"𝘿𝙍.𝙏𝙍𝘼𝙅𝙄𝙇𝙇𝙊'𝙎 Office"Pagbasa ko sa aking pangalan na nakadikit sa pintuan ng aking opisina.Noon ay isa lamang akong paslit na nangangarap na balang araw ay magiging isang ganap na doctor din.
But look at me now, wearing a Ladies Doctor Gown, has a Stethescope around my neck and standing infront of my 'own' office named 'Dr.Trajillo's Office'. Napakabilis ng panahon.
Hinawakan ko ang doorknob at pinihit ito.
Pagkapasok ko ay agad ko itong isinarado.
""Dr.Allan?"Nakaupo siya sa aking swivel chair habang may hawak na ballpen sa kaniyang kamay at pinapaikot-ikot ito roon.
Seryoso siyang tumingin sa akin.Lumapit ako at malakas na hinampas ang aking mesa.Pagkalapag ng aking mga palad ay nakaramdam ako ng sakit.
"Hoy lalaking mayabang lumayas ka sa opisina ko!"
"Hey you Dr. Trajillo don't be so direspectful!
Huwag mo akong sigawan. Talk to me nicely.
I'm your superior."
Napahilot ako sa aking sintido at muling hinampas ng malakas ang mesa."Ulol buang ka na ba?Anong superior ang pinagsasasabi mo?Hindi kita superior tukmol na 'to! Lagi mo nalang akong pinahihirapan at pinagtritripan!Lumayas.Ka.Sa.Opisina.Ko!"
Itinaas niya ang kaniyang mga kamay na parang sumusuko."Calm down.Calm down.Easy ka lang. Gusto ko lang makipag usap sa 'yo ng maayos."He smirked.
"Calm down? Sa tingin mo kakalma ako kapag nakikita ko 'yang nakakairita mong pagmumukha? At ano nga ulit 'yon? Talk to you nicely?Kailan pa kita nakausap ng maayos ha Allan?"
Tumayo siya at seryosong tumingin sa akin.
"Let's talk, stop being judgemental Uchū."
He softly said.
What? Uchū?Napakunot ako ng noo.Sa unang pagkakataon ay tinawag niya ang pangalawa kong pangalan.And admit it or not
i love it...so much.I don't know why.
"Why?What's the problem Is it nice to hear me call your name from my delicious lips huh?"Tanong niya at tinitigan ako ng makahulugan.Napaubo ako sa sarili kong laway.Nag-iwas ako ng tingin dahil hindi ko kayang salubungin ang kaniyang mga titig.
"Yuck iww. Don't assume that i like your lips."
"Let's go."Lumapit siya at hinawakan ang kamay ko ngunit iwinaksi ko lang ito.
"A-ano ba 'wag mo nga akong hinahawak hawakan..."Tinarayan ko siya at inirapan.
"W-wala tayong dapat pag usapan."
"Ow, sad.Pero bakit ka nauutal huh?" Inosente niyang tanong at nakapamulsang humarap sa akin.Nakanguso siya. He's cut-what the fuck Uchū!
"Why do you care?Lumayas ka na!"
"You have no rights to talk to me like that.
I'm still higher than you."Aniya bago ako talikuran at lumayas.
"Ang sama mo!"
"Anong kailangan mo?Ako na naman ba ang itatalaga mo sa mga operasyong ikaw ang dapat na gumagawa?"Binuksan ko ang mogu-mogu at ininom ito.Dumaan muna kami sa Canteen bago dumaan dito sa garden.
"Ang sakit mo namang magsalita, honey."Umakto siyang nasasaktan dahil nakahawak siya sa kaniyang dibdib at nagpagulong gulong sa latag.Natawa ako.
"Baliw, sabihin mo na susunduin ko pa ang pamangkin ko."
"You laugh.I make you laugh.First time honey!You're cute, showing your gummy smile."Inirapan ko siya. Bolero.
"Stop calling me with that endearment."
"Why? Honey! Honey! Honey!"He repeat it again and again and again.
"Manahimik ka nga!Yuck iww Allan 'di tayo talo!"Patuloy ko siyang pinaghahampas sa braso ngunit nasalo niya ang aking mga kamay at ikinulong sa kaniyang matitipunong bisig.
Bumilis ang tibok ng aking puso dahil sa gulat.Ito ang unang beses na ikinulong niya ako sa kaniyang mga bisig.Inilapit niya ang mukha niya sa tainga ko.
Nalanghap ko ang natural niyang amoy.Napaka sarap sa ilong.Dapat ay nagagalit ako pero bakit ganito?
"I like your scent.It's addicting.Know that honey?"He huskly said.Tumayo ang mga balahibo ko dahil sa sinabi niya.
"A-Allan lumayo ka! I-ipapapulis kita!"
"Bakit? You're scared?Kanina nga ay ang tapang tapang mo tapos ngayon ay nauutal ka natatakot?Baka maihi ka na sa panty mo n'yan."He whispered.
"Sige ka! Sisigaw ako!"What are you doing Allan?
"Tinatakot mo ba ako? You know what? I want to kiss you so badly.A torrid kiss you want?"Mas lalo niyang isiniksik ang kaniyang mukha sa aking leeg.Hindi ako makagalaw sa kaba. Hindi ito si Allan.
"A-Allan"
"Kyahh!" Sa sobrang gulat at kaba ko ay naitulak ko ng malakas si Allan ng hindi sinasadya.Nilingon ko ang tumili.
Si Justine!Ang baklang Nurse!Si Justina kung tawagin! Ang number one chismosa ng A.M. hospital!
A-anong gagawin ko?!
Masama akong tumingin kay Allan na ngayo'y nakangisi sa akin."Dr.Trajillo, Doc pogi! Bakit kayo magkayakap? May...may namamagitan ba sa inyo?" Napatakip siya ng bibig.
"Oh my god!Anong namamagitan sa inyong dalawa." Inirapan ko si Allan.Kinuha ko ang aking shoulder bag at nagtatakbo sa parking lot.
Kainis, kasalanan mo 'to Allan!
Agad ko itong pinatakbo patungong bahay.
Bahala ng kumalat ang chismis sa hospital na walang katotohanan.Mag rerelax nalang ako at magbabasa ng libro.
Ipinarada ko sa aking garahe ang kotse at pumasok sa loob ng bahay.
" 'Asan na ba 'yun?"Sa pagkaka alam ko ay sa sofa ko lamang ipinatong ang libro.
"There you are!"Kinuha ko ang libro na nakatago lamang sa likod ng unan ng sofa.
Ulyanin na ako.
"Hiwaga ng pag-ibig..."
"Wow, 'yun lang?" Nagdadalawang isip ako kung babasahin ko pa ba ito o hindi na.
May happy ending ba ito o wala?
Nakakadala kasi ang kwento nila.Binuklat ko ang aklat kung saan ako natapos.
'𝑀𝑖𝑛𝑠𝑎𝑛 𝑎𝑦 𝑚𝑎𝑦 𝑚𝑔𝑎 𝑏𝑎𝑔𝑎𝑦 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎 𝑡𝑎𝑦𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑖𝑛𝑑𝑖 𝑛𝑎𝑡𝑖𝑛 𝑖𝑛𝑎𝑎𝑠𝑎ℎ𝑎𝑛.𝐺𝑎𝑦𝑎 𝑛𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑔 𝑏𝑢ℎ𝑎𝑦 𝑘𝑜 𝑛𝑔𝑎𝑦𝑜𝑛.𝑁𝑎𝑠𝑎 𝑖𝑏𝑎𝑛𝑔 𝑚𝑢𝑛𝑑𝑜.𝑁𝑎𝑘𝑎𝑢𝑝𝑜 𝑠𝑎 ℎ𝑎𝑝𝑎𝑔𝑘𝑎𝑖𝑛𝑎𝑛 𝑘𝑎𝑠𝑎𝑚𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑚𝑖𝑙𝑦𝑎 𝑛𝑖 𝐿𝑒𝑜𝑛𝑎𝑟𝑑𝑜.
"𝑆𝑖𝑦𝑎 𝑝𝑜 𝑠𝑖 𝐵𝑖𝑛𝑖𝑏𝑖𝑛𝑖𝑛𝑔 𝐿𝑒𝑜𝑛𝑎𝑟𝑑𝑎.𝐻𝑖𝑛𝑎ℎ𝑎𝑏𝑜𝑙 𝑝𝑜 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑛𝑔 𝑎ℎ𝑎𝑠 𝑎𝑡 𝑛𝑎𝑏𝑎𝑔𝑜𝑘 𝑎𝑛𝑔 𝑢𝑙𝑜 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑠𝑎 𝑏𝑎𝑡𝑢ℎ𝑎𝑛 𝑠𝑎 𝑙𝑖𝑘𝑢𝑟𝑎𝑛 𝑛𝑔 𝑎𝑡𝑖𝑛𝑔 𝑡𝑎ℎ𝑎𝑛𝑎𝑛 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙𝑎𝑛 𝑝𝑎𝑟𝑎 𝑚𝑎𝑤𝑎𝑙𝑎𝑛 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑙𝑎𝑦."𝑁𝑎𝑝𝑎𝑛𝑔𝑖𝑤𝑖 𝑎𝑘𝑜 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑠𝑎 𝑔𝑖𝑛𝑎𝑤𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙𝑎𝑛 𝑛𝑖 𝐿𝑒𝑜𝑛𝑎𝑟𝑑𝑜.
𝐾𝑢𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑎𝑟𝑖 𝑘𝑜 𝑙𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎𝑏𝑖ℎ𝑖𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑡𝑜𝑡𝑜ℎ𝑎𝑛𝑎𝑛 𝑎𝑦 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑛𝑎 𝑘𝑜 𝑝𝑎 𝑔𝑖𝑛𝑎𝑤𝑎.𝑁𝑔𝑢𝑛𝑖𝑡 𝑎𝑦𝑜𝑘𝑜 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑖𝑠𝑖𝑝𝑖𝑛 𝑛𝑖𝑙𝑎 𝑛𝑎 𝑖𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑏𝑎𝑙𝑖𝑤 𝑛𝑎 𝑏𝑖𝑛𝑖𝑏𝑖𝑛𝑖.
"𝑇𝑜𝑡𝑜𝑜 𝑏𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑛𝑎𝑠𝑎𝑏𝑖 𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑖𝑛𝑔 𝑎𝑛𝑎𝑘 𝑛𝑎 𝑠𝑖 𝐿𝑒𝑜𝑛𝑎𝑟𝑑𝑜?"𝑁𝑎𝑘𝑎𝑛𝑔𝑖𝑡𝑖𝑛𝑔 𝑡𝑎𝑛𝑜𝑛𝑔 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛 𝑛𝑔 𝑔𝑖𝑛𝑎𝑛𝑔.
𝑇𝑖𝑛𝑖𝑡𝑖𝑔𝑎𝑛 𝑘𝑜 𝑠𝑖 𝐿𝑒𝑜𝑛𝑎𝑟𝑑𝑜 𝑛𝑎 𝑛𝑔𝑎𝑦𝑜'𝑦 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑛𝑔𝑖𝑠𝑖 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛."𝑇𝑜𝑡𝑜𝑜 𝑝𝑜 𝑖𝑦𝑜𝑛.𝑀𝑎𝑦 𝑚𝑔𝑎 𝑑𝑎𝑦𝑢ℎ𝑎𝑛 𝑝𝑜𝑛𝑔 ℎ𝑢𝑚𝑎ℎ𝑎𝑏𝑜𝑙 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛 𝑘𝑎𝑛𝑖𝑛𝑎 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑠𝑎 𝑙𝑖𝑏𝑟𝑜𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑖𝑛𝑔 ℎ𝑎𝑤𝑎𝑘 𝑛𝑎 𝑖𝑝𝑖𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛𝑎 𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑖𝑛𝑔 𝑙𝑜𝑙𝑎.𝑁𝑔 𝑚𝑎𝑡𝑎𝑘𝑎𝑠𝑎𝑛 𝑘𝑜 𝑝𝑜 𝑠𝑖𝑙𝑎 𝑎𝑦 𝑡𝑢𝑚𝑎𝑘𝑏𝑜 𝑎𝑘𝑜 𝑝𝑎𝑡𝑢𝑛𝑔𝑜𝑛𝑔 𝑘𝑎𝑔𝑢𝑏𝑎𝑡𝑎𝑛.
𝑆𝑎 𝑘𝑎𝑠𝑎𝑚𝑎𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑙𝑎𝑑 𝑝𝑜 𝑎𝑦 ℎ𝑖𝑛𝑎𝑏𝑜𝑙 𝑎𝑘𝑜 𝑛𝑔 𝑎ℎ𝑎𝑠
𝑎𝑡 𝑛𝑎𝑝𝑎𝑑𝑝𝑎𝑑 𝑠𝑎 𝑙𝑖𝑘𝑜𝑑 𝑛𝑔 𝑖𝑛𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑡𝑎ℎ𝑎𝑛𝑎𝑛.𝑁𝑎𝑑𝑢𝑙𝑎𝑠 𝑝𝑜 𝑎𝑘𝑜 𝑎𝑡 𝑛𝑎𝑏𝑎𝑔𝑜𝑘 𝑎𝑛𝑔 𝑢𝑙𝑜 ℎ𝑎𝑛𝑔𝑔𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑎 𝑚𝑎𝑤𝑎𝑙𝑎𝑛 𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑙𝑎𝑦.𝑁𝑎𝑔𝑖𝑠𝑖𝑛𝑔 𝑝𝑜 𝑎𝑘𝑜 𝑎𝑡 𝑡𝑖𝑛𝑢𝑙𝑢𝑛𝑔𝑎𝑛 𝑛𝑖 𝑔𝑖𝑛𝑜𝑜𝑛𝑔 𝐿𝑒𝑜𝑛𝑎𝑟𝑑𝑜."
𝑇𝑖𝑛𝑖𝑡𝑖𝑔𝑎𝑛 𝑘𝑜 𝑠𝑖 𝐿𝑒𝑜𝑛𝑎𝑟𝑑𝑜 𝑛𝑎 𝑛𝑔𝑎𝑦𝑜'𝑦 𝑛𝑎𝑘𝑎𝑘𝑢𝑛𝑜𝑡 𝑎𝑛𝑔 𝑛𝑜𝑜."𝑁𝑎𝑘𝑎𝑘𝑎𝑙𝑢𝑛𝑔𝑘𝑜𝑡 𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑑𝑎ℎ𝑖𝑙 𝑝𝑖𝑛𝑎𝑔𝑏𝑖𝑛𝑡𝑎𝑛𝑔𝑎𝑛 𝑛𝑖𝑦𝑎 𝑎𝑘𝑜𝑛𝑔 𝑖𝑠𝑎𝑛𝑔 𝑎𝑘𝑦𝑎𝑡-𝑏𝑎ℎ𝑎𝑦."
𝑌𝑢𝑚𝑢𝑘𝑜 𝑎𝑘𝑜.
"𝐼𝑘𝑎𝑤 𝑡𝑎𝑙𝑎𝑔𝑎 𝐿𝑒𝑜𝑛𝑎𝑟𝑑𝑜 𝑢𝑚𝑎𝑎𝑛𝑑𝑎𝑟 𝑛𝑎 𝑛𝑎𝑚𝑎𝑛 𝑎𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑔𝑖𝑔𝑖𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑝𝑎𝑛𝑔ℎ𝑢𝑠𝑔𝑎 𝑚𝑜.𝑃𝑎𝑡𝑎𝑤𝑎𝑟𝑖𝑛 𝑚𝑜 𝑠𝑎𝑛𝑎 𝑠𝑖𝑦𝑎 𝑏𝑖𝑛𝑖𝑏𝑖𝑛𝑖𝑛𝑔 𝐿𝑒𝑜𝑛𝑎𝑟𝑑𝑎.𝐾𝑢𝑚𝑎𝑖𝑛 𝑘𝑎 𝑛𝑎 𝑎𝑡 𝑑𝑎𝑑𝑎𝑙ℎ𝑖𝑛 𝑘𝑖𝑡𝑎 𝑠𝑎 𝑖𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑝𝑎𝑛𝑠𝑎𝑚𝑎𝑛𝑡𝑎𝑙𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑙𝑖𝑑."
"𝑆𝑎𝑙𝑎𝑚𝑎𝑡 𝑝𝑜 𝑠𝑎 𝑖𝑛𝑦𝑜𝑛𝑔 𝑚𝑎𝑙𝑎𝑠𝑎𝑘𝑖𝑡."𝑇𝑢𝑚𝑖𝑛𝑔𝑖𝑛 𝑎𝑘𝑜 𝑘𝑎 𝐿𝑒𝑜𝑛𝑎𝑟𝑑𝑜 𝑛𝑎 𝑛𝑔𝑎𝑦𝑜'𝑦 𝑚𝑎𝑠𝑎𝑚𝑎 𝑎𝑛𝑔 𝑡𝑖𝑛𝑔𝑖𝑛 𝑠𝑎 𝑎𝑘𝑖𝑛.𝑁𝑔𝑖𝑛𝑖𝑠𝑖ℎ𝑎𝑛 𝑘𝑜 𝑙𝑎𝑚𝑎𝑛𝑔 𝑠𝑖𝑦𝑎.
-𝐿𝑒𝑜𝑛𝑎𝑟𝑑𝑎 𝐸𝑟𝑚𝑖𝑡𝑎 𝑉𝑎𝑙𝑒𝑛𝑧𝑢𝑒𝑙𝑎
Alaskwatro na ng hapon at kailangan ko ng sunduin ang spoildbrat.Itinago ko ang libro at nagsuot ng casual outfit.
White plain t-shirt,black pants and white rubber shoes. Kinuha ko ang paborito kong vintage chanel shoulder bag at isinuot ito.
Sandali kong tinitigan ang sarili sa salamin at nagpost post."Bang!Bang! What a perfect outfit!"
Bumaba ako at kinuha ang susi ng aking Baby Ethan o ang aking black ferrari 488.
Pumunta ako sa garahe at pumasok sa aking kotse.Pinaandar ko ito hanggang sa makarating ako sa school ni Zeinab.
Nakatayo lang si Zeinab sa gilid ng gate at kumakaway.Inihinto ko ito sa harap niya at ibinaba ang bintana.
"Tita natagalan ka ata."
"I'm sorry baby may emergency sa hospital."
"As always."
"Huwag ka ng magtampo sumakay sa na at ng maipakita ko na ang surpresa."Nakita ko ang pasimpleng pag ngisi niya bago pumasok sa loob ng kotse.