PETER'S POV
PATULOY kami sa pag-atras ni Yahub. Oo't may Espada akong hawak, pero di ako marunong gumamit niyon. Patuloy lang ako sa Pagwasiwas niyon para sakaling matakot ang mga Lobo pero tila alam ng mga itong di ako marunong.
Ang ingay na ni Yahub na nasa Balikat ko. Takot na takot din ito.
Tumalon ang isang Lobo sa amin, buti nalang ay naitaas ko ang kamay na may hawak ng Espada kung kaya't tumarak iyon dito.
Nagsilapitan ang mga Lobo sa amin. Nakalabas ang mga Malalaking Ngipin.
Napaatras ako kasabay ng pagtakip sa Tenga ng makarinig ng napakaingay at kakaibang Tunog. Para bang alulong ng isang malaking Lobo.
Nang mawala ang Tinig ay tiningnan ko ang mga Lobo. Bahag ang mga Buntot ng mga ito habang tumatakbo. Lumingon ako at nakita ang isang babaeng nakangiti sa amin ni Yahub.
"Okay lang ba kayo?"
"O-oo naman. Ikaw ba ang tumulong sa amin?"
"Ako nga. Tinuruan ako ni Amang Lobo sa Pag-alulong ng ganoon. Ako nga pala si Jema. Galing sa Tribo ng Siprud."
"Masaya akong makilala ka, Jema. Ako naman si Peter, at ito si Yahub."
Agad namang bumaba sa Balikat ko ang Duwende saka umupo sa isang Puno.
"Iniligtas mo kami, Jema. Salamat!"
"Walang anuman, Yahub. Tumakas ako sa Tribo namin dahil nagkakagulo roon. Nakarating ako rito."
Tumango ako. Napansin ko ang suot niyang Pulseras. Parang Gintong Pulseras pa ata yun.
"Ang ganda ng Pulseras mo..."
"Nakita ko lang ito ng madapa ako-"
"Maganda talaga iyan, dahil iyan ang—Yahhh!" Nagulat kami ng isang Uwak ang Kumagat kay Yahub at inilipad paitaas.
"Yahub!" Pero nawala na ang Uwak dala si Yahub.
"Tiyak na dadalhin nila iyon sa Hari ng Tulisang Uwak."
"Anong ibig mong sabihin, Jema?"
"Palaging nangunguha ng mga Duwende ang mga Uwak para ihandog sa kanilang Hari. Ang gusto nilang makuha ay si Yahub dahil siya ang Hari sa Tribo ng mga Duwende. Pero nawala si Yahub sa Tribo niya. Ang akala ng lahat ay Patay na siya."
"Paano ko siya matutulungan ngayon?"
"Mahirap ang tulungan siya, Peter. Nasa pinakataas ng Bundok ang Pugad ng Hari ng mga Uwak. Nagiging Tao iyon kapag gustuhin niya."
"Gusto ko siyang tulungan, Jema. Itinuring konading kaibigan si Yahub."
"Kung ganun ay kailangan mo ng Pakpak para makapunta sa Pugad ng Haring Uwak."
"Pero paano?"
"Kailangan nating puntahan si Siklab. Isa siyang taong-ibon na naninirahan sa isang Kuweba, may kalayuan dito. Kung maglalakad na tayo ngayo'y tiyak na makakarating na tayo bukas ng gabi."
"Sige, Jema. Pero magpahinga na muna tayo diyan sa Kuweba. Napagod ako sa Paglalakbay namin ni Yahub kanina."
ALICE'S POV
NAPASIGAW ako ng magising. Nakatingin sa akin ang isang taong ibon na tila ba'y sinusuri ako.
Agad naman siyang napaatras sa Gulat.
"Anong kailangan mo sakin?!" Galit kong sigaw.
"Ako si Siklab. Isang taong ibon. Paano ka napunta sa Kuweba ko?"
"Aba malay ko, ano? Teka nga, baka nanaginip lang ako."
"Sa tingin mo ba'y di ako totoo?"
"Halata ba? Haler, nasa Kuweba lang kami tapos nawalan ako ng malay tapos nandito na ako. I mean, magkaibang kuweba to noh. Kulay Yellow pa ata ang Kuweba mo!"
"Iyon ay dahil sa kapangyarihang bumabalot dito."
"You mean nakakaintindi ka ng Mortal na mga Salita?"
"Oo naman. Matagal din kaming nanirahan doon dahil pinabayaan lang kami ni Reyna Seraya. Pero nang mamatay siya't palitan ni Reyna Elana'y itinago niya lahat ng Mahiwagang Pulseras na siyang magbubukas sa Lagusan."
"L-lagusan? Tama nga! Lagusan ang napasukan namin kaya napunta kami dito!"
"Namin? Ang ibig mong sabihin, madami kayo? Atsaka matagal ng nakasara ang Lagusan. Walang makakabukas niyon dahil nga wala ang Mahiwagang Pulseras."
"Oo, marami kami. Tiyaka, basta lagusan yun eh. Pero malay koba kung saan sila nakarating? Basta ang alam ko, anim kaming nasa Kuweba nun. Baka nagkahiwa-hiwalay kami."
"Imposible iyan, Puwede kang ihulog sa kung saan. Pero ang makapasok dito sa Kuweba ko'y kataka-taka."
"Siyempre may nagpasok talaga sakin, ano? Bago ako tuluyang nawalan ng Malay ng bumagsak ako. May nakita akong isang babaeng may pakpak ang mga Paa."
"Pakpak na mga Paa? Kung gayun ay nakabalik na si Ina."
"Ina mo ang babaeng iyon? Well, dina kataka taka."
Di na ako binigyan ng lalaking ibon ng isa pang tingin. Lumabas ito sa Kuweba para hanapin siguro ang Mama nito.
Nanatili akong tahimik. Wala din naman akong masasabi. Ang alam ko'y para akong nasa Panaginip. Hindi totoo ang lahat.
Naisip ko sina Joel. Agad akong tumayo at lumabas din para sundan ang taong ibon. Kailangan ko siyang makausap para matulungan akong hanapin ang mga kaibigan ko.
EPHRAIM'S POV
NILINGON ko si Ruzzibel. "Anong ibig mong sabihin? Dalawang bata ang dinala niyo dito sa mundo ng mga Mortal?"
"Oo, Ephraim. Dalawang batang babae."
"Kung ganun ay nasaan ang isa? Kung si Lucy ang batang isa, sino ang isa pa? Ano siya sa Mundo natin?"
"Siya ang anak ng Diwata Magenta."
"Namatay si Diwata Magenta sa araw na iyon?"
"Oo, ipinadala niya sa akin ang bata dahil naghihingalo na siya. Nang paalis na ako'y nakasalubong ko ang Hari dala si Prinsesa Eloisha. Binuksan niya pa ang Lagusan para makalabas ako."
"Kung gayon ay nasaan ang Batang iyon?"
"Si Elvie lang ang makakasagot niyan."
"Sinong Elvie?"
"Si Elvianell. Isa rin siyang Lambana na binigyan ko sa Batang babae."
"Kung gayun ay kailangan nating mahanap si Elvie." Desididong sabi ko saka tumayo.
"May problema, Ephraim."
"Ano iyon?"
"Diko na alam kung nasaan si Elvie."
"Wala kabang alam sa kinaroroonan niya?"
"Alam ko. Pero diko alam kung andoon paba sila ngayon. Baka umalis din sila."
"Hindi tayo dapat mawalan ng pag-asa. Puntahan natin ang nalalaman mong lugar, Ruzzibel."
ELVIE'S POV
NAG-AALANG sumilip ako sa Bintana ng Bahay namin.
"Elvie, halikana. Baka natraffic lang kaya dipa nakakauwi si Evangeline."
"Pero Aileen. Kilala mo si Eve. Maski tumawag sa akin ay di ginawa. Nag-aalala na ako para sa anak ko."
"Hay naku, pati nga ang Alice ko eh di pa umuuwi. Diba magkaklase ang mga iyon?" Tumango ako. Nag-aalala akong bumalik sa Upuan ko.
"Bakit ka nga pala naparito? Baka pagdudahan ka nila..."
"Wala sa bahay si Raphael, Elvie. Isa pa'y mahalaga ang ipinunta ko dito."
"Ano yun?"
"Parang tinatawag ako ng pagiging Lambana ko..."
"Ibig mong sabihin gusto mong magbalik sa totoong mundo natin?"
"Ewan ko... Pero Oo. Ramdam ko. Gusto kong magkaroon ulit ng Pakpak. Gusto ko ng magbalik bilang Aileyell."
"Maiiwan mo si Alice at Raphael dito sa gagawin mo."
"Yun nga ang iniisip ko, Paano kung di ako matanggap ng anak ko?"
Hinawakan ko nalang ang kamay niya. Diko rin naman alam ang dapat sabihin. Diko din alam kung ano ang magiging reaksyon ni Evangeline sakaling bumalik ako bilang Lambana. Anong mukha nga ba ang maihaharap ko sa anak ko?
.
PETER'S POV
"PETER ba talaga ang pangalan mo?"
"Oo." Kinagat niya ang ibinigay nitong Mansanas. Inalis niya ang tingin kay Jema.
"Bakit magkamukha kayo ng Prinsipe Ephraim?"
"Diko din alam eh. Basta ng makarating ako dito'y ito na ang Mukha ko. Pati buhok ko, nabago din."
"Hmm... Baka may dahilan iyan. Kailangan kong malaman iyon."
"Anong ibig mong sabihin?"
"Si Amang Lobo ang nagpalaki sa akin, isa siyang Ermitanyo at ang Pinakamalaking Lobo dito. Siya ang tinatawag na Pulis sa Lugar niyo. Lahat ng mga mahihiwagang Katanungan ay sinasagot niya. Siya mismo ang hahanap ng paraan para sagutin iyon."
"Anong konek nun sakin?"
"Bilang anak niya, tumutulong ako sa kanya. Ngayon, ikaw ang hiwaga dito sa Mundo namin. Kailangan kong makausap si Punong Diwata para malaman ang Dahilan."
"Punong Diwata? Sino yun?"
"Siya ang Diwata na namamalakad dito sa Mundo namin. May nakikita siya sa mga Balintataw niya kaya paniguradong alam niya kung bakit magkamukha kayo ng Prinsipe."
"Kung gayun ay samahan mo ako sa kanya."
"Hindi puwede. Kailangan mopang iligtas si Yahub. Ako nalang ang magtutungo roon."
Mula sa leeg niya'y hinubad niya ang suot na kuwintas saka iniabot sa akin. "Anong gagawin ko dito sa kuwintas mo?"
"Dadalhin ka niyan sa patutunguhan mo. Sa Kuweba ni Siklab. Kapag suot mo yang Kuwintas. Walang makakita't makakarinig saiyo. Kaya magiging ligtas ka mula sa mga Lobo."
"Pero paano ka, Jema?"
"Kaya ko ang Sarili ko. Magkita tayo sa Palasyo. Siguraduhin mong maililigtas mo si Yahub. Magaling na Pinuno si Hogre, ang Hari ng mga Uwak. Kayang kaya ka niyang talunin sa laban kung dika handa."
"Huwag kang mag-aalala, hindi ko pababayaang mapahamak si Yahub."
"Sige, aalis na ako. Dapat ng masagot ni Punong Diwata ang mga katanungan ko. Paalam, Peter." Aniya saka lumabas sa Kuweba. Sinundan ko nalang siya ng tingin. May damdamin itong binuo sa kanya. Matapang at Matalinong babae.
ROSE'S POV
NABUO ang pangamba sa aming magkapatid na sirena. Ako na si Rose Encarnacion at ang kapatid kong si Krixell Salvacion. Dahil parehong sirena at Diwata, kaya naming makatapak sa Lupa ng walang pinoproblemang Buntot. Batid din namin ang Problemang kinakaharap ng Punong Diwata. Gusto naming tumulong, pero pinag-uutos ng Reyna ng Dagat na huwag makikialam sa Problema ng iba. Kaibigang matalik namin si Freddie kung kaya't apektado kami.
Lumangoy kami paitaas. Naghintay kami sa pagbabalik ng Mensaherong kinausap namin. Nang makarating sa dalampasigan ay siya namang pagbaba ng Engkantadong si Berns dala ang mensaheng natanggap nito mula sa Palakang kasa-kasama ng Punong Diwata.
"Anong balita, Berns?"
"Masama, Rose at Krixell. Magdadala ng kaguluhan ang nangyayaring ito kay Freddie."
"Kung gayun ay sasamahan namin siya. Dadalhin naman siya dito sa dagat. Di bale ng ikagalit ito ng Reyna ng Dagat."
"Di siya pababayaan ni Prinsesa Eloisha."
"Prinsesa Eloisha? Nagbalik na siya?" Sabay na sabi namin ni Krixell.
Tumango ito. "Oo, naririto siya. Dahil sa basbas ng Hari bago ito namatay. Walang sinomang Sirena ang makakalapit sa kanya."
"Pero bakit kami? Bakit ganun ang binigay na basbas ng Hari?"
"Dahil ramdam ng Hari na may kinalaman ang Reyna ng Dagat sa digmaang nangyari noon."
Nanlumo kaming dalawa. "Tutulungan namin siya, Berns. Sabihin mo kay Punong Diwata na huwag ng humingi ng tulong sa Reyna ng Dagat. Kami na ang gagawa nang paraan. Nanakawin namin ang Perlas."
"Pero huli na, Krixell, Rose. Kanina pa kausap ng Reyna ng Dagat si Punong Diwata."
"Ano?!"
LUCY'S POV
NAPALINGON ako ng may Kumalabog sa Likod ko. Napasigaw ako ng makitang nakahandusay si Freddie.
"Mr. Freddie. Mr. Freddie, gumising ka!" Pero nanatili siyang nakapikit habang niyuyugyog ko. Binundol na ng kaba ang dibdib ko kaya nagsisigaw ako para humingi ng tulong. Pero sinabayan iyon ng malakas na Pag-ulan kung kaya't walang nakarinig sa Sigaw ko.
Ang tanging nakakita lang nun ay ang nanunuod na Palaka sa Batis ni Punong Diwata. Naaawa ito sa Prinsesa Eloisha pero wala itong magagawa patungkol roon.
"Palaka!" Napalingon ang Palaka sa pinanggalingan ng Boses.
"Sino ka?"
"Wala akong masamang tangka. Nandito ako para sa mga katanungang dapat sagutin ni Punong Diwata!"
"Oh, si Jema, ang anak ng Malaking Lobo. Hindi mo naabutan ang Punong Diwata dahil nasa Kaharian sa Dagat siya."
"Anong gagawin niya doon?"
"Halika't tingnan mo ang nasa Batis." Agad din itong lumapit.
"Sino ang babaeng iyan?"
"Siya si Prinsesa Eloisha. Ang Kapatid ng Prinsipe Ephraim."
"Nakabalik na siya? Kung ganun ano ang kinalaman nila nang lalaking iyan sa pag-alis ng Punong Diwata?"
"Hindi moba nakikilala ang Lalaking iyan, Jema?"
"Si Freddie... Ipaliwanag mo sa akin, Palaka!" Tumalon ang palaka sa isang Dahon.
"Isang beses ko lang sasabihin ito, Jema. Kaya makinig kang mabuti..."
MAHAL NA DIWATA'S POV
MULA SA malayo'y nakangisi ako. Ako na siyang pinakadahilan ng lahat ng iyon.
"Flora!" Tawag ko sa Tagasilbi ko. Agad namang pumunta ang babae.
"Mahal na Diwata."
"Gusto kong papuntahin mo rito sina Wendy at Wennie. Parehas kaming may Galit sa mga Diwatang nasa Palasyo, kung kaya't magkakasundo kaming pabagsakin ang kanilang Reyna Elana."
Napangiti naman ang Tagasilbi. "Masusunod po agad, mahal na Diwata."
"Ito pa."
"Ano ho iyon, mahal na Diwata?"
"Imbitahan mo si Hogre at Hari ng nagtaksil na Lobo. May mahalaga kaming pag-uusupan. Ipunin modin ang mga Diwatang nag-aalsa laban sa mga nasa Palasyo."
"Masusunod ho." Aniya bago umalis. Ininum konalang ang Tsaang ibinigay niya sakin saka malakas na humalakhak.