- Total: 90
Chapter 1 อารัมภบท
แสงไฟจากโคมสีแดงสดที่แสดงถึงความเป็นสิริมงคลสาดส่องไปทั่วบริเวณ
บรรยากาศรอบจวนแม่ทัพเหอจึงเต็มไปด้วยค
Chapter 2 ตอนที่1 ลี่เหยาถิง
สิ้นเสียงสะบัดอาภรณ์สีแดงสดของเจ้าบ่าว
ร่างระหงในอาภรณ์สีเดียวกันของเจ้าสาวพลันนิ่งงัน ความยียวนบนหน้
Chapter 3 ตอนที่2 เข้าหอ1
บนทางเดินหน้าเรือนหอ
เหอหย่งหมิงพาร่างสูงในชุดเจ้าบ่าวของตนเองเดินมาเรื่อยๆ เพื่อระงับอารมณ์เดือดดาล
Chapter 4 ตอนที่2 เข้าหอ2
เหอหย่งหมิงจึงปล่อยเพ่ยจีออกจากอ้อมแขน แล้วจับดึงข้อมือนางให้เดินไปด้วยกันยังเรือนหนึ่ง หวังให้นางได
Chapter 5 ตอนที่3 เหอหย่งหมิง
แสงตะวันเบิกฟ้าเสียดแทงหมู่เมฆาลงมาจนเบื้องล่างนภาสว่างจ้าไปทั่ว เหล่าสกุณาขับขานร้องรับกันดังไกลเป็
Chapter 6 ตอนที่4 รักปักใจ1
หนึ่งเดือนต่อมา...
สตรีร่างระหงของสาวสะพรั่งวัยสิบหกหนาวในอาภรณ์หรูหราสมฐานะฮูหยินหนึ่งเดียวแห่งจวนแม
Chapter 7 ตอนที่4 รักปักใจ2
กระทั่งมารดาของเขาตาย บิดาของเขาจึงพาเข้าเมืองหลวง และเลี้ยงดูในค่ายทหาร กระทั่งบิดาของเขาตายในสนามร
Chapter 8 ตอนที่5 หานเพ่ยจี
พระราชพิธีพระศพของไทเฮาผ่านพ้นไปแล้วจนสิ้น
หากแต่ลี่เหยาถิงยังคงเศร้าสลดไม่เจือจาง นางยังคงโหยหาท่าน
Chapter 9 ตอนที่6 เพราะรัก 1
บนเชิงเขาที่กำลังมีหญิงสาวสองคนยืนจ้องหน้ากันด้วยสายตาดุเดือดปะทะกันกลางอากาศ
หนึ่งคือสตรีรูปโฉมงดงาม
Chapter 10 ตอนที่6 เพราะรัก 2
ในขณะที่ลี่เหยาถิงมัวแต่เก็บตัวอยู่ในห้องหอเพื่อทำตัวเป็นสตรีที่เพียบพร้อมเพื่อเขา
นางฝึกดีดพิณปักผ้
Chapter 11 ตอนที่7 เดือดดาล 1
ร่างสูงใหญ่กร้าวแกร่งแฝงไปด้วยความเย็นชาตามธรรมชาติกำลังยืนรับลมกระแสเย็นบนเชิงเขาอยู่เงียบๆ
สายตาคมป
Chapter 12 ตอนที่7 เดือดดาล 2
สายตาคู่คมที่เรียบเฉยไร้อารมณ์มองไม่เห็นก้นบึ้งเช่นนั้นที่มองมาทางนาง ยิ่งทำให้นางปวดแปลบไปทั่วโพรงอ
Chapter 13 ตอนที่8 สูญสิ้น
“ออกไปให้พ้น อย่ามายุ่งกับข้า”
เสียงตวาดไล่สาวใช้ของลี่เหยาถิง ทำเอาไม่มีใครกล้าเข้าใกล้นายสาวที่กำลั
Chapter 14 ตอนที่9 สูญเสีย 1
ค่ายทหารหน้าด่านห่างออกมาจากประตูเมืองหลวงสิบลี้
ราตรีผันผ่านจากรัตติกาลเป็นทิวากาล จวบจนค่ำคืนนี้ก็น
Chapter 15 ตอนที่9 สูญเสีย 2
กระทั่งมีรับสั่งจากฮ่องเต้ให้เข้าเฝ้า
ซึ่งคาดว่าพระองค์น่าจะทรงกลับจากแปรพระราชฐานยังทิศตะวันออกแล้ว
Chapter 16 ตอนที่10 ภรรยาใหม่ 1
หนึ่งปีต่อมา...
ตลอดระยะเวลาที่ไว้ทุกข์ให้ลี่เหยาถิง
เหอหย่งหมิงไม่อาจบอกได้ว่า ตัวเขารู้สึกเช่นไร
ไม่
Chapter 17 ตอนที่10 ภรรยาใหม่ 2
ความจริงนั้นก็คือ เมื่อเหอหย่งหมิงไปตามหาเพ่ยจีที่บ้านของพ่อตา นึกเพียงว่านางอาจจะกลับไปเยี่ยมบ้าน ท
Chapter 18 ตอนที่11 กลอนแทนใจ 1
พลบค่ำผ่านพ้นช่วงอาหารค่ำไปแล้วราวสองเค่อ
เหอหย่งหมิงมิได้ถามหาเหตุผลแห่งการกระทำของภรรยาในช่วงเวลาที
Chapter 19 ตอนที่11 กลอนแทนใจ 2
ม่านตาดำสนิทของเหอหย่งหมิงยิ่งเริ่มหรี่เล็กแคบเพิ่มมากขึ้น เมื่อได้ยินเสียงเย็นใสของสาวใช้นางนี้เล่า
Chapter 20 ตอนที่12 เริ่มต้นใหม่ 1
บนชั้นสองของโรงเตี๊ยมแห่งหนึ่งกลางเมืองหลวงต้าเจี้ยน
มองจากหน้าต่างชั้นสองลงไปยังพื้นดินเบื้องล่าง ผู
Chapter 21 ตอนที่12 เริ่มต้นใหม่ 2
ชีวิตน้อยๆ ของนางกว่าจะได้เกิดจนเติบใหญ่ ลำบากมากนัก มิใช่ว่าเขาไม่รู้แจ้ง
และที่สำคัญ ในท้องของนางมี
Chapter 22 ตอนที่13 แม้ล่วงลับยังตราตรึง 1
ค่ำคืนเดือนมืดไร้แสงจันทรา ทว่าดวงดารากลับสว่างพร่างพราวงดงามนัก
เพ่ยจีนั่งเท้าค้างมองท้องฟ้ายามราตรี
Chapter 23 ตอนที่13 แม้ล่วงลับยังตราตรึง 2
ในขณะที่เหอหย่งหมิงมองเพ่ยจีอยู่นิ่งๆ ยิ่งได้เห็นนางที่กำลังแสดงสีหน้าบ่งบอกถึงแรงปรารถนาที่สื่อออกม
Chapter 24 ตอนที่13 แม้ล่วงลับยังตราตรึง 3
เหอหย่งหมิงเริ่มรู้ใจตนเองขึ้นมา ว่าแท้จริงแล้วใครกันแน่ที่อยู่ในก้นบึ้งแห่งห้วงคำนึง ซึ่งแม้แต่ตัวเ
Chapter 25 ตอนที่14 กำจัดทิ้ง 1
ยามรุ่งเช้าแสงอรุณลอดเข้าทางหน้าต่าง มาเยือนร่างเปลือยเปล่าถึงเตียงนอน
เพ่ยจีสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาแล้ว
Chapter 26 ตอนที่14 กำจัดทิ้ง 2
เพ่ยจีเพียงหรี่ตา อมยิ้มเล็กน้อยอย่างน่ารัก ท่าทางน่าเอ็นดูยิ่งนัก ยามคิดในใจ
หากสามีถูกลอบสังหารโดยไ
Chapter 27 ตอนที่15 วุ่นวาย 1
บนต้นไม้สูงริมทางระหว่างโรงเตี๊ยมเฟิงฟู่กับกลุ่มคนมากมายบนพื้นดิน
เหวินเต๋อร์และเซียนเซียนนั่งสังเกตก
Chapter 28 ตอนที่15 วุ่นวาย 2
ชงไฉ่นั้นถึงแม้จะมิได้ฉลาดนัก หากแต่ก็รอบคอบไม่น้อย เขาว่าจ้างโจรป่ากลุ่มเดิมมาด้วย แน่นอนว่า ค่าจ้า
Chapter 29 ตอนที่16 พบพานอีกครา 1
“พี่ใหญ่ ทุบหัวมันแล้วเอาไปโยนหน้าผาฆ่าตัวตาย เหมือนที่เคยทำกับเมียเก่ามันปะไร”
เรื่องนี้เป็นเรื่องที
Chapter 30 ตอนที่16 พบพานอีกครา 2
เพียงอึดใจ ร่างที่มีสติไม่ครบถ้วนของเขาและไม่อาจช่วยเหลือตนเองได้ ก็พลันถูกจับโยนลงไปที่หน้าผาแห่งนั
Chapter 31 ตอนที่17 ข้าคือ...สามีเจ้า 1
เรือนร่างกร้าวแกร่งปานศิลาหินของเหอหย่งหมิงยังคงนิ่งค้างเงียบงัน
คล้ายกับรอบด้านไร้ซึ่งสรรพสิ่งอื่นใด
Chapter 32 ตอนที่17 ข้าคือ...สามีเจ้า 2
คำตอบของหญิงสาว ทำเอาชายหนุ่มยิ่งตรึงตามอง
ลี่เหยาถิงตอบก่อนที่คนตรงหน้าจะถามจบ “ข้าไม่รู้หรอก ว่าข้า
Chapter 33 ตอนที่18 ความจริงที่เจ็บปวด 1
ที่หน้าประตูห้องของเรือนไร้โรคา
ชายหนุ่มเรือนร่างสูงเพรียวในชุดขาวพิสุทธิ์ค่อยๆ ย่างเท้าเข้าก้าวมาด้ว
Chapter 34 ตอนที่18 ความจริงที่เจ็บปวด 2
เหอหย่งหมิงได้แต่เงียบงัน มิได้ต่อคำอันใดทั้งสิ้น ในขณะที่เหวินเต๋อร์ยังเอ่ยปากเรียบเรื่อย ถึงเรื่อง
Chapter 35 ตอนที่19 เขาคือสามีนาง
เบื้องหน้าหลุมศพของลูกน้อย
นอกจากเรือนร่างสูงใหญ่ในชุดสีครามที่คุกเข่านิ่งงัน ไม่ไหวติงใดๆ ยังมีเร
Chapter 36 ตอนที่20 นางคือภรรยาข้า 1
ภายในตลาดกลางหมู่บ้านซื่อเจี้ยนจวง
หมู่บ้านแห่งนี้แม้อยู่ภายในหุบเขาแต่มีอาณาเขตกว้างมาก บ้านเรือนจึง
Chapter 37 ตอนที่20 นางคือภรรยาข้า 2
“เจ้าก็รีบๆ รับคำเถิด ก่อนที่ข้าและสามีจะเปลี่ยนใจ โอกาสอันดีเช่นนี้ มิใช่ว่าจะหาได้ง่ายหรอกนะ”
ลี่เห
Chapter 38 ตอนที่21 อาหารมื้อแรก 1
‘ภรรยาขอไปทำใจก่อนนะ!’
ประโยคนั้นทำให้เหอหย่งหมิงต้องลุกจากเตียงน้องแล้วตามลี่เหยาถิงออกมา ก่อนจะลอบ
Chapter 39 ตอนที่21 อาหารมื้อแรก 2
เสียงหัวเราะชั่วร้ายนั่นดังก้องไปทั่วในสมองไม่จางหาย หากแต่เหอหย่งหมิงไม่คิดโกรธเคืองอีกฝ่ายเลยแม้แต
Chapter 40 ตอนที่22 ดวงใจที่(เคย)หล่นหาย 1
บนเตียงนอนท่ามกลางม่านโปร่งสีแดง
ลี่เหยาถิงอยู่ในชุดมิดชิดราวกับจะไปเดินป่า นั่งตัวเกร็งจนแผ่นหลังชนผ
Chapter 41 ตอนที่22 ดวงใจที่(เคย)หล่นหาย 2
เมื่อลี่เหยาถิงเห็นคนเป็นสามีนอนนิ่งไปแล้ว นางจึงยกหมอนออกด้วยเกรงว่าเขาจะขาดอากาศหายใจตาย ก่อนจะรีบ
Chapter 42 ตอนที่24 เมื่อภรรยาเอาแต่ใจ1
แสงแรกอรุณเบิกฟ้า
ทั่วนภาสว่างเจิดจ้าด้วยตะวันส่องทะลุหมู่เมฆาทอดแสงยาวไกล สรรพเสียงร้องร่ำขานรับกันด
Chapter 43 ตอนที่24 เมื่อภรรยาเอาแต่ใจ2
“ฝีมือการทำอาหารของข้านับว่าอยู่ในขั้นกำลังพัฒนา ท่านอย่าได้มาดูถูกกันเชียว”
“อ้อ...” เหอหย่งหมิงอยาก
Chapter 44 ตอนที่24 ภรรยาท่านเป็นคนเช่นนี้1
สายน้ำสีใสไหลเอื่อยเฉื่อยทอดยาว ส่องประกายเจิดจรัสระยิบระยับล้อแสงตะวันตลอดทั้งแนว
ที่ริมลำธารกลางป่า
Chapter 45 ตอนที่24 ภรรยาท่านเป็นคนเช่นนี้2
ไม่นานนักพวกเขาก็มาถึงตำแหน่งเป้าหมาย การร่ำสุราพร้อมหน้าครอบครัวจึงบังเกิด ทว่าสีหน้าของทั้งคู่กลับ
Chapter 46 ตอนที่25 ภรรยาท่านเป็นคนเช่นนี้3
ความหนาวเย็นยามรัตติกาลอันมืดมิดกลางหุบเขาเริ่มโอบล้อมทุกสรรพสิ่งเพิ่มมากขึ้น ให้รู้สึกว่าทิศทางไกลอ
Chapter 47 ตอนที่26 ดวงใจข้า
ท่ามกลางความมืดกลางป่าที่เงียบสงัด
ลี่เหยาถิงเห็นสีหน้าอีกฝ่ายที่คล้ายกับดำคล้ำ ไม่รู้ว่าคิดอันใดอยู่
Chapter 48 ตอนที่27 ดูแลภรรยา1
แสงอรุณเบิกฟ้าสาดส่องเข้ามาทักทายอีกคราในวันรุ่งขึ้น
บนเตียงอุ่นยังคงมีสองร่างกอดกระหวัดรัดรึงไม่ผละจ
Chapter 49 ตอนที่27 ดูแลภรรยา2
“อา...หย่งหมิง”
เจ้าของนามที่ถูกเสียงหวานหลุดครางเรียกขาน จ้องมองผิวขาวผ่องที่ค่อยๆ แดงระเรื่อของนาง
ท
Chapter 50 ตอนที่28 เอาใจใส่ภรรยา1
ครึ่งชั่วยามหนึ่งเค่อ[1]ผ่านไป
ภายในห้องครัวเล็กกะทัดรัด มีเตาไฟสองเตา มีโต๊ะหนึ่งตัวกับเก้าอี้เพียงห
Chapter 51 ตอนที่28 เอาใจใส่ภรรยา2
ลี่เหยาถิงเล่าเรื่องราวพร้อมทำท่าทางประกอบได้อย่างน่ารัก
หญิงสาวเล่าจบก็ถอนหายใจออกมา กล่าวเสียงเบาว่
Chapter 52 ตอนที่29 บอกรักภรรยา1
ลานกลางเรือนไร้โรคา เป็นที่โล่งแจ้งไร้หลังคาสำหรับตากสมุนไพร
รอบด้านล้วนมีหลังคาตลอดแนวยกเว้นลานกลางเ
Chapter 53 ตอนที่29 บอกรักภรรยา2
“หย่งหมิง...หยุด...พอก่อนเถิด”
เสียงห้ามปรามหวานแผ่วทำชายหนุ่มพลันชะงักนิ่ง
เหอหย่งหมิงหลับตาลงช้าๆ ค่
Chapter 54 ตอนที่30 ชีวิตคู่1
ย่ำรุ่งที่เท่าไหร่มิอาจนับ
ยามต้องนั่งเหม่อมองอย่างไร้ตัวตน ย่ำพลบค่ำที่เท่าไหร่แล้วที่เดียวดายหลั่งน
Chapter 55 ตอนที่30 ชีวิตคู่2
ถึงแม้เหอหย่งหมิงยังคงนึกหวาดหวั่นว่านางจะจำได้ขึ้นมา ว่าเขาได้ทำพลาดมากมายปานใด
แต่ทว่า...ขอเพียงแค่
Chapter 56 ตอนที่30 ชีวิตคู่3
“ท่านย่อมรักข้า เพราะเหอหย่งหมิงเป็นของลี่เหยาถิง”
ลี่เหยาถิงเอ่ยอย่างซุกซน
เหอหย่งหมิงจึงคลี่ยิ้มอบอุ
Chapter 57 ตอนที่30 ชีวิตคู่4
เหวินเต๋อร์นั้นไม่ค่อยจะได้ปรากฏโฉมที่หมู่บ้านแห่งนี้สักเท่าไหร่ เพราะส่วนใหญ่ก็มักจะท่องยุทธภพไปทั่
Chapter 58 ตอนที่31 จากลาเพื่อพบพาน1
ท้องฟ้าแจ่มใสหมู่เมฆเคลื่อนหายเหล่านกกาบินขับขาน
ยามใดที่มีเทศกาลในหมู่บ้าน ทั้งสี่คนก็มักจะจับจูงม
Chapter 59 ตอนที่31 จากลาเพื่อพบพาน2
ยามบ่ายฟ้าใสไร้เมฆบดบังแสงตะวันพาให้สายลมอุ่นร้อนโชยผ่านผืนป่าเขียวขจีระลอกแล้วระลอกเล่า
จากเดือนหนึ่
Chapter 60 ตอนที่32 กลับบ้าน1
หลังจากผ่านค่ำคืนร่ำลาด้วยสุราหลายไห
ยามเช้าย่ำรุ่งผ่านเข้ามาจึงถึงเวลาเอ่ยคำลาที่แท้จริง
ท่านหมอซุ
Chapter 61 ตอนที่32 กลับบ้าน2
วันต่อมา
ร่างสูงใหญ่ของเหอหย่งหมิงก็มาปรากฏกายตรงหน้าลี่เหยาถิงและรับตัวนางออกจากวังเพื่อกลับจวนแม่ทั
Chapter 62 ตอนที่32 กลับบ้าน3
สิ่งที่บ่าวไพร่ไม่เคยรู้มาก่อนก็คือ ยามลี่เหยาถิงอารมณ์ดีนางก็มักจะเป็นเช่นนี้ นางยิ้มเปิดเผยเป็นมิต
Chapter 63 ตอนที่32 กลับบ้าน4
เหอหย่งหมิงถอนใบหน้าและริมฝีปากที่ฝังอยู่กับเนินเนื้อหยุ่นนุ่มแล้วหยัดกายขึ้นคร่อมนางทั้งตัว ใช้ท่อน
Chapter 64 ตอนที่33 พบเจอสหายเก่า1
เรือนที่ลี่เหยาถิงเป็นเจ้าของยามนี้ คือเรือนแรกเมื่อครั้งเข้าหอกับเหอหย่งหมิง
ชายหนุ่มยังคงรักษาสภาพท
Chapter 65 ตอนที่33 พบเจอสหายเก่า2
ในตรอกตรงมุมลับตา
ลี่เหยาถิงถูกมือปริศนาฉุดกระชากมาตามทาง
นางมองเห็นเป็นสตรีผู้หนึ่ง ตัวเล็กกว่านางเล็
Chapter 66 ตอนที่34 ผัวเมียใจหยาบ1
“หยุดนะ! เหยาถิง”
เพ่ยจีลุกขึ้นพรวดพราดเข้าไปสวมกอดลี่เหยาถิงเอาไว้
ลี่เหยาถิงตกใจนัก นางรีบสะบัดเพ่ยจ
Chapter 67 ตอนที่34 ผัวเมียใจหยาบ2
ชงไฉ่มองตาเรียวนิ้วนั่น จึงเห็นเป็นสตรีร่างระหงงดงามในอาภรณ์หรูหรานอนหลับตาอยู่
“ใครกัน? หน้าคุ้นๆ”
ชา
Chapter 68 ตอนที่35 ความจำกลับคืน1
เหอหย่งหมิงรีบรุดกลับจวนทันทีที่มีบ่าวไปแจ้งถึงหน้าประตูวังหลวง
เรื่องราวทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ชายหนุ่มไ
Chapter 69 ตอนที่35 ความจำกลับคืน2
สมุนเหล่านี้ต่างก็รู้เส้นทางและสถานที่กบดานของเจ้ากลุ่มอันธพาลเป็นอย่างดี จึงเข้ากวาดล้างพวกสิ้นคิดเ
Chapter 70 ตอนที่ 35 ความจำกลับคืน 3
ภายในเรือนของลี่เหยาถิง
เจ้าของเรือนยังคงนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงนอน ด้วยลมหายใจที่เป็นปกติ เพียงแต่หลับ
Chapter 71 ตอนที่36 ความจริงที่ต้องเผชิญ1
ภายในห้องนอนของเรือน ยังคงอบอวลไปด้วยกลิ่นยาลอยวน
บนเตียงนอนกว้าง เงาร่างระหงอรชรงดงามดุจนางสวรรค์ แฝ
Chapter 72 ตอนที่36 ความจริงที่ต้องเผชิญ2
“ปล่อยข้า ข้าไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ข้าเกลียดท่าน! ข้าจะไม่รักท่านอีกแล้ว”
หญิงสาวร้องไห้พร้อมผลักแผงอ
Chapter 73 ตอนที่36 ความจริงที่ต้องเผชิญ3
เนิ่นนานทีเดียวกว่าเหอหย่งหมิงจะปรับความเข้าใจกับลีเหยาถิงได้
ชายหนุ่มใช้วิธีสามัญในการง้องอนหญิงสาว
Chapter 74 ตอนที่36 ความจริงที่ต้องเผชิญ4
เมื่อลี่เหยาถิงอุ้มท้อง
เหอหย่งหมิงไม่ห่างจากนางเลยแม้ครึ่งก้าว ภรรยาไปที่ใดก็จะเห็นสามีไปที่นั่น ไม่
Chapter 75 ตอนที่36 ความจริงที่ต้องเผชิญ5
และความจริงอีกหนึ่งประการ โทษทัณฑ์ประจานที่เพ่ยจีควรจะได้รับในข้อหาหนีตามชายชู้ ก็คือถูกจับให้อยู่ใน
Chapter 76 ตอนที่37 แง่งอน1
และแล้วความจริงพลันปรากฏ
เมื่อลี่เหยาถิงได้เจอสหายเก่าอย่างเหวินเต๋อร์ การทักทายพูดคุยกันจึงมิใช่เรื่
Chapter 77 ตอนที่37 แง่งอน2
เป็นความจริงที่ว่า เลือดที่ไหลทะลักออกมาที่เชิงเขาในวันนั้น ล้วนเป็นเพราะว่านางล้มลงกระแทกพื้นดินอย่
Chapter 78 ตอนพิเศษ 1 เหอหลี่จวิน
หกปีต่อมา...
เหอหลี่จวิน
บุตรชายคนโตของเหอหย่งหมิงและลี่เหยาถิง นับได้ว่าเป็นหนุ่มมากแล้ว อายุของเขาย่
Chapter 79 ตอนพิเศษ2 เหวินฉีหลิน1
“พี่หลี่จวิน”
เสียงแว่วหวานของนางดังขึ้นทันทีที่เหอหลี่จวินเดินมาถึงกลางลานกว้างหน้าเรือน
“ข้าวาดภาพได
Chapter 80 ตอนพิเศษ2 เหวินฉีหลิน2
“พี่จวิน!”
เหอหลี่จวินหันมองตามเสียงสดใสนั้น เห็นเป็นสตรีนางน้อยในวัยเพียงเก้าหนาว กำลังนั่งอยู่บนต้น
Chapter 81 ตอนพิเศษ3 หรือใจเปลี่ยนตามกาล1
หนึ่งปีหลังจากนั้น
เหอหลี่จวินในวัยหนุ่มแน่นสิบเจ็ดปีก็เดินทางออกจากหมู่บ้านซื่อเจี้ยนจวง มิได้รั้งตั
Chapter 82 ตอนพิเศษ4 หรือใจเปลี่ยนตามกาล2
ทว่าในจังหวะที่เท้าน้อยๆ กำลังย่องเบาเงียบกริบหมายจะออกทางหน้าต่าง เสียงแหลมเล็กโวยวายของเหอหลี่จิ้ง
Chapter 83 ตอนพิเศษ4 หรือใจเปลี่ยนตามกาล3
นางเห็นเป็นสตรีงดงามในอาภรณ์ทหารสีแดงเข้ม ท่าทางห้าวหาญผสานเสน่ห์ทุกสิ่งที่สตรีพึงมีได้อย่างลงตัว
นอก
Chapter 84 ตอนพิเศษ5 เมื่อรักปักใจ1
จากเหตุการณ์ในวันนั้น ก็ผ่านมาแล้วห้าเดือน
เหอหลี่จวินใช้เวลาพักผ่อนอยู่ที่เรือนไร้โรคาพร้อมทุกคนในวั
Chapter 85 ตอนพิเศษ5 เมื่อรักปักใจ2
ในขณะที่โสตประสาทของเหวินฉีหลินยังคงอื้ออึง
จู่ๆ เสียงของหยางเหมิ่งก็ดังขึ้น
“อ๊ะ!”
นางอุทานเสียงหวาน ส
Chapter 86 ตอนพิเศษ6 ไม่อาจรั้งรอ1
ภายในห้องพักผู้ป่วยของเรือนไร้โรคา
เหอหลี่จวินปรุงยาบำรุงให้หยางเหมิ่งดังเช่นปกติ รอจนนางดื่มยาด้วยตน
Chapter 87 ตอนพิเศษ6 ไม่อาจรั้งรอ2
ซึ่งข่าวนี้ล้วนมาจากปากของชาวเมือง ซึ่งเบื้องหลังล้วนเป็นอ๋องผู้นั้น เหตุผลก็เพื่อดึงชายหนุ่มเข้าพวก
Chapter 88 ตอนพิเศษ7 ไม่อาจรั้งรอ3
เส้นทางคดเคี้ยวในป่ารกทึบ
เหวินฉีหลินเดินร่ำไห้ มือน้อยๆ ยกขึ้นปาดน้ำตาดั่งสายธารา ในขณะที่ปลายเท้าเด
Chapter 89 ตอนพิเศษ8 ไม่รอแล้ว
ฉับพลันเรือนร่างก็อุ่นวาบปานไฟลาม
จากนั้นก็รุ่มร้อน ในสมองพลันตีวน ในโพรงอกรู้สึกถึงหัวใจที่เต้นโครมค
Chapter 90 ตอนพิเศษ9 ผูกมัดนาง
หลังจากบำรุงร่างกายจนแข็งแรงเดินทางได้
เจี้ยนหนันเฟยจึงพาหยางเหมิ่งจากไปทันทีไม่มีรั้งรอให้ความแตกแผน
ดีมาก~อยากให้มีต่ออีกมากมายเลยคะ
04/08
0สนุกดี
3d
0ก็~~~~~~~~~
4d
0เรื่องเล่าได้ดีมาก
4d
0ดีคับ
6d
0สนุก
7d
0ดีี
10d
0ว้าว
11d
0จะติตาตอนต่อๅปเรื่อยๆ
12d
0สนุกมากค่ะ
12d
0