THE LAST MEDICAL NINJA
(c) semicxlon, 2022
***
"An atmospheric historical mystery that will captivate you to the end."
                           
- - - -
Mastery Academy is an esteemed school where students train to master their special abilities. The Mastery Academy of Special Abilities. A school for people like her who have special abilities. A place for the elites that she will never ever be like.
For a seventeen-year-old village girl Schzna Ara Shevria, it's a good-for-nothing place where wealth speaks the loudest. But in an expected period of time, the headmaster of Mastery Academy offers her to enroll in their academy. Ready to experience the thrill of demonic transformation?
Welcome to Mastery Academy of Special Abilities!
"We are all in the same game, just at different levels, all dealing with hell just with the different devils."
***
Schzna’s POV
Lahat ng taong nakatira sa Valeria ay ipinangank na may natatanging abilidad, pero sa kasamaang palad, hindi lahat ay nakakapag-aral sa Mastery Academy.
Ilang libong pilak pa ang kailangan mong ipunin para lamang makapasok sa tinuturing nilang eskwelahan ng mga may natatanging kakayahan.
Pinagmasdan ko ang bughaw na langit. Mula rito sa kinalalagyan ko ay kitang-kita ang mala-kastilyong eskwelahan ng mga mayayaman.
Ngunit ipinagpapasalamat kong hindi kami nakakapasok sa eskwelahang iyon. Ilang buhay na ang nabuwis para lang sa misyon na inaatas nang nakakataas.
"Ara! Bumaba ka na riyan at maghain na ng makakain!"
Bumuntong-hininga ako saka itinanggal ang tingin sa bughaw na kalangitan ng Valeria. Bumaba na ako sa maliit na kama pero agad ding napatigil.
Nanlaki ang mga mata ko nang makita ang isang lalaking sugatan. Bigla nalang siyang lumitaw sa kwarto ko nang dumadaing.
"Agh,"
Agad akong napalapit at tinignan siya nang maayos. Kinuha ko ang upuan mula sa gilid ng kama at doon siya pinaupo.
Halos ka-edad ko lang ata siya. Nakasuot siya ng mamahaling cost na gawa sa itim na leather.
Halatang hindi siya nababagay sa lugar na tulad ng bahay namin. Kahit marungis dahil sa paghahalo ng dugo at pawis ay nagmukha pa rin siyang isang mamahalin.
Hinawakan ko ang braso niyang dumurugo. Naramdaman ko namang nag-angat ng tingin ang lalaki sa akin pero hindi ko na iyon napagtuonan ng pansin.
Medyo nag-aalinlangan man ay sinimulan ko nang gamutin ang duguang braso ng lalaki.
Nilapat ko ang dalawa kong palad sa duguan nitong braso at sinimulan ang panggamot.
Narinig ko ang ilang pagdaing nito kaya medyo marahan ko nalang iyong ginawa.
"H'wag ka ngang dumaing nang parang bakla, baka marinig ka ni mama." inis kong sabi matapos ang panggagamot.
Narinig ko ang mahina niyang pagtawa. "Salamat, hindi ko akalaing may nabubuhay pa palang medical wonhwa."
Wonhwa? Ano iyon?
Nangunot ang noo ko. "Ano'ng ibig mong sabihin?"
Umawang naman ang labi niya saka umiling-iling. "Salamat ulit." pilit ang ngiting sabi niya.
Akma siyang tatayo nang pigilan ko ito. "Paano kang napunta rito?" taka kong tanong.
Umupo muli siya. "I've been transferred here in your room and luckily... you're a medical wonhwa." nakangiting aniya.
"W-What..."
Tumawa siyang muli. "Nasa isang misyon ako, ngunit sa kasamaang palad, natambangan ang squad namin." seryoso niyang sabi.
Bahagya akong napalayo sa kan'ya. "Galing ka sa Mastery Academy?" nagugulat kong tanon.
Tumingin ako sa silver logo ng Mastery Academy na nakalagay sa coat nito. Bakit hindi ko agad iyon napansin?
Tumango siya. "Maaari mo ba akong samahan pabalik? Kakailanganin ng mga kasama ko ang tulong mo." seryoso niyang paki-usap.
Natigilan naman ako. Ano kamo? Samahan ko raw siya pabalik? Kakailanganin ang tulong ko?
"Schzna Ara Shevria! Kanina pa kitang tinatawag!"
Napabalik ako sa reyalidad dahil sa sigaw na iyon ni mama. "Saglit lang po!" pasigaw kong sagot.
Huminga ako nang malalim saka muling tumingin sa lalaki. Seryoso siyang nakatingin din sa akin, tila naghihintay ng isasagot ko.
"Ngunit hindi ko pa masyadong gamay ang abilidad ko, baka mas lalong ikasama ng squad o grupo mo ang gagawin ko."
Umiling siya. "Hindi gamay? Pero napagaling mo ang sugatan kong braso."
Ipinakita niya sa akin ang sugatan niyang braso na kanina lang ay walang tigil sa pagdurugo.
"Walang kaso sa akin ang hindi pagiging mahusay sa abilidad," aniya. "Makakaasa kang may ibibigay akong kapalit."
Napatungo ako at bumuntong hininga. Narinig ko ang ilang sigaw ni mama mula sa baba. Nag-angat ako ng tingin sa kan'ya at ngumiti.
"Maghintay ka rito, sasama ako." pagpapas'ya ko.
Lumiwanag ang mukha n'ong lalaki saka tumango sa akin. "Maraming salamat,"
Tinanguhan ko lang siya saka bumaba. Sumalubong agad sa akin ang nakapamewang na si mama.
"Oh, ano? Nakahain na ako't lahat lahat, napakabagal mo pa rin?" asik niya.
Tumawa naman ang kapatid kong babae. Limang taong gulang palang siya at puro tawa lang ang itinutugon niya kapag sinesermunan ako ni mama.
Napakamot ako sa batok ko at tumawa nang pilit. "May pupuntahan kami ni Reina, mama. S-Susunduin n-namin si Lolo Isko," pagsisinungaling ko.
Pinaningkitan ako ni Mama, tinitiyak kong nagsasabi ako nang totoo o hindi. Tumango rin siya pagkatapos n'on. "O sige, mag-iingat ka."
Bahagya akong ngumiti saka lumabas ng bahay. Pumunta ako sa likurang bahay at sumandal sa bakod.
Ikinonekta ko ang isip ko sa isip ng isang lalaki at medyo natigilan ako nang unti-unting nag-flash roon ang mga iniisip niya.
Nasa isip nito ang mga kasamahang mga sugatan. May isang babae at dalawa namang lalaki sa grupo nila at purong sugatan.
"Window," saad ko sa isip matapos masuyod ang isipan n'ong lalaki.
Maya-maya pa'y nakarinig ako nang ilang mga yapak. Sumilip sa bintana ang lalaki at itinaas pa nito ang tingin sa mala-kastilyong eskwelahan bago ibaba ang paningin sa akin.
Nang makita ako ay saka siyang ngumiti. "Ibang klase ka talaga! Paano mo nagawang pasukin ang isip ko? Bibihira lamang sa mga hwarang at wonhwa ang nakakagawa n'on!" nagagalak niyang sabi.
Umirap ako sa kan'ya saka sinenyasang bumaba. Sumimangot ito dahil mukhang wala pang naiipong lakas para tumalon.
Bumuntong-hininga ako saka akmang pipitik nang bigla siyang ngumiti.
"Biro lang, kaya ko." natatawa niyang aniya. Mabilis, maingat at walang ingay siyang tumalon pababa sa lupa.
Napangiwi nalang ako saka siya sinenyasang magpatiuna. Tumango lang siya saka umakyat sa maliit na bundok.
Maayos at tuluy-tuloy kaming naglalakad nang harangin kami ni Reina. "Saan ang punta natin? Nasa bahay na si Lolo Isko, 'no!" mataray na aniya.
Lumundag siya mula sa puno, mukhang doon na naman nagpalipas ng maghapon.
Pumikit ako dahil sa inis. Sabi na nga ba't narito siya at nakikinig sa mga kasinungalingan ko.
Abot ng abilidad niya ang gan'on kalayong distansya ng bahay namin. Naririnig niya kahit gaano kalayo ang isang taong nagsasalita.
Tumataas iyon hanggang sa umabot ng ilang kilometro na ang layo ng isang taong nagsasalita, iyon ang sinasabi nilang level of abilities.
Balita ko pa nga ay kapag tumaas ang level mo ay kasabay n'on ang pagpapapalit ng kulay ng mga mata mo.
Ngunit kailanman hindi iyon nangyari sa akin, hindi ko tuloy alam kung tumataas ba ang antas ng kakayahan ko o mas lalong bumababa ngayong hindi ko pa ito nasasanay.
"Hoy, Ara! H'wag mong sabihing makikipagtanan ka rito sa lalaking..." sinuyod niya nang tingin ang lalaking kasama ko. "Lalaking pipilay-pilay!" dagdag nito.
Biglang nanlaki ang mga mata ng lalaki saka tumingin nang masama kay Reina. "Ano kamo? Pipilay-pilay? H'wag mo akong mamaliitin, baka mapasubo ka," nakangising sabi ng lalaki.
Nanlaki ang mga mata ni Reina sa sinabi ng lalaki. Biglang namula ang mga pisngi nito saka nag-iwas ng tingin.
Ipinagkrus niya ang mga braso saka pinagtaasan ng kilay ang lalaki. "B-Bakit? S-Sino ka ba sa akala mo?!" matapang niyang tanong.
Itinuro ng lalaki ang sarili saka nagmamalaking tumingin kay Reina. "Ako? I'm Percival Riley Dela Merced,"
***
Medical Wonhwa - Medical Ninja
Hwarang - Elite Warrior