Hi everybody, my name is Queren Andrea Chui, 17 yrs of age. From the city of Batangas, I believe in the saying “I born to be a human karma.” Why? Because I am the unluckiest human being in this so-f*cked-up-world. I am GAS student in University of Batangas.
What’s my name? Queren? Comes from the word Querencia which means ‘desire’. My name has a very wonderful meaning, but why  does my life has an opposite definition?
I have a broken family, my mother hates me, the people around me look at me like I am their misfortune. I was left by my best friend whom I knew that always got my back. Lahat ng p’wedeng umalis ay iniwan na ako. Sino ba naman ang gusto'ng mag stay sa taong kamalasan lang ang dala sa kanila.
My dad left me, us—together with my kuya. They want me to be with them but mom didn’t let me. She said I am her daughter, her child, she said—don’t you dare take that away from me—but why is she doing these things to me? She’ll always say “Malas ka sa buhay ko! Malas ka! Layas!” I thought she loves me, but I was wrong, definitely wrong.
Who I really am? I am just a teenager who don’t know why do they look at me like that. Like, I am going to take a way and destroy their life just because of my presence.
Kringgggg kringggg
Paakyat na ako sa hagdan nang marinig ko'ng tumunog ang cellphone ko.
I stop in the middle of stairs and get the phone in my pocket to see who’s calling.
Daddy Nico
I smile when I saw my father’s name on the screen.
“Hi dad, ‘zup?”
“Hey my baby, are you free tonight? Me and your kuya want to have a dinner with you, can you come?” he asked with a pleasing voice. Napangiti naman ako, he’s afraid I might reject them.
“Yes dad, I’m free tonight so I can come, just send me the details” sagot ko naman, sakto naman na nasa harap na’ko ng kwarto ko.
“Thanks god you grant my invitation, what a miracle!” sarkastiko n’yang sabi. tsk
“Yeah, I miss you and kuya so I’ll come” I said, teasing him
“That’s unfair! Kapag namimiss ka namin hindi ka namin p’wedeng makita. Then kapag ikaw.. that’s unfair baby! So unfair!” sabi na nga ba e HAHAHA
I laughed, tease him more “I miss you more daddy *I laughed again* you know naman po na ayaw ni mom na nakikipagkita ako sa inyo ni kuya e, mahirap siya lusutan lalo na ‘yung mga tauhan n’ya” paliwanag ko
“Yeah yeah I know, btw I’ll send you the details later. I'm kinda busy baby, tinawagan lang kita kase baka makalimutan ko na naman”
“Sige dad, hintayin ko na lang ang text mo, kitakits”
“Bye baby, make sure you will come”
“Yes dad, I promise. Bye, I love you”
“Bye, I love you too”
Pinatay ko na ang tawag. Napangiti naman ako nang makaupo sa kama, I miss them. Paano na naman kaya ako tatakas nito kay mommy.
It’s like Im a prisoner with a monster guards. P’wede akong lumabas ng bahay pero dapat ay kasunod na body guards.
Baka daw kase makipagkita ako kila daddy, baka daw maglakwatsa ako, baka daw kung ano-ano ang ginagawa ko at hindi iniintindi ang pag-aaral ko, wala talaga s’yang tiwala sa sarili n’yang anak.
"Ehem"
Natauhan ako nang marinig na may tumikhim sa pintuan ng kwarto ko.
“Mom”
Sambit ko, inalala ko kung hindi ko ba na-lock ang pinto?
Tumayo ako at lumapit sa kan’ya para humalik sa pisngi n’ya. And as usual, umiwas na naman s’ya kaya nagmano na lang ako. Hindi naman s’ya ganito dati noong nandito sila dad e.
“Saan ka galing, bakit ngayon ka lang umuwi?”  she asked with a firm voice. Scary
“Gumawa po kami ng group project sa bahay ng kaklase ko” paliwanag ko habang diretsong nakatingin sa kan’yang mata para makita n’ya na nagsasabi ako ng totoo.
“Maghapon kayo’ng naggawa? Kanina ka pa'ng umaga umalis sabi ni manang. Sigurado ka ba na project lang ang ginawa n’yo o may kasamang katalandian?” here we go again.
“Mom puro babae  lang po kami doon, ni-request ko po sa teacher namin na sa mga babae lang ako isama”
“Then bakit ngayon ka lang? nakipagkita ka sa daddy mo, o sa kuya mo?” tanong n’ya ulit, palagi na lang ganito.
“No mom, malaki lang talaga iyong project namin, marami po kaming ginawa kaya inabot po ng hapon” paliwanag ko.
“Give me you phone” h-huh..
“W-Why?” s-shit.. dad! Hinawakan ko nang mahigpit ang phone ko.
“Just give me your phone” d*amn it, malalaman n’ya na tumawag si dad, what should I do!
“B-but m-mom.. I.. ehem, I-
“Just give me your phone Queren Andrea!” napatalon ako sa tinatayuan ko nang tumaas ang boses n’ya.
I hand my phone to her. Pinanood ko s’ya para tingnan  kung ano'ng gagawin niya sa phone ko, nang..
“Anong pinag-usapan n'yo ng daddy mo, bakit s’ya tumawag sa’yo?” that’s it! I am so f*cked up!
“H-he.. h-he,, ehem. H-he j-just asked me.. ehem, k-kung kumusta d-daw po a-ako” hindi na ako makatingin nang diretso sa kanya dahil nakakatakot na talaga ang aura n’ya ngayon.
“Ilang beses ko ba na sasabihin sa iyo na huwag mo nang kakausapin ang daddy at kuya mo Queren Andrea?!” naiirita nang tanong n’ya
“Mom we just missed each other! is it bad if I communicate with the only family I have? Ikaw naman ang may problema sa kanila ah, bakit kailangang idamay mo pa ako?!” I asked, simula nang maghiwalay sila ni daddy due to an unknown  reason, ayaw n’ya na rin akong palapitin sa mga ito.
“Wow, Sumasagot ka na ngayon ah! Ano, iyan ba ang natututunan mo sa ekwelahan?! ‘yan ba ang itinuturo ng mga teacher mo sa’yo, ha?!” sabi n’ya habang sinasampal at sinasabunutan ako.
“Mom stop it! Ouch! Mom nasasaktan na po ako!” sabi ko habang isinasangga ang kamay ko sa mga hampas at sabunot nya.
“SINASAGOT SAGOT MO NA AKO NGAYON HA! BAKA NAKAKALIMUTAN MO NA IKAW ANG DAHILAN KUNG BAKIT NAGHIWALAY KAMI NG DADDY MO, HA?! MALAS KA! MALAS KA SA BUHAY KO! MALAS KA NA, BASTOS KA PA!” sabi pa n’ya habang patuloy pa rin ang pag-atake sa’kin.
"No mom, that's not true! sabi ni dad wala ako'ng kinalaman sa problema n'yo!"  sobrang sakit na! ang haba ng kuko ni mommy!
Umatras ako nang umatras hanggang sa mapaupo na lamang ako sa isang sulok.
"ABA'T HINDI KA PA RIN TITIGIL SA KAKASAGOT?! HA?!"
"Mom stopit it! sobrang sakit na! Ouch! mom!" f*ck!"
"DENNISE!"
"TITA DENNISE!"