Schzna’s POV
Nagmulat si Avon at akmang tatayo nang agad din siyang napahiga. Masakit pa ang katawan dahil sa huling laban.
"Gyojang... Seonsaeng..." nanghihinang tawag ni Avon sa headmaster at sa kan'yang seonsaeng na gulat pa rin ang ekspresyon.
Kumurap-kurap ang headmaster habang nakatingin kay Avon saka tumingin sa akin.
"She's awake," hindi makapaniwalang anang headmaster. "She's awake! Goddamn it."
Tumayo ako nang maayos nang mapagtantong nasa kama pa rin pala ako ni Avon.
Pero hindi ko inasahan ang pagtimbawang ko sa sahig dahil sa matinding hilo na aking naramdaman.
Napasobra siguro ang kapangyarihan na nagamit ko sa pagpakawala ng bisa ng hwansang-ui.
Napahawak ako sa dibdib ko nang mas lalong bumilis ang pagtibok ng puso ko at tila nakukulangan ako nang hangin.
Narinig ko pa ang ilang pagtawag sa akin bago ako tuluyang mawalan ng malay.
Naalimpungatan ako sa isang kulay kayumanngi at puting kwarto. Sa isang couch ay naroon si Rad kasama ang grupo.
Sumilay ang isang ngiti sa mukha ni Reina nang magmulat ako. Naroon siya sa tabi ko habang nakaupo sa isang upuan.
Ngumiti ito sa akin. "Mabuti naman at gising ka na." aniya saka hinimas-himas ang palad ko.
Awtomatikong napatingin sa direksyon namin si Rad at napadilat naman agad si Sibal mula sa pagkakahimbing sa isa pang couch.
Agad na tumayo sina Sibal, Rad at Via mula sa pagkakaupo at tumunghay sa akin. Napatingin ako sa aking sarili nang makitang iba na ang suot ko.
Bumilis ang tibok ng puso ko dahil doon. "Hoy, Reina! Pinalitan mo ba ang suot kong damit?!" bulalas ko.
Nanlaki ang mga mata niya saka umiling. Napanguso siya saka tumingin sa akin. "Hindi ah,"
Naningkit ang mga mata ko. "E' 'di sino?!" nagugulat kong tanong.
Naramdaman ko ang pag-iwas ng tingin ni Sibal at Rad sa amin kaya medyo naningkit muli ang mga mata ko.
Ngumiti si Via. "Si Miss Laure ang nagpalit sa 'yo ng damit,"
Nakahinga ako nang maluwag saka ngumuso. "Ano nga pala ang nangyari?" taka kong tanong.
Tumingin sa akin si Via nang may nanunuksong mga tingin. "Kanina, nagising na si Avon dahil sa pagpakawala mo sa kan'ya sa hwansang-ui,"
Napakurap-kurap ako saka tumungo. Bakit ko nga ba nagawa iyon? Ang nangyari ay bigla nalang sumagi sa isip ko ang kakaibang pangyayari, at doon ko nakuha ang technique sa pagrerelease.
"Tapos nawalan ka ng malay, ang sabi ni Miss Aura, dahil daw iyon sa kakaibang p'wersa ng kapangyarihan na dumaloy kanina sa katawan mo."
Tumango-tango ako saka pumikit. "Malakas at kakaiba ang p'wersa ng kapangyarihan ang naramdaman ko kanina." saad ko.
Ngumiting muli si Via. "Halos lahat ay nagulat doon sa ginawa mo, dalawang linggo nang nakaratay si Avon."
Pinisil ni Reina ang palad ko kaya napatingin ako sa kan'ya. Nakanguso siya at tila maiiyak kaya agad na nangunot ang noo ko.
"Akala ko mamamatay ka na! Nakakainis ka naman, hindi ko alam ang dahilang sasabihin ko kay Tita Hillary kapag nagkataon!" bulalas niya.
Sabay-sabay kaming natawa dahil sa pagsigaw niya kasabay ang pagtulo ng kan'yang mga luha at agad naman nitong pinunasan iyon.
"Oo nga pala, limang minuto matapos mong gawin ang Releasing Technique ay nalaman ni Miss Laure na limang minuto nalang pala ang natitira para sa buhay ni Avon," tatango-tangong aniya.
Hindi na ako nagulat doon. "Ang hwansang-ui ay tumatagal lamang ng isang linggo, maswerte ang babaeng iyon dahil lumaban siya." nakangisi kong sambit.
Tumawa si Sibal saka ako sinamaan ng tingin. "Teka lang ha! Ang sabi mo ay hindi mo pa gamay ang abilidad na iyan, pero bakit napagaling mo ang napakakaibang karamdaman ni Avon?"
Napatingin sila sa akin at nagtataka na naman ang mga tingin. Nagkibit-balikat ako at pumikit muli.
"Kailangan ko pang magpahinga 'no," pag-iiba ko ng topic. "Kamusta nga pala si Avon? May masakit pa ba sa kan—"
Natigilan ako nang magtaas ng kilay si Rad sa akin. "Akala ko ba magpapahinga ka pa?" sabi nito sa malamig na tono. "Ba't ka pa nagtatanong?"
Natahimik ako saka wala sa sariling naitikom ang bibig. Maging sina Sibal ay tila nagulat din sa inasta niya o 'di kaya'y sabihin na nating natakot.
His eyes were too intense for my comfort. Tumalikod siya sa amin. "Leave her alone." aniya saka muling harap. "And you, take a rest." baling nito sa akin.
Matapos ang halos makapigil-hiningang eksenang iyon ay muli akong nakatulog.
Gaya nang sinabi ni Rad ay ipinahinga ko ang sarili at pati na rin ang diwa ko. Muli na naman akong nag-ipon ng lakas at kakaibang daloy ng kapangyarihan.
"So, she's the medical wonhwa." anang isang babae. "She released me in an illusionary technique?"
"Yes, Miss Vanchez." tono ito ng isang babae.
I heard her sighed heavily. "A new member of first division, not bad."
Dahan-dahan kong idinilat ang mga mata ko sa taong nasa harapan ko. Tumambad sa akin ang mukha ni Avon, maawtoridad na itong nakakatayo.
May kasama siyang isang lalaki, ngunit hindi ko ito makilala dahil nga ay bago pa lamang ako sa lugar na ito.
Napatingin sa akin si Avon nang bahagya akong gumalaw. "Oh, you're awake. Naistorbo ko ba ang pagpapahinga mo?" agad niyang tanong.
Umiling ako saka ngumiti. "Hindi," mahina kong sagot.
Tumango ito sa akin. "Ah, gan'on ba. Gusto ko lang kasing magpasalamat sa 'yo, binalita sa akin ng gyojang na ikaw ang nagpakawala sa akin sa kakaibang technique."
Ngumiti siya sa akin saka naningkit ang mga mata at humawak sa baba. "Ano nga bang pangalan n'on? Hwan... ano nga ba iyon?"
Bahagya akong natawa dahil sa naging akto niya, para itong bata. "Hwansang-ui technique." nakangiti kong sambit.
Tumango siya. "Ah tama, iyon nga, hwansang-ui technique, napasailalim nga pala sa isang ilusyon."
Bahagya akong nagtaka sa inaakto niya ngayon. Gusto kong magtanong pero pinipigilan ako ng sarili kong ibuka ang bibig at magtanong.
Ang sabi sa libro, ang hwansang-ui technique ay nagdudulot ng trauma sa isang target.
Paano niya itong naiwasan?
Napakamot siya sa kilay saka tumingin sa lalaki. "Iwan mo muna kami."
Tumango ang lalaki saka lumabas ng silid. "Marami akong nakita, pinaglaruan ako ng technique na iyon at umabot sa puntong ako na mismo ang nagsusugat sa sarili ko sa loob ng ilusyon."
Umawang ang labi ko sa pag-uumpisa niya. "Nakausap ko si Hiraya sa loob ng ilusyon. Binalaan niya ako na h'wag magpapadala sa ilusyon, dahil magiging dahilan iyon nang kamatayan ko."
Nanlaki ang mga mata ko at nanlamig ang buo kong katawan. "Si Hiraya? Paanong naroon siya sa loob ng ilusyon?!"
Ngumiti siya saka umupo sa dulo ng kama. "Hindi ko rin alam pero lumitaw siya sa harapan ko. May sinambit siya sa akin, isang napakahalagang salita."
Sumeryoso siya kaya mas sumeryoso rin ako. Hindi ko alam pero nang mabanggit ang pangalang iyon ni Hiraya ay naging interesado ako.
"Totoong namatay siya, ngunit hindi sa kamay ng mga taga-Hemera." pagpapatuloy nito.
Mas lalo akong nagiging interesado sa sinasabi niya. "Si Hiraya ay isang sedae ng mga maalamat na medical wonhwa. Ngayong nalaman kong mamatay siya, posibleng muli siyang nabuhay, Ara."
Nanindig ang mga balahibo ko at agad na napaupo. Bumilis ang paghinga ko sa mga nalalaman kong ito.
"Kanina lang ay nakita ko ang mga hukom sa loob ng ilusyon, ipinakita ni Hiraya sa akin iyon. Nag-uusap sila, sa gabing pagkapunta mo rito sa akademya."
Napakurap-kurap ako. "Ang mga hukom sa emperyo ba ang iyong tinutukoy?"
Tumango ito. "Posibleng konektado kayo ni Hiraya," seryosong aniya. "Narinig ko ang binanggit ng unang hukom sa pagpupulong matapos mabalitaan na may nabubuhay pang medical wonhwa."
Natigilan ako sa babaeng kaharap ko. Posible kayang totoo ang ilusyong iyon? Ngunit tulad sa sarili nitong salita, isa lang iyong ilusyon.
"Isa lang iyang ilusyon, Avon. Paanong magiging konektado kami ni Hiraya?" nagtataka kong tanong.
Hindi siya sumagot bagkus sinambit niya ang sinabi ng unang hukom doon sa pagpupulong na labis kong ikinagulat.
"Taimtim akong nananalangin na sana siya na nga talaga ang saeloun sedae ni Hiraya."
***
Saeloun Sedae - New Generation / Bagong Salinlahi