POV: Uno
“Who the hell are you?!” nagising siya dahil sa dumadaundong na sigaw na yun.
“T*ngina naman eh,” kakamot-kamot ng ulong bulong niya.
Naalimpungatan siya sa lakas ng boses ni Tanya eh. Iginala niya ang paningin sa paligid. Parang nakalimutan pa niyang nasa eskwelahan pa pala siya.
Tapos na pala ang klase nila para sa araw na yun. Siyempre half-day lang ang pasok nila.
“Ah…T-tanya…bitawan mo siya,” dinig niya ang alanganing saway ni Gani.
Humihikab na iniunat niya ang mga braso saka bumaling sa mga ito. Kaharap ni Tanya si Angel na nakatingin lang rito. Habang si Gani naman ay nag-aalalang nakatinging lang sa kanila at hindi alam ang gagawin.
“My name is Angel, ikaw?” nakangiting sagot ng White Lady.
Pinag-krus niya ang mga braso habang nakatingin siya sa mga ito.
“Whoa…” komento ng lahat.
“Hi, Ms. Angel. Pwede ba kitang tawaging ‘akin’,” malokong sabi ni Luis saka kumindat pa rito.
“Angel na lang,” mahinhin at naiilang na sabi nito.
Napahiyaw naman ang mga g*go niyang kaklase dahil doon.
Napailing na lamang siya. Akala pa naman niya matatakot ito sa mga kaklase niya. Eh, parang room ito ng mga ganster eh. Punung-puno ng vandalism sa paligid. Medyo madilim at basag-basag ang mga bintana pero heto ito at nakikipagkilala pa.
Tss.
Kakaiba talagang babae. Napailing siya. Tiyak niyang may sir ana ito sa utak.
“What is your relationship with my baby?” palabang tanong ni Tanya.
Ngunit biglang nanlaki ang mga mata ng White Lady habang nakatingin rito.
“Baby? May anak ka na? Hindi ko kilala ang anak mo aa,” gulat na saad ni Angel habang iwinawagayway pa ang kamay bilang pagtanggi.
Natawa ang lahat kasama na siya dahil sa kainosentehan nito habang parang puputok nang bulkan si Tanya sa inis dahil sa sinabi nito.
“Si Uno ang tinutukoy ko, you b*tch!” nanggigigil na sigaw ni Tanya at halatang nauubos na ang pasensiya.
Agad namang nagtakip ng tenga si Angel dahil sa pagsigaw nito.
Para talagang bata. White Lady na isip bata. Napangisi siya.
“Baby? Uno? Anak mo si Uno?!” inosente, gulat at naguguluhang tanong ni Angel.
Nagtawanan silang lahat.
Akmang susugurin na nito si Angel dahil sa pagkapikon nang tumayo na siya at pumagitna sa mga ito.
“Umalis ka diyan, Uno. That b*tch! Hindi ka ba makaintindi, Uno is my boyfriend! Bwesit na t*ngang yan!” naririnding sigaw ni Tanya.
Umawang ng bahagya ang mga labi ni Angel sa naririnig.
“Stop it, Tanya. T*angina, walang tayo,” bored at malamig na sabi niya.
“Pero, Uno----” nagmamakaawang sabi ni Tanya sa kanya.
Tiningnan niya lang ito ng malamig.
“Shut.up,” mariing babala niya at balewalang tumalikod habang nanghihinang napaupo ang babae at umiiyak.
“Tara na,” sabi niya saka nauna nang maglakad.
“Ms. Angel…” tawag ni Gani kay Angel na siyang nakapagpalingon sa kanya.
Nandun pa rin ito at nakatingin sa kanya.
Bumalik siya at hinila ito palabas ng eskwelahan.
“Information overload,” nanghihinang biglang sabi ni Angel habang kumakain sila sa karinderya ni Mang Tonits.
Hindi nga ito makapaniwalang kasama niya ang White Lady na ito ngunit agad itong ngumiti at tinanong kung ano ang order nila.
Hindi na sumama si Gani dahil aasikasuhin daw nito ang mga kapatid. Binigyan niya na lang ito ng pambili nito ng pagkain kahit ayaw nitong tanggapin sa simula.
“Kawawa naman si Tanya,” nakapalumbabang sabi ni Angel.
“Ginawa niya yun sa sarili niya.” Balewalang aniya.
“Pero halatang may gusto siya sayo.” Nakangusong saad ng White Lady na nakapangulambaba pa sa harap niya.
“Wala akong pakialam sa kanya.” Pabalang na sabi niya.
“Kung ganoon paano ka niya naging boyfriend?” kunot noong tanong nito sa kanya.
“Hindi kami. Nag-assume lang siya. Pwede bang tumigil ka na lang,” napipikon nang sabi niya saka nakahalukipkip na sumandal sa upuan at pumikit.
Narinig naman niya ang buntong hininga nito.
Hindi naman talaga sila ni Tanya. Sadyang malikot lang ang imahinasyon ng babae at nag-assume itong sila na. Wala namang kaso iyon sa kanya. At sa totoo lang ay naggagamitan lang sila. Lalo na kapag may mga pagkakataong nagkakasama sila sa iisang transakyon katulad ng malakihang pagnanakaw.
Bukod pa roon ay wala na siyang pakialam pa sa babae. Ilang beses na rin niyang pinagsabihan ito pero para lang daw laro ang relasyon nila. Ni hind inga niya ito nagalaw – at wala siyang balak. Baka magbunga pa, maging instant tatay pa siya. Ayaw niya ng kahit na anong obligasyon. Lalo pa at namomroblema pa siya tungkol kay Bert.
“Uno, may tanong lang ako…” Maya-maya ay narinig niyang tanong ng White Lady sa kanya habang hinihintay nila ang pagkain nila.
Tinaasan niya ito ng kilay. Kakaiba ang tono ng boses nito kaysa sa mga nakaraang pangungulit nito sa kanya dahilan para maging kuryoso siya sa kung anuman ang tanong nito sa kanya.
“Bakit kailangang paasahin ang isang tao kung pwede naman diretsahin na lang? Tsaka bakit kailangan mo pang pahirapan ang sarili mo kung kaya mo naman palang mag-aral at may kakayahan ka naman?” bakas ang kaseryosohan sa boses nito.
Tila napika siya sa naging tanong nito. Malamig niya itong tiningnan pero wala siyang mabanaag na kahit alinmang emosyon sa mukha nito.
“Wala naman akong pinaasa. Sa umpisa pa lang, lahat ng taong nakakasalamuha ko, bago ko pa sila papasukin sa buhay ko, sinasabi ko na kaagad ang mga pwedeng mangyari. Alam kong masama ako, at nasa kanila na yun kung paano nila ako iintindihin.”
Iyon na yata ang pinakamahabang sinabi niya rito bilang ekplinasyon. Isang kakaibang pangyayari sa kanya dahil kahit kalian ay hindi pa siya nag-e-explain sa kahit na sino sa kahit na anong bagay.
Wala siyang pakialam sa lahat ng gusto ng mga itong isipin sa kanya.
“At sa kung kakayahan rin lang pag-uusapan, hindi lahat ay nasusukat doon. Kasama sa sukatan ang iyong naging pamumuhay at pati na rin ang laman ng iyong bulsa. Hindi lamang sa kung anong alam mo o sa kung ano ang kakayahan mo.” Malamig niyang tugon rito.
Nangunot ang noo ng White Lady na nasa harapan niya. Dapat pala hindi na lang siya nagsalita dahil tiyak niyang magkakaroon na naman ito ng follow up question na siyang tama nga sa hinuha niya.
“Anong ibig mong sabihin?” kunot noong tanong nito.
“Heto na ang order ninyo…” nakangiting biglang singit ni Mang Tonits sa kanila bitbit ang order nilang pagkain.
Mabuti na lamang dahil wala na siyang balak pang magkwento tungkol sa naging buhay niya rito. Wala siyang balak na papasukin ang isang taong sa simula pa lang ay alam niyang aalis din.
At higit sa lahat wala siyang tiwala sa White Lady na ito na may sira pa sa utak.
Malay ba niya kung bigla na lamang din itong lumipad at maiwan ang kalahati ng katawan nito sa lupa?
Teka, White Lady pa ba ang tawag dun?
Hmpft! Yaan na nga!