Kahit na cancel ang afternoon class ay nanatiling sara pa rin ang gate ng HHU at hindi pinayagang makalabas ang gusto ng umuwi. Para daw mas marami ang makatulong sa paghahanda para sa welcome party bukas. Ang sabi mag-vulonteer, ang linaw-linaw sa pandinig ko no'n pero inilista ng Class President namin ang pangalan ko sa sampung magvo-volunteer daw! Pero hindi talaga volunteer 'yun dahil hindi naman ako nag-volunteer, hindi nalang ako umimik pa at dumiretso na sa Gymnasium para tumulong pagandahin ang kabuoan nito. Pagkarating ko sa loob ng Gym ay marami na ang mga estudyanteng nando'n at kasalukuyang nakaharap sa stage kung saan naroon ang baklang SSG President at ang iba pang mga kilalang SSG Officers. Sumali na lamang ako sa mga nakatayo at nakaharap sa stage at nakinig sa SSG Prisedent.
"First, let's give a round of applause to our volunteers! Palakpakan niyo ang mga sarili niyo!" Kasabay ng pagpalakpak nito ay ang pagpalakpakan ng marami, pumalakpak na din ako para palakpakan ang sarili ko. Ikokonsidera ko na lamang ang sarili kong volunteer kahit hindi naman.
"This is actually an emmense Gym, we the SSG Officers really needs your help to make this presentable and beautiful for the welcome party. By the help of our volunteers, we can finish this task in just a brief of time. The decorations are now here at the stage... So let's begin!"
Bakla nga itong biglang tumili pagkatapos magsalita. Wala ng oras na sinayang pa at kumilos na kaming lahat papuntang stage at kunin ang mga dikoraston para idesenyo sa kabuoan ng Gymnasium. Habang nasa gitna ng pagdedecorate ay napapaisip ako, kung bakit lahat sila ang saya-saya? Hindi ba sila napilitan at ang sasaya pa ng mukha nila habang nagdedecorate.
"I'm so happy they're coming tommorow girls!"
"Yea me too! I'm so excited!"
"We need to make this Gym beautiful like me!"
"No! Like me!"
"No, me!"
"No! The emerald pricess you know!"
Lihim na napangisi na lamang ako habang nakatalikod na nakikinig sa kanila. Kalaunan ay tinigilan ko na lang ring makinig sa mga ito at nagpukos na lamang sa ginagawa ko. Tumutulong ako sa pagpapalamuti sa mga gilid-gilid ng Gymnasium at pagpupuno niyon ng mga makukulay na dekorasyon. Sa sobrang laki nitong Gym at inabutan kami ng halos tatlong oras para matapos iyon. Marami ang umangal sa pagod pagkatapos non, nakakapagod naman talaga, sobrang laki nitong Gym. Malaki talaga ang tulong ng maraming bilang namin dahil talagang aabutin ng araw kung kaunti lamang kami. Sumunod naming pinalamutian ay ang stage. Medyo hindi na rin gaanong kahirap dahil nakayanan naman namin ang buong gilid ng Gym at stage nalang naman 'to e. Pero siyempre dapat sobrang ganda daw. Hindi katulad ng marami, hindi na lamang ako umangal pa dahil ayos lang naman sa 'kin. Wala namang masyadong nang-aaway sa 'kin rito dahil lahat sila abala sa pagpapaganda nitong buong Gym kaya hindi nila ako napapagbalingan ng atensiyon. Pero dahil sa biglang lumapit sa 'kin mula sa kung saan si Esther ay umugong bigla ang bulungan, hindi ko na sinubukan pa silang tingnan dahil tiyak na mga tinging nakakamatay lang ang sasalubong sa 'kin.
"Ba't nilalapitan ni Charity ang nerdy girl na 'yan?"
"Hindi ba siya nandidiri sa babaeng 'yan?"
"Intay lang kayo, itatakwil din niya 'yan,"
"Oo nga, lalo pa't babalik na ang Emerald Princess,"
"Yeri, kanina pa kita hinahanap. Huyy!" Mataman niyang niyugyog ang katawan ko dahilan para makawala ako sa pagkakatulala ko.
Ewan ko ba dito sa sarili kong 'to, alam namang masasaktan ako pero nakikinig pa rin ako. Hindi ko mapigilang hindi pakinggan ang sinasabi nilang hindi magaganda kahit dapat namang wala kong pakialam sa kanila at sa mga sinasabi nila.
"Are you OK?" May pag-aalalang tanong nito ng magtama ang mga mata namin. Kaagad naman akong ngumiti sa kaniya at tumango-tango.
"Oo may naisip lang, bakit ka nga pala nandito?" Pag-iiba ko ng usapan at ngumiti naman kaagad ito.
"Halika, may ipapakita ako sa 'yo," walang sabi-sabing hinawakan nito ang kamay ko at hinatak papunta sa kung saan.
"Sa'n tayo pupunta?" Tanong ko rito sa gitna ng aming pagtakbo.
Hindi na 'ko nito sinagot at huminto kami sa isang restroom na walang katao-tao.
"Anong gagawin natin dito?"
Naguguluhan na talaga ako, inilock niya ang pinto at imbis na sagutin niya ang tanong ko ay iniabot niya sa 'kin ang isang damit at isang pares ng sapatos na ang taas-taas ng takong.
"Suotin mo 'yan, dali." Iginiya ako nito papasok sa isang cubicle at kahit hindi siya maintindihan ay wala na 'kong nagawa.
Habang nasa loob ng cubicle ay natulala ko ng buklatin ko ang kulay pink na dress na ibinigay niya. Napakaiksi nito at sa totoo lang hindi ko makita ang sarili kong suot-suot ang damit na 'to.
"Yeri, make it faster marami ka pang susuotin rito!"
Nawala na 'ko sa pagkakatulala ng marinig ko ang boses nito at sa hindi malamang dahilan ay sinuot ko ang damit na hawak ko at pagkalipas ng ilang minuto ay lumabas ako ng cubicle na suot ang dalawang sapatos na ang taas-taas ng takong at ang dress na 'to na sobra talagang iksi sa katawan ko. Fit na fit pa ito sa katawan ko at kita talaga ang kabuoan ng likod ko.
Halata ang pagkamangha sa mga mata nito ng buksan ko ang pinto ng cubicle at makita ako nito. Hindi na 'ko magugulat kung mandidiri ito, dahil kahit ako ay nandidiri talaga sa hitsura ko suot-suot ang damit na 'to.
"Wow! Literally-wow Yeri! You look Beautiful! But try this one, mas gaganda kapa rito I think," iniabot niya sa 'kin ang isa pang damit na kulay Black naman at isa ring black na sapatos na mas tumaas pa lalo ang takong, kumpara sa naunang iniabot nito. Aangal na sana ako at magtatanong kung bakit niya ginagawa at para saan 'to, pero huli na naman dahil iginiya na 'ko nito papasok sa loob ng cubicle.
Hindi na talaga tama ang ayos ng mukha ko at siguradong nakasimangot na ito habang nakatitig sa bagong damit na kulay itim na iniabot naman nito. Mas umiksi pa ito lalo at kung kaninang nauna ay halos likod ko, ngayon naman ay ang dibdib ko. Parang pinunit kase 'yung harapan sa may dibdib 'yung damit at halos makita na 'yung magkadikit na dibdib ko. Dapat ngang ipagmalaki ko ang laki nito pero habang suot ang damit na 'to, talagang ikakahiya ko talaga 'tong dibdib ko!
"Yeri! Ang tagal mo promise!"
Matapos kong marinig ang boses nito ay mabilis ko nang isinuot ang damit na hawak ko.
"Para saan ba kase 'to?" Naiinis na talagang tanong ko kay Esther habang nagkakandaogagang isuot ang masikip na damit na 'yun sa katawan ko. Hindi naman ako ang mataba, sadyang masikip na maiksi lang talaga ang damit na pinapasuot sa 'kin.
"Mamaya ko na sasabihin, bilisan mo nalang diyan at madami ka pang susuotin dito!"
Matapos kong maisuot ang damit ay tiningnan ko muna ang sarili ko bago lumabas ng cubicle. Mas lalo lamang akong napasimangot ng tumama ang paningin ko sa katawan ko suot-suot ang damit. Sobra talaga niyang iksi at halos makita na ang dalawang dibdib ko, nakakainis naman oh! Nabubuhay na rin ang hiya sa katawan ko at parang ayaw ko ng lumabas ng cubicle. Si Esther pa nga lang sobrang hiya na ang nararamdaman ko, ano pa kaya kung makikita ako ng maraming tao suot-suot 'tong damit na kasalukuyang suot ko ngayon. Nagpakawala muna ako ng isang malalim na buntong hininga bago tuluyang lumabas ng cubicle suot-suot ang parehong kulay itim na sapatos at damit.
Kung kanina ay gulat ang mukha niya, ngayon naman ay parang mas gumulat pa pagkalabas ko ng cubicle. Hindi na lamang ako umimik pa dahil alam ko namang hindi talaga bagay sa 'kin.
"Ang ganda mo Yeri!" May panggigigil na aniya at nagulat naman ako, hindi 'yun ang inaasahan kong reaksiyon o sasabihin nito.
"I didn't know you have that great- c-chest!" Hindi makapaniwalang sabi nito at nag-init naman bigla ang pisngi ko.
Hindi ko inaasahang ang mga salitang 'yun sa kaniya, halos maluwa pa ang mga mata nito sa gulat habang nakatutok lang sa dibdib ko ang mga mata nito. Marami talagang nakakapansin nitong dibdib ko, lumilitaw kase ang laki nito sa katawan kong hindi naman gano'n kataba. Hindi naman ako mapayat, pero talagang agaw pansin 'tong dibdib ko sa katawan ko. Napagpasyahan ko na nga lang na magdamit pa ng mas makakapal na mga damit para hindi masyadong halata. Sinasadya ko ring hindi talian 'tong mahaba kong buhok at panatilihin lamang buhaghag para makatulong na matakpan 'tong dibdib ko.
"Hindi ka talaga matatawag na flat sa laki niyang dibdib mo-ano ba 'yan! Naiinggit tuloy ako diyan sa cocomelon mo!" Hindi na ko nagulat sa huling sinabi nito dahil madalas ko na talagang marinig 'yun sa mga nakakapansin rito sa dibdib ko, katulad na lamang nila aling Marites o Aling Tisya na mga kapit-bahay namin. Na ang laki daw nitong mga cocomelon ko.
"Sige na, 'eto naman ang sunod na isuot mo paniguradong mas gaganda kapa lalo at ito ring high heels na babagay diyan sa dress,"
Bumalik na naman akong cubicle at pilit na namang isinuot ang bagong damit na namang iniabot nito. Kung ang iba ay nag-eenjoy sa ganito, ako hindi talaga. Kahit umaangal na, sige parin ako ng suot sa mga damit, gano'n parin naman ang mangyayari e. Isusuot ko 'yung damit, lalabas ng cubicle, bobolahin pa niya akong maganda daw sa 'kin 'yung damit, tapos magpapasuot na naman ng bago tapos gano' n na naman ulit-sa huli panget pa rin naman ako, kaya ano pang silbi. Imbis na mag-enjoy ay halos maiyak na 'ko sa pagod, ang iiksi kasi ang mga dress. Parang pinipiga 'yung katawan ko ta's lahat mga reveiling na tipo ng damit. Kaibigan naman niya ako, alam kong alam niyang ayaw ko ng mga damit na 'to-na mga damit na ganitong ipinapasoot niya sa 'kin, pero bakit ganito? Humihingal na pagod akong lumabas ng cubicle suot ang damit na hindi ko na mabilang kung pang-ilan na bang pina-suot sa 'kin.
"Hmm.. Ang ganda mo diyan, but try this another-"
"Ayoko na!" Pagpuputol ko na ikinagulat nito. "Alam mo naman sigurong ayaw ko sa nga damit na katulad nitong mga damit na pinasusuot mo sa 'kin e!"
Pagod na sabi ko rito at lumungkot naman bigla ang mukha nito.
"Para saan ba kase 'to?" Sinusubukan kong ikalma ang sarili ko at alamin muna ang dahilan nito. Bahagya itong napayuko at para bang hindi makatingin sa 'kin ng diretso.
"Para 'yan sa welcome party bukas," hindi makatingin sa 'kin ang mga mata nito ng diretso habang sinasabi ang linyang 'yun.
Bakas kaagad sa mukha ko ang gulat sa naging sagot nito. Wala sa sariling humakbang ako sa harap niya at hinanap ang mga mata niya.
"Party? Suot ang isa sa mga damit na 'to?" Hindi makapaniwalang tanong ko sa kaniya sabay turo ng mga damit na kaninang pinasuot sa 'kin nito.
"Y-Yes,"
"P-Pero Esther-"
"It's because I want to introduce you to my bestfriends, the emerald princess. I want you to be beautiful on that welcome party and infront of them,"
Sa totoo lang ay unti-unti talagang nanlalambot ang katawan ko sa mga naririnig ko sa kaniya. Wala kong nakikitang tama sa mga ipinupunto niya.
"Your kind, generous, unselfish, selfless, warmhearted and many good more. Gusto kitang ipakilala sa dalawang bestfriends ko, I want you to be not just my friend 'cause I really want you to be part of our friendship,"
"'Yun lang naman pala ang gusto mo e, pero bakit gusto mo pang ipasuot sa 'kin 'tong mga damit na 'to?" May ngiting pilit sa mga labing tanong ko rito.
"It's because I want them... t-to... a-accept you,"
"A-Accept?"
"Yea, may pagka p-picky kase sila-but they're kind-"
Hindi na natuloy pa ang kung ano mang sasabihin nito matapos kong hawakan ang balikat nito.
"Esther, hindi naman kailangan nito e." Mahinahon kong sabi rito.
"Hindi naman kailangang baguhin mo ako, gawin akong maganda. Gawing bagay na maging kaibigan nila, pasuotin ng mga damit na 'tong sa una palang, hindi naman na talaga bagay sa 'kin," mas lalo lamang lumungkot ang mukha nito at nagbaba ng tingin.
"Hindi mo kailangang gumawa ng paraan para katulad mo, maging kaibigan ko rin sila. Ayaw na ayaw kong baguhin 'tong sarili ko dahil masaya na 'ko sa kung ano talaga ako. Hindi ko kayang baguhin ang sarili ko para matanggap lang ng ibang tao. Kung hindi man nila ako matanggap bilang kaibigan, maswerte parin ako. Dahil may kaibigan naman na akong tanggap ako bilang ako at ikaw 'yun Esther. Hindi ko naman na talaga kailangan ng taong tatanggap sa 'kin, dahil sobra na kayong mga kaibigan ko rito sa HHU na tanggap ako kung sino talaga-
Nagulat na lamang ako ng pinutol ng mga yakap nito ang susunod pang sasabihin ko.
"I'm sorry, Yeri!" Narinig ko ang iyak nito habang yakap-yakap parin ako. "Mali ako, sobra kaseng ang kagustuhan kong maging parte ka ng friendship namin at 'yun lang ang inisip ko, nakalimutan ko 'yung mararamdaman mo. I'm really sorry Yeri!"
Napangiti na lamang ako sa gitna ng pagkakayakap niya at marahang hinimas ang likod niya.
"Ano kaba, OK lang 'yun. Basta ba hindi na 'ko magsusuot ng mga damit na 'to huh?" Tanong ko rito ng magkahiwalay kami ng yakap.
"Tss! Sige na nga!"
"Yes!"
"Pero infairness sa 'yo huh, ang ganda mo suot 'yang mga damit na 'yan!"
"Nagbibiro kaba? Kahit sa 'yo nga hindi bagay e!"
"Dahil ba sa flat ako huh?!" May pagtatampong sabi nito.
"Ano kaba hindi no! Ibalik mo na lang 'yan sa kung saan mo man 'yang mga 'yan binili, ayoko ring nagsusu-suot ka nga mga ganyan. Ang damit, itinatago niyan ang mga maseselang parte ng katawan, pero bakit 'yang mga 'yan parang lantarang pinapakita?!"
"Pero sayang-"
"He! Basta 'wag mong suotin 'yang mga 'yan, babastosin kalang ng mga kalalakihan," matigas na sabi ko sa kaniya at napabuntong hininga na lamang siya.
"Oo na, tara na nga! Tulungan na lang kitang magdecorate sa may Gym!" Napangiti na lamang ako ng hawakan nito ang kamay ko at naglakad palabas ng restroom.
"Teka! Pa'no 'yung mga damit don, iiwan mo?"
"'Yaan mo na 'yan, marami namang nangangailangan niyan dito e, kaya bigay ko nalang sa kanila,"
Hindi na lamang ako sumagot pa at nagpatuloy na lamang maglakad ng magkahawak ang kamay papuntang Gymnasium. Pero huli na ng makarating kami ng Gym dahil tapos na ang lahat. Napalamutian na ang buong stage at ang kabuoan talaga nito. Sobrang elegante, nilagyan pa nila ng red carpet. Nakakamangha ang kabuoan nitong Gym, handang-handa na para sa party bukas. Maging si Esther ay gano'n rin ang pagkamangha ng makita ang kubuoan nitong Gym. Pumasok naman bigla sa isip ko kung pupunta ba 'ko rito bukas, wala naman kaseng pasok at party lang ang magaganap. Mas mabuti sigurong hindi na muna ako pumasok at ipahinga ko na lamang ang sarili ko sa buong araw para hindi ako masiyadong pagod sa mga susunod pang araw. Medyo maaga nagbukas ang gate ng University kaya naman hindi ko kailangang magmadali na makauwi sa bahay at pumunta sa Baylen's Bar. Gusto ko sanang sabay na kaming lumabas ni Esther ng University pagkabukas ng gate pero hindi pa daw ito pwedeng umuwi. Pupunta pa daw siyang Music Hall at don ie-ensayo ang performance niya para sa dalawang bestfriends niya sa Welcome Party bukas. Napag-isip-isip kong samahan na muna ito total medyo maaga pa naman at gusto ko rin namang makita si Esther na tumutugtog, na sa totoo lang ay kailanman hindi ko pa nakita.
Kasalukuyan kaming naglalakad papunta sa Music Hall habang nakikinig sa mahabang salita nitong si Esther. Ang dami-dami niyang ikinu-kuwento habang patuloy lang kami sa paglakad, pero sa dami at lahat ng sinabi niya ay isang salita lang ang naintindihan at nakaagaw ng atensiyon ko. Napalingon kaagad ako sa kaniya ng bilog na bilog ang mata sa gulat.
"Marunong kang tumugtog ng Violin?" Gulat na tanong ko at napangisi naman ito at napatango-tango.
"O-Oo naman, 'yun 'yung ipe-perform ko para sa dalawang bestfriends ko, sana magustuhan nila,"
"Ano kaba! Paniguradong magugustuhan nila 'yun, ano pa't bestfriend ka nila diba? Tsaka paniguradong ang ganda ng performance mo bukas!"
"'Wag mo nga 'kong binu-bola! Wala pa nga ang party alam mo ng magiging maganda? Tsaka hindi mo pa naman ako naririnig na tumugtog auh?"
"Basta... nararamdaman ko lang, tsaka muka ka namang magaling tumugtog ng Violin," ngiti na lamang ang naitugon nito at sa bigla na lamang itong napahinto sa gitna ng aming paglalakad.
"Bakit? May problema ba?" Nagtatakang tanong ko rito. Imbis na sagutin ako nito ay nagmamadali akong iginiya paupo sa may bench na malapit lang sa 'min.
"Upo ka muna rito, may nakalimutan kase ako sa locker ko. Babalik ako kaagad!" Halos tumakbo na ito at naiwan naman akong nakaupo rito sa may bench.
Inilibot ko ang paningin ko sa paligid at tsaka ko lamang napagtantong narito pala ako't nakaupo, nakaharap rito sa may gilid ng greenspace rito sa University. Medyo malayo-layo pa ang lalakarin namin ni Esther papuntang Music Hall.
Tahimik lamang akong nakaupo at hinihintay si Esther ng sa gitna ng paglilibot-libot ko ng tingin ay nahinto ito sa isang lalaki na nakaupo sa malayo pero kung tutuosin ay nasa harap ko lang. 'Yun nga lang ay nakapagitan sa 'min ang napakalawak na plaza. Nakaupo rin siya sa isang bench roon at kitang-kita ko ang madidilim na mga titig niya na sa tingin ko ay kanina pa nakatingin sa 'kin. 'Di ko na namamalayan ang dahan-dahang paninindig ng balahibo ko ng ilang segundo kong labanan ang mga titig niyang napakasama sa 'kin. Masamang pangitain 'to! Ba't pa kase nagpakita na naman ang lalaking 'to?! Hindi pa naman ako gano'n kasama para gantihan ito ng masamang tingin at ordinaryong tingin lamang ang pinanlalaban ko rito kahit na sa loob-loob ko ay natatakot na talaga ako sa madilim na titig nito.
Halos mag-iisang minuto na kaming nagtititigan at napakurap-kurap ako ng sa gitna ng madilim na titig nito ay bigla siyang galit na tumayo. Humigpit pa lalo ang pagkakahawak ko sa tote bag ko ng maglakad ito papunta sa direksiyon ko.