- Total: 26
Chapter 1 ขอร้อง
ซ่าาาาา
"...ทางที่คุณเลือกฉันไม่สามารถทนกับมันได้จริงๆขอโทษนะคะรัญ.."
คำพูดของแฟนเก่าของเขาที่พึ่งเลิก
Chapter 2 ความจำเสื่อม
"คุณ!!"
แพรวพิลาสหันมาหาหญิงสาวที่สาดน้ำใส่เธอก็จำได้ทันทีว่าเธอคือนาถลดาภรรยาของอติรุจที่บุกไปถึงสิง
Chapter 3 เดินทางมาที่ไร่
"ใช่จ่ะก็หนูพราวลูกของน้าพิศไง"
หทัยรัตน์บอกลูกชายของเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"ผมจำได้ว่าผมไม่เคยเจอเธอนะ
Chapter 4 แต่งงานกันตอนไหน
"โอเคนะจ้ะ"
หทัยรัตน์มองหน้าพราวพิไลอย่างเป็นกังวลเล็กๆหวังว่าหญิงสาวจะไม่เปลี่ยนใจตอนนี้หรอกนะ
"ค่ะ..
Chapter 5 ทำไม
"ตารัฐก็แบบนี้ล่ะครับทำอะไรรีบๆร้อนๆผมต้องขอโทษด้วยนะครับที่ตารัฐเหมือนจะเสียมารยาท"
อนุชิตพอจะดูอากา
Chapter 6 หาเรื่อง
วันต่อมา
หิรัญขับรถกระบะพาพราวพิไลไล่ชมรอบๆตั้งแต่เช้าจนมาหยุดอยู่ที่หนึ่งซึ่งเหล่าคนงานกำลังจับกลุ่ม
Chapter 7 อย่ายุ่งกับสามีคนอื่น
"นี่หยุดเดี๋ยวนี้นะ...ออกไปจากที่ของผมเดี๋ยวนี้"
ธรัฐถอดเสื้อสูทของเขาออกคลุมร่างแพรวพิลาสเอาไว้และรี
Chapter 8 ยั่วยวน
"ไม่จริง.."
อติรุจดูเหมือนจะไม่ยอมรับความจริงกับสิ่งที่ได้ยินสักเท่าไรนักพยายามมองหน้าแพรวพิลาสแต่หญิ
Chapter 9 จะแกล้งได้อีกนานเท่าไร
ครึ่งชั่วโมงต่อมา
"อ้าว..ลุงครามมีอะไรหรอครับ"
หิรัญเดินออกมาหาลุงครามที่หน้าบ้าน
"ของคุณพราวมาส่งน่ะคร
Chapter 10 ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
วันต่อมา
08.30 น.
"คุณหนูยังไม่ตื่นหรอคะคุณพราว"
อุ่นเรือนวันนี้ค่อนข้างสายแล้วแต่คุณหนูของเธอยังไม่ตื่
Chapter 11 ไม่ยอม
ในป่าบนภูเขา
"ฝนตกหนักขนาดนี้จะตัดต่อยังไงไหวครับเสี่ย"
คนงานตัดไม้รีบวิ่งมาบอกเสี่ยเคี้ยงว่าไม่มีใครต
Chapter 12 สำออย
"ผมคิดว่าพวกมันน่าจะใช้ที่นี่เป็นที่เก็บอะไรสักอย่างแต่ผมว่าไม่ใช่ไม้แน่นอนครับเพราะของพวกนี้พวกมันจ
Chapter 13 มีภรรยาคนเดียว
14.00 น.
"มาหาใครคะ"
ตกบ่ายในขณะที่มาลีกำลังเดินถือวัตถุดิบจากโรงครัวของคนงานเข้ามาในครัวของเรือนเธอก็
Chapter 14 ความจริง
ครู่ต่อมา
"ตกลงคุณเป็นใครกันแน่"
ด้วยความสอดรู้สอดเห็นและอยากจะรู้เรื่องท่ี่แท้จริงมาลีจึงเดินออกมาหน้
Chapter 15 ไม่ยอมจบ
ครู่ต่อมา
"หึ่...นึกว่าจะไม่มาแล้วนะคะ"
มาลีได้ยินเสียงรถมาจอดหน้าบ้านเธอจึงเดินมาดูเมื่อเห็นว่าเป็นสุ
Chapter 16 เข้าข้าง
ตลาดสด
"เอาผักตามนี้จ่ะ"
บัวตองยื่นกระดาษให้แม่ค้าขายผักเช่นเดิมที่คนมาจ่ายตลาดจากไร่ทำทุกวันวันนี้เธอ
Chapter 17 ข้อหา
ครู่ต่อมา
"ปวดจัง.."
หลังจากที่เกวลินจากไปพักใหญ่แต่แพรวพิลาสยังคงปวดข้อเท้าอยู่ไม่หายที่ล้มลงไปเธอจึง
Chapter 18 หน้าซื่อตาใส
"อะไรนะ"
ธรัฐเองก็พึ่งรู้ข้อนี้เหมือนกันถึงว่าทำไมดูภัคดนัยกับแพรวพิลาสจะสนิทสนมกันเป็นพิเศษ
"เอาเป็นว
Chapter 19 ฝ่ากองเพลิง
ครู่ต่อมา
เมื่อทั้งสามมาถึงเพลิงก็ได้ไหม้ไปเกือบหมดแล้วแต่คนงานก็ยังห่วงของข้างในห้องตัวเองจึงไม่ลดละ
Chapter 20 ถูกชะตา
ฟอดดดด..
หิรัญขโมยหอมแก้มนวลฟอดใหญ่เสร็จก็ลุกเดินไปเข้าห้องน้ำหน้าตาเฉยทิ้งพราวพิไลนั่งกุมใบหน้าเขินจ
Chapter 21 ประชดประชัน
"ไม่ได้คือมันเป็นเรื่องที่ต้องคุยต่อหน้าจริงๆ"
"แพรวออกไปได้ประมาณสิบนาทีนะคะ"
แพรวพิลาสออกมาดูด้านนอก
Chapter 22 มาตามผัว
ร้านอาหารxxx
"พาแพรวมาทำไมคะฉันไม่ได้หิวซะหน่อย"
แพรวพิลาสนั่งหน้าบึ้งตึงตั้งแต่ก่อนจะมาถึงร้านอาหารหร
Chapter 23 โมโหหึง
"เกวผมบอกให้หยุด.."
"โอ้ย.."
ธรัฐสุดจะทนกับพฤติกรรมของเกวลินเขาจึงเหวี่ยงเธอลงไปบนพื้นอย่างไม่ทะนุถนอม
Chapter 24 บริสุทธิ์
"ช่าย...ถูกต้อง...อื้มมมมมม"
แคว้กกกก
ธรัฐบดจูบหญิงสาวอย่างรุนแรงจนเธอแทบไม่หายใจไม่ทันมือหนากระชากเดร
Chapter 25 ช่วงโปร
เย็นของวัน
"นี่รูปตอนพี่รัญเด็กๆหรอคะ"
พราวพิไลหยิบรูปที่ตั้งอยู่ในตู้โชว์ข้างๆกับชั้นวาวหนังสือขึ้นมา
Chapter 26 ชิงตัว
เช้าวันต่อมา
"อืม..ลุกออกไปจากตัวพราวได้แล้วค่ะ"
พราวพิไลตื่นมาในช่วงสายเธอขยับตัวไม่ได้เพราะคนที่นอนเ
สนุกค่ะ
3d
0ชอบค่ะ
07/08
0ดีมากอ่านแล้ว
03/08
0ดีมากค่ะ
01/08
0สนุกดีค่ะ จะอัพตอนใหม่ตอนไหนคะ
28/07
0สนุกมากค่ะ
22/07
0อะดี
20/07
0สวย
19/07
0น่ารัก
18/07
0ดีมากกกด
17/07
0