Alfalla.
Tinignan ko sa mga mata si Alisis, na noon ay tinawag na Goddess of Powers na ngayon ay itinuring ng Goddess of all Goddesses dahil sa mga kapangyarihang bumabalot sa kaloob-looban niya. Ngayon ko lang din naalala, akala ko kasi sa mundo na ginawa nina Tita Levinas at Tito Venny ang magiging lugar para sa laro pero hindi ko alam na ito pala na lugar ang sinasabi nila.
Habang nakatingin kay Esterno na seryoso lang ding nakatingin sa akin, pero kitang-kita ko ang kaunting takot sa mga mata niya. Kung hindi pa ako pinakalma ni Jaffna ay baka nabura na siya sa laro na'to, mabuti nalang may kaunting bait pa ako sa katawan.
"Patay na ang halimaw, napatay na ng mga Wizard kaya puwede na tayong bumalik sa quarters natin." Napatango nalang ako sa sinabi ni Jaffna, naglakad na papalayo sa akin si Jaffna.
"Pagkatapos ng larong 'to, habang-buhay ka naming gagambalahin kung hindi mo ipapakilala sarili mo sa amin ng maayos." Agad naman akong napatingin kay Alisis dahil sa simabi niya, nginisihan ko lang siya dahil hindi naman ako natatakot at hinding-hindi ako matatakot sa mga katulad niya.
"Kung gagambalahin ninyo ako palagi, wala akong pakialam dahil kayo naman ang mapapagod sa kakahabol sa akin. Pero kapag sumobra na kayo, makikita niyo kung ano ang tunay na itsura ng impyerno." Agad akong tumalikod pagkatapos kong sabihin 'yon, agad akong tumabi kay Pauros at Leera, nasa likuran naman nila si Jaffna.
"Teleport." I casted a spell at bigla nalang kaming nakaramdam ng pagbago ng espasyo at agad kaming nakarating sa quarters namin.
"Si Venedict hindi natin naisama." Agad nang-init ang ulo ko dahil sa pagbanggit ni Leera sa pangalan ng lalaking 'yon. Wala akong pakialam kung hindi siya nakasama at mas maganda kung sa ibang grupo na siya sumali. Nakakawalang-hiya ugali niya, baka hindi ko mapigilan ang sarili ko ay baka pati sa labas ng laro ay tapusin ko siya.
"Pito na grupo nalang tayong natitira, ang mga Meterian, Wizards, ang mga Royals at mga representante ng Avalon." Napatango nalang ako sa kawalan sa sinabi ni Pauros, dalawa na palang grupo ang natanggal dahil sa grupo namin. Kapangyarihan ni Pauros na siyang pinalakas ko para matanggal ang mga Lobo, at si Leera na inubos ang mga bampira.
"Mabuti nalang talaga natanggal na 'yong mga bampira, nakakapang-init ng ulo kapag nakikita ko sila." Dinig kong sabi ni Pauros.
"Ano ba ang dahilan at galit na galit ka sa kanila? Noon pa nang ipakilala sila ay seryosong-seryoso na ekspresiyon mo?" Tanong ni Leera sa kaniya, lumingon ako sa kanila at saktong nakita ko pang napatingin si Pauros kay Jaffna. Si Jaffna naman ay napakalalim ng iniisip.
"Ginamit lang naman nila ako, ginawang kaibigan para makuha ang mga kayamanan namin. Mabuti nalang hindi ko sila pinakulong, may awa pa naman ako. Gusto kong ako ang magiging dahilan sa pagbagsak nila." Sagot naman ni Pauros.
Napabuntong-hininga si Pauros at tinignan ulit si Leera.
"Ikaw? Kapatid mo ba ang lalaking bigla nalang sumulpot kanina? Magkamukhang-magkamukha kayo no'ng nagkatabi kayo." Tama, hindi ko maiwasang hindi matanong ang sarili ko kung sino talaga ang lalaking 'yon. Siguro si Leera na ang nakakaalam, magkamukha sila sa lahat ng aspeto mula sa mga mata, bibig, ilong at presensiya. Hindi nga lang sila magkapareha ng panga, pero parehong-pareho silang may malakas na kapangyarihan sa loob ng katawan nila.
"Ang alam ko lang naman ay kambal kami, 'yon ang sinabi niya. At tiyaka, ako na bahala sa kaniya dahil alam kong may pareho kaming kakayahan, kung kapatid ko nga siya ay alam ko kung paano siya matatalo." Matapang na turan ni Leera, pero alam niya sa sarili niya na kinakabahan din siya sa mga bagay-bagay dahil sa posibilidad na baka hindi niya magawa ang sinasabi niya.
"Nakuha ng mga Wizards ang pangalawang misyon sa pangalawang kategorya at iaanunsiyo namin ang pangatlo at huling misyon sa pangalawang kategorya kapag handa na ang lahat. Puwede na muna kayong magpahinga."
"We still have the last mission, kailangan nating makuha ang huling misyon. Ayokong matalo." Seryosong sabi ko sa kanila. Napalingon naman sila sa akin at tumango.
"Bakit gustong-gusto mong manalo, Alfalla?" Tanong sa akin ni Leera kaya hinarap ko siya.
"Simple lang, the prizes are priceless. Dinig ko na may maliit na kabayo silang ibibigay sa matitira na galing sa mga totoong Diyosa. Pangalawa, they will grant the winner's wishes and the last one is free to enter the world of humans. Wala naman akong balak pumunta sa mundo ng mga tao, ang akin lang ay ang hiling na ipapatupad nila." Sagot ko naman, agad naman napatango si Leera kaya agad naman akong bumalik sa higaan. Limang kama na nasa sala lamang, at ako ang nasa pinakagitna.
"Mahaba ang araw ngayon, maraming nangyari kaya magpahinga na muna kayo. Ayokong matalo, sana gano'n din isipin niyo." Huling sabi ko at kaagad umidlip.
*********
Leera.
Habang tinatanaw ang mga bituin na nasa kalangitan, sinusundan din ang mga nahuhulog na liwanag at ang pagngiti sa akin ng buwan siyang nagbibigay sa akin ng kaginhawaan. Darkness is my life, masaya ako kapag nasa dilim dahil hindi nila makikita ang lungkot na siyang napapansin ko sa maraming nilalang sa bawat mundo. Ayokong may nakikitang malungkot, ayokong napapansin ang mga hinanakit at mas lalo ng ayoko silang nakikitang masiyadong nasasaktan dahil lamang sa simpleng bagay.
Pero bakit gano'n? Lahat ata na nabanggit ko ay siyang nararamdaman ko ngayon? Hinanakit, lungkot, at sakit? Siyang ang kadiliman lang ang nagbibigay gamot sa akin para maging masaya, ang mga buwan at bituin lamang ang nagbibigay ng liwanag sa buhay ko.
"Malungkot ka ata?" Agad akong napalingon sa likuran at bumungad sa akin ang seryosong ekspresiyon ni Ate Jaffna.
"Ate." Tawag ko sa kaniya, ngumiti siya ng pilit at tumabi sa akin na nakaupo sa lupa habang nakatanaw sa madilim na kalangitan na punong-puno ng bituin.
"Anong problema? Kapatid mo ba? I mean, 'yong totoo mong kapatid?" Agad naman akong nahinto sa tanong niya, one of the reasons ay ang pagiging malungkutin ko pero hindi ko ata alam na ang kapatid ko na siyang dahilan ng pagkalungkot ko ngayon. Ang kambal ko pala ang may dahilan kung bakit ako nagkakaganito.
Tumanaw ulit ako sa kalangitan habang nakangiti.
"Alam mo Ate, tinatanong ko sa sarili ko kung bakit inabandona ako ng pamilya ko, ng totoong pamilya ko dito sa mundo ninyo. Tinatanong ko sa sarili ko na baka may kasalanan nabang nagawa ang maliit na ako noon sa pamilya ko kaya nila ako itinapon. Tinatanong ko sa sarili ko na bakit napakalungkot ko parin kahit may kumpletong pamilya na kumupkop sa akin?" Napangiti ako ng pilit dahil sa sinabi ko, naramdaman ko nalang ang palad ni Ate Jaffna sa balikat ko.
"Kulang talaga sa pakiramdam kapag may marami kang tanong sa sarili mo. Hindi ka talaga mapapakali kapag maraming bumabagabag sa utak mo at maraming kulang sa buhay mo kapag hindi tama ang tibok ng puso mo. Leera, hindi lahat ng kumpleto ay masaya." Agad naman akong napapikit dahil sa sinabi ni Ate Jaffna, tama nga naman siya. Paano makakapagpahinga ang utak at puso ko kapag maraming iniisip at maraming masamang nararamdaman?
"No'ng una ko palang nakita ang lalaking 'yon sa Arena, alam ko ng konektado ka sa kaniya Leera. Gusto kitang sabihan na huwag mo nalang pansinin pero hindi talaga maiwasan na 'yon na ang tumatak sa isipan mo. Sino ba namang hindi mababaliw kung may nakita kang nilalang na kamukhang-kamukha mo diba?" Nilingon ko si Ate Jaffna na nakangiti na pala ngayon habang nakatanaw sa kalangitan.
"Natatandaan mo ba no'ng bata ka pa? Palagi akong malungkot dahil ang pinakamatanda nating kapatid ay laging wala? Noong una pa lang ay masaya akong nakikita siyang masaya dahil sa wakas makakapasok na siya sa paboritong niyang Academia. Hindi ko naman alam na 'yon ang magiging dahilan na mahihiwalay siya sa atin, ilang taon siyang wala sa tabi natin at nanatili sa asawa niya. Ni hindi man lang niya tayo nabisita hanggang sa nabalitaan nalang natin na may pamilya na siya. Sinabihan ko na si Zemma na sabihin sa Tatay niya na kitain tayo pero parang wala parin." Natatawa nitong sabi pero nakikita ko ang nagbabadyang luha sa mga mata niya kaya unti-unti namang naluha ang mga mata ko.
Niyakap ko siya ng mahigpit na siyang ikinaigtad niya. Pero nakabawi ata naman siya at niyakap din ako pabalik. Ngayon ko lang nakita si Ate Jaffna na umiyak na siyang nagpapadurog sa puso ko.
"Kaya pala galit na galit ka kay Tita Sarionaya at Tito Enzyme at sa anak nila?" Agad kaming napalingon kay Alfalla na nagtataka lang na nakatingin sa amin. Naghiwalay na kami sa yakapan at pinanuod si Alfalla na umupo sa gitna namin. Napangiti naman ako dahil hindi naman gano'n kasama si Alfalla, kailangan lang ata siyang intindihin.
"Eh ikaw? Hindi mo parin ba sasabihin sa amin kung sino ka talaga at bakit sa gitna ng taon mong napiling pumasok sa Academia?" Nagulat naman ako do'n, hindi ko naman kasi alam na siya pala 'yong transferee na binabanggit ng lahat na may nakakatakot daw na presensiya. Siya pala 'yon, natawa nalang ako sa utak ko dahil kakampi ko pala sa laro ang sinasabing nilang nakakatakot na siyang totoo naman.
"Malalaman at malalaman niyo din naman pagdating ng panahon. Let the destiny answers your question Jaffna. Pero katulad niyo, may dahilan din ang galit ko sa mga Royals at sa mga magulang nila. Napakalaking kasalanan ng nagawa nila sa akin pati ang iba nitong mga kasamahan." Nagtaka akong nakatingin kay Alfalla, mahirap talaga siyang basahin.
"Bakit hindi pa kayo nagpapahinga?" Napaangat ang tingin namin sa bagong dating, agad naman akong napatayo at yumuko para sa pagbibigay respeto.
"Headmaster." Tawag ko sa pangalan niya, napalingon naman ako kay Ate Jaffna na ngumiti lang ng pilit habang si Alfalla ay seryoso lang na nakatingin kay Headmaster.
"Habang tumatagal, nasasanay na ako sa pagkawalang-modo mo Alfalla." Seryosong turan nito kay Alfalla, kaagad naman akong kinabahan dahil sa pagsalita nito patungkol kay Alfalla.
Tumayo si Alfalla pati na rin si Ate Jaffna. Tinignan lang ng seryoso ni Alfalla si Headmaster at ngumisi, kinilabutan naman ako do'n dahil ngayon ko lang siyang nakita na ngumisi ng gano'ng nakakatakot. Ano bang meron kay Headmaster at palagi ko silang nakikitang magkagalit? Una ay sa Headmaster's Office, pangalawa ay 'yong nagkaengkuwentro sila dito sa isang araw, oo nando'n ako. At ngayon, pangatlo na'to.
"Habang tumatagal, mas lalo tuloy ako nati-trigger na patayin ka at ilibing dito mismo sa lugar na'to." Napasinghap naman ako sa sinabi ni Alfalla, alam ko namang hindi mapipigilan ang bibig ni Alfalla pero grabe naman ata ang turing niya sa Headmaster.
Gusto kong sumabat pero baka naman ako ang pagdiskitahan kaya tumahimik nalang ako.
"Talaga, gagawin mo 'yon?" Ngisi na ngayong turan pabalik ni Headmaster.
"Bakit hindi? Hindi mo naman ata hahayaan ang mga totoong Diyos na parusahan ka sa mga kamay nila diba? Malaking kahihiyan 'yon, kaya ako nalang ang paparusa sa'yo Brooch, ng kamatayan." Nakakagulat lagi itong si Alfalla, she is full of surprises na hindi ko maiwasang hindi mapamangha. Tinawag niya sa pangalan si Headmaster, ano bang meron sa kanila at ganito nalang ang turingan nila sa isa't-isa.
"Nandito ka na naman ba para bantayan ako? Huwag kang mag-alala, hindi ako tatakas at hinding-hindi ako tatakas dahil lang sa pagbabantay niyo. Hindi ako natatakot sa'yo at mas lalong hinding-hindi ako matatakot sa mga mahaharlika na nagpaplanong pabantayan ako." Ngisi nitong turan, kaagad naman naglaho si Alfalla gamit na naman ang kapangyarihan niya.
Tumango nalang si Ate Jaffna kay Headmaster at yumuko naman ako ulit for the sign of respect at naglakad na kami papalayo sa kaniya.
Agad kong hinabol si Ate Jaffna dahil ang bilis niya kung maglakad.
"Ate, grabe naman ata si Alfalla kanina. Nagulat ako kung paano niya sagut-sagutin si Headmaster na para bang magkasing-edad lang sila.", Turan ko na siyang ikinatango niya lang.
"Kami ang magkaedad ng Headmaster at kahit ako, hindi ko alam kung bakit gano'n ugali ni Alfalla kapag kaharap niya 'yon." Napatango nalang ako, agad naman siyang napabuntong-hininga at nagsalita ulit.
"Alfalla is Alfalla, masama ugali, malakas, matalino, makapangyarihan at misteryoso."