Schzna’s POV
"Seonsaeng, 'di mo sinabing chicks," bulong ni Sibal na itinuro pa ako.
Iyon ang sabi niyang itawag namin sa kan'ya dahil mas'yado raw'ng mahaba kung Percival ang itawag namin.
Tinawanan siya n'ong lalaking may kulay kayumangging buhok at itong si Sibal naman ay dark red ang kulay ng buhok.
Sinamaan siya nang tingin noong lalaking hindi naman gan'on katanda, siya iyong tinawag ni Sibal na seonsaeng.
Nabaling ang tingin ko roon sa babae. She had curly, shoulder-length black hair and a matter-of-fact face.
Halos ka-edad ko lang sila. Katulad ni Sibal ay nakasuot din sila ng mamahaling coat na gawa sa itim na leather na may silver logo ng Mastery Academy.
The way they all stood had an air of superiority and confidence. Hindi mapagkakaila na mga estudyante sila ng Mastery Academy.
Siniko-siko ako ni Reina kaya agad akong napatingin sa kanya. "Ano 'yon?" bulong ko.
Hindi na mapakali ang hitsura niya at para siyang natatae sa sobrang kaba. "May mga paparating. May naririnig akong ingay sa kanang bahagi ng kagubatan."
Nanlaki ang bahagya ang mga mata ko. "Ano kamo?" nagugulat kong tanong.
Napatingin sila sa akin, nagtataka sa naging asta ko at sa hitsura ng kasama ko.
"Bakit hindi ka mapakali?" tanong n'ong seonsaeng.
Napalunok si Reina. "May mga naririnig akong ingay sa kanang bahagi ng kagubatan, sa tingin ko ay may mga parating."
Tumango iyong seonsaeng at sinenyasan iyong isa pang lalaki. Hindi ko maiwasang tignan siya lalo na't matangkad at mas'yadong intense ang itim niyang mga mata.
Walang ekspresyong makikita sa kanyang mukha. But his aura was saying something else. His presence screamed authority.
"I can sense danger," anang isa, siya iyong may kulay kayumangging buhok.
Tumango iyong seonsaeng sa kanila at bigla nalang silang nagsikilos, hindi ko mabilang ang pagitan ng bawat segundo dahil ngayon ay nakakapit na ang kamay n'ong lalaki sa aking bewang.
Tila hangin silang nagsilundagan sa pinakamataas na puno, kung gan'on, ganito pala katindi ang abilidad ng grupo nila.
Bumilis ang paghinga ko nang takpan niya ang bibig ko para hindi makagawa ng anumang ingay.
Nakita ko namang hawak ni Sibal si Reina at tulad ng lalaking ito, naroon ang palad niya sa bibig ni Reina.
Kalmado silang naghintay habang si Reina ay hindi na maipinta ang mukha dahil sa takot.
Ang kaliwa kong tainga ay pinakikinggan ang dagat  huni ng ibon at palaspas ng mga dahon.
Habang ang kanan ko namang tainga ay tutok sa langitngit ng punong-kahoy at tuyong dahon 
Ngunit ang maliliit na ingay ay nagkasunod-sunod at iba't iba ang pinagmumulan. Mayroon sa kan'yang kaliwa, mayroon sa kanan.
Mayroon sa bandang harapan, mayroon din sa likuran. Maingat kong nilingon ang ibaba at hinanap ang nagmamay-ari ng mabigat na paa.
Nangunot ang noo ko nang magtipon-tipon ang mga iyon sa gitna ng mga punong kinalalagyan namin.
Pawang matatangkad kompara sa mga kasama ko. May kalakihan ang mga katawan ng mga iyo at kayrurungis na ng damit at masyado akong naaasiwa sa amoy ng dugo nila.
Sa tingin ko ay hindi sila taga Valeria, kung taga Valeria man ay sa tingin ko sila ay ang mga rebeldeng komonero.
Ang alam ko ay jeoggi ang tawag sa mga rebeldeng komonero ng Valeria.
"Sa tingin ko ay nakabalik na silang lahat sa Valeria." barito ang tonong anang ng isa.
Bumilis ang tibok ng puso ko dahil sa pagsasalita palang ay mararamdaman at mahuhulaan mo nang hindi sila basta-bastang mga tao.
"Malamang sa malamang ay natambangan na sila ng mga taga Hemera." batid kong natutuwa ang lalaking iyon.
Sa tindig at natural na bulto ng katawan ng mga ito, nasisiguro kong lalaki lahat iyon.
May itim na tabing ang kanilang mukha, tanging mga mata ang makikita at nakataling buhok, hindi ko man lang matukoy ang pagkakakilanlan.
Sinulyapan ko ang mala-kastilyong akademya ng Valeria, iyon marahil ang sinusulyapan ng mga lalaking ito.
Wala akong mahitang dahilan para tignan nila nang gan'on ang eskwelahan ng Valeria.
Sapagkat batid kong libu-libong hwarang at wonhwa ang naroon sa akademya o 'di kaya'y daan-daan dahil ang iba ay naroon sa emperyo.
At walang maglalakas-loob na pasukin ang bayan ng Valeria, isa iyong kalokohan maliban na lamang kung magagaling sila o 'di kaya'y naghahanap lamang sila ng sakit ng katawan.
Lumipas ang ilang segundo nang umalis ang mga lalaking iyon at akmang bababa na si Sibal nang balaan siya ng seonsaeng.
"Stop,"
Ikinonekta nito ang isip niya sa isip naming lahat kaya medyo humanga ako sa ginawa niyang iyon.
Kung gan'on, hindi lang pala ako ang may kakayahang gawin ang bagay na iyon.
Siguro ay napakagaling niyang hwarang, ano kaya ang antas ng abilidad niya?
Unti-unting may gumuhit na ugat sa pagitan ng kilay at pisngi ng seonsaeng, nag-iba rin ang kulay ng mga mata niya.
Naging matinding kulay langit ang mga mata niya, naging matindi rin ang ekspresyon ng mukha niya kompara sa kanina lamang.
Nakarinig ako ng ilang kaluskos ng dahon sa bandang kaliwa ng kinaroroonan namin.
Muntik pa akong mapahiyaw dahil tila hanging nagsilundugan ang ilang lalaki sa punong mas mababa kompara sa kinalalagyan namin.
Hindi tulad ng mga jeoggi kanina, mas malinis ang mga ito. Halatang mararangya ang buhay ng mga ito kompara sa mga nauna.
Biglang sumama ang tingin ng seonsaeng sa mga lalaking iyon sa ibaba namin.
Bigla akong naalarma nang itaas ng isa ang tingin niya sa gawi namin. Isang mabilis na kilos ang nagawa ko kaya bigla akong kinabahan.
Pakiramdam ko ibang tao ang nagkontrol sa katawan ko, bigla nalang itong kumilos nang hindi ko namamalayan.
"Anong mayroon, Gia?" tanong ng isang lalaki roon sa babaeng nag-taas ng tingin.
"Pakiramdam ko, hindi lang tayo ang tao rito, Captain." naalarmang sagot naman ng tinawag na Gia.
Nangunot ang noo n'ong captain saka lumingon-lingon sa paligid. "Wala akong maramdamang kakaiba, Gia." anang captain.
Tumango ang iba sa kanila. "Gan'on din ako, captain." anang naman n'ong medyo matangkad na lalaki.
Umiling si Gia. "Wala, kalimutan n'yo na lamang iyon, Captain."
Kumunot ang noo ng mga kasama ko saka sabay-sabay na nag-angat ng tingin sa akin.
"Ano ang ginawa mo?" bulong ng lalaking kasama ko.
***
Seonsaeng - Sensei
Jeoggi - Bandit