Bumaba siya sa tindahan at dining area ng inn at naabutan ang tiyahin na si Lourdes na naglilinis ng pinagkainan ng ibang guest. “Good morning, Auntie.”
“Anong gusto mong kainin?”
“Ako na po ang magluluto. Dadating po si Jeyrick at ang pinsan niya. Ipapakilala daw po sa akin. Kaya dapat po sarapan ko ang luto ko.”
“Kaya ka ba kinikilig dahil ipapakilala sa iyo ni Jeyrick ang pinsan niya? Baka ‘yung bagong pulis. Guwapo iyon,” anang tiyahin niya.
“Guwapo din naman po si Jeyrick.” Sasarapan niya ang luto para magpa-impress sa pinsan ng kaibigan. “Siya pa rin ang pinakaguwapo dito sa buong Mountain Province.”
“Dahil kaibigan mo o gusto mo siya?” nang-iintrigang tanong ng tiyahin.
“Secret, Auntie,” nakangisi niyang sabi dito.
“Huwag ka munang manligaw. Pumasa ka muna sa board exam.”
“Ako po talaga ang manliligaw?” bulalas niya at humalakhak.
“Di pa manliligaw si Jeyrick siguro. Anim ang kapatid na pinag-aaral niya. May high school at college pa.”
“Willing naman po akong maghintay,” mahina niyang usal. Nauunawaan naman niya na maraming responsibilidad si Jeyrick at kailangan nito ng pamilya nito. Parang pamilya na rin niya ang mga Sigmaton. Di ba iba ang mga ito sa kanya.
Pumalahaw ng iyak ang apo ni Manang Lourdes. “Ikaw na muna ang bahala dito, anak. Gising na si Monique.”
Mag-isa lang ang tiyahin dahil di pa dumadating ang tagapag-alaga ng bata at may inasikaso sa Banaue ang tiyuhin niya. Ang Ate Shan-ye niya at asawa nito ay nagtatrabaho sa Baguio kaya naiwan si Monique sa tiyahin.
“Ako na po ang bahala dito sa tindahan,” pahabol niya sa tiyahin.
Kumukuha siya ng itlog at gulay sa ref nang may kumatok. Nakasara ang tindahan sa labas dahil walang magbabantay kaya lahat ng bibili ay sa tindahan sa loob at sa kainan tumutuloy. “Manang Lourdes,” tawag ng boses ng isang lalaki kasabay ng pagtuktok sa kahoy na pasimano sa tindahan.
“Ano iyon?” tanong niya.
“Ipapaluto ko sana ‘yung manok na ipinatabi ko noong nakaraan, Miss.”
Bakit parang pamilyar sa kanya ang boses na iyon? Sinilip niya ang bumibili sa pinto ng kusina at nakita niya na nakasuot ito ng uniporme ng pulis. Hindi ito katangkaran pero matikas ang pangangatawan. And he had a nice butt. Nice butt nga. Baka naman hindi kaguwapuhan. May lalaki na sana minsan naging butt na lang.
Nanlaki ang mata niya nang pumaling ang lalaki habang namimili ng paninda. Hindi ito mukhang butt. He was handsome. Kaya nitong kompitensiyahin si Jeyrick sa paguwapuhan kahit wala itong dimples.
Isa lang ang problema dito. He was Cardo - her ex-boyfriend.
ANONG ginagawa ni Cardo dito sa Barlig?
Stupid question! Siyempre taga-Barlig ito. Pero bakit nandoon ito? Sinusundan ba siya nito? Alam ba nitong nasa Barlig din siya? Gusto ba siya nitong makita ulit?
Natigilan si Beliza. Si Cardo ang nang-iwan sa kanya. Mas pinili nito ang pagpupulis at ang bestfriend kuno nitong si Glenna na may pagnanasa dito. Nakaka-bitter na naman kapag naaalala niya ang nakaraan.
Nakakainis! Bakit hindi ito pumangit na lang o kaya ay lumaki-laki ang tiyan ? He looked fit. Huwag kang tanga, Beliza. Niloko ka niya at iniwan. May Jeyrick ka na. Si Jeyrick na hindi ka iniwan.
Si Jeyrick. Paparating na ito ngayon. Kailangan ay hindi magpang-abot sina Jeyrick at Cardo. Kailangan ay maitaboy niya ang huli bago dumating ang kaibigan at ang lalaking mahal niya. Gusto niya na wala siyang aalalahaning Cardo kapag moment na nila ng binata.
“Tao po! Sino po ba ang nandiyan? Manang!” tawag ng lalaki. “Pakiprito na lang po sana ng manok. Hihintayin ko na lang po.”
Sumandal siya sa pinto ng kusina. Hindi siya nito makikita mula doon. “Walang manok sa ref. Baka lumipad na.”
“Ano? Paanong walang manok? Lumipad na? Patay na iyon.”
Muntik nang batukan ni Beliza ang sarili. Malamang ay kinatay na ang manok. Di naman magpapaluto ng manok na buhay pa. Accountancy graduate ka, Beliza. Anong nangyari sa common sense mo?
“Ano... Itinapon na. May bird flu kasi ngayon,” palusot ng dalaga at pinagkrus ang mga daliri. Sana naman ay tanggapin na ng kumag niyang ex ang paliwanag niya.
“Paano nagka-bird flu sa Pilipinas? Wala naman no’n sa atin. Saka di naman migratory bird ang manok na iyan.”
“Baka nakipag-interact sa mga dumadaang migratory bird. Mabuti nang ligtas kaysa magkasakit ka, Sir.” Wag ka nang kumontra na di panahon ng migration ng ibon ngayon. Please lang, Cardo. Huwag masyadong maraming alam. Nauubusan na ako ng palusot para maitaboy ka. Di ko pa naipagluluto ng agahan si Jeyrick.
“Sige. Iba na lang ang ipapaluto mo,” sabi ni Cardo.
“Di ako pwedeng magluto. Ano... Sarado ang tindahan. Sa iba ka na lang magpaluto,” pagtataboy niya sa lalaki.
Magpasalamat ka na lang na hindi ako ang magluluto ng agahan mo. Baka mamaya lagyan ko pa ng Tide Powder ang pagkain mo para bumula ang bibig mo. Dapat lang iyon sa mga katulad mo. Paasa!
“Sandali. Sino ba ang nandiyan?” tanong ng lalaki at narinig niya ang papalapit nitong yabag sa kusina. “Bago ka lang bang bantay dito sa tindahan. Pwedeng makausap ka sandali?”
“Huwag! Huwag kang lalapit. Tatawag ako ng pulis,” banta niya.
“Pulis ako, Miss. Hindi naman kita sasaktan. Gusto lang kitang makausap. Kasi mukhang may malaki kang problema. Baka makatulong ako,” malumanay na tanong ng lalaki habang siya naman ay parang mababaliw sa kaba.
Ito nga ang problema niya. “Huwag ka dito sabi. Umalis ka na.”
Subalit huli na dahil bumukas na ang pinto ng pinto bago pa siya nakalayo doon. Tumili siya nang nabuwal siya at pakiramdam niya ay tatama siya sa sahig. Nakita niya ang nanlalaking mata ni Cardo habang nakatingin sa kanya.
Napapikit na lang ang dalaga. Wala na siyang dignidad kapag nagkataon. Pwede bang mag-collapse na lang siya at paggising niya ay panaginip lang ang lahat.
Subalit hindi ang matigas na semento ang kinabagsakan niya ay naramdaman niya ang matatag na bisig na sumalo sa kanya.