan hahaha." Pananakot ng bata kay Su at Da bago siya umalis.
"Ha?" Napatingin ang dalawang bata sa isa't-isa. "Alam niya na nandito tayo. Sino kaya yun?" Tanong ni Su.
"Tweet tweet tweet." Iyak ng bagong silang na ibon.
"May pugad." Sabi ni Da at dali-daling pinuntahan ang isang pugad sa dulo ng sanga. Nakita niya ang dalawang ibon sa kabibiyak lang na itlog. Kinuha niya ang pugad.
"Ahhhhhhhh." Napasigaw siya ng muntik ng mabali ang maliit na sanga. Mabuti nalang at hindi niya nabitawan ang hawak na pugad. Hinay-hinay siyang bumaba sa sanga habang si Su naman ay napanga-nga at nanlaki ang mata sa mga nangyari.
[FLASHBACK ENDS]