Magnolia Skye was walking down the street, in light footsteps, gripping the strap of her backpack. Lagi siyang dumadaan roon dahil doon ang direksiyon patungo at palabas ng eskuwelahan niya.
May mangilan-ngilang puno sa gilid niyon at may gumagapang pa na vines . May malawak na damuhan sa gilid kung saan may bulaklak na kulay lila. It's a flower resembling a trumpet-like instrument. It grew there and people left it like that.
Papalubog na ang araw at halos siya na lang yata ang naglalakad papunta sa sakayan. Maaga silang pinauwi dahil may ginanap na seminar ng mga guro kanina. Tumambay siya sa library upang mag-aral in advance dahil nalalapit na rin ang periodical exam nila.
Naglaglagan ang mga dahon sa isang puno na unti-unti nang naglagas. This is her favorite road, the Molave street. Iilan lang silang mga estudyante na sumasakay ng jeep patungo sa Dalisay Memorial High School dahil kadalasan doon ay nasa paligid lang nakatira. Walking distance lang ang pagitan ng eskuwelahan. Ngunit hindi sa kanya.
Ordinaryo lang na estudyante si Magnolia doon. Hanggang balikat ang alon-alon na buhok at maamo ang mukha ngunit malamig ang mga mata kung makatingin. Her face devoid of any emotion. She had been an expert to hide her emotions. She didn't like to look weak in front of other and use it for their own benefit.
Para sa kanya, malaking bagay na ang katalinuhan niya para takpan ang mga sugat na meron siya sa loob.

Sinipa niya ang isang pahara-harang bato sa gilid ng minor road na iyon at nakita ang street signage.
Molave street.
Humangin nang malakas at tinangay niyon ang ilang hibla ng buhok niya maging ang mga puting talulot sa mga bulaklak na nasa isang puno. Doon siya napatigil sa paghakbang at nang maramdaman niyang may tao ay napalingon siya sa likod.
Isa. Dalawa. Tatlo. Apat. Lima.
Limang segundo lang ang kailangan ni Calvin upang malaman niyang gusto na niya pala si Magnolia. Sa limang segundo ay naaninag ni Calvin ang kakaibang hiwaga ng mga mata nito na tila na hinahatak siya sa misteryong taglay niyon. Ang payapang mukha nito na taliwas sa mga mata nitong animo'y bagyo.
Sa kalye na nasaksihan ang tila pagtigil ng mundo nila. Nakasuot ito ng school uniform, checkered pleated skirt at while blouse samantalang siya ay khaki pants at puting polo na nakabukas ang dalawang butones, nasisilip ang puting sando niya.
Malapit lang naman ang bahay na tinitirhan niya roon ngunit animo'y may isip ang mga paa niyang sundan ang over achiever nilang kaklase sa IV-Avocado.
Gusto niyang buksan ang libro nitong nakasusi. At determinado siyang tuklasin ang susi niyon.
Nasa magkaibang sulok man sila ng classroom at napapaligiran ng mga kaklase nila si Calvin, ang mga mata naman niya ay napapasulyap kay Magnolia na malayo ang tingin at malalim ang iniisip.
Magkaiba silang dalawa. Nakahanda ang ngiti niya, masayahin, at panay kalokohan ang ginagawa. Batugan rin siya sa klase dahil confident naman siyang madaling matutuhan iyon. Lagi rin siyang late sa klase kaya pinabibilad siya ng CAT adviser sa araw dahil doon.
Katwiran niya, mabilis lumipas ang mga araw. Paano kung dumating ang panahon na magsisi siya na nilimitahan niya ang sarili niya sa mga bagay-bagay?
Samantalang si Magnolia ay hindi mo maaninag kung ano ang nararamdaman sapagkat blangko ang mga mata nito. De numero ang kilos nito at hindi ito nakikipag-kaibigan. Tahimik lang ito sa isang tabi habang siya'y paulit-ulit nang nililista ng secretary sa Talkative list. Matalino si Magnolia at grade conscious. Ito ang President nilang sinasaway sila sa pamamagitan ng malamig nitong mga mata saka sila matatahimik.
Dahil doon, namimisteryuhan si Cali sa pagkatao nito na interesado niyang malaman.
Tinalikuran na siya nito at nagpatuloy sa paglalakad. Napangiti na lang si Cali at namulsa. Wala namang masama kung sasabayan niya ito sa paglalakad roon. Kumbaga, gusto lang niyang maging safe ito sa pagsakay nito ng jeep.
The scene changes like rolling films.
The flower trumpets gone and replaced by riot vines. Ganoon pa rin naman ang Molave street. May ilang nagbago ngunit ang katahimikan at payapang pakiramdam ay nandoon pa rin.
Years later and Magnolia Skye found herself walking down the Molave street, clad in her beige coat and boots because of the cold weather.
She watched the orange petals falling from a flowering tree and closed her eyes.
Calvin saw that beautiful scene and he travelled back to the time when he followed her on that street. He was wearing his white coat, his usual get-up in the hospital.
Napag-isipan niyang maglakad-lakad sa paligid ng eskuwelahan niya at nakita nga niya si Magnolia na naglalakad roon.
Sumilay ang ngiti sa mga labi ni Calvin at nang mapalingon si Magnolia sa kanya ay hindi man lang ito nagulat. Tutal nakita na siya nito ay kinawayan niya ito.
Walang reaksiyon mula sa dalaga bagkus ay nanatili lang itong nakatayo, namulsa sa bulsa ng coat nito at di-tulad ng dati na iniignora siya at patuloy itong naglakad.
Ngayon, hinintay siya nito.
(End of Prologue)