Noong unang panahon ay may isang dakilang kaharian na kilala bilang Chudaria. Ang kahariang ito ay pinamumunuan ni Haring Chu Meliu at ng kanyang asawang si Reyna Chu Reshi. Si Haring Meliu ay napakatalino na lagi niyang nalulutas ang anumang problema habang ang kanyang asawa na si Reyna Reshi ay ang pinakamagandang babae sa lahat ng kaharian. Pareho silang mapagbigay at mahabagin.
Maraming kaharian ang naging kaibigan nila ngunit hindi maipagkakaila na marami ding mga pinuno ang mas nanaig ang inggit at pagnanasa sa kapangyarihan. Maraming nagtangkang sumakop sa Chudaria ngunit lahat sila ay nabigo at naging dahilan lang upang mas maging kilala ang kaharian sa katatagan nito.
Isa nalang ang hiling ng Hari at Reyna, ang magkaanak. Tatlong taon na silang nagsasama ngunit hindi sila biniyayaan ng anak.
Hanggang sa nagpasya si Haring Meliu na hindi na muna makipagsabak sa ano mang laban at manatili sa kanilang Kaharian kasama ang Mahal na asawa. Binigayan niya ng selyo si Heneral Li Noshi at karapatang mamuno ng kasundaluhan para sa depensa at seguridad ng Chudaria.
Si Heneral Noshi ay pinsan ng Hari at isa sa pinakama-impluwensiyang tao sa kaharian ng Chudaria. Mabait, matapang at matipuno. Ang asawa ng Heneral ay namatay sa panganganak kay Li Chansu, na dalawang taon na ngayon.
Ilang buwan lang ang lumipas at nabuntis si Reyna Reshi. Ikinatuwa iyon ng mag-asawa at pinagdiriwang ng buong kaharian.
***
Makalipas ang walong buwan...
Sa harap ng mesa na puno ng masasarap na pagkain at inumin, nakaupo si Haring Meliu at Reyna Reshi para kumain ng agahan.
Si Reyna Reshi ay nakasuot ng kulay puting damit. Malaki na ang kanyang tiyan ngunit nangingibabaw pa din ang kanyang ganda. Kumikinang ang itim niyang mga mata, matangos ang kanyang ilong, at kulay rosas ang kanyang mga labi. Nakalugaygay lang ang kanyang mahaba at kulay itim na buhok.
Kahit siya ay buntis at malaki na ang tiyan, labis-labis pa rin ang kanyang kagandahan.
Si Haring Meliu naman ay nakasuot ng kulay gintong damit. Kulay kayumanggi ang kanyang mga mata, matangos rin ang kanyang ilong at mapula-pula ang kanyang mga labi.
"Tingnan mo oh," sabi ni Reyna Reshi habang nakaupo at hinahawakan ang kanyang tiyan.
Hinawakan din ito ng Hari, "Hahaha pumapadyak nanaman ang ating anak," natutuwang sabi niya.
"Gusto niya na din yatang kumain. Hahaha," pagbibiro ng Reyna.
Kumain sila ng agahan habang nag-uusap. Pagkatapus ay inalalayan mismo ng Hari ang asawa para mag lakad-lakad sa harden. Hindi na sila nagpasama sa mga taga-silbi. Makikita na ang laki na ng tiyan ni Reyna Reshi at malapit na din itong manganak habang sila ay naglalakad.
Ngayon ay nasa harap na sila ng harden na puno ng namumulaklak na mga puting rosas.
"Kay ganda talaga ng mga bulaklak dito Mahal kong Hari," sabi ni Reyna Reshi habang nakatayo at nakasandal sa braso ng Hari na yumayakap sa kanya.
"Ngunit wala ng mas gaganda pa sa iyo Mahal ko," sagot naman ng Hari kaya ngumiti nalang ang Reyna.
Maya-maya pa ay pumunta na sila sa isang upuan na malapit lang sa harden.
Habang nakaupo at nag-uusap ang dalawa sa harden ay biglang sumakit ang tiyan ng Reyna. "Mahal na... Ahhh, manganganak na yata ako," tarantang sabi ni Reyna Reshi.
"Ah eh, ano?" nabubulol na tanong ng Hari.
"Manganganak na ako," sigaw ng Reyna sa Hari.
"Manganganak kana?" tanong ulit ng Hari habang ang asawa ay nangangalait na sa galit at sakit.
"Sabi ko manganganak na ako, tawagin mo ang komadrona," sigaw ulit ng Reyna habang hawak ang tiyan at lubha ng nasasaktan.
"Diba hindi pa ito ang araw ng iyong kapanganakan?" tanong ulit ng Hari na natataranta din at hindi alam ang gagawin kaya puro lang siya tanong.
"Mamatay na yata ako," sabi ng Reyna hindi dahil sa sakit kundi sa inis sa Hari.
Mabuti nalang at narinig sila ng babaeng tagapagsilbi at dali-daling tinulungan sila nito. Saka lang naalimpungatan ang Hari sa katangahan at dali-daling tinawag ang isang kawal para tawagin ang komadrona.
Makalipas ang ilang minuto ay nasa loob na sila ng palasyo.
Si Reyna Reshi ay nakahiga na sa kama at nawalan ng malay matapus manganak.
"WhoaAh! Lalaki, lalaki ang anak ko," masayang sambit ng Hari ng ini-abot sa kanya ng komadrona ang anak.
Masayang-masaya ang Hari habang hawak ang bata. "Mahal na Hari, mas mabuti po siguro na ilagay niyo na muna ang bata sa tabi ng kanyang ina. Baka mabitawan niyo pa yan hehe." May halong takot na sabi ng komadrona.
"Oongah.. oonga!" Iyak ng bata.
"Achuchu sssh!" bulong ng Hari sa bata bago ito ibinigay sa komadrona.
Pinatahimik ng komadrona ang bata at nilagay sa tabi ng Reyna bago ito umalis.
Naupo lang sa tabi ng anak at Reyna ang Hari. Ilang oras lang ang lumipas at nagising na ang kanyang asawa.
"Mabuti naman at gising kana mahal kong reyna. Nag-alala ako sa inyo ng ating anak."
"Tseeeh!" Pagsusungit ng Reyna sa asawa. "Ang pogi ng anak ko." Biglang nagbago ang reaksyon niya ng makita ang bata sa tabi.
"Lusho? Yan nalang kaya ipangalan natin sa kanya?" tanong ng Hari ngunit tinaasan lang siya ng kilay ng asawa.
"Puri?" Sabi ulit ng Hari pero sinamaan siya ng tingin ng Reyna.
"Ano ba Mahal, kailangan na ng pangalan ng ating Anak para maipagdiwang natin ang kanyang pagkasilang.
"Balang araw ay pamumunuan niya ang buong Chudaria, mas maganda yata na na tawagin natin siyang Chu Darre?" tanong ni Reyna Reshi.
"Darre, napakagandang pangalan Mahal ko," sagot ng Hari.
Inimbita ng Hari ang mga taong maharlika sa buong kaharian upang ipagdiwang ang pagkakaroon nila ng anak ni Reyna Reshi.
Masayang-masaya ang lahat dahil nagkaroon na ng bagong Prinsepe at tagapagmana ang Hari.
Aktibong naghanda ang buong palasyo para sa darating na araw ng pagdiriwang. Naghanda sila ng maraming pagkain at inomin para sa mga panauhin. Bumili ng mga bagong dekorasyon at siniguradong ligtas ang buong palasyo para maayos na maisagawa ang pagdiriwang.
Makalipas ang anim na araw ay sinagawa ang pagdiriwang. Lahat ng Maharlika at dugong bughaw sa kaharian ay nagpunta at nagdala ng iba't ibang regalo.
May kasulatan ng imbitasyon ang binigay sa mga imbitadong panauhin at hindi maaring pumasok sa palasyo ang wala nito.
Makikita sa mo sa loob ng palasyo na masayang bumabati sa isa't-isa ang mga maharlika at mga pinuno galing sa iba't-ibang lungsod ng Chudaria.
Nagsimula ang pagdiriwang at binati ni Haring Meliu ang lahat ng mga dumalo. May mga mananayaw na naghandog ng aliw para sa lahat at pagkatapus nito ay ang pagbigay ng mga handog na regalo.
Mga laruan, ginto at pilak, damit at kung ano-ano pa ang naging handog nila sa Prinsepe. May isang lalaki na hindi kilala ang pumagitna at nag-alay ng isang makapal na libro sa lamesa na nilalagyan ng mga dulot.
"Nais kong ihandog ang aklat na ito sa magiting na Prensipe. Ako mismo ang gumawa nito at nais ko sanang walang ibang bumukas nito kundi ang Prinsepe lang sa pagdating ng tamang panahon. Sana'y magustuhan niya ito." Pagkabigkas ng lalaki ay bigla nalang tumawa ang Prensipe na parang nasisiyahan sa dulot ng lalaki. Nagbulungan ang lahat kung sino siya at may iba din na tumawa dahil simpleng aklat lang ang regalo nito.