"Hon, let me explain." Hinagis ko ang pills mula sa paanan nito.
"Kailan kapa umiinom niyan?" Pinulot niya at kaagad umiwas ng tingin, "Kailan pa!"
"Simula nang ikasal tayo."
"Nang ganoon katagal?!" Kuyom ang kamao ko sa galit.
"Sorry, hindi pa talaga ako handa maging isang ina."
"Kaya umiinom ka nang pills para maiwasan mong mabuntis! Fvck! Ginagago mo ba ako babae ka?!"
"No!" Hinablot ko palapit sa akin sabay kuha ang hawak na pills.
"No?! Nakita mo 'to! Nakita mo 'to!" Nakakagigil. Painosente pa siya.
"Hindi ko sinasadya."
"Alin doon ang hindi mo sinasadya ha Roselle?!"
"Lahat, lahat-lahat."
"Damn, simula't sapul pinagmumukha mo kong tanga, umaasa ako na kada nagtatalik tayo may mabubuong bata riyan sa sinapupunan mo pero...for god sake Roselle!"
"Sinabi ko naman kasi sayo na hindi pa ako handa, ayoko pa."
"Kung ganoon bakit nagpakasal ka pa sa akin kung sa maliit na hiling hindi mo pa maibigay!"
"Gusto mo nga ba talaga magka-anak o may ibang dahilan pa?"
"What?!"
"Yung last will ni Lola Susana nabasa ko kaya nga ba gustong-gusto mo akong mabuntis dahil ang kalahating mana mapupunta sa magiging anak natin. Hindi mo man lang ba na itanong kung pabor ako sa last will ni lola ha!"
"Wala na tayong magagawa patay na siya, at tanging hiling niya magkaroon siya ng apo mula sa atin at pagkatapos ibibigay ang mana ganoon lang, ano ba mahirap doon?"
"Para kasi sa iyo napakadali ng lahat. Makasarili ka ang kagustuhan mo lang ang gusto mo masusunod paano naman itong nararamdaman ko ang kalayaan kong mag desisyon para sa sarili kong katawan!"
"Ganoon ba? Paano nga ba at sa tingin mo ba hindi ka pa malaya niyan sa pinaggagawa mo? Malaya kang nagsinungaling sa akin paano kung ikaw na mismo palayain ko."
"Hinahamon mo ko?"
"Hindi." Mariin kong tugon.
"Tinatakot mo ako para sa ganoon pumayag akong mabuntis para sa mana ng lola."
"Hindi yon ganoon Roselle I want baby hindi dahil lang sa pera kundi gusto ko mabuo ang buong pagkatao ko kasama ka at ang magiging anak natin. Gusto ko man lang maranasan iyong maging buo, kompleto at walang iniisip na ibang tao."
"Paano ako? Paano ang kagustuhan ko na malayong-malayo sa kagustuhan mo. Gusto kong pangalagaan ang Viper Berus ang gusto ko lumago ang negosyo natin at ang gusto ko kasama kita sa panghambuhay pero wala sa vocabulary ko na magka-anak!"
"Talagang hindi tayo magtatagal kung ganyan ang vocabulary mo sa buhay."
"Mahal ko ang Viper Berus."
"Ako, mahal mo ba ako?"
"Mahal kita pero..."
"Pero ano? mas mahal mo ang viper kaysa sa akin kasi kung mas mahal mo ako hindi ka gagamit ng pills para lang pigilan na magbuntis ka. Kakaiba ka rin sa mga nakilala kong babae samantalang ang iba gustong-gusto nila magka-anak at bumuo ng pamilya pero walang mahanap na lalaking deserving pero ako nandito ako sa harapan mo lalaki ako na pwede kita buntisin anytime pero fvck pinagmumukha mo akong tanga pinaasa mo ako. Sana bago pa lang tayo ikasal sinabi mo sa akin ang plano mo nang hindi ako umasa ng one hundred percent."
"Respeto lang naman ang hinihiling ko Zayn as your wife."
"Wife? may asawa pa ba ako gayong niloko mo ako ng ganoon katagal." Tinalikuran ko ngunit yumakap ito nang sobrang higpit.
"Please, unawain mo naman ako please." Umiiyak niyang pakiusap.
"Hindi na kailangan," lumayo ako.
"Honey."
"Ituloy mo lang 'yang plano mo."
"Huwag mo ako iiwan."
"Hindi, pangako hindi kita iiwan pero hindi rin ibig sabihin 'non pipilitin pa kita ipagpatuloy mo lang 'yang sinimulan mo." Padabog akong nagpalit ng damit bago lumabas at pinaharurot ang kotse.
Paulit-ulit kong hinampas ang manibela sa galit wala kasi akong lakas nang loob para sabihin lahat ng hinanakit ko dahil sa pesteng plano niya. Nanlalabo ang paningin ko dahil sa mga luhang patuloy at patuloy bumabagsak pinunasan ko na lang ito ng braso bago bumaba sa isang Bar.
Dumarami ang bote ng alak sa table ko pero patuloy pa rin sa pagkalunod ng alcohol ang buong kong katawan. Ngayong gabi ayoko muna isipin ang problema. Ngayong gabi kalilimutan ko muna ang asawa kong manloloko.
"Hi may kasama ka ba?" magandang babae ang naupo sa katapat kong stool chair.
"May nakikita ka ba?" Sarcastic kong usisa na ikinatawa nito.
"Simula nang dumating ako rito ikaw lang nakita kong nakaupo naniniguro lang,"
"Iyon naman pala, eh."
"Wala ka bang kaibigan?" Kinuha ang isang bote ng alak pagkatapos nilagok ng walang kahirap-hirap.
"Tinatanong mo kung wala baka kapag pinakita ko sa iyo lahat ng kaibigan ko umiyak ka riyan." Ismid kong muli.
"Kung marami ka naman pa lang kaibigan bakit nag-iisa ka lang dito? May mabigat kang problema halata sa mukha mo,"
"Ano bang pakialam mo?"
"Kung tunay na mga kaibigan sila dapat dinadamayan ka sa ganitong sitwasyon. Ano iyon sa masayang parte lang sila lalabas at kapag sa pagsubok nawawala na?"
"Sino ka ba para husgahan mga kaibigan ko? Pinili kong mapag-isa dahil gusto ko,"
"I'm Jayda," nakikipagkamay ngunit iniwasan ko lang ng tingin.
"I don't talk to strangers."
"Kung kailan nagpakilala ako saka ka mag-e-english diyan. Isa pa, kaming mga strangers na sinasabi mo mas masarap sabihan ng problema hindi ka iiwan at hindi ka huhusgahan." Katwiran niya.
"Madalas kayong mga strangers pahamak pa sa buhay namin," naglabas ako ng pera saka ibinaba sa tapat niyang table.
"Humanap ka ng i-te-table mo."
"Binabayaran mo ako? Hoy! Kung iniisip mo isa akong bayarang babae pwes nagkakamali ka!" Nag-iskandalo na. Hirap dito sa mga babae defensive masyado.
"So ano tawag sa ganyang suot?" Up and down kong titig dito. Tinakpan nito ang dibdib na kanina pa lumuluwa.
"Kapag nagsuot ng ganito bayaran kaagad? Mapanghusga! Oh, sayong-sayo na pera mo! Hindi ko kailangan ng katulad mong mayabang at mapagmataas!" Matapos isaboy sa mukha ko ang pera saka lumabas ng bar.
Kung minsan kinakailangan mo maging bastos sa ibang tao para hayaan kang nag-iisa.
Nawalan na ako nang gana. Uuwi muna ako sa condominium at magpapalipas ng galit. Tumayo ako at lumabas ng bar pero bago ako makasakay ng kotse may nagkakaingay sa kabilang gilid mukhang may binabastos na babae ang dalawang lalaki.
"Miss sumama ka na sa amin pangako maliligayahan ka ngayong gabi."
"Bastos! Hindi nga ako sinabi pokpok!"
"Sa suot mong ganyan hindi ka pokpok?"
"Eh ano ba pakialam ninyo ha? Kayong mga lalaki kapag may nakitang ganito iisipin kaagad easy to get!"
"Sumama ka na kasi ang dami mo pa sinasabi sasama ka rin naman sa huli."
"Bitawan ninyo ako! Tulong, tulungan ninyo ako!" Saka ko lang na realize ang babaeng kanina nangungulit sa akin ay binabastos ng ibang lalaki. Hahayaan ko na lang sana pero sa itsura ng babae mukhang takot na takot ito.
"Humihingi ka pa nang tulong eh kayang-kaya na namin ito." May halong tawa sabi ng lalaki.
Wala akong nagawa kundi sundin ang kusang paghakbang ng mga paa ko.
"Hoy, bitawan ninyo siya!" Maangas kong utos. Lahat sila nagtinginan sa pwesto ko.
"Huwag ka makisali rito!" Bulyaw ng isa.
"Sino ka ba? Kilala mo ba itong babae ha!" Usisa naman ng isa pa.
"Siya si Jayda..." Walang gana kong sabi sana hindi na lang pala ako nakisawsaw. Kita ko ang takot sa mukha ng babae sa buwisit ko hinatak ko siya palayo sa dalawang bastos na lalaki.
"Asawa ko itong binabastos ninyo." Tiim bagang kong sabi dahilan para magtinginan ang dalawang lalaki.
"May asawa ka na pala buwisit hindi ka pala sariwa tara na nga pare!" Walang alinlangan lumayas ang dalawa sa harapan namin. Kaagad akong bumitaw sa kamay ni Jayda saka binuksan ang pinto ng kotse.
"Salamat, puwede ba ako sumama sayo?"
"What?!" Inis kong balik sa tanong nito.
"Lumayas ako sa bahay namin..." Pinasadahan ko ang klase nang suot nito. Kahit sinong lalaki talagang bibigay kapag ganito ang nasa harapan.
"May naglayas ba na ganyan ang suot at saka kung ayaw mo mabastos huwag kang magsusuot ng ganyang damit."
"Pinalayas ako sa bahay dahil nalaman nilang nagtratrabaho ako sa bar."
"See? Tama nga sinabi ko sayo isa kang---"
"Unang gabi ko pa lang dito sa bar!" Buwelta niya.
"Oh tapos?"
"Kailangan kong magtrabaho para pambili ng gamot ni tatay."
"Kapag ba gipit na gipit kahit kaluluwa ibebenta?" Mapanghusga kong sabi.
"Sa amin mahihirap oo pero kayong mayayaman hindi ninyo magagawa dahil marami kayong pera."
Buntong hininga akong pumasok sa loob. May konting awa akong nararamdaman sa babaeng ito kaya ibinaba ko ang window saka nagsalita.
"Pumasok ka na bago pa magbago isip ko." Dali-dali itong sumakay sa katabi kong upuan.
"Saan ba ang bahay ninyo?" Usisa ko habang nagmamaneho.
"Huwag mo ako ihatid palalayasin lang ako ng nanay."
"Tinatanong ko lang naman," nasulyapan ko na naman ang dibdib nito dahil para lumunok ako ng ilang beses.
"Ah basta huwag mo na alamin. Gusto kong sumama sayo huwag kang mag-alala ngayong gabi lang tapos maghahanap ako ng ibang tutuluyan."
"Tigas mo rin ano? Hindi pa nga kita inooferan tumira sa bahay ko tapos magsasalita ka nang ganyan hindi mo man lang ba na isip kung may asawa ako o wala."
"Uhm, sorry. Siguro ibaba mo na lang ako sa kantong iyon baka magalit asawa mo baka isipin niya niloloko mo siya."
"Ako nga niloko, eh." Bulong.
"Ha? Ohh, diyan, diyan mo na lang ako ibaba!" Pero tuloy tuloy lang ako sa pagmaneho.
"Dadalhin kita sa condo ko since hindi kami okay ng asawa ko ngayon."
"Kaya pala..."
"Kaya pala ano?" Makasalanan talaga mata ko hindi ko maiwasan tingnan ang dibdib niya.
"Umiinom ka dahil hindi kayo okay ng asawa mo." Sa labas ng bintana ito nakatanaw.
Pinili ko na lang manahimik. Inabot ko sa kanya ang jacket bago bumaba nang matakpan naman ang buong katawan nito dahil maraming matang makasalanan kapag ganito ang makikita. Tahimik kami pareho pasakay ng elevator hanggang sa makapasok sa sarili kong unit.
"Dito ka muna matulog at pagkatapos umuwi ka na sa inyo marahil hinahanap ka ng tatay mo."
"Salamat."
"Kumain ka na ba?" Bakit ko ba inooferan ito.
"Oo, gusto ko na lang magpahinga."
"Doon ka matulog sa kabilang kwarto." Turo ko sa katabing kwarto ko.
"Salamat, paggising mo wala na ako rito."